"เสียใจเหรอ ก็ไม่เห็นมีมจะบริสุทธิ์นี่" ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องจะจบลงหรือไม่หากเธอพลาดท่าเสียทีให้พี่ชายบ้ากามที่เห็นเธอเป็นน้องสาวที่แสนดีมาตลอดระหว่างมีมมียากับปักษา ฤกษ์ขีดเส้นตายงานแต่งระหว่างมีมมียากับปักษาครั้งสุดท้ายใกล้เข้ามาถึง เพราะก่อนหน้านี้ถูกเลื่อนด้วยหนุ่มเจ้าสำราญอย่างปักษามาหลายครั้งแล้ว เพราะเขาต้องการใช้ชีวิตในแบบเลือกกินได้ตามที่ใจต้องการไม่เคยคิดจะผูกมัดกับใคร เมื่อถูกใจเขาก็กินเบื่อก็สะบัดทิ้ง ส่วนมีมมียาน่ะเหรอ เธอยังต้องการใช้ชีวิตแบบรักสนุกแต่ไม่ผูกพันแบบนี้ต่อไป การเปลี่ยนคู่นอนสำหรับมีมมียาก็ไม่แพ้ปักษาเลย เรื่องของเรื่องทั้งคู่ลงเอยกันไม่ได้แน่นอน เขาและเธอจะทำอย่างไรถึงจะเอาตัวรอดจากการแต่งงานครั้งนี้ได้

ความรักที่เกิดจากความสงสาร ความเห็นใจ และกำลังใจซึ่งกันและกัน สองดวงใจที่ชื่อสัตย์และเทิดทูนให้กับรักแท้แต่ความรักของพวกเขาต้องจบลงด้วยการหย่าร้าง ....................................... พบตะวันพ่อเลี้ยงเมืองเหนือ ผันตัวจากธุรกิจเล็กๆของครอบครัว สู่นักธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ที่เติบโตอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือการบริหารดีกรีหนุ่มนักเรียนนอก หนุ่มหล่อนักธุรกิจชื่อดังบุคลิกอบอุ่น และคาริสาหญิงสาวลูกครึ่งใบหน้าสวยตาคม เขาและเธอกำลังไปที่อำเภออย่างเงียบๆเพื่อจดทะเบียนหย่า การหย่าคือจุดจบของความรักครั้งนี้ แต่แล้วมันเป็นเพียงการเริ่มต้นของความแค้นที่ฝังใจพบตะวันมานาน พ่อเขาที่ตายเพราะอุบัติเหตุเกี่ยวข้องกับเธอคนนี้จริงๆเหรอ ถ้าใช่เรื่องราวไม่จบแค่การหย่าแน่นอน เพลิงรักครั้งนี้จะไม่ลุกลามหากพบตะวันไม่ดึงมือดาลินเพื่อนสมัยเรียนที่ความสัมพันธ์ในวัยหวานของเขาและเธอจบลงไปนานแล้วเข้ามาเกี่ยวข้องกับการแก้แค้นครั้งนี้ สุดท้ายถ่านไฟเก่าของพบตะวันกับดาลินก็ลุกเป็นไฟกลายเป็นเรื่องราวของรักสามเศร้าที่เปรียบเหมือนเพลิงที่กำลังลุกลามยากที่จะดับ แล้วพวกเขาทั้งสามจะดับรักสีเพลิง หรือจะปล่อยให้เพลิงทำลายล้างทุกอย่างจนวอดวาย "ไหนคุณบอกว่าจะไม่แตะต้องตัวฉันอีก แล้วคุณมายุ่งกับฉันทำไม หรือว่าติดใจอะไรในตัวฉัน คงถอนตัวถอนใจจากฉันไม่ได้สินะ" คาริสาพูดพร้อมกับความสะใจที่อดีตสามีไม่สามารถทำในสิ่งที่เขาเคยพูดกรอกหูเธอบ่อยๆได้เลยสักครั้ง "คิดว่าผมยังรักและพิศวาสคุณมากเลยสินะ เมียเก่า" พบตะวันชายที่เคยอบอุ่นในสายตาอดีตคนรักอย่างคาริสา เขากลายเป็นผู้ชายที่ป่าเถื่อนหยาบคายเขาส่งสายตาแห่งความโกรธแค้นต่ออดีตภรรยา เขาโกรธจัดจนใบหน้าแดงก่ำที่เธอยั่วโมโหเขา "เมียเก่าที่ไหนกันความจำเสื่อมเหรอ ความรู้สึกคุณก็ไม่ได้ตายด้านนี่ เมื่อกี้คุณเพิ่งเสร็จไปไม่ใช่เหรอ เสียงครางเบาๆของคุณบ่งบอกว่าพอใจฉันมากเลยนะ" คาริสาเสียใจกับคำพูดของอดีตชายคนรักที่ตอกย้ำถึงคำว่าเมียเก่าอยู่ตลอดเวลา เธอตอบโต้และยั่วโมโหเขาอย่างลอยหน้าลอยตา พร้อมกับลูบไล้ไปที่ใบหน้าของอดีตสามีอย่างยั่วยวน "คุณมันแค่ของตาย คอยดูสิ่งที่มันจะเกิดขึ้นต่อจากนี้แล้วกันนะ เมียเก่า" พบตะวันเน้นคำพูดชัดเจน พร้อมกับกระชากมือเธอออกจากใบหน้าของเขา และผลักเธอล้มลงกับพื้นพร้อมกับเดินออกไปอย่างไม่สนใจใยดีกับความรุนแรงที่เขาได้ทำกับเธอ(มาติดตามกันต่อในรักสีเพลิง เร็วๆนี้นะคะ) ฝากกดติดตามไรท์ และกดเชฟไว้ด้วยน๊าาาเดี๋ยวอ่านฟรีไม่ทันไรท์ไม่รู้ด้วยน๊าาาา♥️เหมือนเดิมจ้าอ่านฟรีจนจบ อ่านฟรีจบติดเหรียญ หรืออ่านฟรีเกินครึ่งเรื่อง ติดเหรียญไรท์จะแจ้งล่วงหน้าน๊าาา♥️ สงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ปี 2537 ไม่อนุญาตให้ ทำซ้ำ ดัดแปลง เผยแพร่ ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ นามปากกา เฌอวารี(หากพบการละเมิดลิขสิทธิ์จะดำเนินคดีตามกฏหมายทันที) คำเตือนนิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการและสรรสร้างโดยผู้แต่งนามปากกาเฌอวารี ซึ่งมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนไม่เหมาะสมกับเยาวชนที่อายุยังไม่ถึง18ปีบริบูรณ์เนื้อหาค่อนข้างรุนแรง รวมไปถึงคำหยาบคายฉากอีโรติก ความรุนแรงทางเพศ ทั้งนี้เพื่ออรรถรถในการอ่านผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณ****************

เมืองมาลายันต์ เมืองแห่งผู้งานดี สตรีงามเริ่ด บรรเจิดสุดๆคือเมื่อหลุดเข้ามาแล้วห้ามมีความรักเด็ดขาด เช๊อะ!!! (เบ๊ะปากมองบนไปสิคะ)​ "อิช้านโชติกาหนึ่งในแก๊งผับปิดมีรึจะแคร์ โนสนโนแคร์จ้า สไตล์เดียวที่ฉันมักคือรักสนุกแต่ไม่ผูกพันจ้า" อารายยยยนะ!!!!! ถ้ามีความรักคนใดคนหนึ่งจะต้องตาย โอ้วววววแม่ แม่จ๋าหนูขอโทษน๊าาาา หนูยังไม่อยากกลับบ้าน พบกันเร็วนี้น๊าาา ไรท์ขอปั่นก่อน

