วอนโดนรัก

CHAPTER 02 ลองมั้ยล่ะ ?

CHAPTER 02

กว่าฉันและธาราจะเข้ามาถึงงานก็เลทไปเกือบยี่สิบนาที

ไอ้ธารามันกวนตีนหน้านิ่งอย่าบอกใครเลย ฉันแทบจะฟัดกับมันในรถแต่ก็พยายามยุบหน่อพองหน่อจนผ่านพ้นมาได้ถึงตอนนี้ไง

"เป็นไร ทำไมทำหน้าเหมือนหมีกินผึ้ง"

มาถึงในงานไอ้เบลล์ก็เอ่ยถามกัน ฉันที่หน้ายุ่งเหมือนปลาดุกชนเขื่อนก็มองค้อนใส่ธาราที่เดินไปนั่งข้างไอ้ชิน

"ไอ้ธาราแม่งกวนตีน ใครว่ามันนิ่ง ๆ ไร้พิษกูขอค้านหัวชนฝา"

พอเล่าไอ้เบลล์ก็หัวเราะจนไหล่สั่น

"แล้วใครบอกมึงว่ามันไร้พิษ ไอ้ธาตัวดีเลยแค่มันนิ่งแค่นั้นเอง"

คราวนี้ฉันก็หันไปมองหน้าหาเรื่องเพื่อนทันที

"แล้วมึงยังจะให้กูขึ้นรถมากับมัน? ไอ้ชินด้วย"

ฉันเริ่มลามไปหาไอ้ชินที่คุยอยู่กับธาราที่นั่งเก๊กหน้าจนตึงเหมือนอัดโบท็อกไปทั้งคลินิก

"มันไม่ได้อะไรกับเราไง กับศัตรูไม่แน่"

ไม่อะไรเล่า กวนตีนฉันจะตายไป

"วันที่มันไปช่วยมึงจากไอ้เวรนั้นมึงจำไม่ได้เพราะมึงเมาแต่พวกกูจำได้และติดตามากตอนที่มันอัดไอ้ผู้ชายคนนั้นจนสภาพดูไม่ได้ ตอนนั้นแววตาธาราต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง"

"แล้วทำไมมันต้องเดือดขนาดนั้น"

ฉันสงสัยมาตลอด

"พวกกูก็ไม่รู้ มึงก็รู้จะงัดปากให้มันตอบแม่งโคตรยาก"

ให้ตายเถอะ! ทุกคนก็ไม่รู้เหมือนกับฉันทุกคนเลย

การหาคำตอบจากสิ่งที่สงสัยจากปากธาราถือเป็นเรื่องยากที่สุดในชีวิตเลย

"HBD จ๊ะเพื่อนรัก กูขอให้มึงโชคดีและมีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิตน้า~ และขอให้สิ่งที่ไม่ดีหายไปจากชีวิตมึงทั้งหมดเลย"

ฉันอวยพรวันเกิดไอ้ชายที่ทำหน้าประทับใจกับของขวัญที่ฉันยื่นให้

"ไอ้ธาแม่งหายไปคนแรกเลย"

ธารามองหน้าไอ้ชาย แววตามันเหมือนคนที่ตามไม่ทันจนให้ชายเริ่มขำ

"ก็แป้งมันบอกว่าขอให้สิ่งไม่ดีหายไปชีวิตกู แล้วจู่ ๆ มึงก็หายไป"

พอไอ้ชายขยายความคนอื่นต่างพากันหัวเราะต่างกับไอ้ธาราที่ยังตีหน้ามึนแล้วยกเหล้าขึ้นไปดื่มจนล่วงเวลาไปเกือบยี่สิบวินาทีมันถึงจะจับจุดได้ว่าโดนหลอกด่าอยู่

"สัส"

"โคตรตอบสนองช้า ไม่เร้าใจ"

ฉันแอบจิกกัดมันเบา ๆ เป็นการพูดลอย ๆ ที่ไม่ได้เฉพาะเจาะจง

แต่ครั้งนี้มันกลับตามทัน เลยทำให้นับตั้งแต่นาทีนั้นฉันตกอยู่ในสายตาธาราตลอดเวลา

แม้ฉันจะดื่มหมดไปเข้าแก้วที่ห้าแล้วสายตาธาราก็ยังจ้องเหมือนกำลังคิดหาวิธีที่จะเอาคืนกัน

"มองไร"

เสียงฉันเริ่มยานคราง

ฉันหยิบขนมในจานโยนใส่หน้าผู้ชายหน้ามึนที่เอาแต่จ้องกันไปเลิก

"ปวดฉี่อ่า~ ไอ้ชิน ช่วยกู"

ไอ้เบลล์โวยวายเสียงดัง ตาทั้งสองข้างของมันฉ่ำปรือแล้วไอ้ชินก็ลุกขึ้นประคองมันแล้วพากันเดินเข้าห้องน้ำไป

ที่นี่คือคอนโดไอ้ชายเราจึงคุ้นสถานที่เป็นอย่างดี ต่อให้เมาก็สามารถเดินหาห้องน้ำได้อย่างสบาย ๆ

ส่วนไอ้ชาย..

