Husband For Hire: Raven Ford Beringer - The Rude Vocalist

Point of view - Raven Beringer –   Sabay sa daloy ng pawis sa aking mukha ang pagtaas at pagbaba ng aking balikat. Ang pagod na nadarama ko ngayon habang nakataas ang aking kamay. At hawak ang mikropono na tumutupad sa aking mga pangarap, ay hindi kailan man mapapantayan ng kahit anong salapi.   Ito ang aking pangarap, ang umawit sa entablado habang tinitingnan ang mala alitaptap na ilaw galing sa hawak ng mga manonood.   Marahan kong binaba ang aking kamay saka muling ngumiti at tinapat sa aking labi ang mic na hawak ko.   "Thank you, everyone!" sigaw ko.   Nang marinig ko ang hiyawan ng mga tao, sumilay ang isang malaking ngiti sa aking labi, saka ako tumalikod at naglakad pababa ng entablado.   Maraming reporter ang lumapit sa akin at ang iba ay sunod-sunod akong kinukuhaan ng litrato. Ang iba naman ay nais malaman ang lahat ng tungkol sa akin at kung ano-ano ang mga tinatanong. Ngunit nanatili akong tahimik at tanging ngiti lamang ang tugon ko.   Hanggang sa dumating ang mga bouncer at pinigilan ang lahat ng mga taong dumadagsa palapit sa akin, mapayapa akong nakarating sa isang itim at magarbong sasakyan.   Nang sa wakas ay makapagpahinga na ako at maisandal ang aking ulo sa headrest ng kotse. Marahan kong inangat ang aking kamay, hinawak sa aking mukha at tinanggal ang maskara na nakatakip dito.   Tama, isang maskara na tumatakip sa aking mukha at tanging labi lamang ang nakikita.   Ito ang dahilan kung bakit naging tanyag ang aking pangalang "Xavier" ang kuryosidad ng mga tao ang nagdala sa akin sa tuktok ng tagumpay.   Ngunit ginusto ko ba ito? Hindi ko ginusto na takpan ang aking mukha pero kailangan. Dahil sa isang kontratang napagkasunduan.   "Nandito na tayo sa lugar, Raven," saad ng lalaking nagmamaneho ng aking sinasakyan.   Hindi ako umimik, bagkus, nagsimula akong magtanggal ng aking pang-itaas at nagpalit ng aking damit, saka isinilid sa bag ang maskara na aking dala.   Binuksan ko ang pinto ng sasakyan at nagsimulang lumabas mula rito.   Ang ilaw na galing sa restaurant ang tanging nagbibigay liwanag sa lugar kung nasaan ako. Ang Ingles na titik na nakaukit sa placard nito ay lubos na nakakukuha sa atensyon ng mga tao.   Nagsimula akong pumasok sa loob ng restaurant saka nakita ang babaeng naghihintay sa aking serbisyo.   Isang malalim na buntong hininga ang aking ginawa. Nilagay ang kamay sa aking bulsa, saka diretsong naglakad patungo sa kinaroroonan niya.   Ito na ang umpisa ng aking pagpapanggap bilang isang, arkiladong husbando.