คำโปรย: ความรัก ความแค้น ความเข้าใจผิดที่กำลังจะลงเอยด้วยดี แต่เหตุการณ์พลิกผันเพราะอุบัติเหตุครั้งใหญ่ของดาบมนต์ หลังจากเขาฟื้นความทรงจำเกี่ยวกับคนรักเขาหายไป เรื่องราวแสนวุ่นวายจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง แนะนำเรื่อง: นันท์เฌอหญิงสาวนัยน์ตาสวย โชคชะตาทำให้เธอได้มาพบกับ ดาบมนต์ หนุ่มหล่อนักธุรกิจ ดีกรีหนุ่มนักเรียนนอก ฐานะมั่งคั่งด้วยธุรกิจใหม่ที่สร้างด้วยตนเอง และธุรกิจในเครือครอบครัวอีกมากมายมหาศาล ความรักทั้งสองเป็นที่น่าอิจฉาของเพื่อนๆและคนรอบข้าง แต่แล้วโชคชะตากลับกลั่นแกล้งให้ต้องแยกจากกัน กลายเป็นความเกลียดชัง ความแค้นที่ฝังอยู่ในใจหญิงสาว เธอได้ตั้งปนิธานว่า นับจากวันนี้เธอขออยู่โลกคนละใบกับชายอดีตคนรัก นันท์เฌอกำมือขวาที่ถือกระดาษแผ่นเล็กๆไว้แน่นจนสุดแรง ด้วยความโกรธแค้น เธอตั้งสติใช้มืออีกข้างปาดน้ำตาแล้วเดินออกมาจากตึกหรูของ ฉัตรนราพิทักษ์ไพรศาล กรุ๊ป "นับจากวันนี้ฉันจะอยู่เพื่อรอชีวิตที่งดงามในท้องโดยไม่มีคุณเข้ามาเป็นส่วนใดๆในชีวิต ลาก่อนนะ ดาบมนต์"

อดีตที่เลวร้าย คือแรงผลักดันให้หมอเกลมีทุกวันนี้ แต่การกลับมาของอดีตคนรักเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ เธอต้องผ่าตัดเขาให้เร็วที่สุด เพราะมันคือความเป็นความตายของเขา พอร์ตจะรอดหรือไม่ขึ้นอยู่กับเธอรักในอดีตที่ทำเธอคิดสั้นฆ่าตัวตาย เพราะความโง่เขลาของตัวเองเธอต้องจมดิ่งอยู่กับความเจ็บปวดทรมารนาน ด้วยความรักจากครอบครัวเธอจึงเริ่มนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง เลิกแคร์อดีตทิ้งมันไว้ข้างหลัง สลัดความอ่อนแอทิ้ง ปัจจุบันเธอกลายเป็นหมอสาวสวยสุดสตรอง ดีกรีแพทย์หญิงเกวลิน สุทธิโชติวัฒนานุกูลกิจ หรือหมอเกล หมอสาวสุดสวยแห่งโรงพยาบาลโซเซ้นต์ คอลมิค บรรดาหมอหนุ่มต่างขายขนมจีบ รอเธอรับรักกันเป็นแถว แต่ไม่มีใครพิชิตใจเธอได้อีกเลยหลังจากรักแรกที่จบไปกับพอร์ต ลูกชายในตระกูลมาเฟียที่ร่ำรวยที่สุดในไต้หวัน ขยายธุรกิจมาที่เมืองไทยอย่างกว้างขวาง เสียงกระซิบว่าเธอเป็นเลสเบี้ยนหนาหู แต่หมอเกลอ่ะเหรอ "ไม่แคร์จ้า" เธอถือคติว่าการมีแฟนเป็นตัวเป็นตนคือการขาดทุนของการใช้ชีวิต การเป็นสาวโสดที่สวยและรวยมากต่างหากคือกำไรของชีวิต เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับครอบครัวและการได้ช่วยเหลือคนไข้ มีเวลาว่างอันน้อยนิดก็ปาร์ตี้กับเพื่อนๆ สิ่งนี้แหละที่เธอเรียกว่าความสุข เธอไม่น่าเสียเวลาเสียใจกับความรักจอมปลอมเลย