
ณ บ้านเช่าหลังเล็กในต่างจังหวัด…
“ซอนมี เสร็จรึยัง?”
เสียงพี่สาวคนละสายเลือดของฉันตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่าง
“แป๊บนะคะพี่ ใกล้เก็บเสร็จแล้วค่ะ!”
ฉันตอบกลับทั้งที่หัวใจเต้นรัวจนแทบจะระเบิดออกมา
ยั้งตัวเองไว้แทบไม่ไหว—ชั้นอยากกรี๊ดดังๆ ด้วยความดีใจ แต่ต้องห้ามใจไว้หน่อย เดี๋ยวจะดูเว่อร์เกินไป แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ… ก็ในที่สุด ฉันกำลังจะได้เข้าเรียนใน คณะที่ฝันไว้ทั้งชีวิต และเป็นมหาวิทยาลัยที่ไม่คิดว่าจะได้เข้าเลยด้วยซ้ำ—
มหาวิทยาลัยโซยากิ มหาลัยที่ดังระดับประเทศ!
“พี่โมนาคะ เรียบร้อยค่ะ แล้วเราจะไปกันยังไงเหรอคะ?”
ฉันสะพายกระเป๋าใบใหญ่แล้วหันไปยิ้มถามด้วยความตื่นเต้น
“เดี๋ยวให้พี่ธามมารับจ้ะ” พี่โมนายิ้มมุมปาก “แล้วซอนมีก็ทำตัวดีๆ ด้วยล่ะนะ ฉันจะให้แกไปอยู่กับฉันที่บ้านเขา บ้านเขาใหญ่มาก เอาแกไปอยู่ด้วยหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก”
“เอ๊ะ… แฟนพี่เหรอคะ? ทำไมไม่เห็นเล่าให้ฟังก่อนเลย”
“สามีจ้ะ—อ้อ นั่นไง มาแล้ว”
เสียงเครื่องยนต์ของรถราคาไม่ธรรมดาดังขึ้น รถหรูสีดำเงาวับแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านอย่างเฉียบคมไม่ผิดแม้แต่มิลลิเมตร
ประตูหลังฝั่งซ้ายถูกเปิดออกโดยชายแต่งสูทสีดำอย่างสุภาพ*
แล้วเขาก็ก้าวลงมา—
ชายหนุ่มใบหน้าคมเข้ม ผมดำสนิทยิ่งกว่าราตรี รูปร่างสูงโปร่งกำยำ สูงราวๆ 189 เซนติเมตร วัย 28… และสายตาที่เพียงเหลือบมามองก็ทำเอาฉันต้องกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว
⸻
อีกด้าน – ธาม
ผมรีบขับรถมาแทบจะทันทีที่โมนาโทรเรียกให้มารับเธอที่เมืองโคโคโระ เมืองเล็กๆ แต่น่ารักดี เธอบอกว่าจะให้น้องสาวมาอยู่ที่บ้านผมด้วย—
เด็กที่เพิ่งจบมัธยม และกำลังจะได้เข้าเรียนในมหาลัยที่โซยากิ
ผมไม่คิดอะไรมาก… จนกระทั่งก้าวลงจากรถ
เพียงสายตาที่เหลือบไปทางโมนา และ… เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเธอ
ผมชะงักไปทั้งตัว
‘…?’
ทันทีที่สายตาเราประสานกัน ก็เหมือนมีกระแสไฟฟ้าวิ่งแล่นจากปลายเท้าขึ้นมาถึงอก
แรงพอที่จะทำให้ลมหายใจผมสะดุดไปหนึ่งจังหวะ
เธอ…
เด็กคนนี้—คือคนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจออีก
เหตุเกิดเมื่อห้าเดือนก่อน…
และผมยังจำทุกอย่างได้ดี ทั้งสายตา ใบหน้า และริมฝีปากของเธอที่—ผมได้สัมผัส
ผมเม้มปากแน่น เผลอจ้องเธอนานเกินไป
แต่เธอก็ยังยืนมองผมด้วยแววตาเดียวกับคืนนั้น…

