KEEPING UP WITH HER CHEERFULNESS

------[SLAP]----- "How dare you!!" (Napapikit Ako dahil sa subrang sakit ng sampal sakin ni papa) "P.....Pa?"(Naguguluhan kong Tanong ritu habang nakahawak sa pisngi ko) "Hindi kita pinalaking ganito Zhycarich!.bakit ba Ang tigas ng ulo mo!?How many times do I have to tell you!!.Na wag Kanang pumunta sa Bar!!" "Pa... I'm-..." [SLAP..] (He slap me again, ni Hindi man lang Niya Ako pinaking-gan.) "You ruined my reputation!!.. Ano nalang Ang masasabi ng mga tao!?Huh?... Ang anak ng CEO ng VELOX company nasa Bar! Gumagawa ng gulo!!..Instead of practicing how to manage our company!.. You're making a mess!.. Goodness!.. what will I do to you!.." "Papa.. I'm not.." "Shut your mouth Zhycarich!!"(Malakas nitong sigaw na nag echo-echo sa buong Bahay namin..) "Stay to your room!You can't go out! Without my permission!!Is that clear to you!??" "Yes.." (I whisper) "Make it loud Ang clear!!" "Yess papa!!"(Naka yuko kung sagut Ritu..) • • • • • • • • • Then here we go again! [Grounded] as Always! PROBABLY! l need a hug but I'm the daughter who wiped her own tears and keep going like I was fine the whole time...I had no choice,.I learned to comfort myself when no one checked on me and to be strong even when my heart felt heavy.I became the person who kept everything inside because I didn't want to bother anyone.I grow up acting tough, smiling though pain, and pretending it didn't hurt, I just keep going because that's what I've always done. Who am I? I forgot to introduce myself.. I'm Zhycarich Reil Chavez.. Daughter of Mr. Zamour Chavez THE CEO OF THE VELOX COMPANY I know what you're thinking right now!" [My gosh! Sana all! Anak mayaman!] "That's what on your mind!Heh!...You can't deny it!..After all! Tama Naman! Yezz! I'm rich! I can buy everything I want! But....It doesn't matter to me..Even though.... I can buy everything I want... But... that's not what I need! WHAT I NEED? IS LOVE!.. I need people who can appreciate me!I need someone I can lean on! Someone who can help me fight my battles!A someone who always stay in my side!!..And never leave me alone!.. [The kind of need my Father can't give to me..] Praying someday or soon!..I'll meet someone who can give me this kind of love! Now I realize!What other people say is right! MONEY CAN'T BUY YOUR HAPPINESS! YESS....... YOU'LL GET EVERYTHING YOU WANT!........ .BUT NOT WHAT YOU NEED --ZHYCARICH ° ° ° ° IN THE NEXT DAY Zhycarich Reil Chavez POV. "Ma'am Zhy.. pinapatawag ka nang iyung papa" (Naka yuko nitong Sabi..) It's Manang Matilda one of our maids.. "Why?.. " (Walang gana kong tanong ritu) "May mahalagang pag uusapan daw po kayu ma'am.." (Sagut nito at lumabas na sa Kwarto ko) ° ° ° ° ° ° I'm a bit confused... Hindi ko alam, pero parang kinakabahan Ako.. Para bang may tumutulak sakin na wag nalang akong bumaba.. But I have no choice!.. Kailangan kung sundin Ang bawat utos nito.. ° ° ° ° ° ° "Zhycarich... I have to tell you something.." (Isang seryusong boses agad Ang nakasalubong ko pag pasok sa office Niya..) Of course sino paba!.. It's papa.. ANG SARILI KONG AMA NA LAGI AKONG PINAPAGALITAN AT IKINUKULONG SA KWARTO KO.. DAHIL ANG BUONG AKALA NIYA?.. PUMUPUNTA AKO SA BAR!.. KAHIT HINDI NAMAN TALAGA!... "What is it papa?.." (mahinhin kung Tanong at umupo SA harap nito) "You have a sister Zhycarich..." Isang salitang binitawan nito at seryusong tumingin sakin.. I DON'T KNOW IF DAPAT BA AKONG MATUWA!?... BUT HOW?.. HOW DID THIS HAPPEN?... ANG BUONG AKALA KO!.. AKO LANG ANG NAG IISANG ANAK NIYA?... MAY ANAK PALA SIYA SA LABAS?.. AT HINDI NIYA SINABI SAKIN?.. "And she's now behind you..." Agad akong napatingin SA likoran ko kung saan nandoon Ang pinto at Ang babaeng sinasabi ni papa.. Na Kapatid