Herkes küllerinden doğar mıydı bilmiyorum, ama ben küllerimden doğmaya karar vermiştim.
Kolay olacağını kimse söylememişti zaten.
Bana da kolayı uğramazdı.
Madem bu hayat sevdiklerimi teker teker alıyordu benden, güçlü durmak zorundaydım, ayakta durmak zorundaydım deyip beni zor yollara sokuyordu.
Ben de dimdik ayakta duracaktım, her şeye, herkese inat.
Ben, Rozerin Zadebey, hayat karşıma ne çıkarırsa çıkarsın dimdik durmaya yemin etmiştim.
Hanım Ağa’lık serüvenim son sürat başlamıştı.
Hem de hiç vakit kaybetmeden.
Konağa gelip gidenler ayrı, şirkete gelip gidenler ayrı…
Günlerdir hayırlı olsuna gelen misafirleri ağırlıyorduk.
Şimdi de tabii bir de oğlum vardı.
O bana babasının emanetiydi.
“Hadi ama uyu artık yavrum, uykusuzluktan gözlerim açılmıyor,” diye kendi kendime söylenm
