“Sanırım başka çarem yok.” dedi kadın gülümseyerek. Derin bir iç çekti. "Olivia... Seninle her zaman gurur duydum. Sen bana tanrının verdiği en güzel armağansın. Daha çocukken bile ne kadar cesur olacağın belliydi. Sen ışığınla hayatımızı aydınlattın. Kalemize huzur getirdin. Eğer baban yaşasaydı... Senin gibi bir evlada sahip olduğu için onur duyardı.”
Olivia annesinin sözleri ile duygulanırken, ister istemez gözleri doldu. Bugün böyle bir kadın olmasının sebebi, belki de babasını acı bir şekilde kaybetmesi, çocuk yaşında görmemesi gereken şeyler görmesiydi. “Teşekkür ederim...” diye cevap verdi Olivia. “İkinizi de çok seviyorum.”
"Biz de seni seviyoruz kızım.” Leydi Molly yattığı yerde hafifçe kımıldanıp, karnının üzerinde duran elini, kızının yanağına getirerek “Neden acı çekiyorsun
