Secretly Married

Chapter 2

“Sinong ikakasal?” Nagtataka man ngunit nakangiti ang mga labi ni Calia habang naglalakad papunta samin.

Napalunok ako. “Kanina kapa dyan?” Sinikap kong hindi mautal sa mga salitang binitawan ko.

Ramdam ko ang kabog ng heart ko. Hindi ko alam ang sasabihin ko, magsasalita ba ako? Ano ang dapat kung sabihin? Pano kapag... Malaman niya? I don't know what to do.

Kitang kita ko kung paano hinawakan ni Calia ang bewang ni Kurt. Lumayo naman ako sa kanilang dalawa, at tinuon nalang ang pansin sa entrance door ng covered court.

“Hindi... Kasal lang ang narinig ko. Sino ba kasi ang ikakasal, Kurt?” Calia said.

Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya. Anong palusot ang sasabihan ko?

Hindi nagsisinungaling si Calia sakin.. never siyang nagsinungaling. Pero ako... Subrang pagsisinungaling ang ginagawa ko sakanya. Anong klaseng kaibigan ako? Nakaramdam ako ng guilt dahil sa naisip.

“Babe, yung pusa na binili ko last month. Bale... Ganto.. yung pusa kong iyon, nabuntis niya yung pusa ni mommy.. ay este.. mommy ni Eunyka. Yun.. nabuntis ng pusa ko yung pusa ng mommy ni Eunyka.” Ngumiti si Kurt matapos niyang sabihin iyon.

Tsk, he's not good at lying. Hindi siya pasado.

Bumaling siya sakin ng tingin, naghihintay sa sasabihin ko. Gosh! Anong sasabihin ko? Wala namang cat ang mommy ko, and wait, may cat na binili si Kurt? Bakit hindi ko man lang alam iyon?

“Oo.. yung cat ni mommy from... Paris, oo.. sa Paris niya binili iyon kaya it's important sa kanya. Kaya lang, nabuntis ng cat ni Kurt. Kaya, we don't know what to do. Nag-usap kami na.. we just set a... Wedding.” huminga ako ng malalim at napapikit.

Mommy, sorry for this. Another pagsisinungaling na naman.

Nagulat naman si Calia sa explanations na ginawa namin ni Kurt. Sana mabenta ang pagsisinungaling namin. Magsesearch na talaga ako kung ano tawag sa mga cat na nasa Paris.

“Kaylangan talagang magpakasal? Pusa naman iyon, hindi kaylangan yun.” Calia chuckled.

I smiled softly. “Ganun ba?”

“Sige, kakausapin ko si tita mamaya. Let's go? Cafeteria tayo.” aya ni Kurt samin at nauna ng maglakad.

Inakbayan ako ni Calia at sumunod sa boyfriend niya. I breathe heavily. What a shame, I felt guilty, subra subra.

Nagpunta kami sa cafeteria, kagaya ng sabi ni Kurt. Gutom ako ngayon, because I forgot to eat my breakfast kanina. So, I ordered salad, vegetable salad.

Umupo ako at nagsimulang kumain. Ganun din ang ginawa ng dalawa. Macaroni and cheese ang kinakain nila. Sa harapan ko sila umupo, at nagsimulang kumain.

Napaangat ako ng tingin. Napangiwi ako ng subuan ni Calia si Kurt, gamit ang tinidor niya. Ew, so cheesy.

“Seriously guys? In front of my salad? Yuck.” I said na para bang disgusted ako sa ginawa nila.

Tumawa si Kurt, and Calia giggled a little bit. Akala ko ay mahihiya sila sa ginawa nila, but I was wrong. Lalo pang lumapit sa isa't isa. Nagsusubuan at minsan naghahalikan. They're getting into my nerves, I can't take this anymore.

“Oh come on! Get a room guys.” I stand up, and walked away.

Iniwan ko ang vegetable salad sa table ko. I want to eat pa naman, pero nandidiri ako sa ginagawa nila.

Rinig na rinig ko ang pagtawag nila sa pangalan ko, pero may halong pag-aasar ang tinig nila.

