The Damned And The Knight

Galing sa isang misyon na inabot ng halos dalawang linggo bago n'ya tuluyang natapos. Pagod na binuksan ni Esquivar ang pinto ng kaniyang kwarto. Isa-isa niyang inalis ang butones ng suot na long sleeve at nang tuluyan nang makalas, hinayaan niya lang muna 'yong nakasabit sa kaniyang katawan. Sunod nitong inalis sa katawan ang isang kulay itim na handgun. Ang bakas ng dugo na nakakapit sa nguso nito ay sinubukan niya pang alisin sa pamamagitan nang pagpupunas doon gamit ang tela ng sariling long sleeve. Nagtagal ito ng ilang segundo. Ngunit dahil natuyo na 'yon, medyo nahihirapan na 'tong alisin ang mantsa, sa huli napagdesisyunan niyang ipagpabukas na lamang ang pagtapos sa gawain kaniya nang sinimulan. May pag-iingat niyang ipinatong 'yon sa ibabaw ng nighstand saka hinubad ang suot na damit at ibinagsak lang sa marmol na sahig ng kaniyang sahig. He sits on the edge of his pecan brown bed and took his phone out. Esquivar connected it first on the system installed on his room that allows him to listen to any song and have the feeling of having the band playing on the corner of his personal space. After that, his finger casually move on their own to scroll on his playlist and find music that his ears is yearning to ear. As soon as the music starts playing. He quickly finds himself jamming with it. With eyes closed and hands moving on their own as if he's the one hitting the instrument. He get to step in his own little heaven in his life that's like that of a hell. Got the music in you baby, tell me why Got the music in you baby, tell me why You've been locked in here forever and you just can't say goodbye You've been locked in here forever and you just can't say goodbye Oh, when you're all alone, I will reach for you When you're feeling low, I will be there, too When the music ends after a couple of minutes. He was slammed back in hell. Esquivar open his eyes and pause the next song that's about to play. Tumayo 'to mula sa kaniyang kama saka dumiretso sa nakasaradong french door. Gamit ang isang kamay. Walang kahirap-hirap niyang binuksan ang nasabing pinto para makapunta sa maliit na open patio ng kwarto. Mabilis na lumukob sa matipuno nitong katawan ang malamig na simoy ng hangin. Hindi niya rin naman 'yon ininda. Kaswal lang 'tong naupo sa sofa sabay kuha ng isang stick ng sigarilyo mula sa kahon nito na galing sa ibabaw ng lamea. Inilabas ni Esquivar ang lighter galing sa slacks na suot at ginamit 'yon para masindihan ang hawak. Puffing his smoke and feeling the warmth that its giving his body. He grabbed a pocket knife placed above the table too. He rested his back on the sofa. In a swift move, the blade of his pocket knife is out, glistening. Bago gawin ang kaniyang nakasanayan. Saglit muna niyang pinagmasdan ang mga peklat na nasa braso. Sinubukan niya 'tong bilangin hanggang sa pinilig na lamang niya ang ulo at mapaklang tumawa. Esquivar puffed his smoke once again  before he puts it on his black ashtray.  His dead eyes find their way back to his arms. Right there, without inhibition. He made a deep cut on that part of his body. As he was feeling the pain of his new wound. A small smile filled with satisfaction find its way on each corners of his lips as he gingerly watch blood coming out from his skin. "What do you want from me?" tanong niya sa lalaking alam niyang kanina pa nakatayo sa may french door at tahimik siyang pinanunuod. "Balak mo bang gawing bar code 'yang braso mo?" tanong ni Kylue. Hindi ito nagbitaw ng kahit na anong tugon. "Kanina pa ako kumakatok. Hindi mo ba naririnig?" "Naririnig ko. Ayoko lang pakinggan," aniya. "Kraige wants to share a bottle of wine with you---," "Ayoko at p'wede ka na ring umalis dito." He tore his eyes off the young man. Seconds passed and he felt him leave. Muli niyang binalikan nang tingin ang french door kung saan nakatayo ang binata kanina. Napailing pa muna 'to bago n'ya muling kinuha ang sigarilyo sa ashtray at muli itong hinithit habang nakatingin sa kawalan.  ********* Esquivar's Pov "We have a situation here, Ser Esquivar." Malalim akong napabuga ng hangin palabas sa 'king katawan nang marinig ko ang mga katagang 'yon galing sa 'king earpiece. Kahit na kababa ko pa lang kay Gauzy.  Dahil katatapos ko pa lamang maipanalo ang isang polo match. Kinailangan ko na kaagad bumalik dito at patakbuhin 'yon papunta sa tarangkahan na ilang metro rin ang layo mula sa Rapscallion's main house. Ang mallet na hawak na hindi ko basta-bastang nabitawan dala nang pagmamadali ay pabalang ko na lang ibinagsak sa gilid ng daanan na tinatahak ng kulay itim kong kabayo. Gamit ang tamang lakas hinila ko ang taling nakasabit sa 'king kabayo para matigil ito sa tapat nang nakasaradong itim na tarangkahan. "May babae sa labas. Hinahanap niya si Lord Kraige." Binalot ng pagkairita ang aking mga mata. Nagngingit sa inis na nilampasan ko ang pawn agad yumuko matapos makita ang pagbabago sa 'king ekspresyon. Sakto sa pagtapat ko sa gate. Awtomatik 'yong bumukas. Agad kong natagpuan ang babaeng nakatayo sa tapat non, masugid na naghihintay. Inalis niya ang suot na sunglasses at matamis na ngumiti sa 'kin. Sandali ko siyang sinuri. Hindi naman 'to mukhang panganib kay Kraige o miski kanino man. Base na rin sa hubog ng kaniyang katawan, tingin ko ay hindi ito ang tipo ng babaeng mahirap kaladkarin. Sa ikalawang pagkakataon, pinasadahan ko nang nagbabantang tingin ang mga kalalakihang nagbabantay sa tarangkahan. "Good morning, I'm Valkyrie. Valkyrie Cruorem, I'm Jared Cruorem of Miscreant Mafia's daughter."  She offered me a hand but I didn't accept it and instead, I dropped a questioning look. "And you're here because?" "I wanna have some word with Kraige Artazer." Confusion sipped in me. Ang naalala ko, ang babaeng 'to ang girlfriend ni Kreios. Hindi ba dapat ito ang hinahanap niya rito hindi si Kraige? "I'm sorry, Lady Valkyrie of Miscreant but our Lord is not someone you can talk to whenever you want. I am sure that the house of Miscreant is implementing that kind of rule too." She nodded her head quite fast. Insisting that she understands what I'm talking about. A formal smile clasp in my lips. I overlook the car at her back. This doesn't look like the one she supposed to use if she was sent by her Lord for talk in their behalf. "I know but I need his help," agap niya nang subukan ko na siyang talikuran. Nang muli ko itong hinarap ay pinakawalan na rin naman niya kaagad ang braso ko at kusang ibinalik ang dating distansya naming dalawa. Her straight to the point words caught my attention. Ayaw ko man 'tong pangunahan. Wala akong ibang maisip na dahilan para humingi siya nang tulong sa 'min maliban na lang sa isang bagay. Ang pakikipagbalikan niya kay Kreios na sigurado akong impossible na dahil nakatali na 'to ngayon sa iba kay Ryu. "Valkyrie, you'll get over Kreios, alright? Now, get in your car and drive to where you are staying right now---," "I came here to ask Kraige for marriage." I blinked my eyes multiple times and stare at her like she just throw a nuclear bomb. The short-lived silence between the two of us ended when she repeated her own words even if I didn't ask her. Hindi ko alam kung nagpapatawa siya o ano. Muli ko itong pinagmasdan. Hindi naman siya mukhang lasing at amoy alkohol pero ang mga salitang lumalabas sa kaniyang bibig ay mga litanyang dapat mo lang marinig sa isang taong kasalukuyang alipin ng alak o bawal na gamot. Kahit na pakikititigan ko pa ata siya buong araw. Wala akong makikitang dahilan para magsalita siya nang ganiyan maliban na lang kung nantitrip