ตอนที่7 กรรมตามสนอง (3)
1313 Words
‘เริสค่ะ หกโมงตรงที่โรงแรมเอมเมอรัล ร้านอาหารอยู่ชั้นสองชื่อชวนชม น้องรุ่งไปถึงแจ้งพนักงานได้เลยนะคะว่าจองโต๊ะในชื่อคุณอาคม ลูกค้าชอบสไตล์เรียบหรูดูดีไม่เยอะเกินไป เดี๋ยวพี่จะส่งเรฟเสื้อผ้าไปให้ดู น้องรุ่งก็จัดมาตามนั้นเลยนะคะ ลูกค้าชอบคนตรงเวลา งานนี้ห้ามสายนะคะซิส’
อรุณกนกเปิดภาพตัวอย่างของเสื้อผ้าที่เอเจนซีส่งมาให้ เธอมีเสื้อผ้าแนวนี้อยู่หลายชุดทีเดียวเป็นสไตล์ที่ดูโตกว่าอายุเล็กน้อย หญิงสาวมีเสื้อผ้าหลากหลายแบบเพราะความต้องการของลูกค้าแต่ละคนไม่เหมือนกัน มีอยู่ครั้งหนึ่งเธอเคยแต่งตัวแนวร็อคเพื่อไปดูคอนเสิร์ตเป็นเพื่อนแขก
‘โอเคค่ะพี่พิชชี่ ขอบคุณมากนะคะ’
ที่จริงเธอก็ชอบงานแนวนี้แต่ทว่าเดือนหนึ่งมีมาไม่กี่งานเท่านั้น จึงจำต้องหางานเพิ่มเลยเลือกไปทำงานที่คลับของเหนือเพชร และนั่นทำให้อรุณกนกได้เจอกับน่านฟ้า เหยื่อชั้นดีที่เธอเลือกด้วยความจำเป็น เธอบอกเขาว่าเริ่มงานในวันพรุ่งนี้ ฉะนั้นวันนี้จึงอิสระมีเวลาเตรียมตัวไปพบลูกค้าได้อย่างเต็มที่
เหยื่อชั้นเลิศกำลังนั่งหัวเสียอยู่ในห้องทำงาน วันนี้ใครก็เข้าหน้าไม่ติดทั้งนั้นไม่เว้นแม้กระทั่งเลขาคิม น่านฟ้ารู้สึกเสียหน้า เสียรู้แล้วก็เสียเงินให้กับเด็กสาวที่คิดว่าไม่มีพิษไม่มีภัย ที่ไหนได้ติดพิษไว้รอบตัว! เล่นเขาซะไปไม่เป็นเลย เห็นหน้าซื่อๆ ใสๆ ไม่ใช่สเปคเขาก็เลยไม่ได้ระแวดระวัง รู้ถึงไหนอายถึงนั่นเสียท่าให้เด็กเมื่อวานซีน ยิ่งคิดก็ยิ่งอายเป็นเพราะเมามากมังกรผงาดเลยกลายเป็นหนอนเหี่ยว แล้วยัยนั่นก็เข้าใจถ่ายเสียด้วยหามุมที่เห็นมังกรของเขาเล็กยิ่งกว่านิ้วก้อย ตายๆ ถ้าภาพนั้นหลุดไปคงไม่มีหน้าไปเจอใครแน่
เสียเงินไม่ว่า เสียหน้าข้าไม่ยอม!
“คุณน่านครับ” เลขาคิมมายืนอยู่นานแล้ว คิดอยู่นานว่าจะพูดดีหรือไม่ เพราะใบหน้าของเจ้านายดูไม่สบอารณ์ ไปโดนตัวไหนมาก็ไม่รู้ดูเหวี่ยงวีนจนเดาอารมณ์ไม่ถูก
“อะไรอีกวะ!” น่านฟ้าหงุดหงิดมาก หันไปตะคอกใส่เลขาคนสนิท ตอนนี้เขาอยากนั่งเงียบๆ คนเดียว แต่ไม่เคยได้อยู่แบบสงบๆ เดี๋ยวก็ให้เซ็นต์เอกสาร เดี๋ยวก็ให้อ่านรายงาน วุ่นวายไม่จบไม่สิ้น
“เอ่อ ผมเห็นการโอนเงินที่ค่อนข้างผิดปกติ เมื่อเช้านี้....”
