Nanlilisik ang mga mata ko habang nakatingin kay Mr. Akol.
Bulong lang ang ginawa ko upang hindi marinig ng mga tao rito sa loob ng bangko. Mas lalo ring humigpit ang pagkakahawak ko sa buhok ni Mr. Akol.
“Wala akong alam! Hindi ko alam kung akong pinagsasabi mo—” Muli ko itong sinuntok sa sikmura nito. Mayamaya pa’y dumating na rin sina Sagel at Banara. Agad akong nagsenyas sa kanila na dalhin na si Mr. Akol sa sasakyan. Ang mga tauhan nito ay ipapadampot naman sa pulis at ano mang oras ay parating na rin ang alag ng batas.
Pinaiwan ko muna rito sa Sagel. Upang tiyakin ang kaligtas ng tao rito habang wala pa ang mga pulis. Ang mga tauhan naman ni Mr. Akol ay pinatulog ko muna. Ngunit kailangan pa rin na may kasama ang mga tao rito. Narinig ko naman ang pasasalamat ng mga tao bago ako
