6
1125 Words
"นี่มันจะ 2 ชั่วโมงแล้วนะเลขายู! ทำไมพวกเรายังไม่ได้เข้าพบอีก?!"
ผู้จัดการคิมร้องโวยวายกับเลขาสาวหน้าห้องของจัสมินที่มัวแต่ทำเอกสารต่างๆวุ่นจนลืมแขก
หนุ่มวง BFX นั่งรอบนโซฟานานสองนานจนบางคนเผลองีบเพราะความอ่อนล้าจากการซ้อมเต้นทั้งวัน
"กำลังเอาคืนอยู่ชัดๆ" แจฮุนพึมพำ
"เอ่อ..เดี๋ยวฉันเช็คสักครู่นะคะ"
เลขายูฮารี สาววัย 34 ปี รีบเข้ามาเช็คผู้เป็นนาย แต่กลับพบว่าจัสมินและยูตะนั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเฮฮาพร้อมแก้วถือแก้วเหล้าอยู่พร้อมเปิดเพลงคลอ
"มีอะไรคะเลขายู"
"เอ่อ..วง BFX นั่งรอ 2 ชั่วโมงแล้วค่ะ ถ้าคุณจัสมินไม่สะดวก ดิฉันเลื่อนนัดให้นะคะ"
"ไม่ต้องค่ะ เรียกเข้ามาเลย"
จัสมินลุกขึ้นปิดลำโพง เดินไปยืนที่ริมหน้าต่างทอดมองวิวทิวทัศน์เมืองหลวง มือกระดกวิสกี้ลงคออึกๆ
พวกเขาเดินเรียงแถวเข้ามาดาหน้า สายตามองไปที่หญิงสาวสวยสะพรั่งยืนมองวิวอยู่ บนโต๊ะกลางมีวิสกี้ราคาแพงลิบตั้งวาง แล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานดังเดิม แน่นอนว่าพวกเขาคงไม่เชื่อสายตาตัวเอง จากสาววัยรุ่นสดใสที่เคยเจอเมื่อ 2 ปีก่อนล้างภาพลักษณ์จนเป็นผู้บริหารสุดสวยมีออร่าอย่างหมดจด
"สะ สวัสดีครับคุณจัสมิน ผมคิมฮยอนซอก ผู้จัดการวง BFX และนี่สมาชิกวงครับ"
"....." เธอไม่ตอบอะไร ทำแค่ชำเหลืองมองพวกเขาเล็กน้อย ก่อนจะเปิดเอกสารตารางงานของพวกเขา
"อะ เอ่อ... ผมและเด็กๆเตรียมโสมป่าและดอกไม้มาแสดงความยินดีกับตำแหน่งครับ ขอแนะนำสมาชิกนะครับ นี่คือ.." ผู้จัดการคิมกำลังพายมือเริ่มแนะนำชายหนุ่มไฟแรงแต่กลับถูกเธอเบรคเอาไว้
"ไม่จำเป็น ขอบคุณค่ะ"
สิ้นคำเอ่ยเหล่าชายหนุ่มทั้ง 6 ต่างก้มหน้าเจื่อนไม่กล้าสู้สายตา
"มีอะไรจะพูดอีกมั้ยคะ?"
"อะ เอ่อ..."
ผู้จัดการคิมพยายามสะกิดควินน์ที่ยืนข้างขอความช่วยเหลือ รวมถึงส่งสายตาเลิ่กลั่กส่งให้ทุกคนอีก
"ดีค่ะ งั้นฉันขอพูดนะคะ....หลังจากที่ดูตารางงานของพวกคุณแล้ว ท่าจะยังเหลือเวลาว่างอยู่บ้าง ฉันขอเพิ่มรายการวาไรตี้เซอร์ไวเวิลเข้าไปให้กับคุณเจอาร์,คุณพัคจงฮวาและ.. คุณโดแจฮุนนะคะ พอดีพึ่งดีลกับผู้โปรดิวเซอร์ซงอารึมเรื่องรายการใหม่ได้ สัปดาห์หน้าโปรดิวเซอร์ซงจะนัดประชุม ส่วนสมาชิกที่เหลือทำตามตารางเดิมได้เลยค่ะ หวังว่าจะไม่ติดขัดอะไรกันใช่มั้ยคะ?"
"ไม่ครับ"
"ดีค่ะ แล้วดิฉันพึ่งได้นักออกแบบท่าเต้นมาใหม่ อยากให้พวกคุณทำคลิปเต้นสั้นๆสัก 2 นาที 5 คลิป เพื่อกระตุ้นยอด Follower ในทุกแพลตฟอร์มของเราหน่อย เตรียมอัพโหลดไม่เกินวีคนี้ พอทำได้ใช่มั้ยคะ?"
