ตั้งใจจะถอดเขี้ยวเล็บ แต่กลับโดนเท กูไม่ถอดให้ใครแล้วทั้งนั้น! ทว่ายังไม่ทันข้ามวัน ดันเจอเป้าหมายใหม่ที่สวยสะดุดตา 'เข้ม' ลูกชายผู้ใหญ่บ้านหมู่หนึ่ง อายุ34 ปี อาชีพปล่อยเงินกู้ให้ผู้คนในหมู่บ้าน ชอบผู้หญิงคนหนึ่งมาก ตั้งใจจะถอดเขี้ยวเล็บ แต่กลับโดนเท กูไม่ถอดให้ใครแล้วทั้งนั้น! 'ช้องนาง' อายุ19ปี อาชีพแม่ค้าขายน้ำปั่น หลงรักพี่เข้มมานาน แต่เขาไม่เคยมองเธอ กระทั่งมีโอกาสได้ใกล้ชิดเขา เขากลับยื่นข้อเสนอให้เธอนอนด้วยแลกกับเงิน หากจะให้ช้องเอาตัวลงไปเล่น ช้องต้องได้เป็นเมียพี่เข้มเท่านั้น! ตัวอย่าง "มาตรฐานเอ็งขนาดไหนจะมาเป็นเมียพี่" "ช้องยังไม่เคยนอนกับใครจ้ะ พี่เข้มจะเป็นคนแรกของช้อง" "เอ็งจะเอาซิงมาล่อพี่ว่างั้น?" "แล้วแต่พี่จะคิดจ้ะ ถ้าช้องต้องเสียตัว ช้องต้องได้เป็นเมียพี่เข้ม!" "ได้ พี่จะให้เอ็งเป็นเมีย" ช้องนางฉีกยิ้มหวาน ทำไมเขาใจดีจังเลย "คืนนี้เอ็งมาหาพี่ที่บ้านแล้วกัน พี่จะให้ไอ้ยมรออยู่หน้าบ้าน" "แล้วพ่อกับแม่ผู้ใหญ่ล่ะจ๊ะ" "พ่อแม่พี่ไม่อยู่บ้าน ไปต่างจังหวัดสามวัน" "จ้ะ งั้นคืนนี้ช้องจะไปหาพี่เข้มนะ" "อืม อย่าให้พี่รอนานล่ะ" อยากเป็นเมียเขาเขาก็จะให้เป็นสมใจ แต่สามวันเท่านั้น อย่าหวังจะได้เป็นเมียตลอดไปเลยช้องนาง! ........................... /เซตผู้ชายแสนร้าย (แก๊งคันคายรีสอร์ต)/ 1.ทวงรักสามีแสนร้าย คุณภาคิน:น้ำหนึ่ง 2.หนี้รักคุณแสนร้าย คุณปลัดดนย์:ดาหวัน 3.พลาดรักพี่ชายแสนร้าย พี่เข้ม:ช้องนาง 4.สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย อ.ธนา:คำแพง ทุกเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ไม่งง แต่อยากให้อ่านทุกเรื่อง แล้วจะหลงรักผู้บ่าวหมู่บ้านนี้ค่ะ^^ *ตอนพิเศษไม่มีในรายตอนนะคะ*

หนี้รักคุณแสนร้าย ปลัดดนย์/ดาหวัน เพราะแม่สร้างหนี้ทำให้ดาหวันต้องตามใช้หนี้แทน เสนอตัวเองให้คุณปลัดเพื่อแลกกับเงินหนึ่งแสนบาท ภายใต้สัญญาคู่นอนเป็นเวลาหนึ่งเดือน //ตัวอย่าง// "คะ..คุณปลัดจ๊ะ" "อืมว่า.." พึมพำกับนมสาว หอมหวาน ผิวของดาหวันเนียนนุ่มเหลือเกิน "ดะ..ดาหวันขอทำข้อตกลงกับคุณปลัดก่อนได้ไหมจ๊ะ" "ว่ามาสิ" "คุณปลัดคิดว่าจะนอนกับดาหวันกี่วันดีจ๊ะแลกกับเงินหนึ่งแสนบาท" "เดือนนึง" "เดือนนึงเลยหรือจ๊ะ" ปลัดหนุ่มผละออกมองหน้า "ทำไม สามหมื่นเธอยังทำงานใช้หนี้ตั้งสามเดือน นี่แค่นอนเฉยๆ ให้ฉันกระแทกเดือนเดียวคิดว่าเธอไม่น่ามีปัญหานะ" ดาหวันหน้ามุ่ย แล้วทำไมต้องพูดแรงๆ ด้วยล่ะ "งั้นดาหวันขอให้เรื่องหนึ่งเดือนระหว่างเราเป็นความลับได้ไหมจ๊ะ" "เธอคิดว่าฉันอยากบอกให้ใครรู้ขนาดนั้นเลยว่าฉันมีคู่นอนเป็นเด็กกะโปโลอย่างเธอ" .................. "เป็นไงบ้างน้องดาหวันของกู