Limang taon mo akong niligawan. Oo Lima, akalain mo 'yun? May ganoon pa palang lalaki na kayang manligaw sa loob ng limang taon. I can say, ang tatag mo. Hindi naman ako maganda, sexy, at kagustu-gusto pero ang hindi ko lang malaman kung paano ko nakuha ang atensyon mo. Noong nagpapansin ka sa akin, dine-deadma lang kita dahil wala akong balak intertainin ka, ayokong lumalim pagkakakilala ko sa'yo, ayokong mahulog sayo. Takot ako magmahal. Takot akong magmahal dahil ayoko matulad kay Ate, na iniwanan ng long-time boyfriend niya. Ako ang saksi kung paano siya naging lugmok noon at ayoko mangyari 'yun sa akin. Isama mo na rin yung mga kaklase kong babae na umiiyak para lang sa lalaki kaya nangako ako sa sarili ko na hinding-hindi ako papayag na balang araw makikita ko yung sarili ko sa kanila. Mas mamahalin ko muna sarili ko kesa piliin ang sandaling kasiyahan na may kapalit namang sakit na pang-matagalan. Pero ewan ko ba. Hinanda ko na noon 'yung puso ko upang maging bato ito, pero di ko alam kung anong ginawa mo at unti-unti itong lumambot. Kumbaga ako' yung matigas na tinapay at ikaw naman 'yung nagsilbing mainit na kape na may kakayahang palambutin ako. Bago mo nakuha yung' OO ko, naging pulido muna ang lahat. Simula sa pagpapakilala mo sa magulang at sa kaibigan ko, pang haharana, pagbibigay ng mga paborito kong pagkain, at mga letters. Kaya di na ako magtataka kung paano ako kantyawan ng mga barkada ko, ang haba raw ng buhok ko. Nang dahil sayo, nawala lahat ng doubts at what if's ko. Naging kampante ako dahil sa limang taong panliligaw mo sa akin na pakiramdam ko noon na ako lang ang nakaranas, kaya nagpasiya akong sagutin ka

Dahan dahan ang ginawa kong pag hinga, habang dahan dahan kong binubuksan ang pintuan ng kwartong pilit kong tinatakasan. Bumungad sa harap ko ang nagkalat na kagamitan, mga papel na basta nalang iniwan. Upuang lagi kong inuupoan habang pinagmamasdan ko ang akin mahal sa kanyang kinahihigaan. Unti unting namuo ang maliit na luhang aking tinatakasan, kasabay ng paglamon ng aking isipan ang nanumbalik na sakit ng aking nakaraan. Pilit kong inihakbang ang aking paa. Hindi kona napigilan ang aking luhang matagal ng namahinga, napaluhod ako habang sunod sunod na bumabagsak ang luhang namuo sa mata ko. Pag ngiti nya habang lumalapit sya sa harap ko, pag hawak ko sa maiinit na kamay nito habang pinagiisa ko ito, mga mata nitong mapupungay na laging pinapakalma ang kabuoan ng katawan ko, mga haplos nito sa pisnge ko na nagpapakalma sa pagpapabilis ng tibok ko sa araw araw na kasama ko sya, mga yakap nitong nagpapainit ng katawan kong naglalamig sa pagmamahal na hiningi ko, mga malalambot na labi nitong dinadala ako sa kaligayahang diko matatamo kong wala ang babaeng pinakamamahal ko. Napayakap ako sa tuhod ko habang nakatitig sa upuang kaharap ko, napatigil ako ng pag iyak ng makita ang babaeng pinaka mamahal ko, ngumiti ito ng nagpakalma sa nagwawalang puso ko. Dahan dahan ang paghingang ginawa ko habang nanginginig ang kamay kong pilit inaabot ang kamay nito sa harap ko. Bumagsak ulit ang mga luha ko ng unti unti na itong nilalamon ng liwanag ng araw, kumakaway ito habang malaking nakangiti sa harap ko. "Zenaaaaaaaaaa!" malakas na sigaw ko at pilit na tumayo sa kinauupuan ko at tinangkang habulin ito ng maglaho na ito.

Lahat ng katapusa'y magtatapos sa masalimuot na pagwawakas. Gugustuhin mo bang mawalan ng kaibigan, na subra mong minahal na para mo ng kapatid? ___________ May isang batang nakayuko habang naka upo sa pinaka dulo ng upoan sa klase. Ok lang sa kanya na sya ay nagiisa dahil sana'y na naman siya, unang araw ng klase ngayon. Masayang masaya si Madi dahil pinagdasal niya na sana ay magkaroon na sya ng matalik na kaibigan. Habang nakayuko may lumapit sa kanyang batang babae, magand ito at talaga namang pinagtitinginan ng klase. "Hi, may nakaupo ba dito sa tabi mo?" Mahinahong aniya at tinuro ang bakanteng upuan sa tabi ni madi. "Ah my name is Saji!" Nakangiting anito at nilahad ang palad sa harap ni saji. "Hello" napakamot na tugon ni madi at nakipag kamay kay saji. "Wala pa namang nakaupo dito" nakangiting tugon ni madi kay saji, ngumiti lang si saji dito at umupo na. ___________ Dun na nagsimula ang pagkakaibigan nila, naging matalik silang magkaibigan at umabot pa ang pagkakaibigan nila sa high school. Naging sikat si saji sa school naging popular at madaming gustong makipag kaibigan dito. "Ah saji hati na tayo sa pagkain ko, diko kasi maubos." Nakangiting ani ni madi. Napatingin saji kay madi, may ginagawa Kasi itong later tungkol sa nagugustuhan nito. Kaya akala ni madi nagugutom ito. "Wag na madi, may baon naman ako eh! Ubusin mo nayan." Ngumiti lang ng tipid si saji kay madi at pinagpatuloy ang ginagawa nito. "Pero saji.. Uhmm ginagawa naman natin ito dati eh, kahit may baon ka humihingi ka o kaya naman naghahati tayo ng pagkain." Malumanay na ani madi kay saji na tinigil ang pagsusulat at tumingin ng deretso sa kanya.