bc

Ferrer Series 1: Zero Ferrer (Filipino)

book_age16+
3.7K
FOLLOW
10.3K
READ
dominant
drama
bxg
serious
betrayal
like
intro-logo
Blurb

Ferrer Series 1:

From richest to rag, that is how she started her life. Ang dating mayaman na si Ann Liza ay maghihirap at mapipilitan na lumipat sa isang probinsya.

Makikilala niya ang seryoso, dominante at antipatikong tagapagmana ng hacienda.

Paano kung ma-in love siya sa kanya? Paano kung bumalik ang nakaraan at mapalitan siya nito?

Kakayanin ba niya?

chap-preview
Free preview
Prologue
    PROLOGUE   THERE was a huge change in my life when I started living here at Alegro. It was a wise decision for my family way back then, but I was not convinced at all.   Mahirap baguhin ang nakasanayan. I grew up in the modern life of Manila. I am a city girl. I love my nightlife in the city, and I never expected this kind of turning tables on me.   Three years ago, lumipat kami sa malaking lupain ng Alegro. Nalugi kasi ang kompanya na pagmamay-ari namin.   Daddy was devastated, and also my mom. Ang kuya ko ay nagtatrabaho naman na sa abroad.   Maraming nagbago sa buhay ko. I was not easily adjusted with this sudden turn of events. Ang hirap iwanan ng nakasanayan.   A city girl like me spends the day in the mall in the morning and at the bar at night. I love buying things and wasting money. I was born with a golden spoon, and I did not know the other side of the world, or should I say I did not care about it before.   Hindi ko naman naisip na darating pala ako sa punto na maghihirap kami. Dahil iyon sa malaking issue na kinasangkutan ng family business namin, at pagkatapos ay may scam pa na nangyari. Naalala ko noon na labis kaming nalubog dahil doon. Lubog ang pamilya namin sa utang at kahihiyan.   Napilitan kaming lumipat dito sa Alegro. It is an unknown place for me. Wala kang makikitang kahit anong bagay na katulad sa Manila.   Alegro is boring with its rice and corn fields. Maiingay na pastulan ng mga baka o hayop, mga taong kulang sa edukasyon, puro kahirapan at kasimplehan, and everything that I am not used to.   Sobra ang galit ko sa mundo, to the point na sinukuan ko ng maging masaya. Nabansagan pa nga akong Sungit Queen noon, e.   At kung may Queen dapat may King din, doon ko siya nakilala.   I still remember him doing his infamous snort. Siya na ang pinaka-isnabero at masungit na taong nakilala ko.   Siya pala ang tagapagmana ng pinakamalaking hacienda na nandito sa Alegro. He is Zero Ferrer, and he is my worst and best.   From an enemy to someone I love that I cannot have.   NGAYON nga ay nakatambay kami ni Berly sa likod bahay. Tanaw ang malawak na bukid sa harapan namin. Tirik na tirik ang araw kaya kahit mahangin ay mainit pa rin ang ihip sa balat.   "Bakla, tulaley ka na naman diyan. Ano? Naaalala mo na naman ba ang jowabels mo?" tanong sa akin ni Berly na may pang-aasar sa tono. Ang babaeng mas bakla pa kung umakto.   "Who told you na naging mag-on kami?" masungit na balik ko sa kanya. Pero ang totoo ay nasasaktan ako. Lahat ng ito ay tungkol kay Zero.   "Ay oh! Ang pait naman! Huwag gano'n, Ate Ann." Sabay tawa niya na nang-aasar. Parang 'di kaibigan.   "Alam mo, aalis na lang ako ay hindi ka pa rin matigil ‘yang pang-aasar mo, ano? Para sabihin ko sa iyo, Berly, kung hindi talaga kami para sa isa't-isa, ayos lang naman iyon. We are not meant for each other. It is not always full of sunshine," sabi ko sa kanya. And here I am being hypocrite again.   Mahirap tanggapin pero wala naman akong choice. Ni hindi ko nga masabi kay Zero na nahuhulog na ako sa kanya. Sobrang hulog na hulog na ang damdamin ko kay Zero.   Pumalakpak naman siya. Bwisit talaga, e. “Taray! Sali ka na sa beauty pageant! Alam mo kasi, Ann, kung hindi lang naman bumalik sa eksena ang babae na 'yon sa buhay ninyo o sa eksena, hindi ka siguro mahihirapan.''   Pinakamahirap katunggali ay 'yung babaeng lamang siya lahat laban sa akin. She is beautiful, smart, lovely and kind. Ang hirap maging kalaban ang mabait... ako ang nagmumukhang masama.   Ang hirap lang kalabanin ng old flames.   DAHIL ayos na rin naman na ang mga gamit ko at aalis na ako sa Alegro mamaya kasama si Kuya, maisip ko na mag-gala munang mag-isa. Iniwan ko na muna si Berly para siya naman ay magka-moment kasama si Kuya.   Naisipan ko na puntahan ko 'yong paborito kong lugar sa Alegro. Mahilig kasi akong maligo sa pinakabawal na lugar dito. Ang talon na sakop ng lupain ng mga Ferrer.   Kinuha ko ang bisikleta na binigay ni Zero sa akin. Regalo niya noong kaarawan ko. Siya rin ang nagturo sa akin kung paano mag-bisikleta. All those good memories...   Pinedal ko na ang bisikleta at saka na nagtungo sa aking paroroonan. Madadaanan ko ang malawak na maisan, palayan at ilang pastulan. Mainit na rin ang ihip ng hangin.   Natatandaan ko na ayaw ko sa ganitong buhay, buhay probinsya. Pero ngayon? Ang hirap lumisan, pero kailangan na talaga.     