Hindi ko nalang sila pinapansin at nagpatuloy sa paglalakad palabas ng cafeteria. Naiinis ako, my salad!

Hindi ako pumasok sa next class ko dahil sa inis. Lumabas ako ng YSU, at pumunta sa coffee shop na malapit lang dito.

I ordered coffee bago naghanap ng mauupoan.

Nilibot ko ang aking paningin sa coffee shop bago umupo. Oh, so much couple here pala.. okay, I don't f*****g care naman.

Para akong lonely girl na nakaupo dito. Edi sila na! Magbebreak din naman, at tsaka may asawa ako.

Napapikit ako. Right, ayaw nilang ipaalam sa public ang kasal namin ni Kurt dahil mawawala ang biggest shakeholders ng DmitriPerez Company, Kurt's parents company. Kapag nalaman nilang babagsak na sana ang company kung hindi ito tinulungan ng company namin.

At ayaw nilang malaman ni... Calia ito, ayaw ko din namang masaktan siya. Pero, nakaramdam ako ng guilt kapag ganito nalang parati.

Nagulat ako at muntik ng matapon ang coffee ko ng may biglang naglapag ng fruit salad sa mesa ko. What the heck! Hindi ba nila alam na may naka upo na dito?

Napaangat ako ng tingin, kumunot agad ang noo ko ng makita si Kurt na nakatayo sa harapan ko.

“What are you doing here?” I crossed my arms over my chest at tinaasan siya ng kilay.

Hindi niya kasama si Calia, and wala ba siyang class?

Umupo siya sa bakanteng upuan na nasa harapan ko. Napaawang ang labi ko.

“Hey! Humingi kaba ng permission sakin na maupo diyan!?” I shouted.

Napatingin siya sakin at tumawa. Anong nakakatawa sa sinabi ko!? Hindi naman talaga siya humingi ng permission sakin, duh!

“Why would I?” he raised a brow. “Hindi mo naman pagmamay-ari ang upuan na ito.”

Napahawak ako sa noo ko. He's giving me a headache.

“Para saan yan?” I said while pointing the fruit salad na nasa harap niya.

Fruit salad is my favorite at alam niya iyan.

“Para sakin.” he smiled.

What!? Kakain siya ng favorite food ko sa harapan ko!? I hate him.

I glared at him. “I don't want to see you! Go away!” I shouted na hindi inaalala ang mga tao sa paligid.

Pake nila!? May sarili silang buhay, at hindi ko naman pinapakialaman iyon. So, hindi din nila ako dapat pakialaman.

“Joke lang yon, para sayo yan.. hindi naman ako kumakain ng ganyan.” he laughed. “Napadaan lang ako dito, at aalis nadin dahil may practice pa kami.”

Oh, I forgot... Hindi pala siya kumakain niyan. I feel embarrassed, stop overreacting Eunyka.

“I'm sorry.” I whispered.

“No need to say sorry..” he said softly. “Dumaan lang talaga ako dito.. I'll see you later, bye.”

He smiled at tumayo na. Naglakad na siya palabas ng coffee shop. Napasinghap ako, na badtrip ako bigla.

Kinuha ko ang phone ko mula sa aking bitbit na Gucci bag. I have different kinds of bags with different designer brands.

Napatingin ako sa bag ko. Medyo old na itong bag ko, three months na kasi ito sakin. Bibili nalang ako ng bago.

Mag-online shopping nalang ako. For sure naman, hindi ako papagalitan ni daddy dahil dito. At isa pa, para saakin naman, at hindi para sa iba.

Marami akong nahanap na magagandang bags, pero lahat na iyon ay out of stock na. Ugh! Nakakainis.

I ordered makeup set nalang. Nahulog yung lipstick ko kahapon, baka may c***k na iyon. So I decided na bumili nalang ng bago. Ang cute pala ng BT21 cosmetics, ang cute ng design! Hindi na ako nagdalawang isip na bilhin ito. Mawawala ang stress ko dito, for sure.

