🌒 ความลับในคืนมืด

2982 Words

เย็นวันอาทิตย์ 🌧 เสียงฝนพรำเบา ๆ เคล้าไปกับกลิ่นโชยุในครัว “แพรวาอาหารญี่ปุ่น” ประตูร้านเปิดดัง กริ๊ง! แพรวาวิ่งพรวดเข้ามา ใบหน้ามีทั้งเหงื่อทั้งรอยยิ้ม เธอตรงเข้ากอดแม่แน่น “แม่จ๋าา หนูทำได้แล้ว! หนูสอบได้ที่หนึ่งเลยคะแม่!” แม่สะดุ้งหันมามองลูกสาว “โอ๊ะใจเย็นค่อยๆ พูดสิ แม่ฟังไม่ทัน” “แม่! หนูได้ที่หนึ่ง! ร้อยคะแนนเต็มเลย!” แม่อ้าปากค้าง ก่อนยิ้มกว้างจนตาหยี “โอ้ยย ลูกแม่! เก่งที่สุดในโลกเลย” ทั้งคู่หัวเราะพร้อมกัน เสียงหัวเราะกลบเสียงฝนที่เริ่มแรงขึ้น “แม่.. หนูทำได้เพราะแม่เลยนะ” แพรวาพูดเบา ๆ “ไม่หรอกลูก หนูทำเพราะหนูตั้งใจ แม่ภูมิใจมาก” แม่ยังคุยกับลูกไม่ทันจบ เสียงลูกค้าร้องเรียก “คุณป้า ขอคิดเงินหน่อยครับ~” แม่หันไปยิ้ม “ไว้คุยต่อนะลูก แม่ไปคิดเงินให้ลูกค้าก่อน” แพรวาพยักหน้า รีบขึ้นไปเปลี่ยนชุดบนห้อง เธอเข้าไปล้างจานช่วยแม่ มือขยับไปเรื่อย ๆ แต่สมองกลับร่องลอยไปคนละทิศคนละทาง.. ภาพในหัวเริ่มย้อนกลับมา.. ภาพวันนั้นคืนวันเกิดรดา.. ผับที่เต็มไปด้วยเสียงเพลง มือคนแปลกหน้าที่จับแขนเธอ และใบหน้าคม ๆ ของ “เพลิง” ที่พุ่งเข้ามาช่วยตอนวินาทีนั้น.. เธอขมวดคิ้ว มือชะงัก น้ำไหลแรงจนกระเด็นโดนแขนแต่เธอก็ไม่รู้สึก “เรา.. จูบกัน?” เสียงในหัวเบาจนแทบไม่ได้ยิน ภาพชัดขึ้นที่ “ห้อง VIP ไฟสลัว” ร่างเธอในอ้อมแขนเขา ลมหายใจที่ใกล้กันแค่ปลายนิ้ว ริมฝีปากที่แตะกัน.. แล้วเธอ.. เป็นคนเริ่มเอง 😳 ประตูลิฟต์ปิดลงปุ๊บ เพลิงก็ดันเธอเข้ากำแพงทันที แรงพอให้หลังเธอกระแทกเบา ๆ เขาไม่คิดรออะไรอีกแล้ว “ขึ้นลิฟต์มากับฉัน คิดว่าฉันอดใจไหวเหรอ” เขากระซิบ แพรวาอ้าปากจะพูด แต่เขาไม่ให้โอกาส ริมฝีปากเขาประกบลงมาที่ปากเธอแรง จนเธอแทบจับลมหายใจไม่ได้ ลิ้นระรัว พันกันดังจ๊วบจ้าบ มือเขาเลื่อนไปจับเอว กระชากเข้าหาตัว ทำให้ลำตัวทั้งคู่แนบชิด เขาจูบเธอรัวขึ้น แรงขึ้น เหมือนเขาอดกลั้นมานาน แล้วกลับมาแรงกว่าเดิม จนเธอเผลอปล่อยเสียงสั้น ๆ ในลำคอ อ้า~! อึ้ม ๆ ~! เขาชะงักแค่เสี้ยววินาที ก่อนจะยิ้มมุมปากและเร้งเร้าใจจนหัวใจเธอแทบหยุดเต้น “อย่าทำเสียงคางแบบนั้น ฉันจะไม่หยุดจริง ๆ” มือเขาเลื่อนลงสอดใต้ต้นขาเธอหนึ่งข้าง ยกขึ้นพาดที่เอวในจังหวะที่ลิฟต์ยังเคลื่อนขึ้นเงียบ ๆ เขาใช้มือล้วงเข้าไปในกระโปร่งของเธอลูบ ๆ คลำ ๆ ใช้นิ้วค่อยๆ ครึงเบาๆ หนักบ้างสลับกันจนแพรวาครางออกมาเบาๆ ผ่านริมฝีปากที่ประกบกับเพลิงอยู่ ในลำคอ อ้า~! อึ้ม ๆ ~! เธอเกาะไหล่เขาแน่น อีกมือจับที่แขนเขาที่กำลังลูบไล้ตรงร่องกลางลูบหนักที่ปุ่มนูนๆ จนเธอร้อนแทบใจจะขาด ในลำคอ อ้า~! อึ้ม ๆ ~! เขากัดริมฝีปากล่างเธอเบา ๆ แรงพอให้ขาเธออ่อน ก่อนจะลากจูบลงตามแนวกราม แตะซอกคอ ช้า ๆ แต่ลึกจนเธอสะท้านวูบถึงตำแหน่งใต้ท้องน้อยมีน้ำค่อยๆ เมือกออกมา มืออีกข้างของเขาจับสะโพกเธอแน่น ล็อกให้เธออยู่ในจังหวะเดียวกับเขา เสียงเขาขาดหายเล็กน้อยเมื่อพูดต่อ เหมือนคุมตัวเองแทบไม่อยู่ “รู้ไหม ตรงนี้มันอันตรายแค่ไหน” เขาจับคางเธอ บังคับให้เธอสบตาเขา “ถ้าลิฟต์ไม่จอดสักที ฉันคงลืมว่าเราอยู่ที่สาธารณะ” เขาพูดจบก็จูบเธออีกครั้งแต่คราวนี้ เร็วแรงลึกขึ้น ดูดดื่มหมกมุ่น แทบทำเธอเข่าทรุด เขาเงยหน้าขึ้นนิดหนึ่ง มองเธอด้วยสายตาที่ทั้งคลั่ง ทั้งอยากในเวลาเดียวกัน “เธอรู้ไหม ฉันไม่ใช่อยากได้แค่ตัว ฉันอยากได้เธอทั้งคน” ตอนถึงชั้นเสียง “ติ๊ง” ดังขึ้นในจังหวะที่เขายังคงจับเอวเธอไว้แน่นหน้าผากแตะหน้าผาก ลมหายใจยังพันกัน “พอแค่นี้ ไม่งั้นฉันลากเธอออกไปทั้งแบบนี้จริง ๆ” ประตูลิฟต์เปิดออก เขาปล่อยมือนิดเดียว แต่ไม่ได้ปล่อยเธอจริง ๆ เพราะมืออีกข้างจับเอว ดึงให้เดินออกไปพร้อมเขา คืนนี้ยังไม่จบ แต่แค่พักลมหายใจเท่านั้น ทันทีที่ลิฟต์เปิดทกลับดึงเธอเข้าใกล้มากขึ้น ประตูห้องถูกไขเปิดแบบแทบไม่มอง แล้วปิดดัง “ปัง” อยู่ด้านหลัง ในวินาทีที่เขาผลักเธอเข้าภายในห้อง หลังเธอชนประตู เธอสะดุ้ง แต่ยังไม่ทันหายใจ เขาก็เข้ามาประชิด มือเขาวางข้างศีรษะ เขาเริ่มจากใบหน้า ลากนิ้วช้า ๆ ตามแนวแก้มถึงคาง “เธอยังสั่นอยู่เลย…” เขากระซิบ เสียงต่ำจนท้องเธอวูบ “แบบนี้ยิ่งทำให้ฉันอยากสัมผัสให้หมดทั้งตัว” มือเขาเลื่อนจากใบหน้าลงมาที่ลำคอ กดปลายนิ้วเบา ๆ ตรงชีพจร จากนั้น เขาลากนิ้วไปตามกระดูกไหปลาร้า ลดแรงกดลง ปลดกระดุม กระชากออกอย่างบ้าครั่ง แล้วเพิ่มขึ้นทีละจังหวะ เหมือนกำลังหา “จุดที่เธอแพ้” เธอเกาะแขนเขาไว้ มือเขาลงต่ำอีก สัมผัสไหล่ เลื่อนไปด้านหลัง ไล้ผ่านสันหลังลงมาทีละนิ้ว แรงแต่จงใจที่เขาสัมผัส เขากดมือบนแผ่นหลัง ดึงเธอเข้าชิดอก จนไม่มีช่องว่างแม้แต่นิดเดียว มืออีกข้างของเขาลงต่ำ ไล้ผ่านเอว ไปถึงสะโพก กดเบา ๆ ให้เธอแนบเข้าหาตัวเขามากขึ้นอีก และใช้มือจับแกนแท่งอุ่นๆ ของเขายัดเข้ากลับร่องลึก ที่มีน้ำเยื้อๆ ไหลออกมาพอให้เธอไม่เจ็บ เสียงดังพลั๊ก