[Book 2. A Friendship Circle] My Noisy Maid

Lolet. Nagising ako mula sa ingay na kumakatok sa pinto. "Lenlen, buksan mo ang pinto," sigaw ng stepfather ko. Bumalikwas ako ng bangon upang tingnan ang oras sa cellphone ko. Ala's dos na ng madaling araw. "Ano ba Lenlen, kanina pa ako naririto sa labas, hindi mo ba bubukas ang pinto? Walang hiyang buhay to ohhh," reklamo niya. Binuksan ko ang pinto ng kwarto ko, at pumunta sa kwato nila Mama. Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa'kin ang kama na walang tao. "Tsss, nasaan kaya si Mama? Ahhhh, bakit ko pa ba hinahanap? Malamang sa sugalan pa at hindi pa umuuwi tssk," mahinang pagsambit ko. Tumungo ako sa pinto upang pagbukas si Tito Rugo. Mukhang lasing nanaman ang bwesit na ito, wala ng ginagawa kung hindi ang uminom at lumasing. Bakit ba sa dami ng pweding ipalit ni Mama kay Papa, itong hambog pa na batugan. Walang ginagawa kung hindi ang lumustay ng kwarta na ako ang naghirap. Inis kong binuksan ang pinto, at nakita ko siyang hubad baro pa, na akala mo kung sinong matcho sa laki ng tiyan . "Tito wala pa po dito si Mama," naiiritang sambit ko. "Ohhh! Anak ikaw pala, salamat naman at gising ka pa," aniya may pa ngisi pa sa'kin. Kinalibutan ako sa uri ng pagtitig niya sa kabuohan ko. Naka over size naman ako ng damit, saka naka pajama, at bago ako lumabas nagsuot pa ako ng bra. "O-opo, pasok na po kayo, baka mamaya darating narin si Mama," Nababalisa akong tumingin sa mata niya. Ewan ko, ayaw na ayaw ko talaga na malapit kaming dalawa. Hindi ako kumportable, kahit mabait pa siya sa iba. Iba pakiramdam ko e. "A-ahh Lolet, gumaganda ka yata, habang tumatagal. May nanliligaw na ba sayo?' Ano ba yan? Bakit parang iba ang tuno ng tanong niya? Bumilis agad ang pagtibok ng puso ko, lalona't lumalapit siya sa'kin, habang nakatingin ang mata sa dibdib ko. "P-po? W-wala po Tito, s-sige po papasok na po ako para po matulog uli. Maaaga pa po ako sa trabaho bukas." Alibi ko na lang. "Teka! Baka pweding templahan mo muna ako ng kape," aniya. Ngumiti ako ng tipid sa kanya, upang itago ang kaba at takot sa dibdib ko. "S-sige po Tito, saglit lang po," saad ko at agad na tumungo sa kusina namin, para magtimpla ng kape. Nanginginig akong kumuha ng asukal sa garapon, halos matapon ko pa dahil sa kaba. "Ohhh, dahan-dahan." "T-tito!" Gulat kong nabitawan ang kutsara, dahil sa paghawak niya sa siko ko. Bigla akong napaatras para lumayo sa kanya. "Bakit ba takot na takot ka sa'kin Lolet huh? Alam mo? Noon pa ako may pakiramdam sayo. Aminin mo nga, may gusto ka ba sa'kin?" Nakangisi niyang sambit, habang nanlilisik ang mata niyang tumingin sa'kin. Napaatras akong muli, ngunit sumusunod siya sa paghakbang ko. Ano ba yan? Ang baho ng hininga ng bwesit na to. Paano ba natiis ni Mama ang lalaking to? "Ohhhh! Bakit hindi ka makasagot? Huwag mong sabihin na gusto mo talaga ako?" Anak ng titing naman, kasing kapal ng mukha niya ang kibol sa paa tssk. Kung kamukha niya siguro si Lee Men Hoo pwedi pa. Kaya lang mukha siyang kalyo e. "Sabagay, matagal naman na kita napapansing, may gusto ka sa'kin," ngisi pa niya na akala mo naka singhot ng ragbi sa subrang high. Nagulat ako bigla, sa naramdamang lamig ng pader sa likod ko. Anak ng- walang hiya..... "Ano Lolet, umamin ka na? Wala namang mawawala e, gusto mo patikman pa kita tulad ng ginagawa ko sa Mama mo?" Dagdag pa niya. Hayop! Wala na sa katinuan ang lalaking to. "A-ahhhhh Tito! Nagkakamali po k-kayo. S-sa tingin ko po l-lasing lang po kayo. M-mabuti pa po matulog na kayo." Takti Lolet, huwag kang kabahan. "Ah, sige po Tito, t-tapos na po ako magtimpla, ng kape n'yo, aalis na po ako." Agad akong umikot sa lamesa namin, para makaiwas sa kanya. Isasara ko palang ang pinto, ng humarang si Tito Rugo. Nakatitig sa'kin at nakangisi. "Hindi ko alam na pakipot ka pa pala," aniya at mabilis na