Wife for Sale

Nagising ako dahil sa ingay ng telepono ko sabay pang tumutunog ang cellphone ko at telepono sa bahay. Hindi ko na alam kung alin ang uunahin. Nang silipin ko ang orasan sa dingding sa kwarto ay ala sais palang ng umaga pero marami ng nambubulahaw sa akin. Sumasakit tuloy ang ulo ko umagang-umaga palang. “Hello—“ “Oh my god! Xie, are you okay? Do you need a friend or something?” Muling kung sinilip ang telepono ko para makita kung sino ang tumatawag sa akin. At muntik ko ng mahulog ng makita ko ang pangalang nakadisplay doon. “Saffy? What the hell?” gulat kung tanong ng mabosesan ko kung sino ang tumatawag. “Jesus, papunta na ako. Buti nalang tulog pa ang mga bata. Naku Purificacion wag na wag kang gagawa ng kahit ano ah!” Bilin nito bago ibaba ang kamay ko. Nang silipin ko ang cellphone ko ay halos walang tigil ang tunog ng message doon pati na rin ang palitang tawag ng kung sino-sino. Pero isang notification lang ang kumuha ng atensyon ko habang nagbabrowse ng phone ko. Isang notipikasyon na marami ang interesado sa binibenta nito. At halos malaglag ang panga ko nang makita kung para saan ang kagulohang iyon sa cellhpone ko. WIFE FOR SALE! Purificacion Roldan It was me on the front page gawking by many men offering some ton of cash just to have me. Hindi ko alam kung anong nangyayari at kung paano napunta ang mukha ko sa site na ´yon. Basta ang alam ko ay maraming lalaki doon ang nag-ooffer ng malaking halaga para bilhin ako. Kahit ilang beses ko ng sinubukang padaanan ng tingin ang post tungkol sa akin o ang mismong website ay wala pa rin akong maintindihan. Why is my face are fvcking there? Why they are even offering such a big money that I haven´t imagined people would gave me? Nilingon ko ang pinto ng bahay nang ilang beses itong tumunog. Ilang beses ko pa itong sinigawan sa pag-aakalang ang kaibigan ko lang ang walang tigil na nagdodoor bell. Masyadong magulo ang isip ko sa kung anong nangyayari ngayon sa paligid ko. But it’s not! It was someone else. “Hi, Ica! Busy?” A man in a suit is standing in front of me holding an envelope and smiling as if he is happy to see me. “What the heck are you doing here?” “I am here to claim what is mine.” Maang akong nakatingin sa kanya dahil hindi ko makuha kung ano ang sinasabi niya. “Pwede ba kung wala kang magawa sa buhay mo, just leave. I am busy with my fvcking life right now!” sigaw ko dahil sa inis na nararamdaman ko. “Oh, I forgot. This is proof that I already own you. You can check it if you want,” he shrug before turning his back on me. Pinagmasdan ko ang papel na hawak ko at halos maestatwa na lang ako sa kinatatayuan ko. “Tang’na! Anong tingin niyo sa akin laruan na pwedeng ariin?” sigaw ko pa pero hindi na ako nito nilingon pa. Hindi ko alam kung ilang beses akong napamura sa kinatatayuan ko dahil sa sobrang inis, galit at gulo ng isip ko. Pakiramdam ko ay ako na ang pinaka malas na tao ngayon dahil sa mga pangyayaring ito. Bakit ba sabay-sabay nangyayari ang mga kamalasang ito? Bakit sa akin pa?