ๆ ตั๊บ ๆ เป็นจังหวะ แรงพอให้เธอเผลอปล่อยเสียงออกมา โอ้ย 😣 ๆ อ้า~ อ้า~ อึ้ม ~ อึ้ม~ เอาแรงกว่านี้ได้ไหมเพลิง เขาหัวเราะในลำคอ เสียงนั้นกระเซา หอบ และเสียวซ่าน “แค่แตะก็ตอบฉันแรงขนาดนี้?” เขากัดคำพูดเบา ๆ ข้างหู “ถ้าจะฉันไม่หยุดนะ จะเพิ่มแรงตามที่เธอขอ แต่เธอไหวแน่เหรอ” เธอเริ่มโงนเงนเล็กน้อย “ทนไหวสิเอาเลย จัดมาหนักๆ ฉันไม่แพ้นายหรอกนะ” เขาเริมเพิ่มกระกระแทกแรงขึ้นเรื่อย ๆ เป็นจังหวะ เขาใช้มือจับสะโพกเธอสองข้าง จนเธอส่งเสียงร้องออกมาขึ้นเรื่อยๆ จนเพลิงถอนตัวไม่ออกจากเสียงคางของเธอ แล้วเขาอุ้มเธอในท่าลิงอุ้มแตงพาเธอเดินไปที่เตียงแทน เพลิงอุ้มเธอจากข้างประตูมาไว้บนเตียงช้า ๆ กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นน้ำหอมจากร่างชายหนุ่มทำให้เธอสั่น “อยู่นิ่ง ๆ หน่อยสิ ยัยตัวแสบ…” เขาถอดเสื้อแจ็กเก็ตออกก่อนจะจับที่สะโพกเธอสองข้างต่อ แพรวาอยู่ในท่าหมาแอนก้นหันหลังให้เขา มือสองข้างของเพลิงปล่อยจากสะโพก ลูบไล้ตามขอบเอวไล่ไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าอกเทอ สองเต้า เขาใช้มือสองข้างจับลูบ ๆ คลำๆ บรรจงใช้นิ้วขี้บรรจงเขี่ยคลึงที่หัวอย่าเร็วระรั่ว และบีบครั้นอย่างเป็นจังหวะตามอารมณ์เข้า อย่างเบามือ แพรวาครางในลำคอ “ร้อน…โอ้ย อึ้ม ๆ อ้าๆ ๆ~” “รู้แล้วน่า…อย่าคางแบบนี้สิมันเสียว” เพลิงพูดสั้น ๆ เสียงกระเซา เสียงหอบเหนื่อย ขาดห้วง “นายเพลิง ทำไมนายหล่อขนาดนี้” เธอพึมพำ ปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากเขาเบา ๆ “ริมฝีปากนี่ น่าจูบชะมัด” เพลิงตาโต “นี่เธอ หยุดนะ” นิ้วเธอกลับแตะลงบนริมฝีปากเขาแทนคำตอบ “จุ๊ ๆ ไม่เอา ไม่พูด” เธอขยับเข้ามาใกล้ จับชายเสื้อเขาไว้มั่น ดึงจนกระดุมหลุดไปสองสามเม็ด เผยให้เห็นแผงอกแข็งแรงใต้เนื้อผ้า ปลายนิ้วเธอลูบจากปลายคาง ลงมาตามลำคอ ผ่านลูกกระเดือก ลากลงบนอกเขาอย่างเผลอตัว “อืม มีกล้ามให้จับพอเต็มมือเลย” เธออมยิ้ม ทั้งที่ตายังหลับ ๆ “นายมันครบองค์ประกอบผู้ชายในฝันของสาว ๆ และในนั้นต้องมีฉันแน่ ๆ” เพลิงกัดฟัน กล้ามเนื้อทั้งตัวตึงเครียด ไม่ใช่เพราะคำพูด แต่เพราะสัมผัสของเธอที่ลากไปตามผิวเขาอย่างไร้ระวัง “แพรวา พอ ” เธอไม่ฟัง เงยหน้าขึ้นมาช้อนตาเบลอ ๆ มองเขาใกล้ ๆ ก่อนจะดันตัวเองออกจากท่าขุกเข่า และหันหน้ามาเผชิญหน้าเขา ใช้มือพลักหน้าอกเขาเบาๆ แล้วนั่งค่อมบนตัวของเพลิงตรงสะดือ เธอค่อยๆ ใช้มือลูบไล้ตามแนวกล้ามไล่ลงมาเรื่อย ๆ ลงมาถึงสะดือ เธอถอยตัวเองลงมาก้มหน้าลง ใช้ปากค่อย จูบลงบนตรงท้องน้อยไล่ระดับลงมาที่สะดือ และลงมาตรงแถวแกนกลางลำอุ่น ๆ ของเขา เธอใช้มือบรรจงจับที่แท่งนั้น บูดขึ้นลง อย่างค่อยเป็นค่อยๆ ไป จนเพลิงส่งเสียงร้องครางออกมาแผ่ว ๆ แบยกระเซ่า เธอก้มหน้าลงใช้ปากลูดขึ้นลงแทนมืออย่างเมามันเร้าร้อน จนเพลิงบอกว่า..แพรวาพอก่อนเดี๋ยวมันแตกก่อน แพรวายกปากออกแล้วเลื่อนตัวเข้ามานั้งค่อมใช้มีจับที่แท่งอุ่นอีกรอบแล้วจับยัดเขาไปในร่องกลางเยื้อ ๆ ของเธอดัง พลั๊ก~ ~ อ้า~ อ้า~ เธอขโย่มขึ้นลงตามจังหวะเร็วบ้างช้าบ้างสลับกัน เธอกันริมฝีปากคางออกมาเบาๆ “โอ้ย ๆ ๆ ฉันเสียวมากมันมาก นายละ” “ฉันก็ชอบแบบนี้แม้จะไม่เคยทำกับใครมาก่อน” “นายใกล้เสร็จยัง ฉันใกล้แล้วนะ” “เธอก็ขโย่มแรง ๆ สิจะได้ถึงจุดพีคงัย” “ได้ ฉันจัดให้ตามคำขอของนาย” เธอขโย่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ เพลิงใช้มือจับที่เอวเธอหนึ่งข้าง ส่วนอีกมือจับไปที่เต้านมหนึ่งข้างบีบคั้นจนใกล้สำเร็จภาระกิจ เพลิงและแพรวาร้องประสานเสียงคราง เบาๆ และเริ่มระดับเสียงขึ้นเรื่องๆ จนร้อนออกมาเสียงหนักแน่นสุดท้ายพร้อมกันดัง อึ้ม ~ อ้า ~ สุดแรงพร้อมกัน “แตกแล้วแพรวา มันไหลพุ้งใส่ร่องเยื้อมของเธอเต็ม ๆ” และแพรววาที่ทรุดตัวลงนอนทับร่างเขา อย่างเหนื่อยหอบและกระเซ่าอย่างแรงแทบหายใจไม่ทัน “ไม่จริง.. นี่เราทำอะไรลงไปวะเนี้ย!” เธอส่ายหัวแรง ๆ เหมือนจะไล่ภาพนั้นออกไป แต่ยิ่งห้าม มันยิ่งชัด เธอจำได้ทุกสัมผัส ความร้อนจากร่างกายเขา เสียงหายใจหอบเฉียดชิดแก้ม ความวูบวาบที่เกิดขึ้นในหัวใจ ภาพเหตุการณ์นั้นเริ่มผุดขึ้นมาในหัวเธอมากขึ้น อย่าบอกนะว่า.. “ฉันผลักเขาลงบนเตียงแล้วฉันก็.. ก้มลงจูบเขาก่อนและกระชากเสื้อเขาจนกระดุมขาดและทำแบบนั้นอีกด้วยหรอเนี้ย..!” เธอยกมือขึ้นปิดหน้า “โอ๊ยยย ยัยแพรวาเอ๊ย แกมันบ้าไปแล้วทำลงไปได้!” 😣 หัวใจเธอเต้นแรง เธอพึมพำกับตัวเองในครัว “เราทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอ..! หรือมันอาจเป็นแค่ความฝัน แกไม่ได้เป็นคนแบบนั้นซะหน่อย?” น้ำเย็นไหลผ่านมือ แต่ความร้อนในใจกลับไม่ยอมลดลง เธอจำได้ถึงจังหวะ สุดท้ายก่อนภาพจะตัด เธอจำได้แค่รอยจูบสุดท้ายตรงซอกคอของเขาและเธอ แล้วทุกอย่างก็มืดสนิท.. “หลังจากนั้น..” แพรวาพูดเสียงแผ่ว “แต่ฉันก็จำอะไรแทบไม่ได้เลยว่ามันคือเรื่องจริง” เสียงแม่ดังจากด้านนอก “แพรวาา~ ช่วยเอาเกี๊ยวไปเสิร์ฟหน่อยลูก!” “ค่าแม่!” เธอรีบเช็ดมือรีบลุกขึ้นไปช่วยงานแม่ ถึงแม้ร่างกายเธอจะยุ่งกับงาน แต่หัวใจก็ยังวุ่นวายกับเรื่องคืนนั้นไม่เลิก เพลิง.. ผู้ชายคนนั้น.. ชื่อของเขาเหมือนกำลังแผดเผาอยู่ในอก ทั้งขุ่นเคือง ทั้งร้อนใจ ทั้งสับสน “อย่าให้ฉันเจอนายอีกเลย” เธอพูดกับตัวเอง แต่รอยจูบในความทรงจำกลับทำให้เธอหน้าแดงจนใจเธอสั่นและแอบยิ้มในเวลาเดียวกัน เธอไม่รู้เลยว่าในคอนโดหรูอีกฝั่งของเมือง “เพลิง” ก็กำลังนั่งคิดถึงเรื่องคืนนั้น “แพรวา หรอ เธอเป็นใครทำไมไม่ออกจากหัวฉันสักที อย่าให้เจออีกนะ” พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก “เราคงได้เจอกันแน่ ยัยแสบจูบร้าย” 😏🔥 หลังจากเสิร์ฟเกี๊ยวให้ลูกค้า เธอก็กลับมายืนหลังร้าน เสียงหัวใจเต้นแรงในอกดังพอจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง นายเพลิงอะไรนั้น เขาคงจำได้เรื่องคืนนั้นได้หมดเลยใช่ไหมเนี้ย..? เธอกัดริมฝีปากตัวเองจนเลือดออก ความคิดในหัวตีกันวุ่นวายไปหมด “ฉันไม่ได้อยากให้มันเกิด.. แต่ทำไมภาพพวกนั้นมันถึงยังวนอยู่ในหัวฉันไม่ยอมหยุดเลยวะเนี้ย!” เธอสะบัดหัวแรง ๆ อีกครั้ง เหมือนจะไล่เสียงภาพพวกนั้นออกจากสมองแต่เปล่าเลย ยิ่งไล่ มันยิ่งชัด โทรศัพท์มือถือของเธอสั่นบนเคาน์เตอร์ ชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอ ..รดา..📞 “ฮัลโหล แกร่!!! เป็นงัยเรื่องข่าวการประการผลสอบ” “ก็เป็นไปตามข่าวที่แกได้มานั้นแหละ ยัยเพื่อนรัก” แพรวาพูดเสียงแผ่ว ๆ “แล้วเป็นยังไง! แกสอบติดใช่มั้ย!” “ก็.. ได้อันดับหนึ่ง” เธอตอบเรียบ ๆ ปลายสายกรี๊ด “ว้ากก! แกสุดยอดเลยเว้ยยย! ฉันภูมิใจแทนแม่แกเลยนะเนี่ย” แพรวาหัวเราะเบา ๆ “แกก็พูดอวยเวอร์เกินไป” “แน่นอน ยัยเด็กทุนของฉัน” เสียงหัวเราะผ่านสายทำให้บรรยากาศในใจเธอเบาลงนิดหนึ่ง รดาถามต่อ “แล้วนี่.. แกโอเคหรือยัง เรื่องคืนนั้น” แพรวาเงียบ “คืนนั้นคืออะไร?” “ก็คืนงานวันเกิดฉันไง แกเงียบไปเลยนะตั้งแต่วันนั้น ฉันได้ข่าวจากเพื่อนในผับนะ ว่ามีคนเจอแกอยู่กับ.. เพลิง” ชื่อที่ออกจากปากเพื่อนทำให้เธอชะงัก มือที่ถือผ้าเช็ดโต๊ะสั่นทันที “เขา..