Hayalim Orda

Sara, karanlık bir odada oturmuş öylece gecenin sessizliğini dinliyordu. Hiç bir suçu yokken halaları ceza vermiş ve yine neden ceza aldığını düşünüyordu. Aylar olmuş babası 1 yılda 4 defa ameliyat olduğu için anne ve babası hastanede idi. Çok özlemişti evini, hiç çıkmadığı odasını,günlüğünü hatta evine giden yokuş yolu bile.. Kendi kendine “ Eve gittiğim gün o yokuşu yürüyeceğim..” Oysa toplasak bir elin parmağını geçmezdi o yokuşu yürümesi biliyordu. Uyumalıydı artık ama korkuyordu karanlıktı oda. Sokak lambasına doğru döndürdü kanepeyi ve öylece uyuya kaldı… Sabah uyandığında hemen üzerini giyip okula gitmesi gerekiyordu. Otobüsü kaçıramazdı yoksa yine fırça yiyecekti. Hemen durağa indi ama gelen otobüs yoktu. Bi yol bulmalıydı hemen Sara.. Gelen ilk otobüse binip yolu yarılamalıydı en azından o an için en mantıklı fikir buydu.. Gelen otobüse bindi ama bir terslik vardı. Şöförü çok rahatsız edici bakıyordu. Sanki daha önce görmüştü ama bir o kadar da emin değildi. Kafasını çevirip dışarı baktı. İnmesine yakın bir daha gözgöze geldiler. Çok sinirlenmişti Sara. Neden bakıyordu sürekli. Ama bilmiyordu ki o gün hayatı komple alt üst olacak ve kimseyeye güvenmemeyi öğrenecekti. Okula neyseki zamanında yetişmiş hemen sınıfa girmişti. Bütün gün yaşadığını düşündü. Sara’nın notları iyiydi. Sınavını da başarıyla yaptığını düşünüyordu. Okul bittikten sonra eve geç gitmek istiyordu. Çok bunalmıştı artık. Halalarının ve babaannesinin baskısından. Annesi olsa biraz nefes al derdi. Gerçi günlerdir neredeyse annesi de aramıyordu. Babasını da halaları izin verdikçe görebiliyordu. Abisi ise gözünün önünde saraya yapılanı görmesine rağmen hiç bir şey demiyor sanki keyif alır gibi izliyordu. Aklı hep annesi babasında günleri geçiyordu ve buna bi çözüm bulmalıydı. Yorgun hissediyordu artık Sara. Eve gelmiş ve çok yorgun hissediyordu artık kendini. Hemen biraz atıştırdı biraz uyumak istedi ama yapılacak işler vardı üstelik akşam antrenmana gitmeliydi. Nerdeyse haftanın her günü voleybol antrenmanı vardı. Profesyonel olmaktan ziyade kaçmak için gidiyordu. En azından insan yüzü görüyorum diyordu. Hemen giyindi duşunu aldı ve kendini Ankara’nın sokaklarına attı. Bi süre yürüdü erken çıkmıştı zaten evden. Antrenman bittiğinde akşam 20.30 olmuştu. Eve döndü. Duşunu aldı ve hemen yatağına gömüldü. Büyün gün olanları düşünüyordu. Aklında hala o adamın taciz edercesine bakışları vardı. Bir daha görsede yolunu değiştirmek için kendine söz verdi. Bir kaç dakika geçmişti ki telefonuna bir bildirim düştü. Tanımadığı biri istek göndermişti sosyal medyasına. Kim bu dangalak diyip isteği sildi ve uyudu. Sabah uyandığında tekrar bildirimlere bakarken aynı kişinin bir istek attığını daha gördü. İçinden söverken hemen sildi. Sabah sabah uğraştığıma bak diyip hemen kalktı elini yüzünü yıkadı sofraya oturdu. Bu gün derslerim az biraz dinleneceğim düşüncesi geçiyordu aklında. Hemen bulaşıkları kaldırdı çantasını alıp evden çıktı. Düne göre bugün daha güneşliydi. Şubat ayında Ankara’nın ayazı buz gibi olur bu şehirde iyice şaşırdı diyip gülerek durağa yürüdü. En sevdiği şarkıyı açıp kulaklığını taktı. O sırada annesi sarayı aradı. Uzun bi konuşma yaptılar ağlamamak için zor tuttu kendini sara. Sustuğu çok şey vardı. Abisinin görmezden gelmesi halalarının yaptıkları babaannesinin sürekli çalıştırması dışarı bile çıkarmaması.. huzur bozulmasın diye içine atıyordu. Bir kelam etse oysa biraz rahatlayacaktı. O evde günlük tutamam okurlar diyip yanına almamıştı ama çok bunalmıştı içinde tutuyordu herşeyi. Telefonu kapatmak üzereyken annesi; “ kendine dikkat et kızım bu günlerde. İçim daralıyor bir şey olacakmış gibi hissediyorum “ demişti. Ne demekti bu? Hiç bu güne kadar annesi saraya bunu dememişti. Ben hep güveniyorum sana gözüm kapalı arkandayım derdi. İlk defa bunu demesiyle sara çok şaşırdı. Okul bitimi yeniden eve gelirken mağazalara girmiş çıkmıştı. Verilen harçlıkları biriktirmiş bata bi parası olmuştu. Sene sonu staja gittiğinde artık bende para kazanacağım düşüncesi vardı. Bir kaç tişört almıştı kendine. Antrenman da bi çoğunu yıpratmış eskitmişti.. eve geldi hemen aldıklarından kombin yaptı biraz yemek yedi ve tekrar çıktı. Evden çıktıktan sonra bir bildirim geldi telefonuna. Buz kesti bir anda sara. İsteği atan kişi o gün onu taciz ederek bakan adamdı. Üstelik mesaj atmıştı. Hemen sildi ve engelledi. Neden korktuğunu da anlamamıştı. Yüreği sanki ağzında atıyordu. Neden bu kadar korkmuştu sanki bir suç işlemişti. Kendine gel kızım bu sen değilsin diyip yola koyuldu. Antrenman çıkışı telefonunu eline aldı müzik açmak için. Kulaklığını takıp durağa yürürken bir bildirim daha geldi.. Kocaman oldu gözleri Saranın. Yine o adamdı. Mesajda şu yazıyordu: “YERİNDE OLSAM MESAJA CEVAP VERİR BENDEN KAÇMAZDIM. BİNMEK ÜZERE OLDUĞUN OTOBÜSE KADAR HEPSİNİ BİLİYORUM..”