Escape

CHAPTER 3

Arra's POV

"Nasaan ako?" Nilibot-libot ko ang paligid, hindi pamilyar sa akin ang lugar na 'to. Kahit kailan ay hindi pa ako nakarating rito.

Nalandas ang Tingin ko sa harap ko. Isang lalaking matangkad at matipuno. May naramdaman naman akong nakahawak sa braso ko kaya tiningnan ko rin ito. Isang babae.

"Reign we need to talk?" Sabi niya habang pinipilit niyang hatakin ang kamay ko. Wait...Reign? Diba ayun yung name nung babae sa binasa kong libro.

Kung gayon? Nasa loob ako kwento? Hindi, imposible yun. Tinanggal ko ang kamay ko na hawak nung lalaki at sinubukang sampal-sampalin ang sarili. Pero walang nangyayari.

"Anong ginagawa mo Reign?" Takang tanong ng katabi kong babae.

Hindi nalang ako nagsalita. Minsan kumikilos ako nang hindi naaayon sa gusto gaya ngayon hindi ko naman gusto lumingon sa lalaking kaharap ko pero napalingon parin ako.

"I said we need to talk." Kinuha niya ulit ang kaliwang kamay ko. Tiningnan ko muna ang katabi kong babae. Yun pala ang bestfriend nito.

Sa kwento payag naman itong Cela, pero itong si Reign pinaninidigan parin ang pagiging mabuting kaibigan kesa sa sariling kasiyahan.

Tumango si Cela at ngumiti sa'kin, wala naman palang probema at wala namang magiging hadlang. Bakit gusto niya ng sad na ending?

Hinatak ako papalayo ni Wade. Ang lalaking iniibig ni Reign. Ang babaeng kung sino ako ngayon. Hindi ako makapaniwala na nandito talaga ako sa loob. Seryosong hindi ito panaginip?

"Reign, sabihin mo nga sa'kin ang totoo. Do you love me?" Tanong niya.

"N------" pinigilan ko ang dapat na isasagot ko, ang dapat na isasagot sa kaniya ni Reign. I want to change it. Gusto ko maging masaya silang pareho. Dahil kung hindi, pare-pareho silang talo sa kwentong ito.

"Oo, mahal kita. Mahal na mahal" ang cringe man sabihin pero gusto ko ng happy ending.

Hinatak niya ako kaagad at yinakap ng mahigpit. Niyakap ko siya pabalik. You should live both with a happy ending kahit hindi man totoo ang kwento niyo you both deserve to live happily together.

Naalimpungatan ako, dahil sa nakakaiiritang tunog ng alarm ko. Pinatay ko ito at sinilip kung anong oras niya.

Naging si flash ako ng wala sa oras dahil sa nalaman kong 8:00 AM na, start na ng clase like wth!

Minadali ko na lahat, tatlong buhos na nga lang ata ang ligo ko. Harap lang ata ng ngipin ko ang natoothbrushan ko. Nagbihis na agad ako at kinuha ang bag ko at umalis na ng bahay. Hindi na ko nakapag-almusal pa dahil wala na akong time para doon.

Dahan-dahan akong naglalakad para silipin kung nanjan na ba ang first subject namin. Para akong tanga ditong sumisilip. Pero bago ko pa makita may humatak sakin dahilan para mapasandal ako sa pader.

"Ano ba-----" naputol ang aking sasabihin ng makita ko kung sino ang nasa harap ko. Yung lalaking nakabangga ko nung nakaraan at yung lalaking kamukha ng lagi kong napapanaginipan.

"What are you doing?" He ask me at hinatak niya ako nanaman without waiting for my answer. Pinipigilan ko siya kasi ang balak niya ay pumasok kami sa loob. Hindi siya nagpapatibag sige hatak padin siya. At ngayon nasilip ko na kung nanjan ba ang first sub namin, so nanjan nga. SH*T!

As we enter the door, lahat sila nakatingin sa amin. As in, pati yung proffesor. Hindi lang kami pinansin ng prof at bumalik sa ginagawa niyang pagsusulat sa blackboard. Tiningnan ko siya at nagtaka ako kung bakit? Bakit siya nandito?

Hinila niya ako papunta sa upuan ko, napagtanto kong nakatingin parin ang lahat sa'kin, kasi naman nakahawak padin yung kamay niya sa kamay ko, so tinanggal ko.

Nagulat ako ng umupo siya sa upuan ni Candy, at wala roon si Candy. Lumingon ako sa likuran ko at nandun siya. Kinakaway-kawayan ako na parang inaasar. Inirapan ko lang sila at bumalik sa ayos ng pagkakaupo.

Hindi ko nalang pinansin itong lalaking itong hindi ko pamandin kilala ay grabe na kung makahatak sakin. Pero na sesense ko na nakatitig siya sakin, tumatayo tuloy ang mga balahibo ko.

Lumipas pa ang maraming minuto at pansin kong nakatingin padin siya sakin. Naglakas loob na akong lingunin siya at tanungin.

"Wala ka bang balak makinig?" Tanong habang tinuturo ang harapan kung saan may nag lelesson.

Umiiling-iling lang siya at todo ang tingin sa akin. Mygadddd, first time kong may gumanto sa akin kaya hindi ko alam kung anong gagawin ko.

"Arra....." he whispered. Alam niya ang pangalan ko. Nilingon ko siya, tila ba'y parang nagulat siya tapos bumalik ulit ang mukha niya sa dati.

.

"How did you know my name?" Tanong ko.

"I don't know." He answered. Loko-loko ata ito, kailan ka makakakilala ng sino ng hindi mo alam.

