Aşkla Berdel kitabındaki Suna ve Seyithan’ın imtihanlarla dolu aşklarının anlatılacağı kitaptır. Suna Alacadağ ve Seyithan Eroğlu yaşayacakları tüm olaylara rağmen birbirlerini sevmeye devam edebilecekler mi? “Ne zaman böyle iğrenç bir adam oldun sen?” Hafiften bir kahkaha atıp kollarını masaya koydu. “Bak yalancı güzel, senin o herifle birlikte olduğunu ayrıldıktan sonra da sırf kafanı dağıtmak için benimle olduğunu biliyorum. Barışınca tekrar o adama dönüp beni hayatından çıkarabileceğini sandın ama yanıldın.” Yüzüme bakıp bir tepki görmeyi beklese de tepkisiz kaldım. “Bakire olup olmaman umurumda değil, çünkü artık seni sevmiyorum hani orospu falan olsan da umurumda olmazdı. Yani anlayacağın hem benimle oynadığın oyunun hıncını almak hem de içindeki iğrenç karaktere rağmen dışarıdan oldukça güzel görünen o bedenine sıkılana kadar sahip olabilmek için sana nikah kıyıp sonra da sıkılınca kapının önüne koyacağım anladın mı?” Anlamıştım çok iyi anlamıştım. Bakire olmadığımı nereden öğrendi onu anlayamamıştım bir tek. Dik durmaya çalıştım. İçim hepinizin Allah belasını versin diye çığlık atarken, dışım güçlü görünmeye çalışıyordu. “Bir zaman belirlemek şartıyla olur.” Benden böyle bir şey beklemediği için şaşırdı. “Ne zamanı?” “İlk dediğini seçersem bana özgürlüğümü vermek için bir zaman belirleyeceksin.” Kaşlarını havaya kaldırdı. “Peki sen belirle bakalım.” “Beş ay.” Dudakları yukarı kıvrıldı. “Bunca şeye beş ay için mi katlandım?” Gözlerimin içine avına bakar gibi baktı. “Bir yıl, bir yıl sonra özgürsün.” “Ne olursa olsun bir yıl sonra beni bırakacaksın.” Gözlerini gözlerimden ayırmadan kafasını yavaşça salladı. “Ne olursa olsun.”

“Adi herif senin yüzünden hayatım bitecek şerefsiz Ama izin vermeyeceğim hemen yıldırım nikahıyla başkasıyla evleneyim de sıksınlar kafana.”Annemle babamın sesini duysam da oralı olmadım. Yakasından tutmuş sallamaya çalışıyordum ama kıpırdatamıyordum. Masada oturan genç kız çığlık atıp beni çekiştirmeye başladıysa da fayda etmedi. Tam Yavuz denen pisliğe tokat atacaktım ki, iki el belimi tutup beni resmen bir tüymüşüm gibi adamın üstünden aldı. Ayaklarımla debelensem de çare etmedi. Beni ayaklarımın üstüne bırakınca arkamı döndüm. Yine o kehribar gözler. Kaşlarını çatmış öldürecek gibi bakıyordu. “Beni tutmayı bırak be adam. Hem sana ne oluyor?” “Kiminle evlenecekmişsin?” “Sana ne?” Tek kaşımı kaldırıp sorgularcasına baktım. “Kiminle dedim.” Bağırması iki adım geri gitmeme sebep olsa da gardımı düşürmedim. “Sevgilimle oldu mu? Sevgilimle evleneceğim.” Babam kızım diye bağırsa da umrumda değildi. Sevgilisi olan kızı da almak istemezlerdi heralde. “ Sevgilin filan olamaz. Sen artık sözlü sayılırsın . Şimdi yerinde otur.” “Sana ne oluyor be? Annem misin? Babam mısın?” “Hayır! Müstakbel kocanım.” Sesini yükseltip gözlerimi deler gibi bakmasından ve duyduğum şeyden olsa gerek hareket edemedim. Aklım başıma geldiğinde çıkıştım. “Hiçbir yere oturmuyorum.”

Urfa’nın genç çapkın Ağası Altan Ağaoğlu ile bir garip Turna kızın hikayesi.