ko... "Pa..papa?.. Bakit ngayun mo lang to sinabi sakin?.." (Naguguluhan kong Tanong..) Hindi ito sumagot.. Tumayu lang ito at lumapit sa babaeng Sinasabi niyang Kapatid ko... "Whether you like her or not.. she's still your sister.. And you need to accept her!... Also.. You're 2 years older than her.. So be a good Big sister Zhycarich Reil...." I'M 2 YEARS OLDER THAN HER??.... IBIG SABIHIN BA NON?.. MAY KABIT SI PAPA NONG DALAWANG TAON PA AKO?... PE...PERO MOM STILL ALIVE THAT TIME!!?... HOW COULD HE DO THIS TO ME!!?... TO MOM!??.... "Bianca. Magpakilala ka sa ate mo.." (Dad said, kaya naman agarang lumapit sakin Ang babae at nginitian Ako..) "Hi ate.. Ako si Bianca Madrigal.. Masaya akong makilala ka ate!.." Masayang Ani nito at biglaan akong niyakap.. I saw papa smiling, habang nakatingin Ritu. Isang ngiti na kailan man ay Hindi kopa naranasan pag Ako Ang kaharap Niya.. "Chavez!.... From now on!.. You are Chavez, Bianca!..." (Nakangiting Sabi ni papa..) NOON PALANG!.. HINANGAD KONANG MAGKAROON NG KAPATID.. PERO NAGUGULUHAN AKO.. GUSTO KOMANG TANGGAPIN ANG BABAENG TO.. PERO BAKIT AKO NASASAKTAN?.. "Hello Bi.. Bianca.. Medyu masama kasi pakiramdam ko ngayun.. Mamaya nalang ulit tayu mag usap.." (Walang gana kong Sabi at umalis muna sa harapan nila..) Dali Dali akong tumakbo patungo sa Kwarto ko.. I want to cry! I don't know how to explain my feelings Right now,... All I can say is that it hurts!.. Everything hurts, My heart feels so heavy That all I want to do is cry, ° ° ° ° ° ° ° [Months had passed] Wala akong ibang magawa.. kundi tanggapin Ang kapalarang Meron Ako.. I need to accept it!.. And accept her.. Hindi ko pweding pairalin Ang puot at selos na nararamdaman ko ngayun.. "What's this Bianca?.."(Tanong ko ritu habang nakahawak sa box na binigay Niya..) "that's for you ate!.."(sagut nito) "Thanks.." Dahan dahan kung tinignan Ang laman nitu.. At bumungad sakin ang Isang napaka gandang dress na kulay red.. "You bought this for me?" (Di makapaniwalang Tanong ko ritu..) Tumango Naman ito bilang sagut.. Hindi Ako maka imik.. Siguro dahil first time sa buong Buhay ko nakatanggap ng regalo.. At galing pa talaga sa kapatid.. "Bi... Bianca.. is this a gift?.." "Ahh.. hehehe.. Oo?.. Bakit?. Hindi moba nagustuhan?.." Agad ko siyang tinignan sa mukha.. Nakita kopa itong nagulat ng Makita niyang may namumuo na palang luha sa mga mata ko.. Agad ko siyang niyakap ng mahigpit.. At niyakap Niya rin Ako agad pabalik.. Matagal tagal naring Hindi Ako nakaramdam ng yakap.. Huling nakayakap ko.. it's Mommy.. Back when I'm 6.. Pero mula nang namatay Siya.. Hindi Kuna kailan man naranasang mayakap ulit.. But this time.. Naramdaman kurin ulit Ang mayakap!!.. Yung bigat sa puso ko.. Unti unting nawawala.. "Thank you very much for this gift Bianca!.. You don't know how much happy I am right now!.. Pinagaan mo Yung puso ko.. " (Saad ko Ritu at dahan dahang bumitaw sa yakapan namin..) "A...ate Zhy?.. sorry kung napaiyak kita.." Anito at pinunasan ang mga luha ko sa mata Agad ko Naman itong inilingan.. "Tears of happiness Yun!.. kasi subrang pinasaya mo Ako ngayun!.." ITONG GAAN SA PUSO KO NGAYUN.. SANA MAMALAGI NATO.. "Ate Zhy... Pano kung gumala tayu?.. Ipasyal mo Ako plss!... Gusto kung pumasyal SA Lugar kung saan ka kadalasang namamasyal.." (Masayang anito habang nakahawak sa kamay ko..) Napawi Naman agad Ang mga ngiti ko sa labi nang marinig ko Ang salitang iyun.. Gusto niyang ipasyal ko siya SA MGA Lugar kung saan Ako kadalasang namamasyal... Pero... Isa lang rin Naman Ang alam kung lugar na lagi kung pinupuntahan noon.. Yun yung Lugar na lagi naming pinapasyalan ni Mommy.. at Yun lang Naman Ang alam kong mapapasyalan.. Doon sa dalampasigan.. "Ate?.. parang nag-dadalawang isip