siya o hindi kaya. "Pardon?" sa wakas ay nagawa ko na ring makapagbitaw ng salita. Mula sa 'kin. Nabaling ang mga mata niya sa sasakyang paparating. Seryoso niya 'tong pinanuod na dumating hanggang sa huminto ang sasakyan na lulan si Kraige sa 'ming harapan. "Who's she?" I heard a familiar voice of man in my earpiece. It's Kraige. I glance at direction of the car where he usually sits. I shook my head and tore my eyes of it to dart it back on the lady who's losing portion of her sane mind, I guess. "No one just a lost lady asking for help." Pagkasabi ko non ay nagtagal pa muna ng ilang segundo ang sasakyan bago 'to tuluyang pumasok sa loob ng tarangkahan. The lady named Valkyrie murmured heavy curses before she makes moves of trying to chase Kraige's car. Swiftly, I managed to grabbed her arm and stop her from taking another step closer to our territory but to my surprise, she is not as weak as I thought she is. Napatunayan ko 'yon nang maramdaman ko ang pagdapo ng kamao nito sa 'king panga. Tangina. She's about to the same thing on the other side of my jaws so she can free himself from my hold but I managed to twist her arm. Hit the back of her kneed with my left foot that made her kneel and flinch in pain. "Bitawan mo 'ko." "Umalis ka na," bulong ko rito bago ko pakawalan ang braso niyo. Kahit na kitang-kita ko na iniinda pa rin niya ang sakit na natamo dahil sa pag-atakeng ginawa ko ay nagawa niya pa ring magmatapang. Isang beses siyang umiling para iparating na wala itong balak sundin ang bagay na kanina ko pa sinasabing dapat niyang gawin. Nauubos niya na ang pasensya ko. "Hindi mo kasi naiintindihan. K-Kailangan ko 'yung tulong ni Kraige." "But Kraige and the whole Rapscallion is not affiliated with Miscreant so you must stop this. We will not help you---," "We will, Esquivar." Bigla na lamang tumabi sa 'kin si Kylue. Yumuko ito nang bahagya para abutin ang sunglasses ng dalaga na nahulog galing sa kaniyang ulo kanina dahil sa nangyari. May kung anong kislap ng emosyon na umabot sa mata nito ang ngiting nagmula sa kaniyang labi. "What do you think you're doing?" I said in between gritted teeth. Simpleng nilingon ni Kylué ang isang pawn. Parang robot na itong kumilos at lumakad palapit kay Valkyrie. Sa isang iglap. Hindi ko na alam kung anong nangyayari. "Si Kraige ang nagsabi non, Ivar." Our eyes clashed. While mine is burning with exasperation his is larky. That little smirk pasted on the corner of his lips annoyed me more as it turns into grin. "Don't take this personally---," hindi ko na siyang hinayaan pang matapos na magsalita. Iniwan ko na 'to sa tapat ng tarangkahan para bumalik sa kabayo ko. Nang makasakay na, hinaplit ko na agad ang kabayo para patakbuhin ito pabalik sa main house. Wala pang tatlong minuto. Narating ko na ang bukana ng kwadra. Patalong akong umalis kay Gauzy bago ko 'to hinila papasok sa kaniyang kwadra. Bago ito iwan, sinalinan ko muna ng bago at malinis na tubig ang kaniyang inuman. "Ivar!" nang sakupin ng boses na 'yon ang aking tainga. Mas lalo lang akong nagmadaling humakbang paalis ng kwadra. "Ivar." Humalakhak 'to. "Galit ka ba?" dagdag niya habang patuloy na humahabol sa 'kin. "Sandali nga---," walang pag-aalinlangan akong humarap sa lalaking madali lang na nasira ang araw 'ko. He gnawed his lips. With muscles of his jaw clutching, he spit out blood from his mouth that he got after I punched him out of uncontrolled anger. Tangina lang kasi. "Anong problema mo?" nagngangalit niyang hiyaw. Matalas ko na lang 'tong tiningnan bago tuluyang iniwan. Habang naglalakad pabalik sa personal kong espasyo sa malawak na bahay. Inilabas ko ang cellphone at idinial ang number ng babaeng matagal ko na ring hindi nakikita. "Magkita tayo," tangi kong sinabi bago 'yon tinapos atsaka nagpatuloy na.