Tell me please ! รุ่นพี่ครับ บอกรักผมหน่อย

บทนำ   “พี่กันต์ขา!” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนออกมา ทำให้เพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆหันไปมองอย่างโดยเร็วก่อนจะพากันกรี๊ดกร๊าดเสียงดัง   “กรี๊ดดด! พี่เขายิ้มมาให้ฉันด้วยละแก เขินชะมัดเลย”   “พี่เขายิ้มให้ฉันต่างหาก!” หญิงสาวหน้าตาน่ารักในกลุ่มเอ่ยขึ้น   “พวกรุ่นน้องคณะเรากรี๊ดอะไรกันอยู่นะ” สาวน้อยคณะนิเทศปีสาม ‘ต้นหอม’ เอ่ยขึ้นให้เพื่อนสาวคนสนิทของเธอได้ยิน คิ้วบางขมวดเป็นปมด้วยความสงสัย   “น่าจะเป็นพี่กันต์มั้ง เห็นว่าอยู่คณะวิศวะอ่ะ แต่ฉันก็ยังไม่เคยเห็นหน้าจริงๆเลยสักครั้ง” หญิงสาวหน้าสวย ‘มิวสิค’ พูดออกมาอย่างไม่สนใจใยดี เธอมักจะพบเจอผู้ชายหน้าหล่ออยู่เรื่อยไป   “ใครอ่ะ ฉันอยากเห็นหน้า” ต้นหอมรู้สึกสงสัยขึ้นมากับใบหน้าของคนชื่อ ‘กันต์’ ที่มีแต่สาวๆพากันกรี๊ดกร๊าด เขานึกไม่ออกเลยว่าหน้าตาจะเป็นอย่างไร อาจจะหล่อราวกับเทพบุตรลงมาจากสวรรค์ก็เป็นได้ คนถึงได้พากันกรี๊ดให้ทั่วมหาลัย   “นิสัยชอบคนหน้าหล่อของแกนี่กำเริบอีกแล้วเนอะ ” มิวสิคถอนหายใจออกมาก่อนจะเบ้ปากมองบน เธอรู้จักนิสัยของเพื่อนสนิทสาวเป็นอย่างดี ยัยต้นหอมคนนี้บ้าผู้ชายหน้าหล่อแค่ไหน ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ก็ไม่เคยจะเห็นมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักคน   “ รีบไปดูกันเถอะ!” ต้นหอมรีบฉุดมือเพื่อนสาวให้สาวท้าวยาวๆก่อนจะเดินแหวกว่ายฝูงชนที่มีแต่สาวๆเต็มไปหมดทั้งนั้น เธอเดินเข้าไปคนเดียวเผลอทิ้งเพื่อนสาวเอาไว้ในกลุ่มฝูงชนบรรดาหญิงสาว เธอเดินจนไปหยุดอยู่ตรงหน้าของหนุ่มหล่อ คณะวิศวะที่กำลังเดินมากับกลุ่มเพื่อนๆ   ‘กันต์’ หันมาสบตาเข้ากับเด็กสาวหน้าหวาน เธอดูหน้าเด็กมากจนเขาแปลกใจ คิดว่าคงไม่ใช่รุ่นราวคราวเดียวกัน แถมเขายังไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน คงจะเรียนคณะอื่นที่อยู่ไกลจากคณะวิศวะ แถมมาดักหน้าทางเดินเขาขนาดนี้ คงเป็นรุ่นน้องที่ตามกรี๊ดกร๊าดเขาอยู่แน่ๆ น่ารำคาญชะมัด เขาได้แต่คิดในใจไม่กล้าที่จะพูดออกไป ไม่อยากทำร้ายจิตใจใครทั้งนั้น   “ขอโทษนะครับ ช่วยหลีกทางให้ผมหน่อยได้ไหม ?” ริมฝีปากได้รูปเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงทุ้มใหญ่น่าฟัง