The Damned And The Knight

Chapter 2

Kaswal lang akong umalis sa tabi ni Sen pagkatapos ng mga nangyari sa 'ming dalawa. Walang kahirap-hirap kong dinampot ang boxer shorts na nasa sahig ng hotel room malapit sa malawak na kama. Nang maisuot ko na 'to ay napatingin muna ako sa nangingiti niyang pigura. Saglit pa at binalewala ko na rin ito. Pinuntahan ko ang isang lamesita bago tuluyang dumiretso sa terrace. Mula roon kinuha koang isang stick ng sigarilyo kasama ang kulay itim kong lighter.

"Don't you wanna try to cuddle after s*x?" Sen asked. Nilagay ko sa 'king labi ang sigarilyo bago 'yon sinindihan. Nang may baga na, isang beses ko muna 'tong hinihit bago ko inalis sa p'westo niya at nagbuga ng mga pabilog nitong usok.

I look at her earnestly. "This will be the last time I'll see you, Sen." Her eyes burst from its socket. My eyes quickly notice the small movements of her mouth. She has something to say but can't speak it up properly.

Tuluyan 'tong bumangon sa kama. Ibinalot niya ang sarili sa kulay puting kumot at halos nagmamadaling pinutol ang ilang hakbang na distansya sa 'min. "Bakit? Didn't I please you enough? Kulang pa ba? Esquivar, ano pang gusto mo? Sabihin mo lang at gagawin ko."

Her series of questions puts simper on me. Her soulful and weary pools tried so hard to win my soul but she failed. No one will ever get to conquer my soul. How can they have something that I don't have with me for the longest time?

"Sena, naririnig mo ba ang sarili mo?" mabilis at paulit-ulit ang naging pagtango niya sa 'kin. Kinulong niya ang magkabila kong pisnge sa nanginginig niyang mga palad. "Don't do this to me. Baby, please... I-I like you."

Sabi ko na nga ba. Ba't pa ba ako nagduda samantalang palagi namang tama ang mga hinala at kutob ko.

"You know my stand about relationships, Sena."

"Then let me change your mind. You just need to give me a chance---,"

"Sen, listen to me. What you were feeling right now is just a phase. This is just a phase." Basta ko na lang inilaglag sa sahig ng terrace ang sigarilyong mas naenjoy ko pa sana kung hindi lang umakto ng gano'n si Sena.

Bumalik ako sa kwarto at nagbihis. Kinuha ko ang wallet na nasa bulsa ng suot kong pantalon. Mula roon, hinugot ko ang lahat ng perang papel na makukuha ko saka iniwan sa ibabaw ng kamang halos masira na naming dalawa kanina.

Bago umalis, pinasadahan ko pa 'to nang tingin. She looks broken and devastated. She's exactly what she told me she'll never be before we starts seeing each other to feed up our thirst for worldy needs. I smirked.

Palaging talo ang taong hindi kayang kontrolin ang kanilang mga nararamdaman.

People and their ideology for love. Love is not as magical as people think it is. Love cannot simply change everything. Kung kaya kasi nitong mapabago ang bagay-bagay, bakit miserable pa rin ang mundong ibabaw sa kabila ng napakaraming bilang ng mga taong nagmamahal?

I kicked in the starter of my ducati after I wore my helmet.

Ang dapat sanang isang oras na biyahe mula sa city proper pabalik sa RMH ay nagawa kong kalahating oras na lang dahil sa mabilis na pagpapatakbo ng motor. Bukod sa wala naman akong speed limit na kailangang sundin, halos wala rin akong nakasabayang mga sasakyan.

Ilang metro pa lamang ang layo mula sa kulay itim na tarangkahan ng RMH. Nakita ko nang sumenyas ang isang pawn na nasa tore sa kasamahan nito upang maipagbukas na ako ng gate. Unti-unti kong binawasan ang tulin nang aking pagpapatakbo at muli na lang 'yong binalik sa dati nang makapasok na 'ko sa gate.

