Escape

CHAPTER 6

Arra's POV

"Sino ka?" Paulit-ulit kong tanong sa lalaking nasa harap ko, he still not talking pero nakatingin padin siya sa'kin. Medyo nakakaramdam na ako ng takot dahil baka kung anong gawin nito sa'kin.

"Don't remember me?" He raised his left eye brow kung saan yun lamang ang nakikita ko dahil kalahati nga lang naman talaga ang nakikita ko sa kaniya.

"You didn't even existing in my memories so how could I remember you?" I answer with a sarcasm tone voice.

"Oh really? You want me to help? For you too remember me?"

"Don't need to remember you, not interested." Kahit kinakabahan na ako abay bahala siya, englishan to the max kami. Nakakatakot ang mukha niya. Pero suddenly the lightning change, nakikita ko na ang kabuuan ng mukha niya. Hindi sunog ang kanang mukha niya.

"You're still the same." He chuckled while still looking at me like he will gonna eat me soon. Mangangain ata to ng tao.

I'm hearing a cellphone ringing. It's my phone. Wala sa'kin iyon, wala dito dahil nasa kwarto ko iyon. Naririnig ko pero hindi ko alam kung paano ko makukuha. Inikot-ikot ko ang tingin dahil kahit saan tumapat ang mga tenga ko ay naririnig ko parin ang tunog nito.

"Red is finally fell from my trap." napalingon ako bigla sa sinabi niya.

"What do you mean?" Hindi niya sinagot ang tanong ko bagkus ay nginisian lang ako at tinapunan ng nakakatakot na tingin.

I'm watching him raising his right hand at bumubulong na para bang may niriritwal.

At nagulat ako ng biglang lumitaw sa kamay niya ang phone ko. Nagriring ito at alam kong may tumatawag doon.

"Akin na yan!" akmang tatakbo ako papunta sa kaniya para kunin ang phone ko sa kaniya pero may kung anong pumipigil sa paa ko. Hindi ko ito maigalaw, ang tanging nagagalaw ko lamang ay ang dalawang kamay ko at ang katawan ko.

Hindi ko magawang umalis sa kinatatayuan ko, ang pwede ko lamang gawin ay panoorin siya pinaglalaruan ang phone ko.

Pinapanood ko siyang parang nababaliw at tawa ng tawa sa nagriring kong phone. Siraulo ata ito.

And then he picked it up.

"Hello?" Narinig ko ang boses mula sa phone ko. Para itong speaker dahil sa buong paligid rinig ito.

"Arra, are you ok? May sakit ka ba kaya hindi ka pumasok?" It's Red. I tried to talk but i can't. Hindi ko narin mabukha ang bibig ko.

"If it is, don't worry I'll excuse you."

Gustong-gusto kong sumagot, hindi ko magawa.

"Please talk kahit isang word lang."

I want to Red. Gusto ko ring sumagot.

"Red." That boy talk. Binanggit niya ang pangalan ni Red habang nakatingin sa'kin at inalis niya naman ito kaagad. Malaki ang boses niya.

"Who are you? Bakit ikaw ang sumagot ng tawag sa phone ni Arra?"

I don't even know him.

"Uto-uto ka Red." What does he means?

"Sino ka!" Tila parang ikinagulat ni Red ang sagot nito.

"You fell from my trap. Hahahahahaha" Red knows him.

"Viticous." nanlaki ang mata ko. Tama ba ang narinig ko? Siya si Viticous? Siya ang lalaking sinasabi sa'kin ni Steph na kakampi ko daw sa paghahasik ng lagim. Lalo na akong natakot dahil alam kong kaaway siya. Siya ang nasa likod ng mga kakaibang nangyayari sa syudad namin.

"Ako nga." He admitted.

"Where the f**k are you? Saan mo dinala si Arra!" Galit na galit na tanong ni Red. Hindi ko padin maigalaw ang mga paa ko at hindi padin ako makapagsalita. Gusto ko tumakbo. Gusto kong tumakas.

"Ready for the show?" Viticous said while glaring on me.

"Wag kang duwag you asshole! Ako ang harapin mo!"

"Hindi ako duwag. Nageenjoy lang akong paglaruan ka."

"Don't ever try to touch Arra. Kahit hibla ng buhok niya."

"I'm scared Red. I'm really scared." Viticous acting like a scared cat and then laugh. Hindi ko nagugustuhang nakikita siyang masaya, ngayon lang ako nakaramdam ng ganito. I always wanted to see a happy surroundings, I hate people who's sad but this one? I hate it. I hate the way he laughs, he irritates me.

"Red! Nandito ako!" Finally, nakapagsalita na ako. Maybe, Viticous let me.

