MY REBELLIOUS HEART

Nagising ako na parang hinahalukay ang aking tiyan at waring bumabaliktad ang sikmura ko. Nagmadaling bumangon sa kama at paulit–ulit ang aking pagduduwal sa loob ng banyo. Kaya't habol ang aking hininga ng dumausdos sa tiles na dingding ng banyo, dahil hindi ko na kakayanin pa ang biglaang pag baliktad muli ng aking sikmura. Tikom ang bibig na pinagmasdan ang toilet bowl sa aking harapan kung saan ako sumuka ng sumuka. Halos pumutok na ang mga ugat sa aking leeg para may mailabas lang sana, pero wala na talaga. Ngunit ang aking tiyan ay nagbabadya pa rin na sumuka. Tila may bikig na nakabara sa kanyang lalamunan na nais sana niyang tanggalin para susuka akong muli. Pero tila naubos na yata dahil halos laway na lang at tubig ang lumalabas sa aking bibig. Hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na tumabing sa aking mukha at kaagad na pinunasan ng sariling palad ang namumuong butil ng pawis sa aking noo hanggang sa batok. Wala sa sariling napahawak ako sa aking tiyan at mariing napakagat sa labi ko, “No— No— Nooo! This can’t be happening to me— I’m still 19 years old and freshly graduated. And I still don't have a stable job to support on my own. What should I do now? If ever—" Kusang nag-unahan sa paglandas ang mga luha sa aking mukha. Kinagat ko pa lalo ang pang-ibabang labi at tinakpan ng aking palad para mapigilan ang hikbi na kanina pa pinipigilan. Ngayon ko napagtanto ang maling desisyon na nagawa ko sa kagustuhan na makuhang muli si Mike. "Pero bakit— bakit ganito pa ang nangyari sa akin ngayon?" “Marami pa akong pangarap sa buhay. Ni hindi ko pa nagagawa ang mga tungkulin ko sa family restaurant namin. Paano ko ito bubuhayin? Paano ko haharapin ang buhay na may laman ang aking tiyan?" impit na naiyak habang iniisip ang posibleng mangyayari. Kinakabahan ako kung sakaling buntis talaga, "Ano ang alam ko sa pagiging isang ina? Paano kung itakwil ako ni mom at dad? Saan na ako pupunta ngayon? Hindi ko na mahagilap si Mike dahil mas pinili pa nitong makasama si Stephany sa Canada.” Pero wala akong sapat na dahilan para isipin kung buntis ako ngayon dahil isang beses lang naman nangyari iyon sa amin ni Mike. “No! No! Don’t jump into conclusions, Marie. Hindi ka pa nga sure, malay mo may nakain ka lang na masama kaya bumaliktad ngayon ang iyong sikmura,” pampalubag loob ko sa aking sarili habang nakatingala at bahagyang nasulyapan ang kalendaryong nakasabit sa may pinto. Puno man ng pagdududa sa aking sarili ay kailangan kong makasiguro at muling binalikan ang araw na minsan may nangyayari sa aming dalawa ni Mike. Isang pagkakamali na ngayon ay labis kong pinagsisihan dahil hindi pa rin iyon sapat para ako ang piliin niyang mahalin. Because right after that night, he went out of my life. As if nothing happened to us that night. Well it's my choice to be with him for the first and last romance with the man I love most. But for him, mas pinili niyang tanggapin ang alok na job promotion niya as CEO sa kanilang head branch of Giant Technologies in Canada. Sa kanyang pag-alis kinalimutan na rin niya ang lahat sa amin. Wala kaming maayos na closure dahil basta na lamang siyang hindi nagpaparamdam, hindi na nagpapakita at umalis ng bansa na hindi man lang nagpapaalam sa akin. pagingo "I guess, that was the worst and painful scenario if ever he left me with an angel in my womb," I was frozen all of a sudden while thinking out loud. "I can't imagine myself being pregnant and a solo mother for this baby." Sa sobrang kaba at pag-isip bigla akong napabilang sa aking mga daliri at tsaka ko lang napagtanto ang lahat na maaaring totoo nga ang aking mga hinala. “Oh my God, I’m almost 2 weeks delayed. What should I do now if ever—" mahinang usal ko at napaiyak muli. Napatayo ako bigla at naghilamos para maayos ang aking hitsura. “No-No-No–hindi ito maaari! It’s just one night only! Am I pregnant?" naguguluhan kung tanong. "But hell, no! Hindi ako pwedeng mabuntis, lalo na kung