ŞEHNAZ
“Ben seni depoda mı misafir ettim İnci?” diye sordu. Bir de sesine çok şaşırmış gibi bir ton eklemeyi ihmal etmemişti. Karargahta bıraktığım adamla, karşıma dikilmiş adam arasında dağlar, uçsuz bucaksız denizler kadar fark vardı. Elimdeki omzunu ittirip ayağa kalktım ve karşısına dikildim. Ona bu kadar yakınken, kokusu buram buram ciğerlerimi dağlarken aklı başında hareket edemiyordum. Kalbim deftere çizilmiş, ortadan ikiye bölünmüş kırık bir kalp gibiydi. Bir tarafım onu gördüğüne öylesine memnun, diğer tarafım ise arsız tavrına baştan aşağı kızgındı.
“Ben gönüllü misafir değildim,” dedim üzerine basa basa. Ardından, bakışlarım kısa bir an Eylem ve Gökhan'ın yanına geçmiş, bizi ilgiyle izleyen Zahir ve Kürşat’a döndü.
“Bunları da mı getirdin?” diye sordum elimle göstererek.
“A
