Nirvana

Knowing Yvez Kiel Reyes

"Wait! Wait! Uhmn... Ang ibig ko palang sabihin is if pwede ba kitang maging study buddy. Alam mona, matalino ka tapos advance ka mag isip este I mean advance yung mga nalalaman mo kesa saamin na classmates mo kase naman halos lahat ata ng questions sa test papers kahit pre or post test pa yan eh napeperfect mo ganun... Alam mo yun?" alanganin pading eksplenasyon ni Haven kay Yvez.

"What's in it for me?" Agad na sagot ni Yvez.

"Ha? ahmn... diko alam ehh hindi ba pwedeng parang kawang gawa ganun?" Naka ngiwing sagot din ni Haven ngunit wala itong narinig na sagot mula sa kabilang linya.

"Hello? Yvez anjan kapa ba?"

"Figure out kung anung maibibigay mo saakin in return, then I'll decide if I'll accept your offer."

"Grabe ka naman! Dapat talaga may kapalit?"

"Is there a problem? If you don't want it then forget it!"

"Ha! Naku hindi I mean sige! I'll see what I can do." kagat kukong sagot ni Haven.

"Okay." maikling sagot ni Yvez.

"Uhmn...Yvez?"

"What again?" payamot na tanung nito.

"Kumain kana ba?"

Hindi agad sumagot ang binata dahil natigilan ito.

"Yvez? Hoyyy!!" untag ng dalaga.

"Sorry about that. No. hindi pa."

"Ayy bakit? Diet?"

"I just don't have the appetite. That's all!" paliwanag ni Yvez.

"Uhhh... okay!" tatango tangong sagot ng dalaga ng may kumatok sa kanyang pinto.

"Anak, kain na!" Yaya ng kanyang ama.

"Ah! Sige Pa sunod na po ako!" sagot naman ng dalaga.

"Uhmn.. Yvez kain muna kami ha? Pero isesave kona tong number mo okay? Sige kain kana din jan ha? Don't skip your meal baka magkasakit ka nyan. Dapat hindi ka nagpapalipas ng gutom. Sige talk to you later. Bye!" Bilis na paalam ni Haven ng marinig nyang ngumangawa nanaman ang kanyang ina mula sa baba na kanilang kusina.

Sasagot pa sana si Yvez ngunit inoff na ng dalaga ang kanyang linya. Natigilan naman sya mula sa mga huling salita nito sa kanya.

Naisip nya kung kelan ba nung huling may nagtanung if kumain na sya, or kelan ba nung huling may nagpakita ng genuine concern sa kanya.. He doesn't even remember when. All he remembered is hatred and lies.

Yvez Kiel Reyes POV:

I am a loner. I prefer it to be that way, not because I like it, but because I chose it. I chose to shutdown every person who wanted to come near me. Since my mom died because of great pain I also promise myself not to become miserable like she is. Yes my mother didn't just died because of physical pain alone. The great pain that killed her the most which led her to her deathbed, is because the man she ever loved and the father of her son, betrayed her. I still didn't have any idea what was going on back then. Every time na I ask my mother bakit paminsan minsan lang umuuwi si Dad sa bahay ang lagi nya lang sagot is because she's always busy, na nasa out of town daw sya because of business matters. But as I grew up I realized and I started to feel that something is wrong about my family. At the age of thirteen, that's when I discovered almost half of my parents secrets. I wanted to confirmed it from them but I was too scared to hear and unfold the whole damn truth.

Then that is how I slowly started to become aloof and cold.

I remember, it was summer back then when my Mom cried while rushing to pack our things. She says were leaving. I kept asking why but she just answered me with tears in her eyes. But those tears can't hide the sorrow,pain and heartaches that my mother is carrying in her heart.

And that is how we got here in La Costa Province. My mother and I, we started again from scratch. We don't know anyone in here but atleast I felt free and refresh. But not long enough. My father discovered where we are so he came and talk to my mom. Hindi ko alam kung paano at kung anu ang mga sinabi niya kay Mom para maging maayos ulit sila but one thing is I'm sure of. My mother started to smile again. She became lively again.

I transferred from my previous school and got enrolled here in La Costa. But one day when I came back from school, I saw how my Mom cried her heart out and I was the only one who was there to comfort her. Dad wasn't around. He always isn't around. He stop's from coming ever since. From then on Mom also started to refuse everything that is making her a living person. She also forgot that there is at least one reason why she should kept on living, to move on and go on with our lives. Me, her son.

