นักฆ่าอย่างเราๆ มีกฎมากมายที่เคร่งครัดต่ออาชีพของเรา ขององค์กร แต่ส่วนใหญ่แล้วแค่กฎขององค์กรน่ะ... มันไม่พอสำหรับเราหรอก และฉันก็ชอบตั้งกฏเพิ่มเสมอ 'ห้ามลังเล หนึ่งนัดต่อหนึ่งชีวิต' 'จงเป็นนักฆ่ามืออาชีพแต่อย่ากลายเป็น 'ฆาตกร' เสียเอง' 'ห้ามฆ่านักบวช แม่ชี หรือผู้ที่ถือตนอยู่ในศาสนา' และอื่นๆ อีกมากมายตามแต่ที่เราและลูกค้าจะตกลงกัน แต่มีกฏเหล็กง่ายๆ ที่อยู่ในวัฏจักรของนักฆ่ามาช้านาน 'ไม่ฆ่า...ก็ถูกฆ่า' และฉันก็ออกมาจากชีวิตแบบนั้นได้ ไปได้สวยกับคนรักของฉัน แต่คนพวกนั้น...พรากเขาไปจากฉัน และฉันจะต้องฆ่าพวกนั้นให้ตายด้วยน้ำมือฉันเอง

ชีวิตฉัน... บัดซบกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ทำไมน่ะหรอ? ฉันไม่สามารถสัมผัสแดดได้ ฉันต้องดื่มเลือดเพื่อรักษาโรค และเพื่อนทุกคนบอกว่าฉันเป็นแวมไพร์ มันอาจจะไม่บัดซบ ฉันรู้พวกคุณคิดแบบนั้น ใช่...มันยังไม่หมด เพราะฉันไปเจอแวมไพร์ตัวเป็นๆ เข้าให้น่ะสิ แค่นี้ก็จะบ้าตายอยู่แล้ว เรื่องราวของ 'อเลสซ่า' สาวน้อยผู้โชคร้ายที่มีโรค "แวมไพร์' เป็นปัญหาทำให้เธอใช้ชีวิตด้วยความลำบาก และด้วยความโชคร้ายนี้เองทำให้เธอถูกรังเกียจจากคนในสังคม เป็นแกะดำในเมืองเล็กๆ ที่คนไม่เห็นหัว กระทั่งในวันหนึ่งที่เธอได้พบกับชายปริศนาที่เข้ามาเจอเธอโดยบังเอิญ ชายหนุ่ม 'แวมไพร์' ที่เปิดโลกอีกด้านที่อเลสซ่าไม่เคยรู้จัก พร้อมด้วยความวุ่นวายต่างๆ ที่เกิดขึ้นในเมืองนี้จากสิ่งมีชีวิตมืดที่นอกเหนือเหล่าจากแวมไพร์... จะเป็นอย่างไรต่อไปคงต้องติดตาม...