34.เหลวไหล
1112 Words
ความเดิม- "นายรักใครเราก็รักด้วย นายห่วงใครเราก็ห่วงด้วย ไม่งั้นเค้าจะเรียกว่าครอบครัวเดียวกันได้ยังไงล่ะ" กวินเอ่ยยิ้ม ๆ แล้วเดินเข้าไปในครัวอย่างสบายอารมณ์ ทำเอากานต์บุรุษได้แต่ยืนกลั้นก้อนสะอื้นเงยหน้ามองฝ้าเพดานไปพักใหญ่ แล้วเดินไปสมทบคนในครัวบ้าง
…………………………………….
อีกด้านของคนที่กำลังเปิดไวน์และเตรียมแก้วไวน์
"โห..เซอร์ไพรส์มากเลย บ้านนี้ถึงจะเล็กแต่มีครบ แก้วไวน์ แก้วแชมเปญ ที่เปิดขวดไวน์ ถังแช่" ปกรณ์เอ่ยอย่างทึ่ง ๆ
"ใจมันชอบน่ะครับ พอดีต้องคอยซื้อของพวกนี้ให้นายบ่อย ๆ ราคาเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะครับ เจ้าของร้านเห็นผมสนใจก็เลยขายให้ในราคาพิเศษ ของดีด้วยนะครับ แต่จุ๊จุ๊ ไว้นะครับ" กานต์บุรุษเอ่ยยิ้ม ๆ พร้อมกับวางกับแกล้มที่ทำเสร็จแล้วบางส่วนวางลงบนโต๊ะอาหาร
"ครับผมเข้าใจครับ ถ้าเป็นผม ผมไม่คิดมากนะครับ ถ้าไม่ได้เอาเงินบริษัทไปซื้อผมก็โอเค" ปกรณ์เอ่ยต่อแล้วหันไปมองเพื่อนรักที่ถือจานอาหารประเภทขบเคี้ยวและผลไม้ไปส่งให้คนที่อยู่ในห้องนั่งเล่น
ตัดมาที่ห้องนั่งเล่น
"ของกินเล่นแล้วก็ผลไม้ค่ะสาว ๆ" เปรมมนัสวางจานอาหารขบเคี้ยว และผลไม้หั่นจัดใส่จานมาวางไว้ให้หลานสาวและคนของใจ แล้วลูบผมหลานสาวอย่างเบามือแต่สายตาจับจ้องที่คนของใจไม่วางตา
"อานัทคะ ลูบผมหนูก็มองหน้าหนูซิคะ" อัญญารินทร์กระซิบกระซาบบอก
งึ่ก ๆ.. เปรมมนัสแกล้งโยกศีรษะทุยของหลานสาวอย่างไม่หนักไม่เบาจนเกินไปแทนคำพูดตอบโต้
"กินด้วย..ของกินที่เอามาให้เนี่ย อย่ามัวแต่ดูซีรีส์ เข้าใจมั๊ยสาว ๆ" เปรมมนัสบอกอย่างไม่เจาะจง
"ค่า/ค่า" สองสาวรับคำโดยพร้อมเพรียงแต่ยังจ้องที่แท็ปเล็ตไม่วางตา
"อ่อ..น้องเอ๋ยโทรไปบอกคุณปู่คุณพ่อคุณแม่ด้วยนะว่านอนนี่ เดี๋ยวท่านจะรอ ส่วนของอา อาโทรบอกแล้ว"
"หือ…ก็ทำไมอานัทไม่บอกเผื่อหนูด้วยละคะ ก็เราคนบ้านเดียวกันไง"
"ไม่ได้ บ้านเดียวกันแต่คนละการปกครอง ล้ำเส้นไม่ได้ อีกอย่างเรายังไม่บรรลุนิติภาวะเลยนะ รีบโทรเลย ป่านนี้ไม้เรียวในมือพี่อันสั่นไว้รอแล้วมั๊ง" เปรมมนัสพูดกลั้วหัวเราะ
"อานัทน่ะ ช่วยบอกให้หน่อยก็ไม่ได้ อานัทเป็นหัวแถวนะ ไม่ดูแลปกป้องหางแถวเลย" อัญญารินทร์บ่นอุบพร้อมกับหยุดดูซีรีส์แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือกดโทรออกหามารดาทันที
ตัดมาที่โต๊ะอาหาร
เปรมมนัสเดินมาเห็นกานต์บุรุษและกวินกำลังกรึ่ม ๆ อย่างได้ที่พอดี และไวน์พร่องไปค่อนขวดแล้ว ส่วนแชมเปญยังไม่ได้เปิด
"เมาหรือยังครับคุณเอ คุณกาย" เปรมมนัสเอ่ยถามคู่รักที่เพิ่งเปิดตัวแล้วหันไปสบตากับเพื่อนรักยิ้ม ๆ