I decided na umuwi nalang sa condo. Wala naman akong gagawin, at isa pa. Tamad akong makinig sa class ngayon, nakakaantok kaya ang discussion nila.

Pumasok ako sa condo unit at napansin kong naka on ang mga ilaw dito. Why? Umuwi na si Kurt? Kaming dalawa lang ang nakakaalam ng passcode ng condo unit na ito. So, seguro andito na siya.

Hindi na ako nagulat ng makita ko si Kurt sa living room at naka higa sa sofa. Hawak niya ang remote sa right hand niya, nanonood siya ng hindi ko alam kung anong movie.

Napaupo agad siya ng makita akong nakatayo sa paanan niya.

“Hindi ka pumasok?” I asked him, confused.

Bumuntong hininga siya. “Wala kaming pasok... Ikaw? Ba't andito ka?” kunot noong tanong niya.

I tap his legs, kaya gumilid siya ng upo sa sofa para makaupo ako sa tabi niya. Umupo ako at niligay ang bag ko sa coffee table na nasa aming harapan.

“Tinatamad ako..” I answered.

Kinuha ko ang remote sa kamay niya at naghanap ng magandang panoorin sa Netflix. Hinayaan niya lang ako. Humiga siya ulit at nagulat ako ng pinatong niya ang mga hita at paa sa legs ko.

“What the f**k! Your paa is so dirty!?” I shouted. “Tanggalin mo nga yan!”

Imbes na tanggalin, tumawa lang siya sa reaction ko. Hinayaan ko nalang siya. Ang dumi kaya ng paa niya, magbibihis din naman ako mamaya, so okay nalang. Hindi naman masdayong mabigat, at halata namang pinapagaan niya dahil sakin.

“Napagod paa ko sa practice... Masahe mo nga.” he smiled softly to me at nag puppy eyes pa.

“What!? No! I won't do that!” I rolled my eyes and crossed my arms over my chest.

Tumawa siya at tumayo. Nagtataka akong tumitig sakanya. Akala ko ba, napagod ang paa niya sa practice!? Patakbo niyang tinungo ang guess room.

Sa master bedroom ako natutulog nandoon din lahat ng gamit namin. Pero si Kurt ay sa guess room natutulog. Nag-aaway kaming parati kapag magkatabi kaming natutulog. Ang kulit niya kasing matulog, daig pa yung mga worms.

Lumabas siya ng guess room na bitbit ang paper bag na galing sa isang mamahaling designer brand.

Lumapit siya saakin at binuksan ang paper bag, nilibas niya ang isang kulay pink na Chanel bag na nakita ko kanina sa isang online shop pero out of stock ito.

Wow! Just wow! Nabili niya ito, this is so expensive, pero mayaman naman sila Kurt, so I guess binili niya talaga.

“Maganda ba?” He asked me at sinuri ang bag sa harap ko. “Okay lang ba ang design?”

I was shocked, totally. Ito talaga yung gusto kong bilhin kaya lang out of stock sila parati. Hindi siya gaano kalaki, hindi din gaano ka liit, sakto lang na magkasya ang mga books mo sa loob. Pwede mo siyang bitbitin, pwede ding gawing shoulder bag dahil sa straps na pwede mong isabit sa gilid.

Simple lang din ang design at subrang ganda sa paningin. I want this, subra.

“Yes! This is so cute..” I whispered.

Hindi ko maalis ang tingin ko sa bag.

“Mabuti kong ganon.. ibibigay ko sana kay Calia to, monthsary gift.” he said at sinuri ulit ang bag.

Napaangat ako ng tingin at tumitig sakanya.

I thought.. birthday ko tommorow, so I expect..

Tumango ako sa sinabi niya. Calia wants a new bag nga naman, dahil old nadin ang bag niya. Bakit nga naman ako bibigyan ni Kurt? We're not close anyway.

“Advance happy monthsary for the both of you.. I'm going na, magbibihis pa me.” tumayo ako at pumasok sa kwarto ko.

Stop overreacting Eunyka!!

—————— to be continued...