When I entered third year high in my new school nakita ko ang malaking pagkakaiba nito sa dating school na pinapasukan ko. My life went easy as I want it to be. I became invisible but not with the part where I represent my section or my school. I thought of just dropping out because people are starting to notice me and I thought of leaving the place since my mother wasn't around anymore. But I still persue because of one reason. Haven, Haven Zella Cruz.

We don't talk. I don't initiate anything nor did she. But I don't know. I feel something about her that makes me want to be with her. Thinking that we were just in a one room makes me feel comfortable and happy. I know that she had a crush on me but I pretended not to know it. When her friend George confirmed it, I simply pretend that I didn't heard about it. Thank God I used earphones. Because honestly, I don't know how will I react or how will I treat her sa mga susunod na araw na makakasama ko sya sa iisang room once na malaman nyang narinig ko ang lahat. Masaya ako at naging magkaklase ulit kami. The last piece and source of my happiness is still with me. I chose to be with her. Looking at her, admiring her from afar.

Lots of my fellow students admire Haven for being simple and beautiful. She makes the atmosphere bright by just simply wearing a smile on her face with her sparkling eyes. She's a genuine person with a warm personality. And I like her for being her. And I won't be surprised if hindi lang ako ang magkagusto sa kanya.

She's a cool lady! Madaling pakisamahan and maasahan.

I was there the whole time when she was arguing with Mary and her company while trying to help a freshmen student. Later did I realized that I am actually smiling while listening sa kanyang pagtataray sa mga ito. She never fails to amazed me.

Hindi ako pumapatol sa mga babae at wala naman talaga akong dapat na pakialam sa argument or away nila but that was also the moment that I realized na ayokong may nang aapi at nananakit sa babaeng gusto ko. Doon ko napagtanto na hindi lang simpleng pagtingin ang meron ako para kay Haven. So I step in and meddle with the situation. Habang inaalalayan ko syang bumaba ng hagdan, naisip ko kung gaanu ako kaswerte kung maging kasintahan ko ang babaeng nasa mga bisig ko. I was happy and my heart was racing by that thought. But I was also worried that Haven might hear my heart beats and she might have a hint about my feelings for her. I was so damn nervous and scared kaya nasungitan ko sya and she immediately make a distance. I know I was a jerk by doing that. Pagkakataon kona sana pero sumablay pa! Pero I guess naka bawi naman ata ako when I grab her waist and told her how cute she was when she nag and what is it like if she is my girl.

But then again I was a jerk! Nataranta ako ng marinig kong papalapit ang mga kaibigan nya kaya binitawan ko sya sabay walk out! By doing that confirms na I am a total jerk, aren't I?

Sobrang inis ko sa sarili ko nang iwanan ko siyang nasa ground. Alam kong papunta sila sa bagong bukas na Cafe just nearby our school so I run off to get there before them. I rushed to order her a drink which I think is magugustuhan nya. But when I gave it to her and told her that she would like it based on her likes. I felt unease because she probably might get a hint that I am observing her. But thanks to her friend George for diverting the topic.

When I got home, as I sat down on my bed I felt emptiness. I realized that our house was never became a home. Mom died when I was in third year high school, and my father doesn't even came during her wake. My heart brokes for my Mom. I pitty her for having a man like him in her life. I was thinking that maybe if she doesn't met him, she would have a better life. And sometimes I also wish, that I was never been born. When Mom died he often calls but I don't want to talk to him, for what pa diba? I'm trying so hard to make him feel that I want to shut him out of my life but still he never stops on calling, and I know that he has eyes and ears just around me. He sends me pretty good amount of money on my bank account and I think it's one of his ways to win me but I am not that easy. I hate him. I don't wanna talk to him. I don't want him in my life. Period.

I lay down my back on the bed while my feet is on the floor. I closed my eyes habang inaalala ang mga nangyare ng araw na iyon. Napapikit ako ng madiin ng maalala ko ulit kung paanu ko binitawan si Haven mula sa pagkaka yakap ko sa kanyang bewang.

