เจ้าสาวหมาดๆ อย่างบัวบูชาตื่นมาบนเตียงชายอื่นในวันรุ่งขึ้นของการแต่งงาน เป็นคล้ายฝันร้ายที่กลายเป็นจริง เขาทำราวกับเธอเป็นศัตรูคู่แค้นกันมานมนาน เขาลักพาตัวเธอมาจากหน้าเรือนหอในคืนวิวาห์ เพราะเข้าใจว่าเธอคือบุษบงกชคนรักเก่าที่หนีตามชายอื่นไป บัวบูชาอยากหนีไปจากเขา หรือบอกความจริงว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น แต่เพราะ คนรักเก่าที่เขาเกลียดชัง เคียดแค้น คือพี่สาวฝาแฝดของเธอที่เสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำไปก่อนหน้า หญิงสาวตัดสินใจสวมรอยเป็นบุษบงกช เพื่อสืบหาความจริง โดยไม่รู้เลยว่าเดิมพันครั้งนี้สูงนัก เพราะมันหมายถึงทั้งชีวิต...และหัวใจ!

‘เมื่อเจ้าแต่งงานกับไฟซาลแล้วเจ้าจะอยู่อย่างสุขสบาย ไม่ต้องกลัวใครมารังแก พ่อจะได้ตายอย่างเป็นสุข’ การที่ตกเป็นเมียโจรนี่นะหรือสุขสบาย ยกลูกให้โจรนี่หรือพ่อหมดห่วงขนาดตายอย่างเป็นสุข...ดวงตาเด็กสาวเต็มไปด้วยคำถาม แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากอยู่ดี และดูเหมือนคนเป็นพ่อจะอ่านความรู้สึกที่ฉายในดวงตาสีน้ำตาลของหล่อนได้ดี จึงนั่งลงข้างๆ วางมืออบอุ่นลงบนไหล่แบบบาง ‘พ่อเชื่ออย่างนั้น’ ‘เหตุใดเมื่อพ่อเป็นผู้ช่วยชีวิต แล้วต้องใช้ชีวิตข้าสังเวยเขาเล่า’ ‘มันไม่ใช่การสังเวย แต่เป็นการฝากฝังหาที่พึ่งพิงให้เจ้า ตำแหน่งผู้นำของพ่อจะอยู่ยาวนานเพียงใดเราไม่อาจรู้ได้ ไม่นานก็มีคนมาท้าชิงตำแหน่งไป ลูกของพ่อนั้นงามเหนือหญิงใดในหมู่บ้าน ถ้าผู้นำคนใหม่อยากได้เจ้าเป็นเมียขึ้นมา เวลานั้นพ่อซึ่งหมดอำนาจวาสนาแล้วจะปกป้องเจ้าไม่ได้ ถ้าผู้นำคนใหม่มีคุณธรรมเช่นเดียวกับความแกร่งกล้า ก็นับว่าโชคดี แต่ถ้ามีแค่กำลังแต่จิตใจโสมมเล่า ลูกของพ่อจะเป็นเช่นไร การที่พ่อยกเจ้าให้ไฟซาลเสียตั้งแต่วันนี้ ไม่ว่าวันข้างหน้าพ่อจะลงจากตำแหน่งผู้นำหรือละโลกนี้ไปแล้ว ก็จะไม่มีผู้ชายหน้าไหนกล้ามายุ่งเกี่ยวกับเจ้าอีก ราเซียลูกพ่อ’ เหตุผลของพ่อล้วนแล้วแต่มาจากความเป็นห่วงเป็นใยลูกสาวคนเดียว ทำให้หล่อนไม่กล้าคัดค้านหรือต่อรอง แต่เวลานี้สิ้นพ่อคนทำสัญญานั้นแล้ว หล่อนก็อยากให้พันธะต่างๆ จบสิ้นไปเสียด้วยกัน ถึงตายก็ไม่ยอมเป็นเมียโจร

“อัญมณี” นามปากกาที่เขียนนิยายรักจนโด่งดัง มีแฟนคลับทั่วบ้านทั่วเมือง แต่กลับไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงว่าเป็นใครมาจากไหน รูปร่างหน้าตาเช่นไร อัญมณี ช่างภาพข่าวสาวต้องตกเป็นผู้ต้องสงสัยและถูกปองร้ายจากคนที่ไม่รู้ว่าใคร ด้วยเหตุชื่อเหมือนนามปากกานั้น ทั้งยังเป็นตัวแทนนักเขียนคนนั้นไปร่วมงานศพของดวงดาวแฟนนิยาย ทำให้นายแพทย์ชลทิศน้องชายผู้ตายและดวงดาราลูกสาววัยรุ่นของคนตายมองหล่อนเป็นผู้ต้องสงสัยที่เกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของดวงดาวตามข่าวลือ ใครคือฆาตกรที่ทุกคนกำลังสืบหา และช่วงระยะเวลาไล่เลี่ยกันก็มีคนเร่ร่อนถูกฆ่าตายอย่างทรมานคนแล้วคนเล่า ฆาตกรจะเป็นคนเดียวกันและเกี่ยวข้องกับอัญมณีและ “อัญมณี” หรือไม่ การตามไขปัญหาของชลทิศและอัญมณีทำให้เกิดเป็นความรักและผูกพัน