ikakasal na ito sa ibang babae." I'm still in denial to myself though it's obviously slapped me on all the signs and symptoms of being pregnant. Patawarin ako kung sakali kasi hindi ko ito matatanggap dahil hindi pa ako handa lalo na sa responsibilidad ng magiging isang ina. Nasa huli palagi ang pagsisisi pero wala na, wasak na nga ang puso ko may naiwan pa na alaala sa aking sinapupunan. Ala-alang habambuhay kong makakasama kung sakaling totoo ang aking hinala na nagdadalang-tao ay totoo. "Pero possible kayang mabuntis ako kahit isang beses lang iyon nangyari sa amin ni Mike? Gosh, Marie! Bakit di ka nag-iisip ng matino bago mo iyon ginawa?" wala sa sariling tanong kong muli. "May dalaw naman kasi ako last month pero 3 days nga lang at kaunti pa. Ngayon lang ako delayed ng 2 weeks at heto naduduwal pa na parang ewan." Sobra akong naguguluhan pero nanaig pa rin ang kaba sa aking dibdib. Hindi niya ito pwedeng sabihin sa kanyang mga magulang dahil magagalit ito at malamang itatakwil din siya. "Later, I need to buy a pregnancy test, just to confirm all my speculations in my head." Ito ang mabisang paraan para makatiyak ako sa tunay kung kalagayan. "Mahirap ang tamang hinala lamang at walang sapat na basehan. Sana lang maging negative ang result," mahinang dasal niya. I gently closed my eyes and imagined that night we've shared months ago. Right now, I can still feel him inside me. His lips that kissed mine, the way his hand touches around my body. The way he tasted my sweetness and even the way his fingers—that lingerings to mine. She till remembered how he broke her innocence with love and tenderness. The way I screamed his name out loud the moment of painful and pleasure strikes deep inside me. “Baby— Marie!” Tila nagising ako sa isang malalim at magandang panaginip dahil sa malakas na katok at sigaw ni mommy mula sa labas ng banyo. Kaya kaagad akong nag-flush ng toilet bowl at inaayos ang sarili sa harap ng salamin. “Oh my God! What’s happening to me?! Wake up, Thisa! Umayos ka nga baka mahalata ka pa ni mommy,” mahina kong tinampal-tampal ang sariling mukha at braso para kumalma. Nanginginig ang mga kamay habang nilagyan muna ng toothpaste ang kanyang toothbrush at nanginginig pa ang kaliwang kamay na binuksan ang pinto ng CR sa loob ng aking kwarto. “Hi, mom— good morning,” casual akong bumati sa aking ina habang nag to-toothbrush. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at puno ng pag-alala sa kanyang mukha ng magsalita ito. “What happened baby? Are you alright? Bakit parang namumutla ka yata, may dinaramdam ka ba?” May pag-alala sa mukha ni mommy nang tingnan ako sa aking mga mata. Sinalubong ko ng tingin si mommy, “I–I’m fine mom, and nothing to worry about." Pero kaagad din umiwas sa kanya at muling pumasok sa CR para saglit na mag mumog ng tubig at tapusin ang pagto-toothbrush pero sumunod pa rin ang aking ina. Tiningnan ako ng mapanuring tingin na labis kung ikinababahala. “Are you trying to be independent?" nakahinga ako ng maluwag sa tanong nito. "Kahit alam kong masama na ang pakiramdam mo, hindi ka pa rin ba magsasabi sa amin? I heard you screaming, that's why I'm here to check, what happened to you?” may himig tampo sa kanyang boses. “What? What are you talking about mom? Nag-waste disposal lang po ako kanina, dahil sumakit bigla ang tiyan ko. You’re just being paranoid mom. May nakita kasi akong ipis at lumipad papalapit sa akin kaya napasigaw ako ng malakas. Stop worrying mom, I'm alright,” sagot ko dito at palihim akong bumuga ng hangin. Pero may pagdududa pa rin si mommy sa aking sagot kaya tuloy pa rin ang kanyang sermon. “Ayan kasi, sobrang tigas ng ulo mo at sinabihan na kitang kumain ka sa tamang oras! Ayan, baka magkaka-ulcer ka na, Thisa Marie!” galit na litanya ni mommy sa akin. Pangiti-ngiti akong inakbayan ito, “Grabe ka mommy hah! Ulcer agad hindi ba pwedeng 'di lang ako natunawan sa kinain namin ni Micah na raw meat kagabi?” Nagulat si mommy sa aking