21.yy'da İstanbul Emniyetinde görev yapan komiser Gonca Kandemir, bir sabah gelen bir cinayet ihbarıyla Yerebatan Sarnıcı'na gider. Gün boyu davayla uğraşması sonucu aklındaki soru işaretlerini gideremeyince soluğu yeniden cinayet mahallinde alır. Gece yarısı bulunmaması gereken bir yerde bulunan komiser Gonca kendini bir anda 16.yüzyılda bulur. Sırlarla, suçlarla dolu bu gizemin içerisinde filizlenen bir aşk da fazlasıyla sınavlardan geçmek durumunda kalır. Bir sürü soru içerisinde sıkışıp kalan Gonca her şeyi sorgulamaktadır. Özellikle de Osmanlı Şehzadesi olan Tuğrul'un bulunduğu zamana ne kadar ait olduğunu... ‼️Hikayede geçen kişi, kurum ve tarihi karakterlerin gerçeklerle hiçbir ilgisi yoktur. Her şey tamamen hayal ürünüdür. Hikayede bulunan Hükümdar, Şehzadeler ve diğer isimlerin dönemle yahut tarihle hiçbir bağlantısı yoktur ‼️ Hikayede akıcılığı bozmaması açısından diyaloglar günümüz Türkçesi ile yazılmıştır.

Bir yol var önümde, dikenlerle çevrili. Attığım her adımda kan, nakış nakış işliyor tenimde. Acıyı hissediyorum. İçimde bir yerlerde biliyorum... Daraltılmış zihnimde is üstüne resim çiziyorum. Kaybolsada, orada bir resim vardı biliyorum... Kalbimi kaplamış bir pas kokusu.. Adını unuttuğum bir duygu var içimde; sevgi.. Adını anmasamda, orada biliyorum... Dikenlerden kurtulup, papatyalar diyarına geliyorum.. Bütün papatyalar koparılmış, etrafta müthiş bir koku var. Bir şairin papatyalar ölünce kokar dediğini biliyorum.. Kendi kokumu düşündüm bir an, kan, is, pas.. Daimi yoldaşlarım onlar biliyorum.. Herkes bir çiçeği seçerken benim nasibime Kardelen düşmüştü. Baharda etraf envai çeşit çiçekle şenlenirken, benim omzuma yalnızlık çuvalı yüklenmişti. Bu yüzdendi boynumun büküklüğü... Bir ben vardım, yalnızdım. Bir de içimdekiler.. Biliyorum; Yalnızlık hiç bu kadar kalabalık olmamıştı!..