Isang panibagong pawn ang lumapit sa 'kin. Hinubad ko ang suot na helmet at pabalang 'yong hinagis sa kaniya kasama ang susi ng motor.

"Ser Esquivar, kanina pa kayo hinahanap ni Lord Kraige. Hindi niyo raw sinasagot ang mga tawag niya." Kinapa ko ang bagay na 'yon mula sa 'king bulsa. Pucha! Naiwan ko ata ang cellphone ko roon sa hotel room.

Nagtatagis ang bagang na dumire-diretso ako sa extension ng main house. Pagtapat ko sa kwarto niya. Agad na nangunot ang aking noo matapos kong marinig ang malambing na boses ng babae. Pilit kong kinikilala ang timbre non ngunit walang sino man ang lumalabas sa 'king memorya na maaring nagmamay-ari non.

Nagpapasok siya ng taga-labas? Gago ba talaga ang lalaking 'yon?

"Kylué Amorue!" pagalit kong tawag sa ngalan niyang sinabay ko sa marahas na pagbukas ng pinto ng aking kwarto.

Malayo sa inaasahan kong makita ang nadatnan ko sa kwarto niya. Ibinaba nito ang bowl ng popcorn na hawak saka siya tumayo sa sofa. Halatang sobra 'tong nagulat sa 'king presensya. Ang nag-uumapaw kong galit para sa akala kong kapangahasan niya ay parang patak ng ulan na mabilis na natuyo sa ilalim nang matinding init ng araw.

Kinuha nito ang remote para patayin ang tv. Oo. Wala siyang kasamang kahit na sino rito. Sobrang tanga ko naman na hindi ko naisip ang bagay na 'yon.

Gone's the usual playful grin and smirks on his lips as he turn to face me. Kylué stares at me sternly, his eyes travelled through me as if he's doing some observation.

Nakakapanibago. Hindi ako sanay na gan'to siya. Parang hindi siya ang kaharap ko ngayon, parang ako siya ngayon. Seryoso, mapangmatyag at hindi mo basta-bastang mababasa.

"What did I do again this time?" he asked with his deep-panned voice. Slowly, he ambles to me that cuts our distance.

My composure remains intact though I feel I somehow feel intimidated by his new persona. I never imagined that he could be like this. His alter ego take aback the best of me.

If I didn't heard him hummed, I would probably forget the sole reason why I came to visit this pit.

Since all of my past and incoming mission's information will be send on it, that damn phone must be taken care of before someone else's find way to open it regardless if they do not know my passcode.

Purposely, I directed my eyes with his. "I lost my phone. You know what to do," I said.

Every phones that Rapscallion members uses has this special program installed in it for a cases like this. Once the extingquishing mode in the said program is on, it will spread a virus that will destroy the system after that, no one gets to use it again even if they send it to the greatest phone technician and programmer to have it check and fix.

"Of course I know," he said it with an insolent smile. He sitted himself on the armrest of the sofa. "But what if I don't want too? What if instead of turning on your phone extingquishing mode, what if I remove its password?" he glances at his laptap.

Hindi na nakapagtimpi pa sa pang-iinis niya. Sinunggaban ko ang kwelyo nito at hinila siya patayo. Kylué brush of my anger and instead, he laughs as if this scorching feeling of mine fires up an entertainment system for him.

"Do not test my temper," I blurted in the calmest voice that I can still use for him.

He shut my hands away. Nang bitawan ko 'to ay inayos niya ang kwelyo ng damit saka siya natatawa pa ring pumunta sa nakabukas niyang laptap. From where I'm standing, I keenly watch every steps that he's making in his computer. If I ever see this bun do something that will put me in great harm and the whole Rapscallion, I will take his life even if he's an Artazer and Cruorem. Maiintindihan naman siguro ni Kraige ang rason ko para patayin ang wala ring halos silbi niyang pamangkin.

"It's done." Inikot niya ang kinauupuan swivel chair paharap sa 'kin. Sporting a cocky grin, "You're now safe, Ivar. I got you," he ass