เสียเวลาสนุกของชีวิตไปตั้งนาน"พี่รู้มั้ยมันคือความอัปมงคลของชีวิตเกลเลยนะ ที่ฟ้าเหวี่ยงพี่ให้มาเจอเกลอีก" หมอเกลพูดสิ่งที่อัดอั้นในใจเธอมาแสนนาน"เกลเกลียดพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ" พอร์ตได้ยินน้ำเสียงที่หนักแน่นของเธอ มันช่างดูเหินห่างเขารู้สึกเจ็บตรงกลางใจกับสิ่งที่เธอพูดออกมา"เกลไม่เคยเกลียดพี่ แต่เกลแค่คิดมาตลอดว่าไม่มีผู้ชายชื่อพอร์ตบนโลกใบนี้อีกแล้ว ตั้งแต่วันที่พี่เดินจากเกลไป" นับจากวันที่เธอตื่นจากความทรงจำเลวร้าย เธอคิดมาตลอดว่าผู้ชายที่ชื่อพอร์ตไม่ได้อยู่บนโลกใบเดียวกับเธอ"พี่กลับมาแล้วนี่ไงเกล อย่าพูดมากน่า" พอร์ตไม่สนใจคำพูดเธอ เขาสนเพียงแต่ว่าเขาจะกลับมาเป็นเจ้าของหัวใจสาวร่างเล็กคนนี้อีกครั้ง"เอาเป็นว่าเราอย่ามาเจอกันอีกก็พอ" หมอเกลพูดพร้อมกับรีบเดินออกไปจากตรงนั้น"หยุดนะเกล อย่าเดินจากพี่ไป นี่คือคำสั่ง" คำสั่งเด็ดขาดจากเจ้าของเสียงที่ดุดันเหมือนเริ่มโมโห"คำสั่งบ้าบออะไร พี่ไม่มีสิทธิ์....... อุ๊ป" ทันทีที่หมอเกลหันมาทวงสิทธิ์ พอร์ตไม่เปิดโอกาสใดๆ เขาโหยหาปากบางที่เขาเป็นเจ้าของจูบแรก................... "เกลียดมากนักใช่มั้ย เกลียดให้ถึงที่สุด แล้วหยุดที่การเป็นเมียพี่ จากนี้เกลห้ามไปจากพี่อีก" หมอเกลถอยหลังจนชนผนังห้อง มือแกร่งยันผนังไว้เพื่อกักขังคนตัวเล็กทันที"ไม่มีทาง เกลไม่มีวันรักผู้ชายแบบพี่อีก" หมอเกลส่งสายตาที่บ่งบอกว่าเกลียดและขยะแขยงเขาที่สุด "งั้นก็ระลึกความหลังกันหน่อยนะ เผื่อจะจำเรื่องบนเตียงของเราได้บ้าง" พอร์ตเลือดขึ้นหน้าทันทีที่ได้ยิน ภาพที่เธอกำลังเต้นยั่วอยู่กับกลุ่มเพื่อนในผับลอยขึ้นมาในหัวอีกครั้ง ทำเขาบ้าคลั่งขึ้นมาอีก หมอเกลใช้ความว่องไวบวกกับตัวเล็กหลบหนีจากอ้อมแขนแกร่งได้ทันเวลา"หยุดนะ อย่าเข้ามานะพี่พอร์ต" เพล้ง!!! เสียงแจกันที่เธอจงใจปาใส่หัวชายหนุ่มร่างใหญ่ปะทะเข้าที่ผนังแตกกระจายลงพื้น ชายหนุ่มหลบทันอย่างหวุดหวิด"เกลจะฆ่าพี่เหรอ" สิ้นคำถามพอร์ตไม่รอช้าที่ดันไหล่เธอไว้ และซุกไซ้ไปที่ลำคอระหง"ว๊าย!!! หยุดนะ เกลขอโทษเกลแค่ป้องกันตัว" เกลสะดุ้งกับการกระทำของพอร์ตที่ลวนลามเธออยู่ เธอดิ้นสุดแรง"ที่เกลไม่มีใครเพราะเกลยังรักพี่ เกลยังรอพี่อยู่ใช่มั้ย" ไม่ยากที่เขาจะควบคุมคนตัวเล็กได้อยู่หมัดแทบไม่ต้องออกแรงอะไรเลย"แหวะ หลงตัวเองเป็นบ้า" หมอเกลแทบอ้วกกับความหลงตัวเองของพอร์ต"เกลไม่ใช่เลสพี่รู้ดี ตอนอยู่บนเตียงเกลร้อนแรงเป็นบ้าเลย พี่จำมันได้ วันนี้เรามาสานต่อกันเถอะ" พอร์ตเมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่กระดกแก้วไม่หยุดตั้งแต่ในผับ มันปนกับอารมณ์หึงหวงและต้องการในตัวเธอ"หยุดนะพี่พอร์ต เกลบอกให้หยุดเกลไม่ได้รักพี่แล้ว เกลเกลียดพี่ บอกให้หยุดไง" หมอเกลพยายามดิ้นจนสุดแรง แต่คนตัวเล็กอย่างเธอเหรอจะสู้ชายหนุ่มร่างใหญ่ได้ ขนาดกล้ามแขนที่เธอใช้กำปั้นตีจนสุดแรง เขาแทบไม่รู้สึกอะไรเลย"พี่ไม่หยุด ต่อให้ต้องปล้ำพี่ก็จะปล้ำ" พอร์ตใช้ความแข็งแรงของตัวเอง จัดการเธอจนดิ้นแทบไม่ได้ เกลไม่มีหนทางต่อสู้ สิ่งเดียวที่เธอคิดผิดในการตัดสินใจมาเรียนเฉพาะทางที่ไต้หวัน คือการที่ฟ้าเหวี่ยงให้มาเจอเขาอีกครั้งนี่แหละพอร์ต หนุ่มลูกครึ่งไต้หวัน ออสเตรเรีย ใบหน้าของเขาจะมาทางพ่อผู้เป็นจีนใต้หวัน ตาตี๋ผิวขาว จมูกสันคม โครงร่างใหญ่ เหตุผลที่ใบหน้าเขามาทางพ่อเพราะแม่ของเขาเป็นสาวชาวออสซี่ที่มีเลือดไต้หวันอยู่ในตัวครึ่งหนึ่ง เขาจึงมีเลือดผสมทางจีนอยู่เยอะนั่นเอง เขามาจากเชื้อสายมาเฟียทั้งฝั่งพ่อและแม่ นิสัยดุดันไม่กลัวใคร แต่อ่อนโอนกับคนที่เค้ารักเสมอ (จริงเหรอ)​หมอเกล สาวหุ่นบางร่างเล็ก ผิวขาวใส ใบหน้าได้รูป ดวงตาคมกลมโต บุคลิกร่าเริงสดใสและมีจิตใจที่อ่อนโยนเสมอกับคนรอบข้าง ความฝันที่อยากเป็นหมอตั้งแต่ประถม อุปสรรคเกิดขึ้นมากมายเธอก็ไม่ละทิ้งความฝัน (เคยละทิ้งเพราะความโง่ของตัวเองอยู่ครั้งนึง)​ ปัจจุบันเธอก้าวข้ามความฝัน เป็นหมอศัลยกรรมมือหนึ่งของเมืองไทย (ฝากติดตาม เถื่อนรัก หัวใจปรารถนา เร็วๆนี้นะคะ)ฝากกดติดตามไรท์ และกดเชฟไว้ด้วยน๊าาาเดี๋ยวอ่านฟรีไม่ทันไรท์ไม่รู้ด้วยน๊าาาา♥️เหมือนเดิมจ้าอ่านฟรีจนจบ อ่านฟรีจบติดเหรียญ หรืออ่านฟรีเกินครึ่งเรื่อง ติดเหรียญไรท์จะแจ้งล่วงหน้าน๊าาา♥️*************♥️เฌอวารี♥️เฌอ=ต้นไม้ ไรท์เปรียบเป็นนักเขียนวารี=น้ำ ไรท์เปรียบเป็นนักอ่านต้นไม้จะเติบโตได้ต้องมีน้ำคอยหล่อเลี้ยงนักเขียนก็เช่นกันเติบโตและคงอยู่ได้ด้วยนักอ่านสงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ปี 2537 ไม่อนุญาตให้ ทำซ้ำ ดัดแปลง เผยแพร่ ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ นามปากกา เฌอวารี(หากพบการละเมิดลิขสิทธิ์จะดำเนินคดีตามกฏหมายทันที)*******************************คำเตือนนิยายเรื่องนี้เป็นจินตนากา