"Damn it!" usal ko sa sobrang gago ko! Pinagtanggol ko nga siya mula sa grupo ni Mary pero nasaktan ko naman sya physically. Ako ang nanakit sa kanya. Halos murahin ko ang aking sarili while pulling my hair habang nagrerewind sa isip ko kung paanu ko syang bitawan. I was in that deep thought when our third year class president called me.

"Hello?" I asked.

"Hello, Yvez? I'm so sorry to bother you pero ask ko lang sana if nasa iyo yung cellphone number ni Maam De Mano?"

"No, I don't have it." diretsong sagot ko sa kanya.

"Ahhh.. ganun ba sige, thanks!" paalam na sana nya.

"Wait! Do you have Haven's mobile number? Can I have it?" I asked in return.

"Hah? Well okay sige. Ifoforward ko nalang sayo." sagot naman nito.

"Thanks, I'll wait for it!" I said and ended the call. Not long after she really did forward Haven's number. Agad akong napa tayo mula sa pagkaka higa at palakad lakad sa aking silid habang kumukuha ng tyempo para tawagan siya.

I closed my eyes, took a deep breath and started to call her, I was about to turn it off with a few rings but I was surprised when she answered it with a curious voice. But when she learned who I was, I sense na nagulat at na excite sya which also brings smiles on my face. We exchange conversations about what I did earlier but I went shock when she asked if I can be her textmate. Nagulat ako ngunit palihim na napangiti. Lalaki ako pero may hatid na kiliti ang isiping gusto nya akong maging katextmate.

I acted otherwise but she elaborate what she means. She told me na gusto nya ako maging study buddy but I don't know, my answer naturally came out of my mouth. I told her that I want something in return but in reality I don't want anything, I just wanted to be with her.

Maybe I am more feminine than she is when it comes to feelings I guess. Bukod sa torpe ako, pakipot pa! Damn you Yvez, you're such a jerk!

Natigilan ako saglit ng tanungin ni Haven kung kumain naba ako. It's been so long since someone asked me that simple question. And when she reminds me that I shouldn't skipped my meal because I might get sick, damn! She really hit that spot in my heart!

It's just a simple question but with a touch of genuine care.

...

...

...

Nasa hapag kainan na ang pamilya Cruz at sabay sabay na kumakain ng kanilang hapunan ng magtanung ang kanilang padre de pamilya sa kanyang dalagang anak.

"Kamusta ang unang araw ng klase anak? May mga bago ba? Mga transferees?"

"Sa section namin Pa wala naman po... Meron din iilan na new student."Sagot ni Haven sabay higop ng sabaw. "Mmmm.... Sarap talaga ng sinigang na manok mo Pa! The best!" Sabay approved ng kanyang dalawang kamay.

"Aba'y syempre naman! Iyan ang aking special recipe kaya paborito iyan ng Mama mo eh! Kapag ako ang nagluluto sigurado taob ang isang kaldero!" Pagmamalaki naman ng kanyang ama.

"Nakuh! Nagyabang nanaman tong lalaking toh! Pero oo na masarap ang luto mong ito asawa! Haven anak, kapag ikaw sa tanda mong yan wala ka pang alam lutuin aba'y mag isip isip kana! Humanap ka nang lalaking ipagluluto ka!" Anang kanyang ina.

"Nakuh! Hindi na nya kailangang maghanap. Dahil naka pila na sila! Ahahaha!" Tawa ng kanyang ama.

"Aba'y kung gayun naman pala di pumili ka ng maayos! Kilatisin mong mabuti! Hindi katulad ng iba jan dadaanin ka lang sa matatamis na salita. Puro pangakong napako! Nakuh tatanda kana't lahat hindi mo pa din nararanasan ang magpahinga o makapag relax man lang, o di kaya mamasyal out of town!" Parinig ng kanyang ina.

"Ay sus! Niyayaya naman kita na minsan mamasyal din tayong pamilya. Nang maka pag relax relax naman yung katawan nating bugbog na sa trabaho. Aminado naman ako mahal ko, napapagod at tumatanda na tayo, kailangan din natin ng pahinga pero sa twing yayayain kita eh anung lagi mong sinasagot saakin? Kesyo dagdag gastos lang ulit at sayang ang kita sa isang araw. Aba'y anung magagawa ko? Ayaw mo naman. Edi sige! Kahit magkanda kuba kuba nalang tayo sa kakakayod!" Mahabang litanya ng kanyang ama.