"Arra tell where are you?! Pupuntahan kita!" He asked but then sasagot sana ako kaso hindi nanaman ako makapagsalita. Wtf!

"No-oh. Find her yourself. But before that mamatay muna siya bago mo siya matagpuan."

And then Viticous dissapeared.

Ano na ang gagawin ko? Saan ako pupunta? Nakapasok ako ng hindi ko alam kung paano ako makakalabas. Hindi ako nag-iisip.

Tumakbo ako ng tumakbo, hindi ko alam kung saan ako pupunta. Then I notice that as I run lahat ng nadadaanan ko ay nawawala. As in fading. Nagiging black ito at lahat ay nadidisappear.

Lalo ko pang binibilisan ang takbo dahil baka maabutan ako ng itim na bumabalot mula sa likuran ko. Hindi ko alam ang nangyayari at hindi ko alam ang mangyayari sakin kapag naabutan ako nito.

Ang naririnig ko lang sa ngayon ay mga yapak ng aking paa mula sa pagtakbo at pinangingibabawan pa ng lakas ng t***k ng puso ko. Hindi ko alam kung makakatakas pa ako.

Habang tumatakbo ako may narerecall ako sa utak ko.

(("Arra, kilala mo ba yan?" Tanong ni Lovely.

"Sino?" Tanong ko tapos tinuro niya kung saan at sino.

"Ayan oh, kanina pa kasi tingin ng tingin sayo." Sabi niya.

"Sus. Wala yan, wag niyo na pansinin." Inalis ko ang tingin dun sa lalaki na kanina pa tingin ng tingin sa'kin.

"Tingnan mo kaya ulit, hindi nga inaalis yung tingin sayo oh." Singit ni Candy.

"Ano ba yan naapakan ko na ang kulot mong buhok Arra." Sinamaan ko ng tingin si Arra. ))

At doon nagsimula ang lahat.

((Someone bump at me, hindi ko na napansin dahil di ko na napapansin ang paligid dahil panay lingon lang ako ng lingon sa field.

Tiningnan ko kung sino ang nabangga ko. Nalaglag ang mga dala niyang libro dahil sa'kin kaya napagdisisyunan ko tulungan siya.

Nakayuko siya at pinupulot ang mga ito. Sinubukan ko naman siyang kausapin.

"Uy, sorry ah." Panghihingi ko ng tawad. Inangatan niya ako ng tingin. Sabay ng pag-angat ng ulo niya ay dala nito ang pamilyar nitong mukha.

"Ikaw?" Siya yung tinuturo sakin nila Lovely na panay ang tingin sa'kin tapos napapansin nila na kung saan ako magpunta ay naaninag nila ang presensya niya.

"Ako?" Turo niya sa sarili niya. "Anong ako?" Takhang tanong niya.

"Wala, nevermind." Sabi, hindi ko na ioopen sa kaniya na ang isip ng mga kaibigan ko sa kaniya ay stalker ko siya baka mamaya assume lang yun mapahiya pa ako dito.

Tinitigan ko siya habang nagpupulot ng libro. He's literally my type. Mala koreanong buhok at makinis na mukha. Tumayo siya at dala ang mga libro.

Nanatili akong nakaupo habang hawak ang iba pang libro. He's tall. Tumayo ako. Halos balikat niya lang ako kaya nakatingala akong nakatingin sa kaniya.

"Eto oh. Libro mo." Inabot ko ang libro pero hindi niya kinukuha. Nakatingin lang siya sa'kin. Hindi ko napansin na nakasalamit pala siya but it added a appeal on him.

Maya-maya lang kinuha niya na ang librong hawak ko at akmang aalis kaso pinigilan ko siya. Hinawakan ko ang braso niya na bigla niyang ikinagulat. Humarap siya.

"Sorry ulit." Sabi ko.

Tumango lang siya at aalis nanaman ulit pero may kung anong nagudyok sakin na pigilan ulit siya.

"Teka lang." Kinunutan niya ako ng noo na tila ba nagtataka kung ano pa ba ang kailangan ko.

"Name?" Hindi ko alam kung bakit bigla kong natanong pangalan niya.

Hindi niya ako sinagot at nakatingin lang sa'kin.

"I'm Arra." Inunahan ko nalang baka sakaling sa ganito ay sagutin niya ako.

"Red." He smiled and then leave. Wait he smiled! s**t! Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko pero para akong kinilig?! Wtf. Kakakilala ko palang sa kaniya.))

I'm starting remembering everything. Sa bawat yapak ng mga paa ko ay mga bumabalik na alaala sa'kin.

(("Hoy bilisan mo nga jan! Sino pa ba hinihintay mo? Paalis na yung Bus oh! Gusto mo ba maiwan tayo bruha ka!" Sigaw sakin ni Andy na naghihintay sa pinto ng bus.