อิ่มยัง" ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดก ยักคิ้วถามเพื่อนปลัดยิ้มๆ ถ้ามีดาหวันป่านนี้เขาคงไม่ลำบากหาผู้หญิงคนอื่น "อะไรยังไง" ภาคินถามต่อ เขาตามสองคนนี้ไม่ค่อยจะทัน "กูรอคำตอบจากมันอยู่เนี่ย" เขาได้ข่าวมาว่าดาหวันกลับไปนอนบ้านหลายวัน เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนเขากัน ธีดรนย์ถอนหายใจเบาๆ เขากลับบ้านวันนั้นไม่เจอดาหวัน มั่นใจว่าหญิงสาวกลับบ้าน แต่เดี๋ยวถึงเวลาคงกลับมาเอง แต่กลายเป็นว่าสามวันแล้วที่ดาหวันไม่กลับมา คงลืมไปแล้วมั้งว่าเรามีสัญญาอะไรต่อกัน เดี๋ยววันนี้คงต้องไปตามถึงบ้านพูดคุยให้รู้เรื่อง "อ้าวเงียบ เอ้อว่าแต่..กูได้ข่าวว่าน้องมัสกลับมาอยู่บ้านเหรอ" ธนาเอ่ยขึ้น หมู่บ้านเล็กๆ ใครไปใครมาเรารู้กันหมด "อืม เมื่อวานเจอที่อำเภอน่ะ บอกมาบรรจุว่างั้น" "แบบนี้ถ่านไฟเก่าก็คุดิ ดีๆ งั้นดาหวันกูขอนะ" "กูกินแล้ว มึงคงไม่อยากกินต่อจากกูหรอกนะ" เอาแต่พูดถึงดาหวันอยู่ได้ ยอมรับว่าได้ฟังธนาเอ่ยแบบนั้นเขาไม่พอใจ "กินแล้วทำไม มึงเพื่อนกู กูไม่รังเกียจ แล้วอีกอย่างผู้หญิงเป็นดาหวัน น้องสวย น่ารัก นิสัยดีขนาดนั้นกูไม่ติดนะ" "ธนา!" ธีรดนย์เอ่ยเสียงเข้ม มองเพื่อนตาขวาง แค่คิดว่าจะมีใครมาแตะต้องดาหวันเขาคงยอมไม่ได้แน่ๆ ........................... /เซตผู้ชายแสนร้าย (แก๊งคันคายรีสอร์ต)/ 1.ทวงรักสามีแสนร้าย คุณภาคิน:น้ำหนึ่ง 2.หนี้รักคุณแสนร้าย คุณปลัดดนย์:ดาหวัน 3.พลาดรักพี่ชายแสนร้าย พี่เข้ม:ช้องนาง 4.สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย อ.ธนา:คำแพง ทุกเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ไม่งง แต่อยากให้อ่านทุกเรื่อง แล้วจะหลงรักผู้บ่าวหมู่บ้านนี้ค่ะ^^ *ตอนพิเศษไม่มีในรายตอนนะคะ*

ทวงรักสามีแสนร้าย ภาคิน/น้ำหนึ่ง ภาคิน ลูกชายคนเดียวของเถ้าแก่ร้านค้าวัสดุก่อสร้างที่เพิ่งแต่งงานไปได้ไม่นานเมียก็หอบเสื้อผ้าหนีกลับบ้าน หนึ่งปีผ่านไปคนที่ทำให้เจ็บช้ำน้ำใจกลับหิ้วกระเป๋ากลับคืน ประกาศปาวๆว่าจะกลับมาทำหน้าที่เมีย เดินหน้าง้อจนกว่าผัวจะหายโกรธ ตอนจากไปโคตรง่าย พอกลับมาคิดว่าจะง่ายงั้นเหรอ เอาสมองส่วนไหนคิด! "มึงยังโกรธเขาอยู่?" "เกลียด" ภาคินเอ่ยออกมาตรงๆ "ขนาดนั้นเลย" "ลองมึงโดนบ้างสิ" คราวนี้ธีรดนย์เงียบ หากเขาเจอแบบภาคินมันก็ต้องตายกันไปข้างล่ะ "ถ้าคุณน้ำหนึ่งแก้ผ้าง้อ คิดว่าจะใจอ่อนมั้ย" ธนาลองถามขึ้น อันนี้อยากรู้เป็นการส่วนตัว ภาคินส่ายหัว อย่าหวังเลย ไม่แจ้งตำรวจมาจับก็บุญ "ไม่เลยเหรอวะ" "ทำไมกูต้องใจอ่อนล่ะ กูไม่ยอมกลับมามีอะไรกับคนที่ทิ้งกูไปหรอกนะ" "แล้วถ้าเขาอมหัวให้มึงล่ะ" ธนาถามยิ้มๆ เรื่องแบบนี้ว่าไม่ได้นะ ของชอบผู้ชายเราซะด้วยสิ กดหัวนิด อมลึกหน่อยก็ยอมอ่อนข้อให้แล้ว "ต่อให้อ.