"O bakit? Kung pumayag payag ba ako sa twing aayain mo ako, makakaipon ba tayo ng pang matrikula ng panganay mo? O paanu yung ibang gastusin nya sa school at sa boarding nya? Paanu tayo? Itong bunso mong si Haven? Paanu din sya pag magkokolehiyo na? Naisip moba ang mga iyon?" Subalit ay sumbat din ng kanyang ina.

"Ma, Pa! Anu ba yan! Nasa hapag kainan tayo diba? Halos ganto nalang ata nangyayare twing magsasalo salo tayo. Wala na nga si Kuya dito sa bahay tapos ganyan pa kayo. Easy lang naman po! Nasa harapan tayo ng grasya oh!" Awat ni Haven.

Natigilan naman ang kanyang mga magulang sa sinabi at hindi na muling kumibo ang mga ito.

"Kung pera din lang naman ang problema Ma, bakit hindi nalang kaya tayo magpa tulong kina lolo at lola? Or sa kapatid nyo po. Diba may kaya naman ata sila gaya ng sabi nyo?" Walang anu ay sabi ni Haven.

Bigla namang natigilan ang kanyang ina mula sa pagsubo sana ng kanin.

"Haven. Wag mong idamay o ungkatin dito ang mga taong iyon. Hindi natin sila kailangan. Hindi tayo hihingi ng kahit na anung tulong sa kanila!" Malamig na sabi ng kanyang ina na tila may hinanakit.

"Pero diba Ma-!"

"Wala nang pero pero! Kaya naming igapang ng Papa mo ang pag aaral nyo ng kuya Hycinth mo! Uulitin ko, hindi natin sila kailangan! At uli uli wag mo na silang babanggitin kahit kailan! Naiintindhan mo ba ako?" Tila may bahid na galit na wika ng ina. Sinenyasan naman sya ng kanyang ama na umayon nalamang sya dito.

"Opo Ma! Sorry po!" Tanging naisagot nya.

"Nawalan na ako ng gana. Ituloy nyong kumain. Mauuna na ako sa taas para magpahinga." Paalam ni Helena sa kanyang mag ama.

Minasdan lamang ni Haven ang papa akyat na bulto ng ina at nilingon ang kanyang ama na may mga pagtatanung sa kanyang mga mata.

"Bakit poba nagagalit si Mama sa tuwing nababanggit ang tungkol kina lola?" Maang nyang tanung dito.

"anak, mahabang istorya eh." Kakamot kamot na sagot naman nito.

"Maaga pa naman Pa! Nakikinig po ako." Naka ngiting sabi nito upang mapagaan ang loob ng kanyang ama. Nagiguilty ito dahil ang sana'y masayang hapunan nila ay napalitan ng lungkot dahil lang sa nasabi nya.

"Anak buti pa, ubusin muna natin itong kinakain natin saka ko ikwento sayo. Sayang naman kung lalamig yung sabaw." Yaya ng kanyang ama.

"Sige po. Basta pagkatapos nito ikwento nyo saakin ha?" Patuloy nyang pangungulit at tinanguan naman sya ng kanyang ama.

Nang matapos silang makapag ligpit sa kusina ay nagtungo silang dalawa sa likod ng kanilang bahay. Doon ay may ginawang duyan ang kanyang ama na gawa sa gulong ng sasakyan at umupo siya dito. Ilang hakbang mula doon ay ang mini garden ng kanyang ama at ina. Nagsimulang kunin ng ama ang kanyang nakapasong bonsay habang hawak ang ilang maliliit na alambre at isang plies na pamputol dito.

"Alam mo kase anak, against ang Lolo at Lola mo sa relasyon namin ng Mama mo noon. Ayaw nila saakin dahil isa lang akong pobre. Atsaka may nakataka nang pakasalan ang Mama mo noon na ibang lalaki, nga lang eh nasa ibang bansa at nag aaral pa ngunit ipinagkasundo sila sa isat-isa kaya naman ng malaman nilang may relasyon kami ng Mama mo ay sobrang galit nila na halos isumpa pa nila kami noon."

"Pero sobrang mahal nyo ang isat-isa isa kaya napag pasyahan nyong magtanan ganun poba?" dugtong ni Haven sa iba pa sanang sasabihin ng kanyang ama.

