คืนที่สาม พัชรีนอนหลับลึกแต่ฝันแปลกประหลาด — เธอเห็นผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าต่างห้องนอน เธอสวมชุดนักเรียนสีขาว สายตาเรียบเฉยแต่เต็มไปด้วยความเศร้า
“คุณ…ใครคะ?” พัชรีถามเสียงเบา แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ตอบ
เพียงแค่ยกมือชี้ไปยังมุมห้อง — ที่นั่นมีธูปเก่าหลายเล่มถูกวางเรียงกันเหมือนมีพิธีกรรม แต่ไม่มีกลิ่นควันใด ๆ
พัชรีสะดุ้งตื่น หัวใจเต้นแรง กลิ่นธูปยังอยู่เหมือนคืนก่อน เธอเดินเข้าไปสำรวจอีกครั้ง คราวนี้พบเศษจดหมายเก่าซ่อนอยู่ใต้แผ่นไม้:
"เราทำอะไรบางอย่างกับเพื่อน ทำให้เขาเจ็บ แต่ไม่เคยขอโทษ"
หัวใจของพัชรีเต้นแรง — นี่ไม่ใช่ข้อความของเธอ แต่ของคนที่เคยอยู่บ้านหลังนี้ “ความรู้สึกผิด” กลับมาสะท้อนในรูปแบบของกลิ่นและภาพฝัน
เธอนอนคิดจนรุ่งเช้า… เธอเริ่มเข้าใจแล้วว่า บ้านหลังนี้ไม่ได้มีสิ่งลี้ลับ แต่ “อดีตของใครบางคน” ที่ลืมไม่ได้ มันยังเดินตามผู้คนราวกับรอให้ใครสักคนสังเกต
พัชรีก้าวเข้าไปในชีวิตของบ้านหมายเลข 9/13 ด้วยสติใหม่ — รู้ว่า บางครั้งกรรมไม่ได้รอให้ใครชดใช้ แต่สะท้อนกลับให้เห็นผ่านสิ่งเล็ก ๆ รอบตัว
เธอตัดสินใจเริ่มทำความเข้าใจอดีตทั้งหมด… ไม่ใช่ด้วยความกลัว แต่ด้วยความเห็นใจและสติ