ม.ตี.นกูก็ไม่ให้อภัย!" ****************** "ชุดดีๆ กว่านี้ไม่มีใส่หรือไง!" "ปกติแบบไหนคะ" "ก็ที่คนทั่วไปเขาใส่กัน ถ้าใส่แบบนี้แก้ผ้านอนไปเลยมั้ย" "หนึ่งไม่ติดนะคะถ้าต้องแก้ผ้านอน" เมื่อก่อนยังทำเลย ก็เขาแหละชอบแก้ผ้าเธอ ถามแต่ใส่ทำไมๆ "แต่ฉันติด!" "ติดตรงไหนคะ เมื่อก่อนคุณไม่เห็นว่านี่นา" เดินอมยิ้มออกไปตากผ้าเช็ดตัวตรงระเบียงแล้วกลับเข้ามาฟังว่าเขาจะว่ายังไง จะให้ใส่น้อยชิ้นนอนหรือให้ถอดดี "ตอนนี้ฉันต้องการให้เธอแต่งตัวเรียบร้อยกว่านี้ เธอควรให้เกียรติเจ้าของห้องบ้างนะ" "หนึ่งก็มีแต่แบบนี้สิคะ หรือว่าคุณหวั่นไหว" "ไม่ใช่ ต่อให้เธอเดินแก้ผ้าฉันยังไม่รู้สึกเลย" **************** "เลิกพยายามสักทีได้ไหมฉันไม่อิน" "ฉันพูดความจริง ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนมันก็ไม่มีผลหรอก ต่อให้ฉันนอนกับเธอ เธอทำสำเร็จ เธอก็เป็นได้แค่คนที่ฉันใช้ระบายความใคร่เท่านั้น เพราะฉันไม่สามารถกลับไปรักเธออย่างเมื่อก่อนได้แล้วอย่าเสียเวลา" "คุณคิน.." น้ำหนึ่งชาไปทั้งตัว มองหน้าคนพูดแววตาสั่นระริก "อย่าให้ฉันต้องพูดแรงไปกว่านี้ เธอยังสาว ยังสวย แต่ฉันไม่ได้รักเธอ" "เพราะคุณรักคนอื่นเหรอคะ" ถามออกไปแล้วรีบเม้มปาก น้ำตาเต็มป้อ พอเขาบอกเหตุผลทำไมหาทางไปไม่เจอ "ใช่" "ใครคะที่คุณรัก พยาบาลคนนั้นเหรอคะ" "เรื่องส่วนตัวของฉันมั้ย เอาเป็นว่ากลับบ้านไปเย็นนี้ฉันต้องไม่เห็นเธออยู่ที่บ้าน" ไม่แค่พูด ภาคินยังดันตัวน้ำหนึ่งให้ลงจากตัก ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้เข้าหาโต๊ะทำงาน หยิบบัญชีมาตรวจเช็คโดยที่ไม่เอ่ยอะไรต่อ น้ำหนึ่งยืนมองสามีน้ำตาคลอ อะไรก็ไม่เจ็บเท่าการที่เขาบอกว่ารักคนอื่นไปแล้ว การทำให้เขากลับมารักเธอไม่ยากเท่าใจเขามีใครคนอื่นไปแล้ว ข่าวลือที่ว่าเขากำลังปลูกต้นรักกับลูกสาวผู้ใหญ่บ้านท่าจะจริง น้ำหนึ่งแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะออกจากห้อง มิวายยังคงเป็นห่วงเขาอยู่ดี ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนๆ เธอยังมีความห่วงใยให้เขาเสมอ "คุณอย่าลืมกินข้าวที่หนึ่งทำมาด้วยนะคะ ไม่ได้ใส่อะไรที่เป็นอันตรายค่ะ" ******************* "ขับรถดีๆ นะคะ แล้วก็..