“INSIDE OF MY ROOM”

“Zenaaaaaaaaaa!" malakas na sigaw ko at pilit na tumayo sa kinauupuan ko at tinangkang habulin ito ng maglaho na ito. Napahagulhul ako ng iyak ng wala na ito. Nanatili akong nakaupo at hinayaan kong ilabas ang mga luhang pilit kong tinago ng ilang tao. "Akala ko hindi moko iiwan!" mahinang bulong ko habang walang tigil ang luha ko. "Diba mahal moko? Eh bakit moko iniwang magisa?" mahina akong natawa ngunit walang tigil ang pagpatak ng luha ko. "Na-ngako ka na walang iwanan!" nanginginig na ang busos ko at pilit kong hindi nilalabas ang subrang pagiiyak ko. "Wala naman akong ginawang masama sa iba, bakit kailangang kunin kapa!" diing wika ko habang pilit tinatangal ang luha ko. "Masama ba akong tao??? Lord bakit ako?? Gusto ko lang naman makasama ang mahal ko pero bakit nilalayo nyo ito sa akin!" umiiyak na wika ko habang nakatingin sa labas ng bintana. "Gusto ko lang maging masaya!" nanghihina na ang boses ko "Lord alam nyo na sya nalang yung nagpapasaya sa buhay ko eh!" humagulhul na ako ng iyak. "Mahal na mahal kita Zena!" malakas na sigaw ko. "Ako nalang magisa, wala na kayong lahat dapat mawala nadin ako!" mahinang bulong ko at dahan dahang tinayo ang sarili ko. "Hintayin moko, mahal. Susunod ako sayo at hinding hindi tayo maghihiiwalay, mahal na mahal kita, ikaw nalang ang bubuo sa akin kung wala ka! Wala naring silbi ang mabuhay pa" sunod sunod na naglaglagan ang luha ko, unti unti ko ng binuksan ang binta, sumalubong sa harap ko ang pagbagsak ng malakas na ulan. "I love you so much Zena! I can't leave without you!" sigaw ko at pabasta nalang pinatong ang paa ko sa bintanan at binagsak ang katawan ko. "Nandyan nako mahal!" napangiti ako at ipinikit ang mata ko. -ｅｎｄ-