"Sandali na lang, give me three minutes."

"Ok ok. Simulan ko na timer ah. Kuya wait lang daw, three minutes." Ani Andy.

Lumipas ang tatlong minuto ay wala akong nakita miski anino ni Red kaya napagdisisyunan kong bumalik nalang sa bus para makaalis na.

"You look hopeless. Di kasi sumipot bebe niya." Biro ni Candy pero wala akong ganang sakyan iyon. He promised me. Sabi niya pupunta siya.

Nakarating kami ng Puerto Galera ng Aklan. Lahat ay naexcite na bumaba ng bus para pagmasdan ang tanawin. Ewan ko bakit parang bigla nalang ako nawalan ng gana? Dahil ba hindi siya pumunta? Napakababaw ko naman.

"Girl bahala ka jan, kung ako sayo ienjoy mo nalang 'to." Tumango-tango si Lovely at Andy sa sinabi ni Candy.

Tumango nalang din ako at ngumiti.

"Tara na! Magpalit na tayo, gusto ko na maligo." Hinatak nila ako. Para akong lanta nang gulay habang hinahatak nila.

Nakaupo lang ako sa bench habang pinapanood ko yung tatlo kong kaibigan na nagsasabuyan ng tubig sa pangpang ng dagat.

Habang naglalaro sila ay napansin nila akong nakaupo lang kaya lahat sila ay pinuntahan ako.

"Anong ginagawa mo jan! Halika na!" Aya nila sa'kin.

Umiiling-iling ako. "Sige na, mamaya na ako. Bumalik na kayo dun."

"Anong bumalik ka diyan. Babalik kami ng kasama ka." Ani Lovely habang hinatak ako para makatayo. Umiiling-iling lang ako dahil ayoko pa nga magpabasa.

"Ah ayaw mo ah." Nagsensyasan silang tatlo na tila bang may gagawin kung ano.

"Ano yang pinaplano niyo ha?-------" nagulat ako ng bigla nalang akong binulat ng tatlo. Si Lovely sa mga paa ko. Si Andy sa mga kamay ko at si Lovely naman inaalalayan ang likod ko.

"Mga sira talaga kayo kahit kailan! Ayoko pa nga sabi e!" Tinawanan lang ako nila. Nakalapit kami sa pangpang lumapit pang lalo para makapunta sa medyo malalim.

"Anong gagawin niyo?" Dinuyan-duyan nila ako habang tawa sila ng tawa. Ako naman sa ngayon palang ay pumikit na at pinipigilan na ang paghinga dahil alam ko na ang binabalak nila.

Tuluyan na nila akong hinagis papunta sa tubig. Nakabangon ako agad. Hinilamos ko ang mukha ko atsaka tumingin sa kanila.

"Mga baliw!" Sinabuyan ko ng tubig ang mga mukha nila.

"Ah gusto mo ng ganyan ah!" Binawian nila akong tatlo. Tatlo laban sa isa. Para kaming mga bata na naglalaro ng tubig at nagtatampisaw lang at walang iniisip na kahit na anong problema.

It's eight o'clock in the evening. Nakaupo malapit sa pangpang ng dagat at pinagmamasdan ang ganda ng langit. Nag sta-star gazing ako mag-isa. Yung mga kaibigan ko nasa kwarto namin, walang kahit isang sumama sa'kin dito. Parang mga di ko kaibigan.

Hindi ko alam kung anong nagtulak sa'kin para itext si Red.

[Arra]: Bakit hindi ka pumunta?

Naghintay ako ng mga dalawang minuto, pero hindi niya ako nireplayan.

[Arra]: May nangyari ba?

Hindi padin siya nagrereply. Should I call him?

So ayun pinakinggan ko ang sarili ko at natagpuan nalang na dinadial ko na ang number niya.

.....Calling.....

Pula

May narinig akong nagriring na cellphone mula sa likuran ko. Para itong lumalapit mula sa kinaroroonan ko.

Nilingon ko nalang dala ng kacuriousan ko.

"So you're calling me." It's Red.

Binaba ko ang cellphone ko pinanood lang siya habang lumalapit papunta sa'kin. Umupo sa kaliwa ko. Umayos ako ng upo. Nilingon ko siya. He's looking above the sky. Parang nakalimutan kong may tampo ako sa kaniya dahil pinaghintay niya ako.

Napangiti ako habang pinapanood siyang pinapanood ang mga bituin sa kalangitan.

Hindi siya nakasalamin. He looks good in this side. He's handsome without an eyeglass. Ang tangos pa ng ilong. Nagulat ako ng bigla niya akong nilingon kaya napaiwas nalang ako.