"Bakit ka nga pala nandito, hindi ka naman namin classmate?" Tanong ko. Habang palingon lingon parin, sa kaniya at sa harap ko.

"I'm one of your classmate too." Sagot niya. Umayos siya ng upo at tumingin sa harap, sa ilang segundo lang ay tumingin na naman siya sakin.

"Why I can't stop myself from looking at you?" Nagulat ako bigla sa sinabi niya. Napalunok ako bigla at napaiwas ng tingin. Ano ba itong mga lumalabas sa bibig nitong lalaking ito dahilan para pakabugin ang puso ko.

"You still don't remember me?" Tanong niya kaya napalingon ako.

Anong ibigsabihin niya, yung nagkabangga ba kami?

"Oo naman..." sagot ko. Para siyang nabuhay na halaman. Hindi ko alam kung bakit.

"Really!" He said with a smile face. Nagtaka naman ako, masaya bang mabangga?

"Oo, nung nabangga kita. Doon nga pala, pasensiya ka na ha hindi kasi ako tumitingin sa dinadaanan ko nun e." Sabi ko, tila nawalan siya ng gana ng marinig niya ang sagot ko. Bigla tuloy ako nakonsesiya. May mali ba sa sinabi ko?

Tinanggal niya ang tingin sa'kin at lumingon siya sa harap, ako naman itong hindi maalis ang tingin sa kaniya. He's handsome. Lalo na sa side na ito, na side view siya at kitang kita ang tangos ng ilong niya. Dagdag mo pa ang appeal na idinadagdag ng salamin niya. He looks smart in this position, na nakikinig sa harap ng lesson.

"Ano nga palang pangalan mo?" Hindi ko alam kung anong nagudyok sa akin na tanungin siya, basta bahala na.

Nilingon niya ako.

"I'm Red...."

As I heard that name, it spins my head. Biglang sumakit ang ulo ko.

"Red! I Love youuuu" I said to the most important person in my life habang nasa malayong posistion siya mula sa akin.

Sumasakit pang lalo ang ulo ko at kung ano-ano ang naririnig ko.

"Arra? Are you ok?"

"Arra, always remember this. You are the reason why I'm living, hindi ko alam kung anong mangyayari sa'kin kung mawawala ka pa." I've got touch by those words from Red. He hugged me.

Ano ba itong mga naalala ko.

"This is the ring that symbolize our love." I smiled as I see him holding my hand at isinusuot ang singsing na galing sa kaniya.

Sumasakit pang lalo ang ulo ko na mas grabe pa sa kanina, para itong pipigain. Hindi ko na alam kung anong nangyayari sa paligid ko.

The only thing that I'm thinking right now that makes my head crazy is the name Red. Sino ka ba?

And then everything went black.

Red's POV

"Arra?Are you ok?" She was holding her head na para bang nagpipigil ng sakit ng ulo. Hindi ko alam ang gagawin ko at pati ako ay natataranta.

Nilapitan ko siya, I tried to lift her up. Binuhat ko siya at sinusubukang siyang pakalmahi, parang hindi ko kinakayang makita siyang nagkakaganito.

Everyone was panic. Pati ang mga kaibigan niya ay lumapit sa'kin para tulungan si Arra.

"Arra! Anong nangyayari?" Her friends are worried as I am worried right now.

"Dalin na natin siya sa clinic." -Lovely.

Inalalayan kong maglakad si Arra but then she passed out. Lalo na kong nagpanic, I carry him right away para takbuhin siya papuntang clinic.

"How Is she?" I ask the nurse who take care of her.

"She's fine now. Kailangan niya na lang ng pahinga" sabi nito. Para akong nabunutan ng tinik.

I nodded and then the nurse leave. Umupo ako sa tabi ng bed na hinihigaan ni Arra. I look into her face. I can tell in this situation that she's her.

No one can stop me from thinking of that. Kahit na wala pa akong sapat na ebidensiya. No I have. I have evidence. It's my heart. Hindi ako magrereact ng ganito kung hindi siya yung hinahanap ko.

"I'm sorry, I'm late." I pat her head and touch her cheeks. Now I feel it. Kahit na sa paghawak ko ng pisngi niya ay naramdaman kong siya yon. Hindi ako pwedeng magkamali, kilalang-kilala ko si Arra.

"I will never let you go. Hinding-hindi ko hahayaang mangyari ulit ang nangyari sa atin noon" I hold her hand. Hindi ko na napansing tumulo na ang luha ko. Tumulo ito sa kamay niyang hawak-hawak ko.

Napalingon akong bigla ng magbukas ang pinto ng clinic. Nilingon ko ito at nakita ko sina Bass at Steph.

"Oh, you're here." Hingal na hingal na sabi ni Bass.

"Hinanap ka namin kung saan-saan." Hingal ding sabi ni Steph. Tumayo ako at pinuntahan sila.

"What?" I asked.

"We have a problem." Steph say.

"What? Ano nanaman?" Tanong ko.

"Someone mess up with a novel again." Steph spilled the problem and I got shock. Hindi padin talaga titigil si Viticous sa panggugulo.

"Viticous again!" Kahit kailan talaga, panira siya sa buhay ko. Pati buhay ng iba ay guguluhin niya.

"No It's not Viticous!" Bass shockingly said. Sino? At sino naman ang gagawa nun? Wala namang ibang makakagawa nun kundi si Viticous lang.

"Kung hindi siya sino?" I ask.

They both look at Arra. Anong ibig sabihin nila?

"She did it." Steph pointed at Arra who is laying on the bed. My eyes laid on her. Is she the one who really did that?