Bade Mahallesi'nde bugün ardı ardına gelişen entrikalar sonucu Polis Akın "Yıllık aksiyon sıkalasını tamamladık... Bundan başka da olay çıkamaz. Tek günde her şey oldu bitti ya lan! Vay anasını..." Diye kendi kendisine söylenerek evinin yolunu galesizce tuttu. Erken konuşmuştu, polis beyimiz. Asla asla deme demişler. Merakının kurbanı olacaktı, dedikodu kazanının baş erzağı seçilecekti de henüz haberi yoktu.Bahçeden içeri girdiğinde evine yürüyecekken erik ağacına tünemiş bir karaltı gördü. Akşamın is gibi çöreklendiği hava, kızılımsı hoş bir alacaya dönüştüğünden sessizce ağacın dallarında sinsi sinsi gezenin, kim olduğunu bir türlü net olarak göremiyordu. Çelimsiz bedenin ebatına bile bakmadan 'hırsız falan olmasın sakın' diyordu. Daha erikler buğday tanesi kadar bile oluşmamışken kim ne diye hangi deli erik ağacına musallat olurdu ki? Kesinlikle ya hırsız yada şanlı mesleğinin kazandırdığı uğursuz bir düşmandı.Uzaktan pek seçemediği için meslek getirisi olan sessiz adımlarla ağacın altına yürüdü. Yüksekçe ve kalın sesiyle "Lan! S-" diyesiye kalmadan kucağına bir şey düştü. 'Sen kimsin' bile diyememişti.Polis Amiri Akın Avcı, gökten herkese üç elma düşecek olsa kendi payına düşenin bir kız olduğunu hiç bilmiyordu. Ta ki olaylı geçen gündüzün dakikalar öncesinde 'daha da bir şey olamaz' dediği günün akşamına kadar...Tam kucağına hatta ellerine düşen meyve falan değildi. Zannettiği gibi  hırsız, uğursuz ve düşmanı da değildi. Bir kızdı, üstelik ortak bahçeyi paylaştıkları hemen yan evde ikamet eden küçük komşu kızıydı!Kucağına hızla düşen kızla ayağının biri büyük gül saksılarına takılan Akın sendeledi, yüz üstü düşerse kız altında ağırlığından dolayı pert olacaktı. O yüzden ağırlığını topuklarına vereyim derken iri bedenini taşıyan kocaman ayaklarından biri, metal su kovasına girdi. Tulumbadan çekilen suyu, bu demir kovaya doldurup ağaçları, çiçekleri suluyorlardı. Neredeyse Akın'la yaşıt olan bu metal gümüş renkli kova, Akın'ın yanında mıydı, karşısında mıydı bilinmez elbette.O an ağırlık merkezi aniden değiştiği için arkaya değil önüne doğru meyletti ve "Siktir! Amına koyayım!" Diye olacaklara önden sitem etti. Maalesef ki Akın, kucağındaki kızın üzerine düşmek zorunda kalarak kızı kocaman bedeninin ağırlığıyla domates gibi ezdi. Toz toprak onları korumak ister gibi etraflarında uçuş uçuş dolaşırken ikili sersem bir anın içinde kısa bir süre kayboldular.Pusuya yatmış olan, Feyza'nın abisi Ferit bir an kolluyordu ve bahçede başından beri olan biteni izliyordu. Küçük kız kardeşini; sarhoşlara, keşlere, ite kopuğa görücü adı altında peşkeş çeken annesinin planlarını, kendi bildiği yöntemle çözecekti. Mahallenin tek gururu, çocukluk dostu hatta tek arkadaşı Polis Akın dururken diğer beş para etmez kekolara ne gerekti? Kardeşi ve dostu düştükleri an, dış kapının ön ışığı değilde, bahçe ışıklarının hepsini yakan ışığa bastı. Sırıtırken "Ops! Çok fena elim kaydı." Dedi. Muzurluğu çok seviyordu. Sanki akıp giden zaman ve kader çarkları Ferit için çalışıyordu. Fitili ateşleyen Ferit'ti ama bomba Akın'ın göt... Pardon elinde patlayacaktı!Bahçe kapısından içeri giren babalar, gündüz gibi aydınlatılmış bahçede alt alta üst üste gördükleri evlatlarıyla şok geçirdiler! Aile büyüklerinin hatta mahalledeki dedikodu sever komşu kadınlarının tanık olduğu çok absürt bir andı. Feyza'nın baldırlarının üstüne kadar açılmış elbise eteğinin sayesinde çıplak bacakları arasında Akın vardı. Ablasının eskilerini giyen Feyza'nın, düşme etkisiyle koparak fırlayıp giden düğmeler yüzünden iç çamaşırı bile görünüyordu. Ve Akın'ın başı tam o çıplak bağırdaydı. Mahalleye yıllarca unutulmayacak bir dedikodu seyirliği verdiklerini iki gençte henüz bilmiyordu.