เห็นอะไรบ้างเหรอ” เสียงเธอสั่น “ไม่รู้เหมือนกัน แค่บอกว่าเห็นพี่เพลิงอุ้มแกออกไปทางหลังร้าน.. แล้วก็ขึ้นรถไปด้วยกัน” เสียงรดาเบาลง “แก.. มันมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า” แพรวากัดปากแน่น เธอไม่รู้จะตอบยังไงดี มีแต่ภาพสั้น ๆ ปนความรู้สึกที่ซับซ้อน “ฉันไม่รู้อะแก.. ฉันจำอะไรไม่ได้เลย และฉันก็ไม่แน่ใจ” เธอตอบเบา ๆ “ภาพบางภาพ บางครั้งมันก็เหมือนฝัน แต่บางทีฉันก็รู้ว่ามันเป็นความจริง” ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง “แก..ไม่ได้โดนทำอะไรมิดีมิร้ายใช่ไหม” “ฉันก็ไม่รู้อะแก.. ฉันคิดวกไปวนมากับเรื่องคืนนั้นแทบหัวจะระเบิดอยู่แล้ว” น้ำเสียงนั้นเบาลง “ฉันจำได้แค่เราอยู่ในห้อง แล้วเขาก็มองฉันแบบ..ที่ฉันไม่เคยเห็นใครมองฉันแบบนี้มาก่อน” “แก..” “แต่พอฉันตื่นขึ้นมา ฉันก็อยู่ในคอนโดเขาแล้ว และแถมฉันก็ยังใส่เสื้อของเขาอีก..” คำสุดท้ายหลุดออกมาเบาเหมือนเสียงสะอื้น “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ รดา ฉันแค่.. กลัว” แพรวาเงียบไปครู่ใหญ่ ก่อนที่รดาจะพูดเสียงจริงจัง “ฟังฉันนะ แพรวา.. คนอย่างเพลิงไม่ใช่พวกง่าย ๆ แกต้องระวัง ถ้าเขาสนใจอะไร เขาไม่ปล่อยไปง่าย ๆ หรอก” “ฉันไม่อยากให้เขามายุ่งกับฉันอีก” “ก็อย่าหนีสิ.. ถ้าเขาเข้ามาอีก แกต้องตั้งสติ อย่ากลัวถ้าแกกลัวเพลิงมันจะยิ่งได้ใจ” แพรวาเงียบไป หลับตาแน่น และอย่าทำให้เขาเห็นว่าแกกลัว.. รดาวางสายไป แพรวานั่งนิ่ง “ฉันจะไม่หนี..” เธอพูดกับตัวเองในเงามืด “ต่อให้ต้องเจอกับอะไรหรือเจอกับเขาอีก ฉันจะไม่หนี” มือเธอจับชายผ้ากันเปื้อนแน่น เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นแสงสะท้อนจากรถคันหนึ่งแล่นผ่านถนนหน้าร้านอาหารญี่ปุ่นของเธอ รถสปอร์ตสีดำ ไฟหน้ารถคันนั้นส่องเข้ามาแวบเดียวก่อนจะเลี้ยวหายไปในตรอกข้างร้านเธอ “อย่าบอกนะ.. ว่าเขาอยู่แถวนี้..คงไม่ใช่หรอก” อีกฟากหนึ่งของเมือง เพลิงทิวานั่งเอนพิงโซฟาในคอนโดหรู มองหน้าจอโทรศัพท์รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า “ได้เจอกันแน่นอน.. ยัยเด็กทุน” “ฉันอยากรู้เหมือนกัน ว่าเธอจะทำหน้ายังไง ตอนรู้ว่าเราต้องเจอหน้ากันทุกวันตั้งแต่วันจันทร์นี้เป็นต้นไป” “จูบของเธอ.. ยังติดอยู่ในหัวฉันมันไม่ยอมหายไปไหนเลย ยัยเด็กดื้อจูบร้าย” 😏 ภายด้านนอกหน้าต่างของคอนโด ฝนยังคงตกไม่ขาดสาย แต่ในใจของทั้ง “แพรวา” และ “เพลิง” ไม่มีใครรู้เลยว่า พายุที่แท้จริง.. กำลังเริ่มก่อตัวขึ้นในเช้าวันพรุ่งนี้ วันที่ทั้งคู่จะต้องพบกันอีกครั้ง 🌧🔥

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more