"วะ วีคนี้หรอครับ?" ควินน์หัวหน้าวงเริ่มส่งเสียง
"มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ?" จัสมินถามกลับ
"งานค่อนข้างด่วนไปน่ะครับ ผมกลัวว่ามันจะออกมาไม่ดีนัก แหะๆ" ควินน์
"ไม่ยากค่ะ ถ้ากระแสตอบรับไม่ดีก็แค่...ระงับงานชั่วคราวไปก่อนแค่นั้นเอง 😊"
"มันเกินไปหน่อยนะครับ"
คราวนี้แจฮุนเริ่มขยับปากพูด เขากล้าจ้องตาเธอซึ่งๆหน้า ต่อสู้เพื่อความยุติธรรมของวง
"เกินไปยังไงคะ...คุณ-โด-แจ-ฮุน" จัสมินเลิ่กคิวขึ้นหนึ่งข้างจ้องหน้าเขากลับ
"อีก 2 วันถึงจะหมดวีค แถมยังเอาตั้ง 5 คลิปอีก ปกติพวกเราไม่ได้ซ้อมเต้นวันเดียวจบนะครับ..คุณจัสมิน"
"อ่าาา สงสัยฉันคงประเมินพวกคุณสูงเกินไปสินะคะ ศักยภาพต่ำกว่าที่คิดไว้ซะอีก ..."
ประโยคนี้ทำเอาหนุ่มทั้ง 6 คนสะอึก กำหมัดแน่นด้วยความขุ่นเคือง
"งั้นไม่เป็นไรค่ะ เรื่องทำคลิปยกเลิกแล้วกัน รวมถึงยกเลิกรายการวาไรตี้และพรีเซ็นเตอร์ด้วย...พวกคุณคงเหนื่อยกันมากสินะคะ"
เธอหันไปบอกยูตะให้เตรียมยกเลิกบอกบรรดาคนที่เธอดีลไว้ก่อนหน้า
"พวกเราจะทำครับ!" ควินน์หัวหน้าวงเอ่ยลั่น เขาก้าวขาออกมายืนสู้หน้าเธอ
"....."
"พวกเราจะทำตามที่คุณจัสมินต้องการให้เต็มที่ครับ!"
สมาชิกทั้ง 5 ไม่นับผู้จัดการคิมหันมองควินน์เป็นตาเดียว
"อืมมม...จะดีหรอคะ ไม่หนักเกินไปใช่มั้ย ถ้าพงกคุณรู้สึกเหนื่อยบอกฉันได้นะคะ ฉันจะได้ให้พวกคุณพัก ยาวๆเลย 😊"
จัสมินพยายามทำหน้าตาและน้ำเสียงดูกวนถาม แจฮุนยืนกัดฟันกรอด
"พวกเราทำได้ครับ"
ควินน์ยังคงยืนยัน อาจเพราะเขาไม่อยากให้วงต้องเสียหน้าไปมากกว่านี้ ถ้าต่อล้อต่อเถียงกับเธอไปปลายทางคงจบโดยการที่ทุกคนเลิกเป็นไอดอลไม่วันใดวันหนึ่งก็ได้ เขาไม่ยอมให้ความฝันของเขาพังทลายลงแน่
"หมดเรื่องแล้ว ตั้งใจทำงานกันนะคะ ขอบคุณสำหรับของขวัญค่ะ😊"
หนุ่มทั้ง 7 รวมผู้จัดการคิมกัดฟันกรอด จำยอมเดินออกจากห้อง แจฮุนเดินทิ้งท้ายแถวก่อนที่จะพ้นหน้าห้องไปเขาเกาะโต๊ะแวะถามเลขายู
"หลังจากนี้คุณจัสมินมีนัดที่ไหนอีกมั้ยครับ?"
"บอกไม่ได้ ขอโทษด้วยนะคะ"
แจฮุนทำหน้าเซ็งแต่เขาก็เหลือบมองบนปฏิทินของเธอว่าลงนัดไปร้านญี่ปุ่นร้านดังแห่งหนึ่งในย่านคังนัม
"โอเคครับ" แล้วเขาเดินมือล้วงกระเป๋าเสื้อฮู๊ดออก
.
.
ยูตะขับรถซีดานหรูคันใหญ่พาจัสมินมายังร้านญี่ปุ่นตามที่เลขายูจองไว้ พวกเขาเดินเข้าร้านด้วยความสง่าผ่าเผยทุกสายตาถูกต้องมนต์สะกด สาวร่างเล็กหมวยออร่านางพญากับหนุ่มสูงโดดหล่อพุ่งราวกับระบบเอไอสร้าง เข้ามายังห้องไพรเวทชั้นสอง
ขณะที่พวกเขากำลังนั่งรับประทานอาหาร อยู่มีชายหนุ่มสวมฮู๊ดดำใส่หมวกแก๊ปและผ้าปิดปากยืนข้างตึกมินิมาร์ทฝั่งตรงข้าม เขาชะเง้อมองใบหน้าของหญิงหัวเราะร่าเห็นฟันเขี้ยว รอยยิ้มตาหยีสดใส มันทำให้เขานึกย้อนไปในห้วงอดีตที่ช่วงเวลานึงเคยทำให้เธอยิ้มได้แบบนี้ ซึ่งตอนนี้คงไม่มีวันทำแบบนั้นอีกแล้ว ..เขาอิจฉาคนข้างกายเธอ
/หากวันนั้นเลือกความรัก ..ผลลัพธ์ในตอนนี้มันจะเป็นยังไงนะ?/
- Writer