กลับมาเราคงไม่ได้เจอกันแล้ว" น้ำหนึ่งฝืนยิ้มทั้งที่ใจโคตรพัง น้ำตาเม็ดเล็กร่วงเผาะ ว่าจะไม่ร้อง แต่มันอดไม่ได้จริงๆ "ฮึก หนึ่งจะคิดถึงคุณค่ะ ขะ..ขอให้คุณมีความสุขกับคนที่คุณเลือกนะคะ คนที่คุณรักและเขาก็รักคุณ คนที่เหมาะจะเป็นแม่ของลูกคุณ คนที่ไม่ทำให้เจ็บช้ำน้ำใจอย่างหนึ่ง คนที่ฉลาดกว่าหนึ่ง หากวันไหนที่คุณแต่งงาน หนึ่งจะมาล้างถ้วยในงานแต่งให้นะคะ ไม่คิดค่าแรงสักบาทเลยค่ะ" ............................ /เซตผู้ชายแสนร้าย (แก๊งคันคายรีสอร์ต)/ 1.ทวงรักสามีแสนร้าย คุณภาคิน:น้ำหนึ่ง 2.หนี้รักคุณแสนร้าย คุณปลัดดนย์:ดาหวัน 3.พลาดรักพี่ชายแสนร้าย พี่เข้ม:ช้องนาง 4.สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย อ.ธนา:คำแพง ทุกเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ไม่งง แต่อยากให้อ่านทุกเรื่อง แล้วจะหลงรักผู้บ่าวหมู่บ้านนี้ค่ะ^^ *ตอนพิเศษไม่มีในรายตอนนะคะ*

บ่วงกันต์ธร กันต์ธร/หมอกันต์ แพทย์หนุ่มวัย35ปี เพราะความผิดพลาดในอดีตทำให้เขาได้มาซึ่งลูก เกศรา วัย23ปี เพราะเหตุการณ์ในอดีตทำให้เธอกลายมาเป็นแม่ของลูกเขา ______ "ก็ได้ เธอจะได้อยู่กับลูกทุกวัน แต่เพียงหน้าที่แม่ของลูกเท่านั้นอย่าคิดเป็นอย่างอื่น อย่าคิดเข้าข้างตัวเองว่าฉันจะพิศวาสเอาเธอมาทำเมีย และไม่ว่านานเท่าไหร่ เธอไม่มีทางที่จะได้เป็นเมียฉันจำเอาไว้!" ______ "คุณย่าขา..ห้องคุณพ่อมียุง กัดคอคุณแม่เต็มเลยค่ะ" "คุณย่าให้พี่แม่บ้านไปจัดการเลยนะคะ ยุงมันร้ายนัก!" ข้างบนก็มั่นมาก ปากแซ่บใส่เมียซะด้วยสิ แต่ทำไมข้างล่างลูกสาวถึงมาฟ้องย่าแบบนี้ล่ะอิพ่อ แสดงว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน แต่ผิดพลาดตรงไหนนั้นต้องมาอ่านดูนะคะ

"นมอุ่นค่ะ" มือเรียวยื่นให้เขาไป "ขอบใจ" ก่อนจะเปิดประตูอ้าออกให้กว้างแล้วเอามือกอดอก "อะไรคะ" พัทธมนทำหน้างง "ปกติเธอยื่นของให้คนอื่นแบบนี้เหรอ ฉันเข้าใจว่ามารยาทที่ดีควรนำไปวางไว้ให้ฉันบนโต๊ะนะ" หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ โดนตำหนิอีกแล้ว ไม่เคยทำอะไรถูกใจเขาสักอย่างเลย "ขออนุญาตค่ะ" เพียงก้าวเข้ามาในห้องพ้นเขตของประตูกลับต้องสะดุ้งเมื่อเสียงปิดประตูลงตามหลังทำให้พัทธมนหันกลับไปมอง "เอาไปวางสิ" เขาบอกอีกรอบก่อนที่จะเดินตามเธอไป พอจังหวะที่หญิงสาวหันกลับเขารวบอีกคนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด "ปล่อยนะคะคุณใหญ่!" นี่ไง! ที่เธอไม่อยากเข้าห้องของเขาเพราะแบบนี้ไง พลาดท่าจนได้! "คิดว่าตอนเย็นรอดไปแล้วตอนนี้จะรอดหรือไง" ปรเมศวร์ขบกรามแน่น "คุณหมายความว่ายังไงคะ" "แล้วผู้หญิงเดินเข้าห้องผู้ชายมันหมายความว่ายังไงล่ะ" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก "คุณใหญ่ปล่อย!"