"ผมโอเคครับ/ ผมยังได้อยู่ครับ" สักพัก ฟื่บ..!!ฟื่บ..!! สองหนุ่มคู่เกย์ถึงกับฟุบลงบนโต๊ะอาหารจนหน้าทิ่ม
"น่าน..ให้มันได้อย่างน๊าน" ปกรณ์เอ่ยยิ้ม ๆ แล้วหันไปส่งสายตาให้เพื่อนรักอย่างขอความเห็น
ด้านเปรมมนัสได้แต่ส่ายหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
"น้องบี มาดูพี่ชายเราหน่อย ไวน์หมดแค่ค่อนขวดร่วงแล้วทั้งคู่เลย จะให้พาขึ้นห้องมั๊ย แล้วห้องพี่เราอยู่ไหนเหรอ"
"อ้าว..เหรอคะ เดี๋ยวหนูไปดูพี่หนูหน่อยค่ะ" กานต์ธิดาบอกหน้าตาตื่นพร้อมกับเดินตามไปที่โต๊ะอาหาร ส่วนอัญญารินทร์ก็เดินตามเพื่อนสาวมาติด ๆ
แปะแปะแปะแปะแปะ (เสียงมือน้อยที่กระทบกับใบหน้าของพี่ชายเบา ๆ)
"พี่เอ เมาเหรอคะ ไปนอนที่ห้องนะ เดี๋ยวน้องบีพาไป ให้พี่กายนอนด้วยเนอะ ปะ ขึ้นข้างบนนะคะ" กานต์ธิดาชะโงกหน้าไปบอกพี่ชายเป็นเชิงขออนุญาต
"อือ..นอนนี่ก็ได้ เราพาพี่ไปม่ายหวายหรอก" กานต์บุรุษพูดจบก็เลื้อยลงไปนอนที่พื้นไปอย่างดื้อ ๆ
"อ้าว..ที่ร๊าก หายปายหนาย" กวินเลื้อยตามลงไปบ้าง แล้วทั้งสองก็นอนกอดก่ายกันแล้วหลับไปในที่สุด
"เอาไงดีคะ ลงไปกองกับพื้นแล้ว แฮร่….." กานต์ธิดากล่าวยิ้ม ๆ อย่างขอความเห็น
"เอาไงดีนายนัท ไหวมั๊ย" ปกรณ์เอ่ยอย่างขอความเห็นเช่นกัน
"ไหวน่ะไหว แต่ใครจะตามไปดูมั๊ย น้องก็เป็นผู้หญิง ให้นอนที่นี่แหละแล้วให้สาว ๆ ไปนอนข้างบนหรือนายว่าไง" เปรมมนัสถามขึ้นบ้าง
"เอางั้นก็ได้ /เด็ก ๆ ขึ้นไปนอนข้างบนนะ ส่วนอาสองคนจะนอนข้างล่างเฝ้าพี่ ๆ เค้าเอง" ปกรณ์สรุปอย่างลงตัว
"ค่า ได้ค่ะ/ปะยัยเอ๋ย ไปนอนข้างบนกัน แต่ก่อนอื่นต้องไปช่วยกันขนผ้าห่มกับเสื้อผ้ามาให้อากรกับอานัทก่อนนะ"
"อือได้ ไปซิ"
สักพักสองสาวก็พากันหอบเครื่องนอนและของใช้ส่วนตัวชุดใหม่มาสองชุด และเสื้อผ้าของพี่ชาย ส่วนสองหนุ่มน่ะเหรอ ขนาดปูผ้าห่มให้นอนแล้วห่มผ้าให้ สองคนนั่นยังไม่รู้สึกตัวเลย
@เช้าวันใหม่
กานต์บุรุษตื่นขึ้นมาในช่วงสาย ๆ ของวันรู้สึกปวดหัวจนหัวแทบจะระเบิด เขาพยายามนวดที่ขมับอยู่สักพักก็ยังไม่รู้สึกดีขึ้น
"ตื่นแล้วเหรอเอ ปวดหัวมั๊ย เอานี่หน่อยมั๊ย กำลังอุ่นพอดีเลย" กวินเอ่ยทักทายคนรับพร้อมกับยื่นแก้วชาให้
"อือ น่าจะดี" กานต์บุรุษรับแก้วชามาจิบเบา ๆ รู้สึกโล่งขึ้นบ้าง
อีกด้านของผู้มาใหม่
"พี่เอไปอาบน้ำได้แล้วจะได้สดชื่น เมื่อคืนนอนไม่ได้อาบน้ำนะเรา" กานต์ธิดาทำท่ายืนกอดอกพูดเสียงเข้ม
"เหรอ…เออ..จะไปเดี๋ยวนี้แหละ..หลบไปซิ อย่ามายืนเกะกะ" กานต์บุรุษทำทีบ่นไปอย่างนั้น
"แน่ะ ตัวเองนั่นแหละเซมาหาเค้า เอ้านั่นเดินดี ๆ เป็นไงล่ะไวน์ชั้นดี เมาได้ที่จนได้นอนชั้นหนึ่งเลย" กานต์ธิดาแกล้งหยอกพี่ชายไล่ตามหลังขณะพี่ชายเดินขึ้นบันได้ไปที่ชั้นสองของบ้านแล้ว
- Writer