มันนอนแผ่หลาอยู่กลางห้องกับเด็กนั่งดริ้งที่มันดิลมา

ตอนนี้บนโซฟาก็เหลือแค่ฉันกับธาราที่จ้องหน้ากันอยู่

ผิวแก้มฉันร้อนผ่าวและฉันก็หยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นไปโยนใส่ธาราจนกระป๋องนั่นลอยไปโดนหน้าอกมัน

"มองทำไม? หน้าเหมือนเมียนายหรือไง"

พอเมาฉันก็ปากดี จากเดิมทีอยู่ห่างกันฉันกลับขยับไปใกล้ผู้ชายที่ตัวเองมองด้วยสายตาหมั่นไส้อยู่

พออยู่ใกล้กันจึงเห็นธาราที่ไม่ได้มีอาการของคนเมาให้เห็นเลยสักนิดเดียว

มันเลิกคิ้วในตอนที่ฉันขยับนิ้วไปจิ้มแก้มสาก ๆ นั้นอย่างถือวิสาสะ

"อยากเป็นเมียมั้ยล่ะ?"

ธารางับนิ้วมือฉันเข้าปาก

มันขบกัดเบา ๆ เหมือนแมวตัวใหญ่ที่หยอกเย้ากับนายตัวเอง

ฉันหัวเราะคิกคักเหมือนพอใจก่อนจะย่นจมูกขึ้นแล้วเบะปากอย่างท้าทาย

"ใครอยากจะเป็น ไม่เร่าร้อนเลยสักนิด ฉันชอบผู้ชายเซ็กซี่ไม่ใช่ผู้ชายตายด้าน"

คำสบประมาทที่ออกจากปากฉันทำเอาธาราหัวเราะดังอยู่ในคอ

"เคยเห็นหรือไงถึงรู้ว่าไม่เซ็กซี่"

ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าแต่หน้าธาราตอนนี้ดูเจ้าเล่ห์อยู่ไม่น้อยเลย

"ตรงนี้คงมีแต่พุง ไม่มีหรอกซิกแพคแน่น ๆ"

ฉันหัวเราะเหมือนเย้ยหยันแล้วจิ้มพุงธาราผ่านเสื้อเชิ้ตที่มันใส่อยู่

พุงนี้แข็งมาก จิ้มแค่สามทีก็รู้ได้ว่าตรงนี้มันมีแต่กล้ามเนื้อล้วน ๆ

"อยากเห็นมั้ย สัมผัสดูก็ไม่ว่า"

ธาราบิดยิ้ม มันดึงมึงฉันให้สอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตของตัวเองก่อนที่นิ้วมือฉันจะสัมผัสเข้ากับแผงอกแกร่งนั้น

ใบหน้าฉันร้อนผ่าว สัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อที่เรียงตัวกันเป็นลอน

แต่ทว่าฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองเสียหน้า แม้ตอนนี้จะลูบ ๆ หน้าท้องเขาอยู่แต่ริมฝีปากกลับพ่นคำสบประมาทออกไปอย่างไม่หยุด

"มีแต่พุง เอาอะไรมาเซ็กซี่"

ธาราจ้องเขม็ง ฉันสบตามันกลับไปอย่างท้าทายและไม่รู้ทำไมมือถึงเอาแต่ลูบซิกแพคแน่น ๆ นั้นไม่เลิก

"ต้องถอดเสื้อให้ดูมั้ย?"

เสียงกระซิบดังแผ่วอยู่ตรงหน้า เผลอตัวแค่แป๊บเดียวฉันก็ถูกธาราคร่อมทับอยู่ข้างบนแล้ว

"ไม่อะ.. เสียสายตา จับก็รู้ว่านี้คือพุง พุง พุง"

ฉันล้อเลียน แอบหยิกและขย้ำซิกแพคนั้นเล่นพลางหัวเราะอย่างชอบใจ

"ปากดี.."

เสียงธาราเข้มข้นขึ้น ใบหน้านั้นขยับเข้ามาใกล้พอ ๆ กับเรียวนิ้วโป้งที่กำลังบดขยี้กลีบปากฉันอยู่

"ไม่ได้ดีแค่ปาก"

ฉันสู้ไม่มีถอย เมื่อโดนขยี้ปากก็เลยงับนิ้วนั้นเข้าปากไปอีกครั้งหนึ่ง

"อยากรู้มั้ยคนเร่าร้อนเขาทำกันยังไง?"

ธาราจ้องลึกลงมา เราประสานสายตากันเป็นหนึ่งได้อย่างลงตัว

"คนตายด้านอย่างนายจะให้คำตอบฉันได้หรือไง"

"ฮึ.. ลองมั้ยล่ะ?"

ธาราจ้องมาอย่างไม่ยอมแพ้

"ลองยังไง"

ธารากระตุกยิ้มมุมปากอย่างไม่น่าไว้ใจ

ตอนนี้เหมือนฉันเห็นธาราอีกร่างหนึ่ง

"แลกจูบกัน ใครยอมแพ้ก่อนคนนั้นแพ้"

ธาราลูบไล้ผิวแก้มฉันแล้วขยับเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเราเสียดสีกันเบา ๆ

ฉันละสายตาตากผู้ชายตรงหน้าไม่ได้เลยทั้งที่ตอนนี้หัวใจกำลังเต้นแรงราวกับจะระเบิดออกมาอยู่รอมร่อ