วิศวะหวงเด็ก

@จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ปรากฎร่างหญิงสาวตัวเล็ก ที่กำลังเดินกลับบ้านด้วยท่าทีปกติ ใบหน้าหวานสดใส เป็นเด็กดีและเรียนเก่ง ชีวิต ไอติม ร่ายล้อมไปด้วยผู้คนที่น่า และเธอก็เป็นที่รักสำหรับทุกคน แก้วชาเย็นไข่มุกค่อย ๆ ถูกยกขึ้นดื่ม ก่อนที่รถสปอร์ตคันหรูจะขับสวนทางมาด้วยความเร็ว ฟิ้วววววว!!! น้ำที่กักขังกระเด็นเข้าเต็มร่างหญิงสาว ไอติมอ้าปากค้างด้วยความโกรธเคือง ก่อนที่รถคันหรู จะถอยหลังกลับมา "โทษทีนะคนสวยรถพี่มันแรง" > แม้จะโกรธมากเพียงใด แต่ภายในกลับมีแต่ผู้ชาย ทำให้ไอติม ทำได้เพียงตอบกลับไปว่าไม่เป็นไร "ไม่เป็นไรค่ะ" ไอติมโยนแก้วน้ำในมือลงถังขยะ ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้่นตัวเองทันที หญิงสาวในชุดมันธยมปลาย แม้จะเปรอะเปื้อนไปด้วยโคลน ทว่ากลับเรียกสายตาดึงดูดและนึกเอ็นดูจากชายหนุ่มเพลย์บอยที่อยู่ภายในรถ อย่าง สายฟ้าได้เป็นอย่างดี "แม่งน่ารักจัด ๆ ไอสัตว์เอ้ย อยากจับมารังแกฉิบหาย" เสียงพายุเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีตื่นเต้น เมื่อได้เห็นเด็กสาว ก่อนจะสะดุดตากับชายหนุ่มตรงหน้าที่จ้องเด็กสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ "ไอเหี้ยสายมึงหยุด! เดี๋ยวแม่งเมรี่ก็มาแหกอกน้องมันอีก มึงหยุดเลย" "อย่าไปยุ่งกะน้องมันเลย ไอติมไม่สนใจพวกมึงหรอก แฟนก็ไม่เคยมีวัน ๆ เอาแต่เรียน เพื่อนมีรึเปล่าก็ไม่รู้ "ก็แค่อยากเปิดซิงเล่น ๆ ไม่เห็นมีอะไรจะต้องแคร์" "เลวสัตว์ เว้นน้องไว้คนนึงเนอะ นั่นเด็กข้างบ้านกู ฉายาลูกทิพย์คนในซอย" "ทำไมวะ" "ก็แม่งน่ารักงฉิบหาย เรียนดี นิสัยดี พูดจาน่ารัก กูแม่งอยากรู้เคยพูดคำหยาบบ้างไหมวะ คนแถวนี้เขาก็เลยเอ็นดูน้องมันอะ อยากได้เป็นลูก เลยสถาปนาตัวเองว่าเป็นแม่ทิพย์ของไอติม" "แต่นิสัยน้องแม่งก็น่ารักจริง แม่งขนาดเลอะเทอะทั้งตัว ยังไม่ต่อว่าเราสักคำ" "เพราะฉะนั้น!! อย่ามายุ่งกับไอติมครับ คุณสายฟ้า ถ้าไม่อยากเจอแม่ทิพย์ของน้องมาถล่มมันทั้งซอย" "เหอะ มันสนที่ไหนล่ะ ไอธีร์ มึงดูแม่งยังจ้องหลังคาบ้านน้องเขาไม่เลิก" "อย่างที่มึงบอก เหมาะกับการถูกรังแกฉิบหาย" "ไอสายนี่แค่เห็นหน้าน้อง มึงคิดไปถึงเรื่องบนเตียงเลยเหรอวะ ลดบ้างนะ ความชั่วในตัวมึงอะ" " มึงบอกไอติมลูกทิพย์ในซอยใช่ป่ะ งั้นเมรี่ก็เมียทิพย์ไอ้สายดิ 555555555" "เมียทิพย์ก็เหี้ยล่ะ ตามติดชีวิตจนคิดว่าแม่ ทั้งที่แม่งก็แค่คู่หมั้นที่พ่อแม่ตกลงกันเอง ทำอย่างกะรักกูหนักหนา น่ารำคาญ" "กูแปลกใจอย่างหนึ่ง