"Enjoying the view huh?" He said. I gulped. Hindi ko alam kung inaasar niya ba ako.

"Ha? Oo y-yung view. Nakakaenjoy talaga lalo na sobrang dami ng bituin." Palusot ko. Narinig kong mahina siyang napatawa. Hindi ko nalang pinansin at baka mahalata pa ako. Bakit ko pa kasi siya tinitigan ng ganun katagal.

"Don't worry. I love this view too." Napalingon ako sa kaniya at gulat kong nakatingin siya sa'kin. Lumakas ang t***k ng puso ko. Para akong nahihirapan huminga dahil lang sa sinabi niya dagdag mo pa na ganito siya tumingin sa'kin.

"I'm sorry..." he apologized.

Napalunok muna ako bago siya sagutin. "For what? For not coming early?" Tanong ko at tumango siya.

"Ano ka ba, ok lang yun. Hindi ko naman control ang buhay mo. Malay ko ba na baka may emergency." Katwiran ko but he's still look disapointed for himself.

"But I promise you too come early." Nagulat ako ng bigla siyang nagpout. Bigla akong napatawa dahil sa kacutan na pinakita niya.

"What's with that laugh?" Tanong niya.

"Wala. Ang cute lang nung ginawa mo." Sabi ko, napatawa din siya. Inalis ko ang tingin sa kaniya at binaling ulit sa kalangitan.))

Tumutulo ang mga luha ko. Hindi ko alam kung kailan matatapos ang pagtakbo ko. Gusto ko lang tumakbo ng tumakbo dahil habang patagal ng patagal ay nahahanap ko ang ibang piraso na natatagpuan ko sa aking isip para sa mga katanungang wala pang mga sagot at ngayon ay nagkakaroon na.

Lahat naalala ko na, simula nung una kaming nagkakilala ngunit hindi ko padin alam kung paano kami naghiwalay at paano ko siya nakalimutan. Binibilisan ko pang lalo ang takbo baka sakaling makatulong sa pag-alala.

(("I Love you, Arra Sentevilla." Red smiled and hug me. I felt it. Ramdam ko ang salitang lumabas sa bibig niya.

"I Love you too, Red Viarte Santiago."))

Bumitaw siya sa pagkakayakap and he kissed my forehead and then next my hand that's wearing the ring that he gaves me."))

Dahil sa pagod ay nadapa na ako at napagulong sa lapag. Hingal na hingal ako. Hindi ko na napigilan pang umiyak. Pinagmamasdan ko ang itim na papalapit sa'kin, hindi ko alam kung anong mangyayari sa'kin after nito.

Mawawala ba ako? Makakabalik pa ba ako? Hindi ko alam. Basta nagpapasalamat ako dahil naalala ko na ang lahat.

"I'm sorry Red." Napayuko nalang at hinihintay ng balutin ng dilim. Iyak nalang ng iyak habang hinihintay ang kapalaran ko.

Maya-maya lang ay napansin kong parang walang nangyari. Iaangat ko sana ang ulo ko pero naramdaman kong may nakayakap sa'kin. Kilala ko kung kaninong yakap ito.

"Akala ko hindi nanaman kita makikita." Umalis siya pagkakayakap sa'kin at tiningnan ako sa mata habang hawak niya ang aking balikat. I'm glad. I see him now. Nakikita ko na siya hindi bilang si Red na kakakilala ko palang. Siya ang Red na matagal ko ng kilala at nakasama.

Pinagmasdan ko ang paligid para tingnan kung nakaalis na ba ako. Nakita kong nasa bakuran kami ng bahay namin. Lumandas ang tingin ko sa gilid ko na may abo ng librong sinunog. Kinutuban ako na someone burried the book kaya nangyari sa'kin ang kanina.

Ibinalik ko ang tingin ko sa lalaking nasa harap ko. Tumutulo ang mga luha ko habang pinagmamasdan ko siya, hinawakan ko ang pareho niyang pisngi, hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at yinakap na siya. I hugged him tight as I can. Hindi ko na hahayaang mawala siya ulit sa'kin. Hinding-hindi na.

"I'm sorry Red." Sobrang guilty ako. Hindi ko maalala, hindi ko maalala kung bakit ako nalayo sa kaniya. Basta feeling ko kasalanan ko. Kasalanan ko kung bakit matagal siyang nag suffer sa pag-hahanap sa'kin tapos ako ni hindi ko man lang siya nakilala nung muli naming pagkikita.

"No. It's me. Ako dapat ang magsosorry. Hindi dapat kita hinayaang makauwi ng mag-isa. Sorry dahil nahuli ako ng dating." Hindi ko nalang siya pinansin at hinigpitan ko nalang lalo ang pagkakayakap sa kaniya.

I miss him. I miss this. I miss this feelings.