lumapit sa'kin para sana halikan ako. Mabilis akong umiwas, kaya sumubsub siya sa kama ko. "Bwesit ka! Huwag mo na akong pahirapan," sigaw niya. Lumaki ang mata ko, ng makita siyang galit na sumugod sa'kin. Mabilis akong kumilos para makaiwas. "Ahhhhh! Aray Tito masakit po!" Reklamo ko, dahil sa pagsambunot niya sa buhok ko. Hinila niya ang buhok ko, kaya napasunod ako patungo sa kama. "Akala mo ba, makakaalis ka sa bahay na ito na hindi kita natitikman huh? Ma swerte ka panga at ako ang makakauna sayo, Bago ka pagsawaan ng ibang lalaki," hiyaw niya at mabilis akong tinapon sa sa kama at nilock ang pinto. "Tito, wag po! parang awa n'yo na!" Takot na takot akong nagmamakaawa sa kan'ya. Hindi ko na kilala si Tito, natatakot ako sa sarili ko, at baka ano ang mangyayari sa'kin nganyon. Papa! Mama! Tulong po..... Naluluha akong yakap ang sarili, nakita ko nang humubad ng short si Tito, kaya nayuko ako. Impit akong humikbi, para hindi makalikha ng ingay. Dahil ayaw kong isipin niya na mahina ako. "Alam mo Lolet, noon ko pa gustong gawin ito sayo. Alam mo bang ang hirap pigilin ang sarili, lalona't nakita ko ang naglalakihang dibdib mo isang beses? Parang masisiraan ako ng bait,. sa tuwing iniisip ko ang s*s* mo." Sa uri pa lang ng pananalita niya, sa tingin ko ilang beses na niya akong sinilipan. Walang hiyang lalaki to! Kaya pala hindi mawala-wala ang butas sa banyo, dahil sa kamanyakan niya. Tumayo ako at inis na tumingin sa kan'ya, kahit naka boxer pa siya. Lakas ng bwesit na ito maliit naman ang kargada. "Tito! Parang awa n'yo na, itigil nyo na po ito. Kung hindi sisigaw ako rito at hihingi ng tulong." Lakas loob kong pagbabanta. "Hahaha!" Tssk, parang siraulo kung tumawa ang pangit ng bwesit. "Satingin mo ba may pakialam ang mga tao rito? Kung ako sayo sumunod ka nalang sa ko mag e-enjoy pa tayo." Ngumisi pa. Naalarama ako sa paglapit niya sa'kin, kaya agad akong umiwas. "Gusto mo talaga ng laro huh? Tingnan natin kung sino ang mananalo." Aniya, at mabilis na hinuli ang kamay ko. "Bitawan mo ako! Walang hiya ka manyak kang piste ka!" Sigaw ko, nabitawan niya ako saka binigyan siya ng malakas na sampal. "Bwesit ka!" Sigaw niya, dahil dumugo ang labi niya sa pagsampal ko. Kinuha ko ang unan at binato sa kanya, ngunit nakangisi lang siya, habang nalululong na siya sa pagnanasa at kamanyakan. "Ano wala na ba? Ganyan ang gusto ko Lolet lumalaban," aniya. Kumapit siya sa'kin, at muling hinawakan ang kamay ko. Ngunit ko ding winaksi at agad na tumungo sa pinto. "Aray!" Sigaw ko, dahil nahawakan niyang muli ang buhok ko. "Saan ka pupunta!" Galit na galit ang mata niyang tumingin sa'kin. Nilapit niya ang mukha sa leeg ko at inamoy. Habang ako pilit na nilalayo ang sarili. "Tang*na! Mas mabango ka pa sa Nanay mo, ang sarap mo," gigil niyang bigkas sa tainga ko. "At ikaw ang baho mo!" Sambit ko. Hindi ko alam kung saan ko pa nakuha ang lakas loob na mangbwesit. "Ano? Wala talagang preno yang bibig mo bwesit ka! Itong sayo." "Ahhhh!" Hiyaw ko, dahil sa sakit. Napahawak ako sa braso niya at unti-unting bumababa dahil sa sakit. Bigla nalang akong napaluha. "Titigil ka rin pala!" sambit niya at muling hinila ang buhok ko, at tinulak sa kama. "Wag! Parang awa n'yo na po Tito, huwag po!" Pagmamakaawa ko. Ngunit ngumisi lang siya at agad na simampa sa kama. Hindi ko makagalaw, dahil sa sakit. Hinawi niya ang buhok ko, at hinaplos ang balikat ko. Kinabahan ako ng pababa sa dibdib ko ang kamay niya. "Wag po!" Hiyaw ko, at agad na tumalikod sa kanya. Naiinis lang siya sa ginawa ko, kaya hinila ang braso ko paharap sa kanya. Mabait niyang nahawakan ang dibdib ko at pinisil pisil. "Putang*na ang laki ng s*s* mo, ang sarap siguro nitong sus*hin." Napaluha na lang ako, dahil sa sakit ng pagpisil niya sa dibdib ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Papa... Papa... Papa... Tulong