แพ้ทางหัวใจ อเล็กซ์:นับดาว _____________ เพราะถูกผู้มีพระคุณหลอกมาขายตัว นับดาวจึงต้องมาอาศัยอยู่กับใครบางคนเพราะไม่กล้ากลับบ้าน คนที่ช่วยเธอในวันนั้น เป็นคนๆเดียวกันกับที่ผลักไสเธอออกจากชีวิตตลอดเวลา เพราะเขาไม่ได้เต็มใจให้เธอมาอยู่ด้วยแต่แรก ______________ "นะ..นับสัญญาว่าหากมีที่ไปนับจะรีบออกไปจากที่นี่ทันทีเลยค่ะ" "ดี พรุ่งนี้เลยยิ่งดี!" _____________ "ดูท่ามึงจะไม่ชอบน้องมันมากๆ เลยนะ น้องมีอะไรเสียหายเหรอ" "มีใครที่ไหนชอบให้ใครก็ไม่รู้มาอยู่ด้วยบ้าง กูไม่จับโยนทิ้งลงระเบียงก็บุญ" "ไอ้ห่า...ดูพูดเข้า" คิมหันต์เอ่ยติดตลก ขณะเดียวกันสายตาหันไปเห็นว่าคนตัวเล็กออกมาจากห้องน้ำแล้ว นับดาวยิ้มให้คิมหันต์บางๆ ราวกับว่าไม่ได้ยินเรื่องที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน ทั้งที่มันเต็มสองรูหู _____________ "มึงจะพาน้องกลับเลยไหม เพราะยังไงวันนี้ก็เวรกู" "กูไม่ได้เป็นคนพามา มาเองก็กลับเองสิ" "งั้นกูคงต้องให้น้องนอนกับกูที่นี่แล้วล่ะ" เอ่ยจบคิมหันต์พาอีกคนกลับห้อง ท่ามกลางอเล็กซ์ที่ขบกรามตัวเองแน่น กินจนเมา ไม่รู้จักดูแลตัวเอง ผู้ชายก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วไม่คิดหน่อยหรือไงว่ามันไม่สมควร _____________ "พะ..พี่อเล็กซ์พานับกลับมาเหรอคะ" ถามแล้วเผลอกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ "ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองเมาขนาดนั้น ไอ้คิมมันบอกไม่ให้ดื่มไม่ใช่เหรอ" อเล็กซ์เค้นถามเสียงรอดไรฟัน ".." นับดาวเงียบเมื่อไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร "ฉันถามทำไมไม่ตอบ!" "พะ..พี่เขาให้ตังค์นับค่ะ ชะ..ช็อตละหมื่น" "เห็นแก่เงิน!" อึก! ยอมรับว่าเธอเห็นแก่เงินจริงๆ เพราะเธออยากได้เงินไง เงินหมื่นใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆ ที่ไหน สำหรับคนที่เคยลำบากมาก่อนไม่เคยพอ "ตะ..แต่วันหลังนับจะไม่ดื่มแบบนี้อีกค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ" หญิงสาวผลักอกเขาเบาๆ แต่คนตัวโตไม่ขยับ กลับกันเขารวบแขนเรียวทั้งสองข้างเข้าหากันแล้วกดไว้เหนือศีรษะด้วยมือของเขาเพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างวางบนหน้าอกของเธอข้างหนึ่ง นิ้วของเขาเกี่ยวเกาะอกของเธอเอาไว้ ท่ามกลางคนตัวเล็กที่ตกใจ ใจเต้นตึกตักกับการกระทำนี้ __________________ "พี่คิม อ๊ะ!" ยังไม่ทันได้พูด โทรศัพท์กลับถูกแย่งไปต่อหน้าต่อตา (นับอยู่ไหน?) "อยู่กับกู!" คิมหันต์ชะงัก เขาไม่เจอนับดาวจึงคิดว่าอีกฝ่ายไปห้องน้ำ แต่ผ่านมาห้านาทีนับดาวยังไม่กลับออกมา อดคิดไม่ได้ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี สิ่งที่เขากังวลคือพนักงานผู้ชายในร้าน แล้วนับดาวก็น่ารักขนาดนี้ แต่เขาลืมคิดไปว่าเพื่อนตัวเองก็อันตราย ทำตัวเป็นขโมยเสียเอง (กูเชื่อว่านับดาวไม่ได้สมยอม?) "สมยอมไม่สมยอมเดี๋ยวก็รู้"

-ลม- ฝาแฝดคนน้องของดิน นักธุรกิจหนุ่มหล่อที่พ่อแม่ต้องการให้แต่งงานก่อนคนเป็นพี่เพื่อที่จะได้มีหลานให้อุ้มก่อนตาย และหญิงสาวเรียนอยู่ปีสี่ที่แม่หามาให้เขาไม่ชอบเธอเลย -มีนา- นักศึกษาปีสี่ที่คนเป็นแม่บอกว่าหยิบยื่นสิ่งที่ดีๆให้เธอก็ตัดสินใจรับ และสิ่งๆนี้เธอรักเขาตั้งแต่คราวแรกที่เห็นหน้า ทำให้มีนาตัดสินใจเข้ามาอยู่ในบ้านของเขาได้ไม่ยากเพื่อรอวันที่จะเป็นสะใภ้ของบ้าน แต่เขาคนนั้นกลับไม่แม้แต่จะมีใจให้เธอเลย จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน และหลายเดือนผ่านมา มีนาไม่รู้ว่าตัวเองจะทนอยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้ได้นานแค่ไหนกัน ..ให้สู้กับคนไม่มีหัวใจดีกว่าสู้กับคนในใจของเขา...

ดิน ก็ยังยืนยันว่าไม่ชอบผู้หญิงพันธุ์นั้น ประเภทคลอเคลียกับผู้ชายไปทั่วทั้งที่ไม่ใช่แฟนของตัวเอง ผู้หญิงแบบนี้น่ารังเกียจ เขาไม่อยากยุ่ง น้ำ ในเมื่อจริงจังกับคนๆเดียวแล้วมันไม่ราบรื่น ขอเป็นคนร่านอย่างที่ใครบางคนเคยว่าอย่างเดิมก็แล้วกัน ------ เป็นเรื่องราวของพระเอกอย่างพี่ดินที่ต้องตามควบคุมความประพฤติของน้องสาวเพื่อนสนิท น้องน้ำจะ 'ดื้อ' แค่ไหน และพี่ดินจะ 'ดุ' อย่างไร ฝากติดตามน้องน้ำคนดื้อกับพี่ดินคนดุด้วยนะคะ -------------- "ไอ้ไฟมันให้พี่มาดูแล" "ดูแลหรือรังแกเอาให้ดี น้ำเชื่อว่าพี่ไฟไม่ได้บอกให้พี่ทำแบบนี้แน่" "ไอ้ไฟมันบอกแค่ว่า ทำยังไงก็ได้ให้น้ำเข็ดหลาบ ให้หายร่านสักที แล้วแบบนี้ น้ำคิดว่าพี่ทำได้แค่ไหนกัน"

เพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่ทำผิดพลาดไป ไม่คิดว่ามันจะกลับมาทำร้ายหัวใจของเขาถึงเพียงนี้ คนที่ได้เข้าออกในกายเธอแทบทุกคืน เขาไม่เคยได้รับแววตาอ่อนโยนจริงใจจากเธอบ้างเลย เพราะหญิงสาวปักใจเชื่อไปแล้ว ว่าเขาทำร้ายน้องชายของเธอ -น้ำค้าง- "นายคิดว่า ฉันจะรักคนที่ทำให้ฉันเจ็บได้ทุกวันอย่างนั้นเหรอไฟ ฉันไม่มีทางรักคนอย่างนาย อย่าพยายาม" -ไฟ- "เลิกต่อต้านกูสักทีได้มั้ย แม่ง! มึงไม่เจ็บหรือไงฮะ!"

