ภายในห้องนอนใหญ่มีเพียงแสงไฟหัวเตียงสีอุ่นที่ส่องกระทบผนังเบา ๆ กลิ่นสบู่หอมอ่อน ๆ ลอยมาตามไออุ่นจากห้องน้ำที่ประตูแง้มไว้นิด ๆ เลออนนั่งเอนหลังพิงหัวเตียงในชุดนอนเรียบง่าย มือใหญ่กุมโทรศัพท์ไว้แต่แทบไม่ได้สนใจสายตาคมมองไปทางประตูห้องน้ำเป็นระยะอย่างเงียบ ๆ
เสียงน้ำหยุดลงพร้อมเสียงฝีเท้าเบา ๆ ก่อนพบรักจะเดินออกมาพร้อมชุดนอนเนื้อนิ่มสีอ่อน เส้นผมเปียกหมาดหยดน้ำเล็ก ๆ ร่างเล็กก้าวช้า ๆ เพราะรู้สึกถึงสายตาคมที่จ้องมา
“พี่ชายมองแบบนี้ หนูเขินนะคะ” เธอพูดเสียงเบา แก้มขึ้นสีระเรื่อขณะหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผมเองอย่างเก้อ ๆ
“ก็ตัวเล็กของพี่น่ารัก” เสียงทุ้มตอบเรียบ ๆ แต่แฝงความอบอุ่นจนหัวใจเธอเต้นแรงกว่าเดิม
เลออนเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูออกจากมือเธออย่างนุ่มนวล ดึงให้เธอมานั่งแทรกในอ้อมแขนบนเตียง “เดี๋ยวพี่เช็ดให้” น้ำเสียงต่ำและเรียบง่าย แต่ทำเอาพบรักไม่กล้าสบตานานเกินสองวินาที ผ้าเนื้อนุ่มไล่เช็ด