ใบหน้าฉีกยิ้มหวานให้อีกฝ่าย   “อะ เอ่อ ขอโทษค่ะ” รู้ตัวอีกทีเธอก็เดินมาขวางทางเขาซะแล้ว น่าอายชะมัด หน้าหวานแก้มแดงระเรือ ก่อนจะรีบเดินหลีกทางให้กับเขา   “ขอบคุณครับ” กันต์แอบเหลือบมองใบหน้าหวานชั่วครู่ ก่อนจะเดินหายลับตาไปกับเพื่อนๆในกลุ่ม   “น้องคะ คนเมื่อกี้ชื่อกันต์เหรอ” มิวสิคเอ่ยถามรุ่นน้องข้างๆที่มามุงดูกันต์กันเต็มไปหมด ตอนแรกมีแค่ประมาณห้าคนเท่านั้น แต่ตอนนี้เริ่มเพิ่มจำนวนเรื่อยๆจนเกือบสิบกว่าคน มหาลัยที่นี่ เด็กผู้หญิงจะพากันบ้าผู้ชายหล่อๆไปถึงไหนนะ   มิวสิคได้แต่แอบบ่นในใจ ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ชอบคนหล่อๆนะ แต่พวกหล่อๆนี่สิเพลย์บอยตัวพ่อเลยแหละ บางคนมาตามจีบ ตามตื้อเธอ จนเธอรำคาญมากก็มีมาแล้ว คนอย่างเธอมันสวยเลือกได้ ต้องเลือกผู้ชายหล่อรวยฉลาดเพอร์เฟคสิถึงจะถูก ไม่เลือกผู้ชายที่ไร้สมอง วันๆเอาแต่นั่งหล่อตามจีบหญิงเที่ยวเสเพลไปเรื่อยหรอก   “ใช่ค่ะ พี่มิวสิค ได้ยินมาว่าพี่เขาเพิ่งย้ายมาจากต่างประเทศเมื่อไม่กี่วันก่อน พวกสาวๆก็เลยตามพากรี๊ดกร๊าดพี่เขากันใหญ่เลย เรียนอยู่คณะวิศวะปีสาม   เข้ามาเรียนไม่กี่วันเฟรนลี่กับเพื่อนๆทุกคน แถมหน้าตาพี่เขายังหล่อราวกับนักร้องเกาหลี มีเพจFCในเฟสบุ๊คด้วยนะคะ คนกดไลค์กันเกือบแสนคนแล้ว” รุ่นน้องสาวหน้าตาจิ้มลิ้มพูดก่อนจะหันไปก็กรี๊ดกร๊าดกับเพื่อนข้างๆ   “อ๋อ แบบนี้นี่เอง ขอบคุณนะ” มิวสิคพยักหน้าอย่างเข้าใจในสิ่งที่รุ่นน้องของตัวเองพูดก่อนจะเอ่ยขอบคุณ   “มิวสิค ฉันเห็นหน้าเขาแล้ว!!!” ต้นหอมตะโกนเรียกมิวสิคเพื่อนสาวคนสนิทของตัวเอง   “หล่อใช่ไหมละ ?”   “หล่อมาก...”   “เธอเห็นใครก็ว่าหล่อทั้งนั้นแหละ แล้วจะไปช้อปปิ้งกันได้รึยังย่ะ รอเธอมานานละ” มิวสิคบ่นออกมา เธอยืนรอเพื่อนสาวของตัวเองจนเมื่อยขาไปหมดแล้ว ไม่รู้จะสนใจคนหล่อทำไมกันนักหนา คนหล่อในมหาลัยที่เรียนอยู่มีเยอะแยะจะตายไป   “ไม่ใช่นะ คนนี้ฉันรู้สึกแตกต่างจากคนอื่นๆ”   “แตกต่าง ?” มิวสิคขมวดคิ้วเป็นปมอย่างสงสัยใคร่รู้   “ฉันว่าฉันหลงรักผู้ชายคนนี้แล้ว...” ต้นหอมพูดเสียงอุบอิบ พร้อมกับใบหน้าที่แดงเหมือนลูกแตงโม   “ห๊ะ ?” มิวสิคเอ่ยถามอีกรอบไม่ได้ยินที่เพื่อนสาวพูด   “ฉันชอบ ‘กันย์’ เข้าแล้ว”   “ว่าไงนะ!!!”