The heart never forgets (Isabelle and Blaire)

MANILA "Come in!" malakas kong sigaw sa taong kumakatok sa labas ng pinto ng aking opisina. Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto. Hindi ko na ako nag-abalang tingnan kung sino ang pumapasok, dahil busy ako sa pagre-review ng mga proposal. "Ahm, Sir. May I remind you, bukas na po ang punta mo ng Cebu para sa gaganaping conference," ani ni Cristine ang aking secretary. "Yeah, thanks Cristine. I almost forgot about the conference," tugon ko sa kanya na hindi ko pa rin nag-angat ng tingin. Kailangan kong matapos ang ginagawa ko dahil bukas ang alis ko. "Sige po, Sir. ’Yan lang ang pakay ko." wika nito at akmang tatalikod na ito sa akin nang muli ko itong tinawag. Nag-angat ako ng tingin at tinanggal ang suot kong eyeglasses. "Cristine, wait. Bukas si ma'am Shantal mo ang papalit sa akin. Please paki alalayan na lamang siya sa mga ka-kailanganin niya dito sa office," "Yes, sir. No worries, ako na po ang bahala," tuluyan na itong lumabas ng silid. Sumandal ako sa aking swivel chair at itinaas ang aking dalawang paa sa mesa. Kailangan ko munang magpahinga, inaabot ko ang aking cellphone na nakapatong sa ibabaw ng mesa. Kinalikot ko ito at kaagad hinanap sa contacts ang number ni Dawn. Nakailang dail pa ako bago sinagot ng loko. "Wazzap, Bro! Napatawag ka, ahh," wika nito sa kabilang linya. "What the!” Napailing-iling na lamang ako. May ginawa na naman itong kababalaghan. "Ahh, yeah, baby faster," halinghing ng boses ng babae. "Gago ka Bro! Nakuha mo pa talagang sumagot sa tawag ko para marinig 'yang ginagawa mong kababalaghan. Sige na tapusin mo na ’ yan.” Pagkatapos pinatay ko ang phone. Kahit kailan talaga itong si Dawn, napaka playboy and f**k boy pa rin. Well, siguro 'di pa nito na hanap ang right girl for him. Ngunit nakalipas ang ilang minuto ay nag-ring ang phone ko. At speaking of f**k boy, here he is tumawag sa akin. "Ano? Tapos ka na ba sa kababalaghan ginawa mo?" Natatawa kong tugon dito. "Nawalan na ako ng gana, Bro. Ikaw kasi disturbo," kunyaring malungkot ito. "So bakit ka ba napatawag kanina?" "Bro, please do may a favor, please double check my yacht. I'll be leaving tomorrow,punta ako ng Cebu for my conference," saad ko sa kabilang linya. "Yes, Brono problem. Tatapusin ko lang itong ginawa ko. Ah! Uhh!”ungol naman nito. "f**k you! Mijares! kala ko ba na wala ka ng gana," hindi ko mapigilan ang mapamura dahil sa kabaliwan ng kaibigan ko. "Thank, you’re the best. Maasahan talaga kita." but only I heard him chuckled at pinatay na nito ang tawag niya. I'm Dwight Blaire Santilian, twenty seven years old, at my age, isa na akong billionaire, famous businessman in the country, owner of Santilian group and companies. Happily married with my beautiful wife, Shantal. "Hi honey, how's your day?" then she hugged and kissed my lips. Sinalubong agad sa akin ng asawa ko. "Oh my honey! I miss you so much my beautiful wife." I said to her. "Hmmp... bolero talaga ng asawa ko," wika nito na tila nahihiya, for being one year of our marriage ay hindi pa rin ito sanay na pinupuri ko siya. "Hindi naman kita binobola, totoo naman talaga na maganda ang mahal kong asawa." I pinched her check na ngayon ay nagkukulay kamatis, nag blushed ito. I hugged her tight behind her back, at nagsimula ng naglakbay ang mga kamay ko. "Sige, na magpalit ka na muna ng damit hon, at pagkatapos bumaba