Kolu tutup hızla kendime çektim. Kapının rüzgarı ile saçlarım yüzüme ağır çekimde serpildi. Karşımdakinin gözleri hızlıca üzerimde gezindiğinde yanakları kızardı. Telaşla kapının iki kenarına ellerini koyarak biraz eğildi. Şaskınca gelen kişinin kızarmış yüzüne bakıyordum. Bana doğru bir adım attı, nefesimi tuttum. Mesafemiz çok azdı ve solukları, ipini koparmış uçurtma gibi alnımdan usulca süzülüp geçiyordu. Nereden nefes alıyorduk? Gözlerini bir süre kapatıp açtı. Üzerime doğru iyice eğildi, olabildiğince geride kalanların görüş açısını kapatmaya çalışıyordu. Titreyen işaret parmağı, havada süzülüp usulca burnuma dokundu. Elektrik çarpmış gibi gerildim, nabzımın atışları hızlandı. İşaret parmağını bana doğru çevirdiğinde un tozlarını gördüm. Cadı kardeşim bilerek burnuma un bulaştırmıştı. Yüzüme sabitlediği bakışları omzuma ve bağrıma kaydığı her seferde göz bebekleri büyüyordu. Nedenini sorgulayıp farkındalıkla üzerime dogru baktığımda, gögüs çatalım bana arsızca merhaba dedi. Askılı beyaz bir badi, pembe kalpli pijama altı ile onun karşısında öylece dikiliyordum. O güzel gece gözleri gözlerimden düştü, dudaklarımdan, boynuma biraz daha aşağılara... Acelesi varmış gibi gezdiği yerlere kara delikler açan bakışları göğüs kafesimde dolandı. Islık çalar gibi bir nefesi içine çekerken kulağıma yaklaşıp fısıldadı. "Kapıyı böyle açmamalısın." Düştüm! Çok fenaydı...

Ahu Bozca Sevgi dolu, saygılı, zeki, başarılı ve neşe saçan bir genç kızken Harun'a aşık olmasıyla her şeye kafa tutmaya başlar. Dereceyle kazandığı robotik mühendisliğine, çok değer verdiği ailesine, akrablarına ve kıymet gördüğü arkadaşlarına, aşk için sırt çevirir. Yaptığı seçimler ve yalanlar ile çiçekli hayatını, dikenli ve huzursuz anılara çevirir. Tam çok mutlu olacağım derken çok sevdiği Harun tarafından kucağında minicik bebeğiyle terk edilir. Bir bir sırt çevirdiği ve yüzlerine bile bakmadığı herkes ona destek olmak istemez. Durmadan ağlayan bebeğiyle bir başına ortada kalırken yabancı bir adam ona yardım eli uzatır. Noyan Tuna Faralyalı... İsmi dışında başka hiçbir şeyini bilmiyordur. Ahu, dost mu düşman mı emin olamadığı bu adama, denize düşen yılana sarılır misali bebeği için sığınmak zorunda kalır.