kasagutan. “Raw meat?! Kailan pa kita pinakain ng malasadong pagkain Marie? Iyan na nga ba ang sinasabi ko sa 'yo eh! Dahil sa laging panonood niyo iyan ng bestfriend mo nang mga Koreanovela, kaya pati pagkain nila sinusunod n'yo na rin! Eh hindi naman kayo kalahi nila! Jusmiyo kayong mga kabataan ngayon!” hysterical na sabi ni mommy. Sakto namang pumasok si daddy kaya kaagad niyang nilapitan si mommy at niyakap para awatin. "What happened, hon?” tanong nito tsaka palipat-lipat kami nitong tiningnan at tila nagtatanong ang mga mata. “Aishhh! Iyan kasing anak mo nag fe-feeling Koreana kumain ba naman ng malasadong karne kaya na impatso at nagka-ulcer na yata," sumbong agad ni mom kay dad. Kaya agad din bumaling si dad sa akin para kumpirmahin kung totoo nga ba ang sinasabi ni mommy. I rolled my eyes, “No dad, mommy is just over acting. I don’t have ulcer it’s just that— hindi lang yata ako natunawan and I’m hungry na, kaya nagkakagulo na yata iyong mga alaga ko sa loob ng aking tiyan,” nakanguso kong saad sabay puppy eyes kay daddy. “Oh! Iyon naman pala hon. You’re just overreacting daw—“ napapangiting sabi ni daddy pero mas lalo naman itong ikinagalit ng kanyang mommy. “Sinasabi mo bang OA ako, Crisanto?!" pasinghal nitong tanong. "Mali ba ang mag-alala ako sa unica hija natin? Paano kung magkakasakit siya? Oh my God, Crisanto, she's our only daughter?!” pasinghal na niyang sabi kay daddy. “N-No! Of course not, my Criselda. What I mean hon, okay lang naman ang anak natin. You don’t have to be worried so much, right baby?“ sabi nito sa akin tsaka kumindat pa. “Yeah right! mom and dad, I’m very fine and I’m big enough to handle myself,“ sabi ko at bigla nalang sumiksik sa pagitan ng aking mga magulang tsaka sila niyapos ng mahigpit gamit ang magkabilang braso. “I love you both! Kaya huwag na kayong magtatalo, okay?” nakatingala kong sabi sa kanila na ikinangiti nilang dalawa. “We love you too, princess,” sambit ni dad tsaka ginulo ang buhok ko bago halikan ako sa sentido. “My baby— you’re already a lady now but you’ll always be my baby forever, Marie,” madamdaming ani ng aking ina. “Yeahhh! I am-a-baby-now, so what’s up for breakfast mom? I’m so hungry na,” pabebe kong usal habang sabay-sabay kaming naglalakad patungo sa dining table. “Better ask your dad, baby. He’s the one who prepared our breakfast,“ nakangiti nitong sabi habang nakatingin sa aking ama. "I made it special for my beautiful ladies. Breakfast that full of love and happiness." He smiled. I saw how my mother’s eyes shine and twinkle everytime he look at my dad. Minsan ka lang kasi makakakita ng ganito at hangang-hanga ako sa kanilang pagmamahalan. Their love never fades kahit matanda na sila lalo pa nga itong pinagtibay habang lumilipas ang panahon. Napapangiti na lamang ang ilang kasambahay na nadadaanan namin dahil sa kanilang nakikita. “A beautiful scenery, full of love and happiness. Pero sila lang ang maligaya sa totoong pagmamahal sa isa't-isa.“ May bahid ng kalungkutan sa aking mukha pero kaagad kung iwinaksi para hindi masira ang magandang mood namin. This is my family. A happy and perfect family for me. I’m so blessed and thankful to have them in my life. Isa rin ito sa mga pangarap ko, that someday or sabihin natin in the near future, makakita rin ako nang lalaking katulad ni dad. A loving man and devoted husband for his wife and family. “How I wish, ganito rin kami kasaya sa huli ni Mike, to build our own family someday. I wish I could be his bride and we vowed together in the Sacrament of Matrimony.“ I should be the happiest and contented wife for him because I believe that being contented is a mirror of a perfect life and a perfect marriage. My hopeful wishes for me and Mike Hansen Jusawee, would be a perfect life FOREVER. Am I ready to face the consequence of my wrong doings? And what will happen to us in the end? I don't want to be in the darkness, forever. So please shed your light upon me and rekindled my soul from the dark.