ka yata.. A.. baka busy ka.. Ate okay lang.. pwedi namang sa susunod nalang diba?.. sege alis na muna Ako.." (Saad nito at akmang lalabas na sana siya sa kwarto ko..) "Bianca.. " Tawag ko Ritu, na ikinalingon Niya agad. "May alam akong Lugar.. e papasyal kita dun.." ° ° ° ° ° ° ° FORWARD Still Zhycarich POV "Buti nalang at pinayagan tayu ni papa!..." -Bianca Nginitian kolang ito at itinuon na ang atensyon sa pag dra-drive.. "Cause He loves you very much Bianca.. " Saad ko pa at mapait na ngumiti.. "Us!... He love us ate.." Pag-uulit nito sa sinabi ko.. Nginitian kolang ulit Siya at umiwas muna ng tingin.. Pinilit kong pigilan Yung luha sa mata ko.. Gusto kung magpakatatag ngayun!.. Ayaw kung Makita Ako ni Bianca na umiiyak.. "Ate.. alam mo ba?.. kahapon?.. Binilhan Ako ni papa ng mga magagandang gamit!.. na ngayun kulang Nakita SA buong Buhay ko!.. Gusto ngarin sana kitang bilhan nong mamahaling kwentas na may heart na pendant.. Kaso Sabi sakin ni papa.. may madami kana dawng kwentas... Kaya Hindi ko nalang binili.. Sayang may same necklace sana tayu ngayun!.." Agad Niya namang ipinakita sakin Yung kwentas na tinutikoy Niya.. Kaya Naman kuminang agad mata ko nang Makita ito.. "Ate!.. may kwentas kaba na may pendant na heart?.. suutin mo!.. para Naman same tayu!.." (Masaya nitung Ani) Ang Ganda nga pala talaga ng kwentas.. Isang tingin mo palang.. malalaman munang pure gold nga talaga ito.. Marami daw akong kwentas??... Heh.. May kwentas nga Ako.. pero dalawa lang Naman.. Alam konamang Hindi Niya Ako bibilhan ng mga ganong bagay... Kaya Hindi na Ako mag tataka.. kung bakit tutul Siya nong bibilhan sana Ako ni Bianca nito.. I don't know... Bakit Sarili kong Ama.. para bang kinamumuhian Ako?.. Akala ko,. kaya Hindi Siya nakakalaan ng Oras sakin.. dahil busy Siya lagi.. Pero nong dumating si Bianca?.. May Oras Naman pala talaga Siya.. Sakin ngalang Wala... ° ° ° ° ° ° "Nanditu na tayu.." Saad ko Ritu at tinapik ito ng mahina.. Nakatulog pala ito sa byahe namin.. Hindi kunalang muna tuluyan itong ginising.. Naisipan kung hayaan nalang muna siyang matulog.. "At sa wakas!... Nakapasyal rin ulit Ako Ritu.." (Bulong ko sa hangin, ng makalabas na Ako sa kotse..) Hinubad ko agad Ang sapatos ko at parang batang tumakbo patungo sa dalampasigan.. Gusto kumunang e feel Ang moment nato.. Kasi huling naka punta Ako Ritu.. Yun yung araw na pinagalitan at ikinulong Ako ni papa sa Kwarto.. kasi Akala Niya pumunta nanaman daw Ako SA bar.. Wow diba?.. ni Wala nga siyang proweba ehh.. Ayaw pa niyang paking-gan mga sasabihin ko.. Agad akong napahinto sa pag takbo.. Nang nakaapak na Ako sa basang buhangin.. "Mom?........" Bulong ko sa hangin.. Habang dahan dahan kung tinatampisaw Ang mga paa ko sa tubig... Bumabalik sa isipan ko Yung mga pangyayari ditu noon.. Isang batang masayang tumatakbo habang hinahabol ng Mommy Niya.. "Subrang laki nang pinag bagu ni papa Mom.. Ang sakit na.. Sometimes I questioned my self.. Kung anak paba talaga ang turing Niya sakin? Kasi parang Hindi na ehh.." "Pero... Dibali na.. May bagung kakampi Naman narin na Ako ngayun.. And I think.. magkakasundo talaga kami Mom... Bianca is kind.. Sana ngalang Hindi Siya mag bago.." (Saad ko at di namalayang may namumuo na palang luha sa mata) Bianca is 19 years old.. Kaya Naman.. as an Ate!.. Gagawin ko lahat ng makakaya ko.. Proprotektahan ko Siya.. at mamahalin... Ayaw kung maranasan Niya Ang masasakit na nang yari sakin.. Pero kung ihahalintulad ang buhay namin ni Bianca.. Pareho rin Naman kaming nawalan ng Ina.. Pero mas swerti ngalang Siya.. Kasi tinanggap siya ng tiyahin Niya.. At pinalaki Siya nitong Puno at Hindi sabik sa pagmamahal.. "Di tulad ko... Sabik na sabik sa atensyon at pagmamahal ng Ama.." "Ate!....."