po tulong. Huhubaran na sana niya ko, ngunit mabilis ko siyang binyagan, ng subrang lakas. "AHHH PUTA ANG SAKIT!" Sigaw niya. "Anong nangyayari dito?" Sigaw ni Mama habang kinakatok ang pinto. Mabilis akong umalis sa kama ng marinig ang boses niya. "Mama!" Naiiyak kong bigkas at mabilis na binuksan ang pinto. "Jusme! Ano ito Lolet? Bakit nasa kwarto mo si Rugo?" Takang tanong ni Mama, saka tumingin sa kinaruroan ni Tito. "Ano ito Rugo? Balak nyo pa bang baboyin ang pamamahay ko?" Inis na sigaw ni Mama. "Ma! Hindi po, s-si Tito po," mabilis tumulo ang luha ko. "S-si Tito po-" "Mahal! Yang anak mo inakit ako, kaya ako narito sa kwarto niya." Paliwanag ng manyak. "Ano?" Tumingin si Mama sakin ng galit. "Anong kagagahan ito Lolet? Kating-kati ka na bang makantot hah?" Singhal ni Mama. "Ma! Hindi ko pa yan magagawa-" Bigla akong nabingi at uminit ang pisngi, dahil sa lakas ng pagsampal ni Mama. Unti-unting tumulo ang luha ko,. kasabay ng sakit na nararamdaman ko ngayon. "Ma-" Isang sampal muli sa isang pisngi ko. "Wala kang utang na loob, Lolet! Mabuti pang hindi ka nalang nabuhay. Pahiro lang kayong walang kwenta mag-ama. Lumayas ka rito sa bahay... Layas!" Sigaw ni Mama. "Mama!" Ang dami kong gustong sabihin kay Mama. Ang sakit lang isipin na hanggang ngayon ang bwesit na lalaking yon ang pinili niya kesa sa sariling anak. "Mama!" "Mama!" "Mama!" "Lolet! Lolet!" "Mama!" "WAG!" Nagising ako bigla, dahil sa pagtapik ng mukha ko "Lolet! Ayos ka lang ba? Nanaginip ka uli," sambit ng katabi ko. "Ohh tubig!" Inabot niya ang tubig sa'kin. Mabilis ko iyong inimon at pinunasang pawis sa noo. "Tissue! Umiiyak ka kanina habang binangungot ka," aniya. Kinuha ko ang tessue na binigay niya, at muling lumuha. Ewan ko ba sa tuwing sumasagi panaginip o alaala ko ang pangyayaring iyon. Nagigigil emotional ako bigla. "Shh, magiging maayos din ang lahat Lolet, lakasan mo lang ang loob mo," payo niya. "Maraming salamat,Rechelle." Yumakap siya sa'kin, para pakalmahin ako, ngunit mas humikbi lang ako. "Akala mo kase, kaya ko nang kalimutan ang lahat, hindi pala. Ang sakit lang kase mas pinili ni Mama ang bwesit na lalaking yun." naiiyak kong bigkas. "Alam kong malakas ka Lolet, makakaahon ka rin sa paghihirap mo. Sa ngayon sikapin mong maging matatag, para sa sarili mo hmm," aniya. "Salamat sa lahat Rechelle kung hindi sayo, baka kung saan na ako ngayon." "Ano ka ba wala yun, bawi ka nalang kapag may trabaho ka na," natatawang aniya. "Walang problema, alam mo na sanay akong romakit di'ba?" Biro ko saka pinunasan ang luha. "Oo alam ko, kaya magpahinga ka na, dahil bukas maaga tayong aalis, patungong Manila para sa trabaho." Aniya. "Parang ayaw ko na matulog, na tatakot akong bumalik ang panaginip ko." Oo dahil sa tuwing maalala ko iyon natutruma ako. "Manalangin ka Lolet, walang imposible sa kanya," saad niya, saka bumalik sa paghiga. Tumingin ako sa orasan niya, ala una na pala ng umaga. Lumabas akonsa kwarto namin, at tumungo sa labas para magpahangin. Malalamin ang iniisip ko habang nakatingin sa madilim na kalangitan. "Ito ba ng nais nyo sa'kin Lord? Ang pahirapan ako? Ang saktan ako? At durugin ako ng ganito? Hanggang kailan at hanggang saan ko ito dadalhin? Sana po kinuha n'yo nalang ako, noong nawala si Papa, kesa maranasan ko pa ang mga ito." Bulalas ko sa kawalan, habang tumutulo ang luha. "Pari-pahiro lang ang mga lalaki kaya nagyon, hindi na ako magtitiwa sa kanila." Bulalas kong muli habang nakatingin sa kalawakan. "Kung ano man ang plano nyo sa buhay ko, kayo na po ang bahala,". muling sambit ko. Pumasok akong muli sa loob ng bahay ng mailabas ko na ang mga hinanaing ko. Guminhawa ang pakiramdam ko, kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko. Sa tingin ko na pagsubok lang ang ang lahat ng ito. "Papa gabayan nyo po ako huh," sambit ko, saka tuluyang pumasok sa loob.