Bilerek söylediğim sözlerin altında kalmamak için direnen Bora alanıma girerek kolumdan tuttu. Gözlerimi açıp yüzüne baktığımda ıslanmış saçlarından kasılan zalim çehresinden başka bir şeye dikkat edemedim. Her iki detayda yüreğimi sıkıştırıyordu.
“Hayal kurma! Sonun babanın sonuna benzeyecek. Ölmek için yalvardığın ilk an seni öldüreceğim!” diye yüzüme katıksız bir nefretle soluyan adamın yeşil gözlerinin derinliklerine baktığımda kızgın bir yabancı gördüm. “Neden? Beni bırakacağını söylemiştin.” dedim sanki mengene gibi kollarımı sıkmamış avuçlarında değilmişim gibi rahat konuşmuştum.
Mermerden oyulmuş suratından sular akarken yüzüme yaklaştı. “Akıllı durup beni dinlemedin çünkü. İsyan edip durdun. Yeterince acı çekip babanı üzmedin. O adam verdiklerimle karnını doyurup yatıyor. Kızı