“หยุด! ไม่ต้องถาม ฉันโอนเองแหละ จะไปไหนก็ไป!” โดนจี้จุดแบบี้มันเจ็บจี๊ด! ดีแค่ไหนแล้วที่เมื่อคืนเลขาคิมมันไม่รู้เรื่อง และเขาก็ลบคลิปนั้นไปแล้ว มันต้องเป็นความลับไปตลอดกาล
“ครับนาย เอ่อ แล้วเย็นนี้นายมีนัดกับท่านมารุตที่โรงแรมเอมเมอรัลนะครับ”
“อืม ไปชงกาแฟมาแก้วดิ๊ เข้มๆ เลย”
“ครับนาย”
แม้จะเซ็งแค่ไหนแต่งานก็ยังต้องทำ เย็นนี้เขามีนัดกับนักธุรกิจรุ่นพ่อที่โรงแรมชื่อดัง นัดคุยกันเรื่องสัญญาส่งออกสินค้า น่านฟ้าหยิบแฟ้มรายระเอียดการพูดคุยมาเปิดดูเพื่อเตรียมความพร้อมอีกครั้ง เขาเป็นนักธุรกิจตัวฉกาจติดอันดับหนุ่มหล่อบอกต่อด้วย เรื่องงานเขาเก่งไม่เป็นรองใคร เรื่องผู้หญิงก็แพรวพราวไม่น้อยที่ผ่านมาไม่เคยเสียรู้ให้ใครเลยสักครั้ง เพิ่งจะมียัยหน้าใสใจไม่ซื่อคนนี้นี่แหละที่กล้าลูบคม
คอยดูเถอะ พ่อจะเอาคืนเป็นร้อยเท่าเลย!
ระหว่างที่กำลังอ่านข้อมูลเลขาคิมเอากาแฟมาเสิร์ฟพอดี น่านฟ้านึกขึ้นมาได้ว่าควรรู้ข้อมูลของยัยเด็กแสบคนนั้นเอาไว้บ้าง เมื่อเช้าเขาไม่ทันตั้งตัวเลยไม่ได้ขอดูอะไรเลยสักอย่าง แม้แต่บัตรประชาชนก็ไม่ได้ขอดู แถมให้เงินไปแล้วด้วยมีแค่สัญญาที่เด็กนั่นเขียนขึ้นมาเองบอกแค่ว่าพรุ่งนี้จะมาทำงานบ้านให้ แต่จะเชื่อได้หรือเปล่าดูทรงแล้วเล่ห์จัดเหลือเกิน!
“หาประวัติคนให้ที”
“นายจะให้ผมสืบประวัติใครครับ” หน้าตาของเลขาคิมแสดงความอยากรู้อยากเห็นอย่างไม่ปิดบัง ไม่บ่อยนักที่เจ้านายใช้ให้หาประวัติคน เลยคิดว่าคงเป็นคนที่สำคัญมากแน่ๆ
“เด็กคนเมื่อวาน คนที่กูพามาด้วย”
“อ่อครับ ว่าแต่ประวัติผู้หญิงธรรมดาๆ ผมว่าคงต้องใช้เวลา...” ถ้าเป็นระดับนักธุรกิจหรือคนมีชื่อเสียงข้อมูลต่างๆ เข้าถึงได้ไม่ยากนัก แต่กับชาวบ้านธรรมดาๆ เลขาคิมต้องการเวลาสักหน่อยในการติดต่อนักสืบคิดว่าคงต้องใช้เวลาอย่างน้อยไม่ต่ำกว่าสามวัน
“หนึ่งชั่วโมง”
“นายครับ!”
