ยอมรับว่าตลอดระยะเวลาหนึ่งปีที่ใช้ชีวิตร่วมกับเขามีช่วงเวลาที่เธอเผลอใจหลงคิดว่าถ้าเราอยู่แบบนี้กันไปเรื่อยๆ เหมือนสามีภรรยากันจริงๆ มันก็คงจะดี จนวันที่คุณแม่เขาเสียชีวิตกระทันหันด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน ความสัมพันธ์ที่ราบรื่นมาตลอดก็มีความตึงเครียด
แม้โอบนทีจะยังไม่เคยพูดอะไร แต่รริชาก็สัมผัสได้ว่ามีหลายๆ อย่างเปลี่ยนไป คุณลุงเขา ครอบครัวฝั่งพ่อเข้ามามีบทบาทในชีวิตอีกครั้ง จนวันหนึ่งที่สมพร พี่ชายคนโตของคุณพ่อเขาเข้ามาคุยกับเธอ
“ฉันรู้นะว่าที่เธอแต่งงานกับหลานชายฉันเพราะแม่ของเขา” รริชาไม่รู้ว่าควรพูดอะไรในสถานการณ์ตรงนี้ ได้แต่ยิ้มจางๆ และรับฟังสิ่งที่อีกฝ่ายจะพูดกับเธอ
“ตอนนี้รัญญาก็ตายไปแล้ว ฉันคิดว่าเธอควรปล่อยหลานชายฉันให้เป็นอิสระ และงานเธอก็ไม่ต้องจำเป็นต้องมาทำแล้ว เดือนหน้าก็ลาออกเถอะ ไม่มีตำแหน่งไหนในบริษัทที่เธอทำได้...ฉันก็ไม่ได้จะขับไล่ไสส่งอะไรเธอหรอกนะรริชา ฉันรู้ว่าเ