ความสัมพันธ์คืนเดียวกลับกลายมาเป็นข้อผูกมัดของเธอและเขาเอาไว้ด้วยกัน ไม่มีสิทธิ์นอกกาย ไม่มีสิทธิ์นอกใจ เธอเป็นของเขาคนเดียว ________________________________________________________________________________________

เมียพลาดรัก ซัน:อคิราห์/ เมย์:เมยาวี โปรย.. เพราะความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้อคิราห์และเมยาวีมีบ่วงผูกมัดกันในวันนี้ แต่เขา..กลับจำเธอไม่ได้ "ฉันอยากรู้เหตุการณ์ตั้งแต่คืนนั้น สารภาพตามตรงว่าฉันจำเธอไม่ได้" __________________ "ลูกได้กินนมแม่บ้างหรือเปล่า" อคิราห์ถามออกมานิ่งๆ ไม่ปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่คนพูดดี คิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น "คุณหมายถึงอะไรคะ" เมยาวีทำหน้างง "ก็ไอ้ที่มันดันฉันอยู่นี่ไง ลูกได้กินบ้างหรือเปล่า หรือมีแค่ใครที่ได้ดูดมัน" เมยาวีไม่รู้จะควันออกหูเรื่องไหนก่อนดี "กินค่ะ" น้ำนมเธอเยอะขนาดนี้ลูกต้องได้กินอยู่แล้วมั้ย "แต่ทำไมมันยังสวย..ไม่หย่อนยานเลยล่ะ"

ภูผา / นิด นิชาดา เขาถูกใจเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้า "เอาอย่างนี้ดีกว่า ผมมีข้อเสนอที่ดีกว่าการเป็นผู้ช่วยเลขาผม คุณไม่ต้องมาเหนื่อยทำงานแบบนี้ ไม่ต้องมาเสี่ยงชีวิตว่าจะตายวันตายพรุ่ง" "ยังไงคะ" "มาเป็นเด็กผมสิ ผมให้มากกว่าเงินเดือนที่คุณขอมาอีก อยากได้เท่าไหร่ผมจ่ายไม่อั้นเลย" "ฉัน ไม่ ได้ ขาย ตัว!" _____________________ ไม่อยากเชื่อว่าจะมีใครที่โง่ได้อย่างนิชาดา แต่บอกเอาไว้ก่อนว่า ในเมื่อไม่อยากเป็นคู่นอนของเขา เพราะฉะนั้น...\'อย่าให้เจอตัวที่ข้างนอกนะ จะจำทำเมียซะให้เข็ดเลยคอยดู\' _____________________ อะ..อ้าว คนสวย! เห็นไหม นิชาดาจะไปไหนรอด หึ

คำโปรย.. เพราะเป็นลูกชายคนเดียวของที่บ้านแต่ไม่มีแฟนสักที กฤษณะวัยสามสิบหกปีจึงถูกผู้เป็นแม่หาผู้หญิงมาให้ไม่เว้นแต่ละวัน อาจารย์หนุ่มจึงเกิดความคิดอยากจ้างใครสักคนมาเป็นแฟนปลอมๆ ตบตาแม่เขาเท่านั้น เลยไปคว้าเอาคนที่มายืมเงินเขาไปจ่ายค่าเทอมเมื่อตอนเย็นอย่างไม่ต้องคิดให้มากความ แต่มันจะไม่แปลกอะไรเลย