Bazen, hiç tanımadığınız bir insan size liman olur…
Sığındığınızda, tüm fırtınalar diner. Her şeyi, herkesi unutmak istersiniz. Yaşananları hiç yaşanmamış gibi saymak, geçmişi silmek istersiniz.
Rozerin, haftalardır bu duygunun içinde savruluyordu.
Ezman’a ağır bir ders vermişti, evet. Ama bu ders, Ezman’ın öfkesini dindirmek yerine daha da büyütmüştü. Onun kendisinden kaçması, ona dokunmaktan bile nefret etmesi… Ezman’ı çıldırtıyordu. Bu öfke, hastalıklı bir saplantıya dönüşmüştü.
Hastaneden çıkmış, konağa dönmüştü Ezman. Elindeki hasar nedeniyle fizyoterapistler girmişti devreye. Zinar, yeğeninin eli eski haline gelsin diye adeta seferber olmuştu. Kendi öz oğlu gibi ilgileniyordu onunla.
O ise… bir kez bile Zinar’ın ne hissettiğini düşünmemişti.
Ama Rozerin, bunları dile dökemezdi.