ผู้หญิงหัดแรดกากีมือสมัครเล่นเพื่อต้องการเรียกร้องความสนใจจากอดีตสามี เขาจะตกหลุมพรางหรือเตลิดหาย ต้องเอาใจช่วย "เพียงออ" "กากี!" "อุ้ย ไม่ต้องชมกันขนาดนั้นหรอกค่ะ" "ฉันจะทำยังไงกับเธอดี" "ไม่ต้องทำอะไรค่ะ อย่าลืมสิคะว่าเราหย่ากันแล้ว ฉันจะกากี จะดอกทอง ก็ไม่เกี่ยวกับคุณ" "เกี่ยวสิ ในเมื่อคนอื่นยังไม่รู้ คนจะมองว่าฉันเป็นไอ้งั่ง ถูกเมียสวมเขา" "เรื่องของคนอื่น ไม่เกี่ยวกับฉัน" "แต่มันเกี่ยวกับฉัน ห้ามเธอไปยุ่งกับใครอีก เข้าใจไหม!" "ไม่เข้าใจ! ไม่เข้าใจ! ฉันโสดทำไมจะมีคนอื่นไม่ได้" "เพียงออ! งั้นก็เป็นเมียฉันอีกครั้งเถอะจะได้หายโสด แล้วต้องซื่อสัตย์กับฉันคนเดียว" พีรวัสผลักหล่อนเข้าไปในรถแล้วโถมตามลงไป มือปิดปากที่กำลังร้องประท้วงเอาไว้แน่น ระดมจูบทั่วใบหน้าแล้วพูดคลอเคลียริมฝีปากเพิ่งถูกปลดปล่อย "เธอต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น" "ปล่อย! อื้อ" ริมฝีปากร้อนผ่าวบดคลึงรุนแรงจนกลีบปากบอบบางแตกแสบ......

มันผู้ใดพรากชีวิตเธอไป มันผู้นั้นต้องชดใช้ด้วยชีวิตเช่นกัน แต่ผีสาวจะรู้หรือไม่ว่าคนที่ตามอาฆาตนั้นหาใช่ฆาตกรตัวจริงไม่ เมื่อพี่ชายของสัภยาซื้อที่ดินมาผืนหนึ่งเพื่อพัฒนาเป็นตลาดน้ำ สัภยาจึงไหว้วานตีรณาซึ่งเป็นช่างภาพอิสระ ให้ไปถ่ายรูปเก็บบรรยากาศการก่อสร้าง โดยหารู้ไม่ว่า เรือนไทยเก่าแก่ริมน้ำบนที่ดินผืนนี้ซ่อนอดีตอันน่าสะเทือนใจไว้ ที่แห่งนี้...คือเรือนหอที่หญิงสาวชื่อ ‘อนงค์’ ผูกคอตายในคืนแต่งงานตามการเล่าขานกันมา ทว่าความจริงไม่ได้เป็นเช่นนั้น วิญญาณของหญิงสาวเฝ้ารอการกลับมาของชายอันเป็นที่รัก ขณะเดียวกันก็รอวันล้างแค้นคนที่ฆ่าเธอ วิญญาณพยาบาทของอนงค์ตามติดสัภยาและตีรณาไปทุกที่ หลายครั้งที่ชายหนุ่มเกือบเอาชีวิตไม่รอด เพราะอนงค์เชื่อว่าเขาคือคนที่ฆ่าเธอ เขากับตีรณาต้องหาทางปกป้องตัวเองพร้อมกับค้นหาความจริงในอดีต ก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นเหยื่อสังเวยความแค้นให้แก่อนงค์เสียเอง

เพราะ กณิศา ทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดี ชยธร จึงปันใจให้หญิงอื่น และเพราะเขาทรยศหักหลัง เธอจึงไม่อาจอภัยได้ ความรักที่เคยมั่นคงกลายเป็นความเคียดแค้น ชิงชังและการเอาคืนอย่างสาสม เธอกับเขาต่างห้ำหั่น เอาชนะกันและกันแต่ในขณะเดียวก็ปวดร้าวกับการเจ็บช้ำของอีกฝ่ายด้วยเช่นกัน

