Gergin bekleyiş devam ederken, ameliyathane kapısının önünde, herkes perişan bir haldeydi. Zişan hanım, bayıldıktan sonra bir odaya alıp, serum takmışlardı ama ayılır ayılmaz, kolunda serumla gelmişti geri. Halen ağlaması devam ediyordu. Adar ağa da eşine sarılmış, başını da omzuna yaşlamış, dua ediyordu içinden. Sahip çıkamamıştI işte emanetine. ‘Keşke, oğlumun ölmesine izin verseydim de berdel olmasını istemeseydim’ diye düşünüyordu. Sidar’ın babasından kalır bir yanı yoktu. Az buçuk olayları öğrenmişlerdi bu bekleyiş anında. Yine de içinden, ‘Meryemce çok güçlüdür. Bizi bırakıp gitmez o’, diye geçiriyordu.
Ezo hanım arada oğlunun yanına, arada da Zişan hanımın yanına gidiyordu. Kendisi de iyi bir halde değildi ama onların daha fazla desteğe ihtiyacı vardı. Firaz, Baran’ın yanından bir