"Ahhh... Oo din. Pero bago noon eh madami muna kaming pinag daanan anak. Syempre bago ko itanan ang iyong ina ay niligawan ko din ang kanyang mga magulang. Sinubukan ko silang paamuin at tanggapin ang aming relasyon ngunit hindi nila ako kayang tanggapin sa pamilya nila." Malungkot na saad ng kanyang ama.

"At hindi lang yun. Alam mo bang ipinakulong pa nila ang iyong ama sa salang r**e? Buntis na ako noon sa kuya mo at nalaman ito ng mga magulang ko. Sabi nila malaking kahihiyan daw pag hindi matuloy ang kasal namin ng lalaking ipinag kasundo saakin dahil galing din sa isang makapangyarihang angkan ang lalaking iyon. Pinilit nila akong ipalaglag noon ang kuya mo at tumestigo laban sa ama mo upang mahatulan sya sa kasong r**e. Ngunit iba ang nagyari ng nasa korte na ako. Inamin ko sa kanila ang totoo. Sa harap ng maraming tao ay ipinahiya ko ang aking mga magulang. Mas pinili kong gawin ang tama at ang dikta ng aking puso. Mula noon ay itinakwil na ako ng aking mga magulang. Sa tingin ko mas mainam nadin na ako'y kanilang itakwil kesa naman mabuhay sa karangyaan na naka tali ang kamay at paa habang may busal ang bibig. Laging tumatango sa kahit anung kagustuhan nila. Hindi ko kaya ang ganung buhay. Pagod na akong sundin ang kanilang mga utos. Kung hindi dahil sa Papa mo baka hanggang ngayon na matanda na ako ay wala padin akong lakas ng loob upang gawin ang mga gusto ko. Ayokong matulad sa ate ko. Nabubuhay sa karangyaan ngunit miserable." Dagdag ng kanyang ina na nakatayo pala sa kanilang back door.

"Ehh Ma... anung nangyare doon sa lalaking ipinagkasundo sa inyo? Anung sabi ng pamilya nya?" Curious na tanung ni Haven.

"Ayun. Nang magtanan kami ng Papa mo nakarating saakin ang balita na ang ate ko ang pumalit sa posisyon ko. Silang dalawa ang nagpakasal!" kibit balikat na sagot ng ina nito.

"Ngek! Anu ba yan Ma! Pang MMK din pala yung history niyo ni Papa!" hindi makapaniwalang sabi ni Haven.

"At eto pa anak alam mo ba kung anung huling balita namin ng Mama mo sa ate nya?" hirit ng kanyang ama.

"Ano po?"

"Nagpakasal sila pero nakuhh! Napaka sobrang babaero ng napangasawa nya! Kaya gayun nalamang daw pag nalalaman nyang may bagong babae ang asawa nya eh kung hindi nya daw aalukin ng pera ay mag mamakaawa sya. Meron nga daw isang beses na nakaharap nya yung babae pero matigas si kabit dahil mahal din daw nya yung lalaki at sya naman daw ang nauna. Yun pala ito ang kanyang long time girlfriend nang syay nasa ibang bansa habang nag aaral. Kaya ang ginawa ng tita mo nag attempt daw ito na mag susuicide!" iiling iling na sabi ng ama.

"Ay grabe pala Ma! Ang tindi din pala ng sister mo!" baling ni Haven sa ina.

"Well. Paanu eh first love nya yung tao eh. Mahal na mahal nya siguro. Kung ako nga natiis ko na ipag tabuyan at itakwil ng magulang para lang sa Papa mo eh ganun din siguro ang tita mo. Nga lang ang masaklap hindi kayang suklian ng lalaking iyon ang pagmamahal ng ate. Dahil ang puso nyay bihag na ng nauna sakanya. Sya man ang pinakasalan, hindi naman sya ang nilalaman!"

"Eh... sino poba itong muntik nyo nyang pakasalan noon na pinakasalan ni tita?" tanung ni Haven.

"Ay nakuh! Tiyak ako kilala mo sya kung nanonood ka ng balita galing sya sa angkan ng mga Reyes! Si Yven Kiel Reyes! Isa sa mga sikat na businessman dito sa bansa." walang anung sagot ng kanyang ina na labis na nagpa nganga sa kanya.

"Yven Kiel Reyes? Parang katunog ng Yvez Kiel Reyes? Wait teka! Anung connect nila? Or are they even connected?" Maang na tanung ni Haven sa kanyang isipan.