ทั้งมึงแม่งก็ฟาดผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ทำไมเมรี่มึงปล่อยผ่านวะ" " กูรู้ไงแม่งจ้องจะจับกู" สายฟ้าเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันความคิดของอีกฝ่าย การที่เมรี่และครอบครัวพยายามเร่งรัดในการหมั้นและการแต่งงาน เพียงเท่านั้นเขาก็รับรู้แล้วว่าเธอต้องการอะไร มีแต่พ่อแม่เขาเท่านั้น ที่นึกเอ็นดูเธอ และคำนึงถึงแต่ชาติตระกูลเก่าแก่ แต่มีเหรอคนอย่างสายฟ้าจะสนใจ เพราะตอนนี้เขาเจอสิ่งที่น่าสนใจกว่าอยู่ตรงหน้า..... "กลับมาแล้วค่ะ" ไอติมเอ่ยบอกสมาชิกภายในบ้าน ก่อนจะจ้องมองตัวเองไปที่กระจก "ติม!! เกิดอะไรขึ้นลูก" "แม่!! ติมโดนใครก็ไม่รู้แกล้งอะ เขาขับรถมาด้วยความเร็วมากจนน้ำกระเด็นเปื้อนหมดเลย" หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีออดอ้อน ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดคนเป็นแม่ ทว่าคนเป็นแม่กลับถอยหนี ทำเอาไอติมแสร้งทำหน้ามุ้ย " เอ่อ แม่ว่าหนูขึ้นไปอาบน้ำก่อนดีกว่า" "ฮืออ แม่ทำไม ไม่ให้ติมกอด มากอดติมหน่อยนะ นะ ๆ" "ไม่ต้องมาแกล้งแม่เลย" " อีเปรี้ยว!!! อีเปรี้ยว!มึงยุไหน!! มึงออกมาเลยนะ!! อีเปรี้ยว" "เสียงอะไรอะแม่" " เจ้แป้วข้างบ้างน่ะลูก เห็นว่าลูกสาวเขาไปเรียนมหาลัยในกรุงเทพ แล้วเหมือนจะท้องกลับมา แต่เจ้แป้วจะพาไปเอาเด็กออก" " เอาเด็กออก ทำแบบนั้นมันผิดกฎหมายนะคะแม่" "แม่ก็ไม่ได้คำปรึกษาอะไรเขามาก แค่บอกให้ใจเย็น ๆ" "น่าสงสารเปรี้ยวจัง" " ทำตัวเองทั้งนั้น พ่อแม่ส่งไปเรียนหนังสือแท้ ๆ แต่กลับทำพ่อแม่ผิดหวัง ห่วงก็แต่ลูกแม่ ปีหน้าก็เข้ามหาลัยแล้ว แม่เป็นห่วงแย่เลย" " ติมจะไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เงินทุกบาทที่พ่อกับแม่หามาติมจะใช้มันให้คุ้มกับหยาดเหงื่อของพ่อแม่ค่ะ" "คนที่เขาท้องตอนเรียนก็ใช่ว่า เขาจะเป็นคนไม่ดีนะติม ทุกคนล้วนมีเหตุผลของเขาทั้งนั้น ใครจะรู้ว่าเปรี้ยวโดนอะไรมาบ้าง แม่ว่าคนที่ควรจะเข้าใจลูกมากที่สุด ควรจะเป็นพ่อแม่มากกว่า สำหรับแม่นะ ไม่ว่าลูกแม่จะเป็นยังไง ยังไงก็คือลูกแม่" "งั้นติมท้องมาบ้างดีไหมคะ" "หาแฟนให้ได้ก่อนไหมเราอะ ชีวิตนี้แม่จะได้อุ้มหลานไหมนะ ลูกสาวยังขายไม่ออกเลยจนถึงตอนนี้" "ทำไมรีบไล่กันละคะ แม่ก็รู้ ถ้าติมมีแฟนนะ แม่ทิพย์ได้ผิดหวังกันทั้งซอย" "แม่ดีใจนะ ที่เลี้ยงลูกเติบโตมาได้รับความรักและความเอ็นจากทุกคน" ไอติมยิ้มให้คนเป็นแม่ ก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ เนื่องจากตอนนี้ เธอทนไม่ไหวกับสภาพร่างกายตัวเองที่ส่งกลิ่นเหม็นไปทั่วบ้าน "อาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปกินข้าว นอกบ้านกันนะลูก พ่อใกล้ถึงแล้ว" “ค่า