PRINCE OF VIOLET WOLVES: DOMINEKK DARIUZ

Agad na sumilay ang ngiti sa mukha niya nang makita ang mga pusa na napalapit na sa kanya puso. Nang makita siya ng mga ito agad na nagsilapitan ang mga ito. Nilundag na siya ni Luck. Sinalo niya ito at napasadlak siya ng upo sa semento. Pinalibutan siya ng mga ito. "Kamusta kayo dito? Namiss niyo ba ang Daddy Zei niyo?!" kausap niya sa mga ito. Iniisa-isa niya ng paghaplos sa ulo ng mga ito. Nagsimeow-an naman ang mga ito. He chuckled. "Mukha alagang-alaga kayo ng babysitter niyo ah!" mangha niya saad nang makita malulusog ang mga ito. Muli nagsimeow-an ang mga ito. "Sino kayo?" Napaangat ang tingin niya sa babae nagsalita. Nakaawang ang bibig nito habang nakatitig sa kanya. Nginitian niya ang maganda dilag. Tumayo siya mula sa pagkakaupo at hawak-hawak pa din niya si Luck na siya mas malambing sa mga ito. "Hi! Ikaw si Camille hindi ba?" friendly niya sabi. Kimi ito tumango. "I'm Zei!" Nanlaki ang mga mata nito. Siya ang sinasabi ni Ate Jeniper na bibisita kina luck.. Napangisi siya ng mabasa niya ang nasa isip iyun ng maganda dilag. "Malulusog ang mga pusa..nagagalak ako na naaalagaan mo sila ng mabuti," untag niya rito. "Salamat po,Sir Zei.." "Aist,Kuya Zei na lang masyado pormal.." aniya. Kimi naman ito ngumiti sa kanya. "Pasok po muna kayo sa loob Si-,uh,Kuya Zei.." Tumalima naman siya at nauuna ito pumasok ng kabahayan. "Kamusta ka naman dito,Camille?" usisa niya habang bitbit pa din si Luck at nakasunod naman sa kanya ang iba pa. "Ayos lang po,Kuya Zei.." bahagya komportable nito turan. "Eh ang pamilya mo? Parents? Siblings?" muli niya usisa. Napatigil ang dalaga. Agad niya naramdaman ang lungkot at pangungulila nito. Mataman niya tinitigan ang dalaga. Magulo ang isip nito. Malayo at malalim. "Hindi ko po alam kung nasaan na ngayon ang aking kapatid..."mahina nito saad. " N-nagkahiwalay kami ng magkagulo sa aming bayan.."piyok nito sabi. "Anong nangyari?" matiim niya tanong. "Pasensya na Kuya Zei. Hindi ko maaari sabihin kung bakit..pero labis ang aking pangungulila sa aking nakakatandang kapatid na babae...limang taon na luma ng kami ay nagkahiwalay.." puno ng lungkot at pait nito sabi. Tumango siya. "Nauunawaan ko,hangad ko na sana ay magkita kayo muli.." Malungkot ito ngumiti. "Sana ay malusog siya palagi..Wala pa kami mga magulang kaya nag-aalala ako sa kanya kalagayan ngayon.." "Sigurado ako na hinahanap ka din niya.." aniya. Lumapit siya rito at masuyo tinapik-tapik ang ulo ng dalaga. "Pwede kita tulungan..ano ba ang pangalan niya?" aniya. "Talaga po?!" bumukas ang pag-asa sa mukha nito. Sinsero siya tumango rito. Magaan ang loob niya sa dalagita. Wala naman siguro masama kung tutulungan niya matagpuan nito ang nahiwalay nito kapatid. "Si Ate Adeline po! Adeline ang pangalan niya.." Adeline... Pagkarinig sa pangalan iyun ay bigla na lamang bumilis ang t***k ng kanya puso..ang pagtalas ng kanya mga pakiramdam. "Maganda ang pangalan ng iyong nakakatandang kapatid..hayaan mo,susubukan ko hanapin sya.." aniya. May malakas na pakiramdam na gusto niya makita ang Adeline na iyun. "Salamat,Kuya Zei!!!" niyakap siya nito sa sobrang katuwaan. Napangiti na lang siya. Tunay na nakakataba sa puso ang makita na napapasaya mo ang isang tao. "Manalig ka lamang sa Panginoon tutulungan ka niya. " usal niya. Ang Diyos ng mga tao ang Siya mas malakas kaninuman man. Alam niya iyun. He knew that. ___