ka na kaagad. Iinitin ko lang itong ulam natin." malambing nitong sabi sa akin. Sinunod ko naman agad ang gusto ng mahal ko, mabilis akong umakyat ng hagdan at nagpalit ng damit. Wala kaming maid, dahil gusto ng honey ko na siya ang mag- aasikaso sa akin. Kaya mas lalo ko siyang minahal, hands on siya sa pagiging wife. Wala na akong mahihiling pa sa buhay ko. I have the wealth and beautiful, caring wife. Wala na akong ibang mamahalin pa kundi ang Shantal ko. Pagkatapos kong magbihis, bumaba na agad ako, naabutan ko aking magandang asawa na naghahain. I'm so lucky to have her my wife Shantal. "Hon, can you pack some of my things, pupunta ako ng Cebu bukas tatlong araw ako mag stay doon," sabi ko sa kanya pagkatapos naming kumain. Nandito na kami sa aming silid na nonood ng tv. "Tatlong araw? Tagal mo naman don," tila nalulungkot niyang sabi sa akin. "Three days kasi ang conference namin hon, but don't worry after three days babalik din ako kaagad. Syempre sobrang ma-mimiss kita, ngayon palang tila ayaw ko ng umalis," "Talaga honey?" he said with a teary eye. "Oo naman, kailan pa ba kita matitiis." Hinapit ko ang kanyang beywang papalapit ng husto sa akin. "I miss you every seconds, minute and hour my beautiful wife, kaya huwag ka ng malungkot, okay?" then I kiss her once again like there's no tomorrow. Hindi ko maintindihan ang sarili. There's something na tila may mangyayari. Ngunit ipinagsawalang bahala ko lamang ito. At muli kong ipinadama ang inut ng pagmamahal ko sa aking asawa. "Nagising ako ng maaga ng dahil sa tunog ng alarm clock. Wala na si Shantal sa tabi ko, ready na rin ang susuotin at ang mga gamit na dadalhin ko. Bumangon ako sa kama at isinuot kong muli ang boxer shorts. Pagkatapos kong naligo bumaba na ako, naabutan ko si Shantal naghahanda ng agahan, tapos na rin itong naligo. "Good morning honey, breakfast is ready," baling nito sa akin. "Good morning too hon, hmmp ang bango," tugon ko sabay hapit sa kanyang baywang. Mabilis kong tinapos ang aking pagkain dahil mag- iisa lang akong lumalayag papuntang Cebu, ako ang magmamaneho sa aking yacht. Hindi ko ugaling mag - airplane kapag may pupuntahan kung dito lang sa Pilipinas ako dadalo. Mas gusto ko magmaneho ng aking yacht. "Bakit Hindi ka nalang mag airplane hon para mas madali," suggest ng asawa ko sa akin. "Hon, I love exploring the beauty of the ocean that's why." said in a low tone voice. "Ok, if you say so, but don't forget to call kung nakarating kana kaagad." "Ayy, ayy, captain." pabiro ko pang sabi sabay saludo sa aking mahal na asawa At niyakap ko siya ng mahigpit at hinalikan sa labi bago ako sumampa sa bangka na magdadala sa aking yati na naka parada sa gitna ng malawak na dagat. "I love you, take care honey!" "Yes, honey i will, I love you more." pahabol kong sigaw sa kanya. Hindi ko maiintindihan dahil bigla akong nakaramdam ng kaba, habang papalayo ako sa aking mahal na asawa. Ipinagsawalang bahala ko na lamang ito. Dahil hindi ko naman iniisip na may masamang mangyari sa akin o kay Shantal. Nag-iisa akong naglalayag sa karagatan patungong Cebu, ito na ang nakasanayan ko. Habang namamaneho ako sa aking yati ay nakaramdam ako ng antok, ilang oras na na lamang ay makadaong na ako sa Cebu. Nagising na lamang ako ng marinig ang malakas na pagkabangga. Napatalon ako sa tubig ng sumabog ang sinasakyan kong yati. At hindi ko na alam ang susunod na pangyayari.