hafızasını kaybetmiş bir kadın, kadına kendisini kocası olarak tanıtan takıntılı adam... hayatını bir türlü kabullenemeyen Dilhûn, geçmişini acı bir şekilde öğrenir. kendinden yaşça büyük kocası, aslında hiç bilmediği, tanımadığı bir dünyaya sürüklemiştir onu. Dilhûn'un acı acı tecrübe ettiği yaşantısından kendisini suçlu bulurken, aslında hikayenin en masumu olduğundan bir haberdir.... "bana benden bahset Lizan, bilmediğim hayatımdan bahset. çocukluğumu, ergenliğimi... bana seninle tanıştığım ilk andan bahset. kendimi tanıyamıyorum. kafam bomboş. eskiye, kendime dair hiç bir şey hatırlamıyorum. geçirdiğim günlerimi sadece yazdığımı idda ettiğin günlükten okuyorum... kocam olduğunu söylüyorsun ama 'bize' dair hiç bir şey yok. ne bir düğün fotoğrafı, nede bir aile... seni bile tanımıyorum. bana acıyarak bakmandan nefret ediyorum. kendimi bir zavallı gibi hissediyorum..." " sorun sadece kendini hatırlayamamanmı Dilhûn? yoksa sorun benmiyim?... benimi beğenmedin, eskisi kadar artık beni sevmiyor musun yoksa..." "sorunda bu, seni hatırlamıyorum. evlendiğimizi söylüyorsun ama senden evlilik cüzdanı istediğimde ya susuyor, yada konuyu değiştiriyorsun. aklımla oynamayı bırak, sen benim kocam olamazsın." " seninle her gün, bu konuşmayı yapmak ne kada zor keşke bilebilsen.... sana ' sen benim karımsın' diyorsam bitmiştir. artık daha fazla kendinide benide yıpratma. başına gelenler benim suçum ola-. . ." " ne dedin sen... yani, geçmişimi hatırlayamamam senin suçun mu...?

ihanetten gelen soğuma ile aşka olan inancını kaybetmiş üsteğmen Yaman çevik, görev için gittiği köyde çobanlığını yaptığı adamın kızına aşık olur, kendisini dilsiz diye tanıtıp köydeki dengeyi sağlamak için çoban kılığına girip, hiç beklemediği anda aşkı ellerinde bulur.