ช้องนางได้ยินเพื่อนเจ้าบ่าวเอ่ยแซวว่าพระแสงคงดีใจได้เมียเป็นตัวเป็นตนแถมได้เล่นของสูง เพราะต้องสอยเจ้าสาวลงจากคาน หากไม่ติดว่าเป็นเจ้าสาวเองหล่อนจะตบปากพวกนี้เรียงตัว โทษฐานปากเสียชอบเอาความจริงมาพูด แถมแม่ยังเคยบ่นบ่อยๆ ว่า “เลือกมากก็กอดคานเน่าๆ ไปจนตายเถอะนังช้องเอ๊ย” แล้วไงละ พอหล่อนไปบอกว่าจะแต่งงานกับหลานยายมาลัย แม่ถึงกับหัวเราะกลิ้ง แล้วลูบหัวเบาๆ ก่อนดึงมากอดแล้วพูดเหมือนปลอบใจ “เมายาสีฟันมาหรือนังช้อง นายพระแสงเขาเคยชายตาแลแกหรือเปล่า เห็นผู้หญิงสาวๆ สวยๆ ตามตูดต้อยๆ มีหรือจะมองสาวแก่อย่างแก” “คำก็สาวแก่ สองคำก็สาวแก่ ก็นี่ไงสาวแก่ของแม่จะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว จริงๆ” แม้จะแต่งหลอกๆ แต่ยายมาลัยเล่นใหญ่ทำให้สมจริงสมจัง มีพิธีมงคลสมรส มีงานเลี้ยงและมีทะเบียนสมรสให้ ยกเว้นแต่สินสอดทองหมั้นที่ไม่มีและไม่เคยได้ยินแกเอ่ยถึง สำหรับช้องนางแล้วการได้แต่งงานอยู่กินกับพระแสงคือสุดยอดแห่งความปรารถนา แม้ต้องใช้เล่ห์กลหลอกล่อเข้าหาญาติผู้ใหญ่ของเขาจนเกิดการ “คลุมถุง(พุ่ง)ชน(หัวใจ” ขึ้นหล่อนก็ภูมิใจ

นายทหารชาวไทย พันโทอัคคี ยอมลาออกจากราชการเพื่อไปทำงานกับชีคกาเบรียน อัลชร์มา อัลโซกียาห์แห่งสาธารณรัฐชาร์มา เพื่อสืบข่าวคราวน้องสาวคนเดียวของตน ซึ่งถวายตัวเป็นสนมของชีคกาเบรียน แต่กลับตาลปัตรต้องแต่งงานเพือกู้หน้า รักษาศักดิ์ศรีให้ชีคคาบิชาเราะห์ น้องสาวและคู่หมั้นของชีคกาเบรียนแทน แม้มีเมียโดยไม่ทันตั้งตัว แต่การสืบหาข่าวคราวน้องสาวก็ไม่หยุดหย่อน จนเขารู้ว่าได้สูญเสียน้องสาวให้กับโจรแยกดินแดนไปแล้ว (แต่ไม่ใช่ตายจาก) มีเพียงหลานสาวน่ารักที่ชีคกาเบรียนรักและดูแลดียิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ เช่นเดียวกันกับความรักของอัคคีกับชีคคาบิชาเราะห์ ที่เปลี่ยนจากไม้เบื่อไม้เมา เป็นรักหวานซึ้ง

เมื่อธิดาองค์น้อยเริ่มเติบโต ชีคกาเบรียนที่อยากให้ลูกรู้จักภาษาของแม่บังเกิดเกล้า จึงมองหาครูสอนภาษาชาวไทย แต่กลับได้ทโมนไพรไปแทน นางสาวกฤติกา หรือแม่ดาวลูกไก่ นอกจากสอนภาษาไทยให้ธิดาองค์น้อยของชีคแล้ว ยังสอนปีนต้นไม้กลายเป็นลิงเป็นค่าง จนพระนมของชีคเอือมระอา ทว่าท่าทางแก่นกะโหลกของดาวลูกไก่กลับจับใจต้องตาชีคกาเบรียนจนกลายเป็นความรัก แต่ปัญหาสงครามแบ่งแยกดินแดนในประเทศยังไม่สงบ เมื่อดาวลูกไก่ถูกจับตัวไปเพื่อต่อรอง แม้พระองค์ไม่อาจยกแผ่นดินเพื่อแลกกับผู้หญิงที่รักได้ แต่ไม่ได้นิ่งนอนใจเหมือนครั้งที่เสียสนมคนอื่นไป ทรงลอบออกจากวังเพื่อไปช่วยหญิงอันเป็นที่รักด้วยตนเอง

บัตรเชิญสีชมพูเป็นบ่อเกิดของแผนการร้ายจากใบสั่งของใครบางคน บัตรเชิญดังกล่าวทำให้ “อาติณณ์” และ “ขวัญข้าว” ตกเป็นหมากของเกมแก้แค้นครั้งนี้ แผนการร้ายตามใบสั่งจะสำเร็จตามแผนของผู้บงการได้เช่นไร เมื่อทั้งสองหาได้เดินตามเกมที่วางไว้ แต่กลับเดินตามใจของตนเอง เปลี่ยนแผนร้ายให้กลายกลับเป็นแผนรัก

คำว่ารักคำเดียวเปลี่ยนชีวิต "เข็มหอม" ไปตลอดกาล คำว่ารักคำเดียวทำให้ลิ้มรสของคำว่า "ถูกทิ้ง" คำว่ารักคำเดียวทำให้ถูกตราหน้าว่า "ท้องไม่มีพ่อ" คำว่ารักคำเดียวทำให้กลายเป็น "แม่เลี้ยงเดี่ยว" คำว่ารักคำเดียวทำให้ต้องกลายเป็น "คุณแม่จำเป็น" และเพราะคำว่ารัก ทำให้เธอต้องรักษาครอบครัวแสนซับซ้อนนี้เอาไว้