Or maybe it is not just because of this place, but the person I spend lovely memories here with him. It is so hard to let go. But I have to, or I will realize that I already gamble every single emotions that I have.   Matapos itago ang bike ko para 'di manakaw ay maglalakad lang ako papunta sa matayog na pader. May sikretong lagusan doon na puno na ng d**o at talahib, at kapag nakalusot na ako roon ay makikita ang masukal na gubat. May trail naman akong susundan.   Ilang lakad pa at apak sa mga tuyong dahon ay dinig na bagsak ng tubig mula sa matayog na falls.   Naalala ko na rito ko siya unang nakilala. I remember how we fight like it was raining cats and dogs talaga. Bwisit na bwisit ako sa kanya noon. Kasi kung ano ang ikina-gwapo niya, gano’n naman ang ikinasungit niya. In short, he was jerk.   Sino bang mag-aakala na mamahalin ko siya kahit na madalas ay bwisit kami sa isa't-isa?   I never imagine falling in love with the man who is always giving me a headache. He is douche, he can be so mean, so annoying. But I really fell in love with him.   Sadly, he cannot catch me. May nagmamay-ari na sa kanya. I have no place on his heart.   Gosh! Hindi ako sanay na ganito! Hindi ko maisip na isang araw ay magiging ganito ako ka-pathetic.   Inilagay ko na ang pamalit ko sa tabi ng puno at saka na ako tumalon sa malinis at malamig na tubig. Ang sarap talagang magtampisaw—   "I see... I know that you will be here," saad sa akin ng pamilyar na baritonong boses.   Pinunasan ko muna ang basa kong mukha bago ko siya tingnan. "Why are you here?" masungit na tanong ko sa kanya.   Feels like deja vu, ganito rin kami unang nagkakilala noon.     I endured one whole week trying not to see him, because I want to get over with this damn feelings! But my effort is futile. But there are things that are inevitable.   He cackled. "Well, obviously, this is one of my properties. I basically own that falls." Mayabang talaga.   I decided to stop swimming and take my things. I cannot spend another minute with him or it will just instantly melt my heart.   Anyway, why is he here? Nasaan na ba si Anatolia? Nagkasawaan na ba sila sa pagmumukha nila?   Magmula kasi ng dumating ang babae na iyon ay sila na lang ni Zero ang laging magkasama.   I clenched my fist and breathe deeply. I am so jealous that I am being and thinking irrational again.       "Wait? Why are you leaving this early?" pigil niya sa akin. "At saka bakit ba ang sungit mo?" Why is he so sexy kapag nagta-Tagalog siya? It should be illegal!   Okay, I need to stop praising him on my mind! Remember, Ann, this jerk ignored you for a d*mn week!   Umismid ako. "Nakakahiya naman kasi sa may-ari ng falls na iyan, baka paalisin ako. At kung nasusungitan ka, it is not my problem anymore." I am about to walk out when Zero grabs my arms and pull me back again to the water.   "Gotcha!" He grinned.   "Ano ba, Zero?! Wala ka na naman sigurong magawa ano!?" I said obviously annoyed with what he did. Napaka-mature, Zero. Akala ko ba ay ako itong isip bata noon sa amin?   Nakangiti siyang nakatingin sa akin. That smile that I fell in love... over and over again.    Ang sakit lang isipin na hindi siya magiging akin.   He never failed giving me a roller coaster ride of feeling. Minsan masaya na nasa ibabaw, but he will suddenly put me in the lowest part of me.   "I’ve missed you, Ann. Bakit ngayon ka lang kasi nagparamdam?" saad niya sa akin sa madamdamin na tono.   Hindi ko alam kung totoo ang mga iyon o isang ilusyon. Ilusyon na ang nararamdaman ko para sa kanya, ay nararamdaman niya rin para sa akin.   “Kasi pakiramdam ko hindi mo na ako kailangan.”   Gusto ko sanang sabihin iyon sa kanya… kaya lang ay ayaw kong sirain itong mood namin. I tried to divert the topic with another thing.   Like the old times, we spent the day swimming, eating wild fruits, and having small chit-chat. I will not forget this thing that happened in my life.   "’Let us go back here tomorrow, may sasabihin ako," hoping na sabi niya.   Hindi agad ako naka-imik. Wala na ako bukas, Zero. Aalis na ako para sa iyo. Sana maging masaya ka na, at nagbalik na siya.   I just nodded, even though it is just a fake assurance. Kahit na alam ko na huli na ito. Kaya niyakap ko na siya ng mahigpit. Hindi na rin ako nagpahatid sa kanya.   "Until our path crossed again, Zero Ferrer."                      

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

The Reborn Woman's Revenge: WET & WILD NIGHTS WITH MY NEW HUSBAND

read
74.5K
bc

Brotherhood Billionaire Series 6: Honey and the Beast

read
65.0K
bc

His Obsession

read
63.7K
bc

Playboy Billionaire's Desire (tagalog)

read
1.0M
bc

The Father of my Child- (The Montreal's Bastard)

read
152.1K
bc

The Hot Professor (Allen Dela Fuente)

read
15.3K
bc

Pleasured By My Bestfriend's Brother

read
9.7K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook