Kabanata 7

2093 Words
KABANATA 7 MONDAY came and it’s now our midterm examination. Maaga rin akong pumasok kahit mamaya pang ten o’clock ang exam namin dahil doon muna ako sa library magtatambay. Mabuti nalang talaga at nakapagreview ako ng maayos last week. Kaya kahapon after ng duty ni Mama ay nagsimba kami pagkatapos ay nagreview ako saglit kinagabihan. I didn’t receive any text from him again yesterday. Not that I’m expecting from it, but… Hayst! Nevermind! Malamig ang panahon ngayon dahil umuulan ng malakas sa labas kaya mas ginaganahan akong pumasok. I love rain, it always calm me. Kahit minsan hindi maganda ang kalabasan o hatid nito, I always love it. I find the comfort that I want in the rain. I isolated myself away from many people. The only one maybe who knows me is Maria and all my classmates from my section. Tahimik lang naman kasi ako at hindi palakaibigan. I smiled sheepishly when I remembered how Maria was so persistent in approaching me on our first year in college. Ayaw ko siyang pansinin noon pero dahil mapilit siya ay wala akong nagawa. Sinusundan niya ako palagi at parating kinukulit. Hanga nga ako sa kanya dahil napagtiisan niya pa rin ang ugali ko kahit masungit ako at minsan ay hindi siya pinapansin. Nag-angat ako ng tingin sa aking relo, it’s quarter to ten na. Wala sa sariling inabot ko ang bag ko at kinuha ang cellphone. Baka kasi may text si Maria doon. Namilog ang mata ko ng makitang maraming missed call akong natatanggap mula sa kanya. It was almost ten missed call. May ibang messages pa. Madalian kong binasa iyon kaagad. Maria: ‘Where the heck are you, Bree?! Kanina ka pa hinahanap ni Achilles.’ Why would he want to see me? Nagtype ako kaagad ng reply. Ako: ‘I’m in the library. Bakit?’ My phone vibrates after I send the message. Maria is now calling me. I immediately hit the answer button. “Bree!? Pumunta ka na dito sa room natin.” Impit niyang sigaw sa akin sa mahinang boses. “Ha? Bakit? Mamaya pa naman exam natin, ah!” Sagot ko sa mahinang boses rin. “No. The exam was cancelled. Sir Ignacio filed an emergency leave, nanganak kasi ang asawa niya.” Agaran niyang sagot. I arched my brows. “Then?!” “Sir Ignacio asked a favor to Achilles that while he was gone, he will tutor us in a short period of time. Marami kasing bagsak sa atin sa quiz last time.” Napaangat ako sa aking pagkakaupo. “Bat di ko alam to?” She sighed. “Nagtataka nga ako kung bakit di mo alam. I thought you already read about it in our group chat last night.” I groaned a little bit confused. “I was not able to open my account last night.” “Come on! He’s looking for you earlier. Bilisan mo na baka pag-nainip patong asawa mo ay magpaquiz ng wala sa oras.” She chuckled. Here we go again with her fantasies. Wala bang klase si Achilles? Hindi naman pwedeng mag-tutor siya sa amin everytime na may klase kami kay Sir Ignacio. Nalilito akong nagligpit ng gamit habang hawak ng kaliwang kamay ang cellphone ko. “Please… Stop that.” I uttered helplessly. “Oh Sige na! Bilisan mo diyan.” She said then ended up the call. Mas mabilis kong inayos ang gamit ko. Lakad takbo akong nagtungo sa room namin ng makalabas din sa library. At mas lalo pang dumadagundong ang t***k ng puso ng malapit na ako sa room. Halos hindi na ako magkandaugaga dahil sa librong dala ko din. I’m late for the discussion for almost thirty minutes! With a fast movement, I panicked when I was about to flip over but someone held me with a strong hand. Agad akong napatingin sa taong iyon. Nahihiya akong nag-angat ng tingin sa kanya. “Are you okay, Miss?” His asked. He was tall that’s why I have to lift up my head more to see him. Lumayo ako sa kanya kaunti ng maramdaman ang hawak niyang unti unting humihigpit sa beywang ko. I was embarrassed. “I’m okay. Thank you so much for helping me.” He smiled at me. “You’re welcome.” Naglahad siya ng kamay sa akin kaya napatingin ako doon. “I’m Alec Alcantara, by the way.” Tinanggap ko ang kamay niya. “Braises Ferran.” Ngumiti ako sa kanya pagkatapos. “What are you doing?” A familiar cold voice spoke right behind me. I stiffened. Natataranta akong nagbitiw ng kamay kay Alec. I then shifted my body to face Achilles but only to find out his angry cold eyes directly staring at me. I felt the goose bumps all over my body when I stared back at him. “A-achilles.” I said breathless at him. His jaw are clenching so hard. Galit na galit ang itsura niya ngayon na mas lalong ikinakaba ko. I watched him nervously as he lifted his face at Alec who’s standing right next to me. Lumapit siya patungo sa akin. Nagulat ako ng hinapit niya ako sa beywang at mas idiniin sa kanya. Shock at his action, I can’t even uttered a word. He looks like a mad king claiming his own precious prey. “Ikaw pala, Achilles.” Alec greeted him. He didn’t budge. Instead, he’s still glaring at Alec. Magkakilala sila? “Watch your hand, Alcantara.” He warned before withdrawing his cold stares at Alec. Achilles is more muscular than Alec. Hindi ko alam kong paano ko iyon nasabi pero iyon ang nakikita ko kahit hindi ko naman siya nakitang naka-topless. He looks more mature too. Alec has this smooth features and aura within him while Achilles was so dark and heavy. He will always portray that kind of features on me. I don’t know why, pero iyon ang palaging labas niya sa akin. He’s silent but the aura he has been having was screaming with so much power. “I was just helping her. She almost fell down.” Alec reasoned out. Kahit ako ay nabigla sa sinabi niya. He sounded like I had caught for something that I wish I didn’t. Achilles then faced me. “Are you okay?” He asked. Tumango ako. “We have to go now.” Iyon lang ang sabi niya kay Alec. Hindi na niya ito hinayaang makapagsalita dahil pinihit niya na ako patalikod dito. Marami ang nakatingin sa amin habang naglalakad sa hallway. He’s hand was possessively wrapped around me. Ang lahat ay lumilingon kapag nadadaanan namin. Umayos ako ng lakad at pilit na kumawala sa hawak niya. Naramdaman niya iyon kaya napalingon siya sa akin. Agad akong nanghina sa titig niya. Pero wala na rin siyang nagawa ng nauna akong pumasok sa room. Lahat ng classmate ko ay napapaangat ang mukha ng makapasok ako. “Bat ngayon ka lang, Bree?!” Someone asked from the back. Ngumiti ako ng pilit. “May inasikaso lang.” May magtatanong pa sana pero kaagad iyong naputol dahil pumasok na din kaagad si Achilles. Natahimik kami kaagad. Umupo ako katabi ni Maria. She then leaned closer at me. “Bat magkasama kayo? Hindi ka natiis no? Sinundo ka ng asawa mo.” She whispered at me. I glared at her. “Shut up, Maria. Magfocus ka na nga lang sa lecture.” “Yes, Mrs. Monastaro.” She said then winked on me. “Let’s continue our discussion. If you have some questions feel free to ask me, guys.” Achilles said coldly. Lahat kami ay tumango sa kanya. Kahit ang mga medyo maloko naming classmate ay tahimik na ring nakikinig sa lecture niya. May ibang nagtataas ng kamay para magtanong pero kaagad niya itong sinasagot ng mabuti at maayos. Kahit ako ay madaling nakakaintindi sa mga tinuturo niya. Magaling kasi siyang magturo at kapag medyo may itatanong siya sa amin na hindi namin nasasagot ay siya nalang ang sumasagot sa sariling tanong ng kusa. “By the way, may bring home quiz na pinabibigay sa inyo ni Sir. You’ll pass it to me tomorrow. I will be waiting at the library the whole day to those who wanted to pass it anytime to me tomorrow. Any other questions?” Malamig niyang tanong