“ให้ไว รีบๆ ไปเลย”
น่านฟ้าโบกมือไล่เหมือนเหม็นขี้หน้าเต็มที่ เขาไม่ได้ต้องการข้อมูลอะไรมากไปกว่าการที่ได้รู้ว่าจริงๆ แล้วหญิงสาวคนนั้นเป็นใครกันแน่ หากเธอมาทำงานเป็นแม่บ้านในคอนโดของเขาก็จำเป็นต้องรู้จักกันไว้ก่อน เผื่อแม่เด็กหน้าซื่อเป็นมิจฉาชีพจริงๆ ขึ้นมาได้ยกเค้าไปหมดห้องแน่
เจ้านายหนุ่มนั่งรอข้อมูลจากเลขาคนสนิท เป็นเวลาชั่วโมงกว่าแล้วก็ยังไม่ได้เรื่อง ในขณะที่กำลังกดโทรศัพท์ตามตัว เลขาคิมก็เข้ามาในห้องพร้อมสีหน้าที่ภูมิใจสุดๆ น่านฟ้ามองโทรศัพท์ในมือลูกน้องที่ยื่นมาให้ก่อนจะรับมาคุยสาย
“ว่าไง...”
“ยกเลิกสัญญาเหล้าฟรีแล้วผมจะให้ข้อมูลที่คุณต้องการครับ คุณสมาชิกหมายเลข 6658”
น่านฟ้าขมวดคิ้วแล้วมองดูเบอร์ที่โทรเข้ามาอีกครั้ง ไม่ปรากฏชื่อแต่จากข้อต่อรองที่เสนอมาเมื่อสักครู่ เดาไม่ยากว่าเป็นไอ้เหนือเพชรเจ้าของคลับ ชายหนุ่มจ้องเขม็งไปที่ลูกน้องก่อนจะตอบกลับ
“ผมไม่...”
“เด็กในร้านผมเป็นคนธรรมดาๆ ลูกน้องคุณหาข้อมูลไม่เจอหรอก รับข้อเสนอผมไปจะได้จบ”
“ตกลง” น่านฟ้ากัดฟันพูดแอบเสียดายเหล้าฟรีหนึ่งปี แต่ก็จริงอย่างที่เหนือเพชรบอก ถ้าลูกน้องเขาหาข้อมูลได้จริงคงไม่โทรไปหามันให้เสียเชิง
“ดีลครับ”
น่านฟ้าวางสายลงขบกรามแน่น เขาเพิ่งเสียดีลเหล้าฟรีไป! ไอ้ลูกน้องของเขาก็ทำงานดีเหลือเกิน พอหาข้อมูลมาตามเวลาที่สัง่ไม่ได้ก็ต่อสายตรงถึงได้เหนือเพชร มันเลยได้โอกาสต่อรองยกเลิกสัญญา เวรเอ้ย! ต้องเป็นเพราะไอ้หมอกริชมันแช่งเขาเมื่อคืนแน่ๆ ตั้งแต่ถูกแช่งก็เจอแต่เรื่องร้ายๆ
“ไอ้คิม! ใครใช้ให้มึงโทรหาไอ้เหนือเพชร!”
“กะ ก็ผมหาข้อมูลไม่ได้ นายให้เวลาแค่ชั่วโมงเดียว ผมเลยโทรไปที่คลับเพื่อขอข้อมูล ผมทำผิดตรงไหนครับนาย” เลขาคิมหวังกะได้คำชมเต็มที่ ที่ฉลาดคิดต่อสายตรง ที่ไหนได้กลับโดนระเบิดลงตู้มใหญ่
“เวรเอ้ย! เหล้าฟรีกู มึงไปเอาข้อมูลที่ไอ้เหนือเพชรมาเดี๋ยวนี้เลย”
“ครับๆ นาย เดี๋ยวนี้เลยครับ”
เลขาคิมรีบบออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเจ้านายจะปาข้าวปาของใส่ เวลาที่น่านฟ้าหงุดหงิดแล้วเหมือนวัวบ้า พร้อมทำลายล้างทุกอย่างที่อยู่ใกล้ตัว เจ้านายหนุ่มพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ แต่ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นสักนิด กลุ่มแฟ้มเอกสารที่อยู่ใกล้มือที่สุดถูกปัดกระจัดกระจายเป็นที่ระบายอารมณ์ไปเรียบร้อย
- Writer