หากเธอคนนั้นไม่ใช่นักศึกษาที่เขาสอน และความน่ารักของเจ้าหล่อนอีกนั่นแหละจึงทำให้เขาถลำลึกยากจนเกินหักห้ามใจ (หรือแท้จริงเขาไม่เคยห้ามใจตัวเองเลย) อยู่ดีๆ กลับอยากใกล้ชิดกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆแทนการถอยห่าง อยากเอาตัวเองเข้าไปแทรกกลางอยู่ในชีวิตประจำวันของเธอ แต่เขาจะทำอย่างไรดี ในเมื่อสถานะของเราทั้งคู่ตอนนี้มันไม่ควรเกิดเรื่องเลยเถิดขึ้น เขาจะเลือกอาชีพที่ (แม่) รัก หรือเลือกหัวใจตัวเองดี //ตัวอย่าง// "อาจารย์เรียกหนูมามีอะไรเหรอคะ" "แกล้งเป็นแฟนให้ผมหน่อย" "คะ" "ผมมีความจำเป็นต้องมีแฟน เดี๋ยวนี้" _____________ "จะมีหลานให้ฉันตอนไหนเหรอ" นั่นทำให้พีรดาแทบสำลักทุบหน้าอกตัวเองเบาๆ นี่เธอยังไม่ได้แต่งงานกับลูกชายท่านนะ ทำไมถามถึงหลานแล้วล่ะ "ใจเย็นๆ ครับแม่ แม่ได้อุ้มหลานแน่นอนคราวนี้ผมสัญญา" พีรดาตาโต ทำไมเขาบอกแม่ตัวเองว่าอย่างนั้นไม่เข้าใจ ไหนว่าแค่ให้เธอมาปรากฏตัวในฐานะแฟนไง ซึ่งหมายถึงอาจคบกันต่อหรือเลิกหลังจากนี้ก็ได้

เมื่อเขาต้องมารับอุปการะเลี้ยงดูเด็กสาวที่เพิ่งเสียแม่ไปได้ไม่นาน ทว่าเขาหวงเธอยิ่งกว่าไข่ในหินเสียอีก ความรู้สึกแบบนี้ยังเรียกว่าผู้ปกครองเพียงอย่างเดียวได้หรือไม่ //ตัวอย่าง// "จะเอาอะไรให้ผู้ใหญ่ดูก็ควรยื่นใส่ในมือ ไม่ใช่เอาไปวางไว้ตรงนั้น แบบนี้เขาเรียกว่าไม่มีมารยาท!" เขาแค่อยากเอาคืนคนที่จะตีตัวออกหาก แล้วอีกอย่าง วันนี้เดินเข้าห้องนอนเขาเองนะช่วยไม่ได้ ______________ "มีอะไรมาแลก" เคนเอ่ยทั้งๆ ที่พลิกกระดาษแผ่นเดียวกลับไปกลับมา โดยไม่ได้ไล่สายตาอ่านอย่างที่นาราเข้าใจ "คุณ..หมายถึงอะไรคะ" "ในเมื่ออยากไปฝึกงานที่ไกลๆ ทั้งที่รู้ดีว่าบริษัทของที่บ้านมี อยากทำตัวเหินห่างกับฉันแบบนี้มีอะไรมาแลก" "นาราจะไปฝึกงานนะคะคุณเคน..ไม่ได้ว่าจะทำตัวเหินห่างค่ะ" "ตอบไม่ตรงคำถาม!" นาราหน้ามุ่ยเมื่อได้ฟังดังนั้น "เกรดค่ะ นารามีเกรดมาแลก" ก็เธอเป็นนักศึกษานี่ การฝึกงานครั้งนี้ก็ต้องแลกเกรดว่าผ่านหรือไม่ผ่าน แต่เธอมั่นใจว่าผ่านอยู่แล้ว "ฉันไม่ได้สนใจในข้อนั้น เพราะยังไงเธอก็ต้องเรียนให้จบอยู่แล้ว แต่ที่ฉันอยากถามก็คือ..ในตัวเธอมีอะไรมาแลก"