sa amin. Walang nagtaas ng kamay. “Okay. That’s all for today.” Saad niya. “Thank you for listening.” Agad nag-ingay ang mga kaklase namin at mabilis na lumabas ng silid pagkatapos niyang maibigay ang mga problems na sasagutan namin. May iba ding nagpasalamat sa kanya kaya halos matabunan na rin siya ng mga classmate ko. Who wouldn’t idolize him if he is that so smart? Even the instructor trusts him to do this thing for us. Sinundot ako ni Maria kaya napatingin ako sa kanya. “What now?” I asked a little bit frustrated at her. “He’s waiting for you. Kaya mauuna na ako sa iyo.” Sagot niya. “Why? Uuwi na rin ako.” Umiling siya. “Hindi ka nakaabot kanina sa ibang ni-lecture niya kaya one on one kayo ngayon.” Napatatda ako sa sinabi niya. “Huwag kang mag-alala, asawa mo naman iyon eh!” “Will you please stop calling me that?” Natawa siya sa mukha ko. “Bye. See you tomorrow.” She kissed my cheeks before she came out of the room. Nang mapag-isa ay nilingon ko siya. “Let’s start.” He said coldly at me. Lumapit ako patungo sa table na kinauupuan niya. It’s me and him now. Umupo ako sa harap niya. “Why are you sitting there?” He asked me. “H-ha?” I asked baffled. He sighed. “Come here.” Tinuro niya ang upuan na katabi niya. Wala sa sarili akong tumayo at umupo katabi niya. Binigyan niya ako ng handouts. Natigilan siya nang makita ang space sa pagitan ng upuan namin. Nang hindi pa siya makuntento sa agwat ng upuan naming dalawa ay siya na ang kusang nag-usad ng upuan niya. Nahigit ko ang aking hininga nang magdikit rin ang mga balat namin. “Are you a close friend of Alec?” Bigla niyang tanong sa akin. Napatingin ako sa kanya. He’s looking at me too. I blinked twice. “No.” “Why is he holding your hand then?” He asked. I felt the bitterness and anger in his voice. Kumunot ang noo ko. “Nagpakilala lang siya sa akin, Achilles.” Saad ko. Tumahimik siya sinabi ko. “Why are you acting like this?” Hindi ko mapigilang tanong. Hindi ko alam kung mag-rereview pa kami dahil feeling ko ay nagiging mainit na ang usapan namin. Kahit natatakot ako sa maaring sasabihin niya ay talagang hindi ko na matiis pa ang mga sinasabi niya pagkasama ako. I don’t want to assume things but I think he’s really making me confused. Ayaw ko nang palampasin ang moment na ito, mas lalo lang akong magiging curious kung hindi ko siya didiretsuhin. He swallowed hard. “I just don’t like it seeing someone stealing what’s mine on my watch.” He said at me dangerously. Kumunot ang noo ko. “W-what?” “I hate it when other man is touching you.” “W-why?” I stuttered nervously. Umangat ang kamay niya at inilagay ang ilang takas na buhok ko sa aking tenga. “If it’s not that obvious…I like you, Braises.” He whispered. “I’m more than way interested of you.” My heart thumps like crazy after his confession. Uminit ang pisngi ko dahil sa kanyang sinabi. Siguro ay pulang pula na ang mukha ko ngayon. Mas lalo pa iyong madedepina ngayon siguro dahil masiyadong maputla ang balat ko. Wala akong masabi sa sinabi niya. I was so speechless. “W-why?” He chuckled at my expression. “What why, my Bree?” He looks so amused at my reaction. Mas lalo pa siyang nahahalinang tumingin sa akin dahil doon. “You are more beautiful when you blushed.” He said straightly at me. Itinuon ko na lang ang atensiyon sa handsout na ibinigay niya. Even if I read it several times ay hindi pa rin iyon pumapasok sa isip ko. My thoughts were scattered like a pieces of cutted paper. “Say something or I’ll think otherwise, Bree..” Hindi pa rin ako makapagsalita sa sinabi niya. My heart was still palpitating and I can’t even move an inch. He sighed more heavily. “No other man will touch you then from now on.”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD