BLACK SHEEP HEIR

SCENE 1: ANG SILID NG PAGSISILANG Ang hangin sa Sanctum Maria Suites ay may halo ng antiseptiko at mamahaling pabango—amoy ng sterile na kapaligiran at lumang pera. Ang delivery room ay mukhang suite ng five-star hotel: may kristal na chandelier, mamahaling Persian rug, at mga leather na upuan para sa mga bisita. Sa gitna ng karangyaang ito, si Margarita "Maggie" Monasterio-Kim, isang Korean doctor na kilala sa kanyang komposura sa operating room, ay ngayon ay naghihingalo sa pagod at sakit ng panganganak. "Push, Mrs. Monasterio! One more big push!" sigaw ni Dr. Santos, ang leading obstetrician ng bansa na personalang pinili ni Drigo para sa mahalagang okasyong ito. Si Drigo Monasterio, ang Fil-Am tycoon mula Singapore, ay hawak ang kamay ng kanyang asawa na parang life line. Ang kanyang mukha ay may halo ng excitement at takot—excitement sa pagdating ng kanyang mga anak, takot sa posibilidad na may mangyari sa kanyang mahal na Maggie. "Kaya mo 'yan, mahal," bulong ni Drigo. "Malapit na." At tulad ng isang milagro, isa-isa silang lumabas... "Darwin..." anunsyo ni Dr. Santos habang inaayos ang unang sanggol. Ang panganay ay tahimik na lumabas, ang mga mata ay nakapikit ngunit ang isip ay parang alerto. Para bang alam na niya ang bigat ng apelyidong kanyang dinadala. Ang kanyang pag-iyak ay mahina, parang may reserbang lakas. "Dandred..." sunod na anunsyo. Ang pangalawa ay sumigaw nang may stratehiya, ang timing ay perfect. Para bang alam niyang pangalawa lang siya, at kailangan niyang magpakitang-gilas mula sa simula pa lang. Ang kanyang mga kamay ay naka-kamao, parang handang makipag-negotiate agad. "Daniel..." huling anunsyo. Ang bunso ay sumigaw nang malakas, determinado, parang ayaw niyang pasukin ang mundong ito nang walang laban. Ang kanyang mga kamao ay nakakuyom, ang kanyang hagulgol ay yumanig sa buong suite. Ito ay hindi ordinaryong iyak—ito ay deklarasyon ng pag-iral. SCENE 2: ANG MGA SAKSI Sa gilid ng silid, nakamasid si Donya Margarita Monasterio, ang lola at matriarch ng pamilya. Ang kanyang mga mata ay parang laser, sinusuri ang bawat detalye ng pangyayari. Sa kanyang isip, hindi lamang ito panganganak—ito ay ang pagsisimula ng bagong henerasyon ng digmaan para sa trono. "Congratulations, Drigo," sabi ng isang lalaki mula sa pintuan. Si Peter Lim, ang half-brother ni Drigo, ay nakasandal sa door frame. Hawak niya ang isang bouquet ng white lilies—mga bulaklak na simbolo ng kamatayan at bagong simula sa kultura ng mga Monasterio. Drigo ay napalingon, bahagyang nagulat. "Peter. I didn't expect you here." "Of course, brother. This is family history in the making," ngiti ni Peter. Ngunit ang ngiting iyon ay hindi umabot sa kanyang mga mata. Ang kanyang mga daliri ay mahigpit na nakahawak sa mga bulaklak, parang may hinahanap na pagkakataon. Si Donya Margarita ay lumapit kay Peter. "Ang mga puting lirio... interesting choice, Peter." "Symbolism, Tita Margarita. Bagong simula, bagong buhay." "O kamatayan ng lumang order?" tanong ng matriarch, ang kanyang mga mata ay tumitig nang diretso kay Peter. SCENE 3: ANG PROPHECY AT ANG LEGACY Habang inaayos ng mga nurse ang mga sanggol, lumapit si Donya Margarita kay Drigo. Ang kanyang mga hakbang ay mabagal at may awtoridad, parang reyna sa kanyang kaharian. "Tatlo," bulong niya sa kanyang anak. "Isa sa kanila ang magdadala ng ating pangalan sa bagong height. Isa ang magpapabagsak nito. At ang isa... ang isa ang magliligtas o magwawasak sa lahat." Sino ang alin? Hindi niya sinabi. Pero sa kanyang mga mata, ang sagot ay malinaw: si Daniel, ang bunso, ang may pinakamalaking potensyal—para maging bayani o traydor. "Mother, huwag naman ganoon," pagsaway ni Drigo. "Sila ay mga anak ko, hindi mga piyesa sa chessboard." "Lahat tayo ay piyesa sa chessboard ng buhay, anak. At sa pamilyang Monasterio, ang laro ay nagsisimula sa unang hininga." Samantala, tinitignan ni Peter ang tatlong sanggol. Ang kanyang mga mata ay nag-iisa-isa sa kanila, parang nagkalkula ng mga posibilidad. Sa kanyang isip, ang mga sanggol na ito ay hindi mga tao—sila ay mga hadlang sa kanyang ambisyon. "Ang maganda sa mga sanggol," bulong ni Peter sa sarili, "ay pwede silang lumaki ayon sa gusto mo. O kaya... pwede silang hindi lumaki." Ngunit ang hindi alam ni Peter, may isang nakinig sa kanyang bulong—si Nurse Clara, isang empleyado na loyal kay Donya Margarita. Ang kanyang mga mata ay nagkita kay Donya Margarita, at sa isang saglit na tingin, nagsagawa sila ng silent understanding. SCENE 4: ANG UNANG PAGSUBOK Ilang oras matapos ang panganganak, habang si Maggie ay natutulog na sa pagod, may pumasok sa nursery. Si Peter, dala-dala pa rin ang mga puting lirio. "Ang ganda ng mga sanggol, 'di ba?" sabi ni Nurse Clara, alertong nakamasid. "Oo," sagot ni Peter. "Sana ay lumaki silang malusog at... manageable." Biglang umiyak si Daniel, ang bunso. Ang kanyang iyak ay iba—parang may sense of urgency. Si Darwin at Dandred ay nanatiling tahimik. "Interesting," bulong ni Peter. "Ang bunso pala ang may pinakamalakas na boses." "Opo, Mr. Lim. At base sa experience ko, ang mga batang may malakas na boses... sila 'yung may malakas din na determinasyon." Tumikhim si Peter. "Determination can be dangerous, Nurse. Or useful. Depende kung kanino sila loyal." Bago umalis, iniwan ni Peter ang mga puting lirio sa tabi ng crib ni Daniel. "Para sa iyo, anak. Sana ay matuto kang maging... cooperative." Nang lumabas na si Peter, agad na kinuha ni Nurse Clara ang mga bulaklak at itinapon. Alam niya ang kahulugan ng mga puting lirio sa kultura ng Monasterio—babala ito ng panganib o kamatayan. At sa crib, si Daniel ay tumigil sa pag-iyak, ang kanyang mga mata ay nakapikit ngunit ang kanyang kamay ay naka-kamao, parang handang lumaban kahit sa kanyang unang araw sa mundo.