Chasing The Boss

"Excuse me, Ms. Clemonte." Mabilis na umangat ang sulok ng aking kilay sa ginawang pagtawag sa 'kin ng sekretarya ni Ranus bago ko pa man mahawakan ang seradura ng pinto ng kaniyang opisina. Tahimik ang paligid. Tanging ang marahas na pagpapakawala ko ng buntong hininga ang namutawing ingay sa pagitan namin. I turned to look at her and forced a smile. "Yes?" I asked in monotone. I saw her bit her lower lip as if what she's about to say's making her anxious. "Kung wala kang sasabihin didiretso na 'ko sa opisina ni Ranus, mas'yado akong busy para makipagtitigan lang sa'yo." Usal ko saka muling ngumiti ngunit bago pa man ako makagawa nang panibagong hakbang ay naramdaman kong hinawakan n'ya ang braso ko na kaagad n'ya rin namang inalis nang mapansin ang biglaan ang pagkalukot ng aking mukha. "Sorry po." Agap n'ya. "Pero Ma'am sabi kasi ni Atty. Cojuangco h'wag ko na raw kayong papasukin sa opisina n'ya." I wasted no time and was about to open the door's office but she was quick to blocked it from me. Tumaas lalo ang kilay ko dahil ro'n. "May kliyente rin po s'ya ngayon." Sabi n'ya. After sets of inhales and exhales, I managed to calm myself. Muli kong iminulat ang aking mga mata para harapin s'ya. "Who?" I asked with my well made brows held up high. I saw her swallow a lump in her throat. "Sino nga?" Nauubusan na ng pasensya na tanong ko sa kaniya. Parang alam ko na kung sino ang kliyenteng tinutukoy n'ya sa 'kin. Maybe she saw that scorching anger in my eyes, she move aside to give way. Mariin akong pumikit sa labis na pagpipigil nang bumungad sa 'kin ang sarap na sarap na ekspresyon sa mukha ni Ranus habang pinaliligaya s'ya ng kaniyang kliyente-si Bethany. "Uranus Galliver! Is this how your client pays your service?" I asked in between gritted teeth as I open my eyes...hindi katulad ng dati, hindi ko na mahanap ang kislap sa kaniyang mga mata. With a insulting smile, Bethany stood up and wipe her mouth, ba't kailangan ko bang makitang kinakain n'ya 'yong ano ni Ranus? Dammit! That smile soon enough fades as Ranus shoved her away. "Akala ko ba wala na kayo-" she pressed her lip into thin line as he bore his butterscotch eyes on her with a warning look. Wala na s'yang iba pang nagawa kung hindi ang hablutin na lang ang bag n'yang nasa ibabaw ng lamesa ni Ranus at padabog na naglakad ng opisina. Mataas pa rin ang sulok ng aking kilay na sinundan ko s'ya ng tingin hanggang sa makalabas s'ya ng opisina. The silence between the two of us stretched after that, I can almost hear cricket's noise on our background. "What do you want Margaret?" Aniya sa baritono at seryosong boses. The way he redeemed himself, like nothing happened. Like I haven't seen him being eaten by someone else...amused me, big time. "Is that how she pays you for your legal service Attorney? A b*****b will suffice?" Mahihimigan ang labis na sarkasmo sa 'king boses nang tinanong ko 'yon. Pakiramdam ko nga'y may kasamang ampalaya ang mga salitang 'yon nang lumabas sa 'king bibig. He sat on his swivel chair comfortably as he began playing his parker pen-mannerism. "If I say yes, will you leave me alone?" He asked using his winter like voice, wala mang ibang nakaranig sa mga sinabi n'ya sa 'kin ay hindi ko pa rin maiwasang hindi makaramdam nang pagkapahiya at panliliit. "No, 'cause after all she's just your play thing." I announced as a matter of fact. I know him, his better than that. Hindi s'ya 'yong tipo ng lalaki na seseryosohin ang isang babaeng pangkama n'ya lang. I feel so desperate chasing him. "Uranus." Mahinang tawag ko sa pangalan n'ya. The way it comes out smoothly from my lips tell me how much I missed saying his name. Muling namutawi ang isang hindi maipaliwanag na katahimikan sa pagitan namin. The corner of his lip twitched as he plastered a taunting smile. Umiling s'ya sa 'kin at humalakhak kahit na wala namang talagang nakakatawa. "Stop acting like a jealous girlfriend 'cause you're not!" He snarled. I am jealous, it's a fact I wouldn't dare to deny, but what hurts me the most is the fact that I am not his girl anymore. Isa na lang ako sa maraming babaeng naghahabol sa kaniya. Mariin kong kinagat ang pang-ibabang labi ko saka yumuko at pilit 'yong kinubli sa kaniya. "Leave, Ms. Clemonte. I have no time for you- Pero sa ibang babae may oras ka? Marami!" Naghihimutok na pagputol ko sa sinasabi n'ya. Umigting ang panga n'ya sa 'king sinabi. Labis man na pagpipigil ang ginawa ko, sa huli'y nagsipatakan pa rin ang mga luha ko. "Anong nagustuhan mo kay Bethany? Is she good in bed? Is she a screamer? Do you want that? Does she sate your needs more than I ever did?- Margaret! Alam natin pareho na hindi kita ginawang parausan lang." Galit na sansala n'ya sa 'kin. His eyes were directed to me, giving me his infamous glares. Hindi ako natinag. The moment I lost him, it feels like I lost the value of myself—my worth. Walang pag-aalinlangang inialis ko ang strap ng summer dress na suot ko at hinayaan 'yong maglaglag lang sa 'king katawan. "The f**k are you doing?!" Mala-kulog sa lakas ang boses na tanong n'ya sa 'kin. Kahit galit na s'ya ay hindi pa rin ako nagpatinag sa halip ay aalisin ko na dapat ang bra na suot ko nang mabilis s'yang lumapit sa 'kin at pinigilan ako sa 'king gagawin. His jaw were clenched and his butterscoth eyes is showing impending violence on it, kung hindi ko lang s'ya kilala ay iisipin ko nang ano mang oras mula ngayon ay magagawa n'ya na 'kong saktan. "You think stripping your clothes will bring me back to you? You think letting me f**k you over and over again will make me stay?" Aniya. Hindi ako nakaimik sa labis na pagkapahiya, s'ya na rin mismo ang nagbalik ng dress na suot ko sa 'king katawan. "I thought you're better than this, never in my wildest dream I have imagined that you'd stooped this low, Margaret. Move on, 'cause I am not coming back." Aniya saka ako tinalikuran para lumabas sa kaniyang opisina. No, no one is moving on, and no one is not coming back...I am Margaret Akari Clemonte. Wala pa 'kong ginusto na hindi ko nakuha. And you're not an exception, Uranus.