bc

[EXTRA] X-Metallica ตื๊อรักนายหน้านิ่ง

book_age18+
302
FOLLOW
1.8K
READ
family
HE
forced
heir/heiress
drama
sweet
lighthearted
kicking
bold
campus
childhood crush
like
intro-logo
Blurb

เรื่องราวความรักของสาวนักตื๊อ ’พิ้งค์’ ที่ถือคติตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก เธอพยายามตามจีบและเข้าหา ‘เอ็กซ์คิว’ หนุ่มหน้านิ่งไร้ความรู้สึก เธอรักเขา แต่เขากลับรักคนอื่น แล้วอย่างนี้เธอจะสมหวังหรือไม่ มาร่วมลุ้นและติดตามด้วยกันค่ะ

chap-preview
Free preview
X-Metallica ตื๊อรักนายหน้านิ่ง | 1
ทุกคนเชื่อเรื่องรักแรกพบไหม? ไม่เป็นไรค่ะไม่ต้องตอบก็ได้ เพราะฉันไม่อยากรู้เท่าไหร่หรอก แต่แค่จะบอกว่า...ฉันน่ะเชื่อเต็ม ๆ ทำไมนะเหรอ...? ก็เพราะว่าฉันมีรักแรกพบจริง ๆ น่ะสิ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพิ้งค์ ‘พิ้งค์’ ที่แปลว่า สีชมพู (PINK) นั่นแหละ ฉันแอบชอบผู้ชายอยู่คนหนึ่งค่ะ เอาจริงไม่ถึงกับแอบหรอก เพราะฉันน่ะโจ่งแจ้งสุด ๆ ทำทุกอย่างให้เขารู้ไปเลยว่าฉันน่ะชอบเขามาก คนที่ฉันชอบเขาชื่อว่า ‘เอ็กซ์คิว’ ค่ะ อายุมากกว่าฉันหนึ่งปี เรียนคณะมนุษยศาสตร์ หล่อ รวย เก่ง แถมยังเป็นหนึ่งในแก๊งหนุ่มฮอตประจำมหาวิทยาลัยอีกด้วย แก๊งหนุ่มฮอตที่ว่า คือแก๊ง EXTRA ค่ะ และถึงแม้เขาจะชอบทำหน้านิ่ง ๆ ดุ ๆ ไม่สบอารมณ์กับใครสักคนเลยก็ตาม แต่สำหรับฉันน่ะ ฉันคิดว่าทุกอย่างที่เป็นเขามันโคตรจะดูดีและเพอร์เฟกต์สุด ๆ ไปเลย อ้อ ถ้าจะถามว่าฉันไปชอบเขาได้ยังไงนะเหรอ เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังค่ะ คิคิ หนึ่งปีก่อน “พิ้งค์ เอาแกงเขียวหวานไปให้บ้านนั้นหน่อยลูก” แม่เอ่ยใช้ฉันทันทีที่เห็นหน้าฉัน ทั้ง ๆ ที่ฉันเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและเพิ่งเดินลงมาจากห้องหลังจากกลับมาจากโรงเรียน ครอบครัวฉันเพิ่งย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านนี้ได้เพียงแค่อาทิตย์เดียว ซึ่งเป็นหมู่บ้านจัดสรรใจกลางมหานครที่ถือว่าสภาพแวดล้อมดีสุด ๆ ไปเลย ครอบครัวฉันเป็นคนจังหวัดชลบุรี พ่อทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมที่พัทยา ส่วนแม่เป็นเซฟขนมและเบเกอรี่ ที่เราย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะแม่กำลังจะเปิดร้านเบเกอรี่ใหม่ และอีกอย่างคือพวกท่านตั้งใจจะให้ฉันเรียนมหา’ลัยในกรุงเทพฯ ด้วย ก็เลยย้ายมาอยู่ที่นี่ถาวร แม่จะได้ดูแลร้านขนมได้อย่างสะดวก ส่วนพ่อก็ย้ายมาดูแลโรงแรมที่สาขากรุงเทพฯ เป็นหลัก ตอนนี้ฉันมาหยุดยืนอยู่หน้าบ้านของบ้านข้าง ๆ แล้ว ฉันจำได้ว่าเจ้าของบ้านหลังนี้เป็นคุณลุงกันคุณป้าที่ใจดีและรวยมาก ๆ อยู่กันสองคน มีลูกชายหนึ่งคน แต่ตอนนี้เรียนอยู่มหา’ลัยปี 1 ฉันยังไม่เคยเจอเขาหรอก เพราะเขาอยู่หอพัก แล้วก็ไม่เคยเห็นกลับมาบ้านเลยสักครั้ง “ป้าไหมอยู่บ้านไหมคะ?” ฉันตะโกนเรียก ‘ป้าไหม’ ซึ่งเป็นคุณป้าเจ้าของบ้านที่ฉันเคยแวะมาทักทายครั้งหนึ่งตอนย้ายมาอยู่ที่นี่แรก ๆ “มีใครอยู่ไหมคะ?” ฉันตะโกนเรียกซ้ำอีกครั้งเมื่อไม่มีเสียงตอบรับ แต่ก็ยังเงียบอยู่ หรือว่าจะไม่มีใครอยู่นะ? ฉันชะเง้อหน้ามองเข้าไปในบ้านแต่ก็ไม่มีวี่แววของใครเลย “มาหาใคร?” ขณะที่ไม่ทันได้ตั้งตัว จู่ ๆ ก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง และมันก็ทำให้ฉันสะดุ้งด้วยความตกใจ “ว้ายยยย/เฮ้ยยยย!!!” ฉันตกใจมากและด้วยสัญชาตญาณที่สั่งให้ต้องหันหน้าไปมองคนที่อยู่ข้างหลัง ทำให้ฉันรีบหันไปอย่างรวดเร็ว จึงทำให้แกงเขียวหวานที่กำลังถืออยู่ในมือหกเลอะใส่เสื้อเขา “ขะ..ขอโทษค่ะ” ฉันรีบเอ่ยขอโทษเขาทันทีที่เห็นว่าเสื้อสีขาวของเขาเต็มไปด้วยน้ำสีเขียวจากแกงเขียวหวานด้วยฝีมือของฉันเอง “จิ๊!” เขาทำเสียงไม่พอใจใส่ฉัน ทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาทันที เขาเป็นคนที่สูงมาก และที่สำคัญเขาหล่อมากด้วย เบ้าหน้าพระราชทานที่แท้ทรู หน้านิ่ง ๆ บวกกับสายตาดุ ๆ เหมือนไม่ค่อยพอใจที่ฉันทำแกงเขียวหวานหกใส่ มันโคตรจะดูดีเลย อ๊ายยยย “หล่อจัง~” เขาหล่อมากจนฉันเผลอพูดออกไปแบบไม่รู้ตัว “จะยืนตะลึงตรงนี้อีกนานไหม!” ฉันมัวแต่ยืนตะลึงงันให้กับคนตรงหน้าที่โคตรจะดีส์ จนเขาต้องเอ่ยพูดขึ้นด้วยสีหน้าและแววตาที่ดูรำคาญให้ฉันไม่น้อย “อะ..เอ่อ” “หลบไป” เขาผลักฉันออกห่างเพราะฉันยืนขวางประตูรั้วเล็กบ้านของเขาอยู่ ก่อนจะเปิดประตูและเดินเข้าไป “พี่อยู่บ้านนี้เหรอ?” เขาชะงักฝีเท้าทันทีที่ฉันถามขึ้น แล้วค่อย ๆ หันหน้ามามองฉันด้วยใบหน้าเรียบนิ่งและสายตาเหวี่ยง ๆ ที่ดูยังไงก็รู้ว่ารำคาญให้ฉันไม่ใช่น้อย “......” “พี่เป็นลูกป้าไหมกับลุงจอมพลเหรอ?” ฉันถามเขาอีกรอบเมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบสักที เพราะฉันคิดว่าเขาน่าจะเป็นลูกชายของสองคนนั้นแน่ ๆ และเขาก็ใส่ชุดนักศึกษาด้วย “ใช่ ทำไม?” เขาตอบและเลิกคิ้วถามกลับ “หนูชื่อพิ้งค์นะ เป็นเพื่อนบ้านพี่เอง” ฉันแนะนำตัวพร้อมคลี่ยิ้มหวานส่งให้เขา อยากให้เขารู้จักฉัน แม้ว่าเขาจะไม่อยากรู้จักก็ตาม “ฉันถาม?” เขาพูดเสียงยียวนพร้อมกับชี้นิ้วไปทางตัวเอง “แล้วพี่ชื่ออะไรอะ?” “จำเป็นต้องบอกด้วยเหรอ” เขาตอบมาด้วยใบหน้าเหนื่อยหน่าย ดูไม่ค่อยอยากเสวนากับฉันสักเท่าไหร่ “ก็หนูอยากรู้อะ” “ไม่จำเป็นต้องรู้” เขาพูดแล้วหันหลังทำท่าจะเดินเข้าบ้าน แต่จังหวะนั้นประตูบ้านก็เปิดออกมาพอดี “อ้าวเอ็กซ์คิว กลับมาบ้านเหรอลูก?” ป้าไหมถามขึ้นเมื่อเห็นเขา เขาชื่อ ‘เอ็กซ์คิว’ งั้นเหรอ หึ ๆ “......” เขาไม่ตอบอะไร แค่พยักหน้าให้ป้าไหมไป “พิ้งค์มาหาป้าเหรอลูก?” ป้าไหมที่พอคุยกับเขาเสร็จก็มองเลยมาเห็นฉันที่ยืนหน้าสลอนอยู่ข้างหลัง “ค่ะ แม่ให้เอาแกงเขียวหวานมาให้ แต่หนู...” ฉันตอบป้าไหม ก่อนจะชี้นิ้วไปที่เขา “หนูทำมันหกใส่พี่เอ็กซ์คิวค่ะ” เขาที่พอได้ยินฉันพูดชื่อก็หันขวับมามองฉันทันที ฉันจึงยิ้มแบบผู้ชนะส่งให้เขาไป ฮ่า ๆ อยากไม่ยอมบอกชื่อกับฉันเอง ดีนะที่ฉันได้ยินป้าไหมเรียกชื่อเขาพอดี พอเขาเห็นฉันยิ้มแบบนั้นให้ไปก็ทำสีหน้าไม่พอใจสุด ๆ สะบัดหน้าหนีแล้วหันไปหาป้าไหม “ไม่เป็นไรลูก ป้าฝากขอบใจแม่หนูด้วยนะ” ป้าไหมพูดกับฉันแบบไม่ถือสา ป้าไหมเป็นคนใจดี แล้วก็สวยมาก ๆ แถมยังใจกว้างดุจแม่น้ำด้วย “ได้ค่ะ” ฉันตอบป้าไหมไป ก่อนจะเหล่ตามองเขา “ผมไปอาบน้ำก่อนนะ” เขาเอ่ยขึ้นบอกป้าไหมแล้วเดินเข้าบ้านไป หน้านิ่งจริง ๆ เลยผู้ชายคนนี้ กลับมาบ้านทั้งทีไม่เห็นจะทำหน้าดีใจเลย หรือปกติหน้าเป็นแบบนี้อยู่แล้วนะ? หน้านิ่งแต่โคตรมีเสน่ห์เลยอ่ะ >< “เข้ามานั่งเล่นในบ้านป้าก่อนไหมหนูพิ้งค์” ป้าไหมเอ่ยชวนฉันขึ้น “ไม่ดีกว่าค่ะ หนูมีการบ้านต้องทำอีกเยอะเลยค่ะ” ฉันตอบป้าไหมไปแบบเสียดายเล็กน้อย ที่จริงฉันก็อยากอยู่หรอกนะ ถ้าไม่ติดว่าฉันมีการบ้านมหาศาลที่ต้องทำบวกกับต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหา’ ลัยด้วย ชีวิตเด็ก ม.6 ช่างน่าสงสารจริง ๆ เรียนก็หนัก การบ้านก็เยอะ แล้วไหนจะต้องเตรียมสอบเข้ามหา’ ลัยอีก ฮืออออ “อ้าว งั้นเหรอจ๊ะ งั้นไว้วันหลังบอกพ่อกับแม่หนูให้มากินข้าวที่บ้านป้าด้วยนะ” “ได้ค่ะ งั้นหนูกลับก่อนนะคะ” ฉันตอบป้าไหมไปด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะเอ่ยลาขอกลับบ้าน “จ้า” ป้าไหมยิ้มหวานตอบให้ฉัน ฉันเดินออกมาจากประตูบ้านนั้นแล้ว แต่ไม่วายที่จะชะเง้อหน้าขึ้นไปมองชั้นบนที่เปิดหน้าต่างทิ้งไว้ ฉันคิดว่าห้องนั้นน่าจะเป็นห้องนอนของพี่เขาแน่ ๆ แต่ชะเง้อไปก็ไม่เห็นวี่แววอะไรอยู่ดี จึงตัดสินใจเดินเข้าบ้านตัวเอง “ทำไมไปนานจังพิ้งค์?” แม่เอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นฉันเดินเข้ามาในครัว ฉันจึงยื่นถ้วยเปล่าที่เคยมีแกงเขียวหวานส่งคืนให้แม่ “หนูทำแกงเขียวหวานหกใส่ลูกชายป้าไหมอ่ะ” ฉันสารภาพกับแม่ไป “ตายจริงยัยพิ้งค์ ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้ลูก!” แม่ดูตกใจมาก แล้วก็ทำเสียงดุให้ฉัน “ก็อยู่ ๆ เขาก็โผล่มาข้างหลัง พิ้งค์ตกใจเลยเผลอทำหกใส่” ฉันตอบแม่ไปตอบความจริง “เรานี่มันจริง ๆ เลยนะ!” แม่ทำหน้าเอือมระอาปนปลงตกให้ฉัน “แล้วขอโทษพี่เขาไปหรือยัง?” “ขอโทษแล้วค่ะ” “ดีแล้ว วันหลังก็อย่าซุ่มซ่ามให้มันมากนะลูก” “จ้า งั้นหนูขึ้นห้องไปทำการบ้านแล้วนะ” “ไป ๆ” แม่โบกมือเป็นเชิงไล่ฉัน “อ้อ ป้าไหมฝากขอบคุณแม่ด้วยนะ แล้วก็ฝากบอกว่าวันหลังให้ไปกินข้าวด้วยแหละ” ฉันหันกลับไปตะโกนบอกแม่ขณะกำลังเดินขึ้นบันได “จ้า” แม่ขานตอบฉัน พอฉันขึ้นห้องมา ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาทำการบ้านที่สูงพะเนิน ขณะทำก็มักมีใบหน้าของคนที่ฉันเพิ่งเจออย่าง ‘พี่เอ็กซ์คิว’ พี่ชายข้างบ้านที่โผล่เข้ามารบกวนในหัวเป็นระยะ ๆ ทำเอาสมาธิของฉันกระเจิงไปหมด ฉันยอมรับเลยนะว่าฉันโคตรถูกใจพี่เขาเลย คนอะไรโคตรหล่อ โคตรน่าดึงดูด ใบหน้านิ่ง ๆ สายตาดุ ๆ ที่มองยังไงก็ดูโคตรมีเสน่ห์เลย ฉันไม่เคยเจอใครแบบพี่เขามาก่อน ไม่เคยสนใจใครแบบนี้มาก่อนด้วย เอาจริงฉันชอบผู้ชายที่ดูมีเสน่ห์อ่ะ ไม่จำเป็นต้องหล่อก็ได้ แต่เผอิญพี่เขาหล่อแถมมีเสน่ห์สุด ๆ มันไม่ยากเลยที่ฉันจะสนใจเขา เอาจริง ๆ ฉันเชื่อว่ามันคือรักแรกพบนะ เพราะวินาทีแรกที่ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขา หัวใจของฉันมันก็กระตุกวูบ ก่อนจะเต้นรัวแรงคล้ายกลองศึก เหมือนจะกระเด็นออกมาจากอก และฉันก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เขาคือคนที่ฉันตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ...ผู้ชายที่ชื่อว่า ‘เอ็กซ์คิว’

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

Passionate Love รักสุดใจนายขี้อ่อย 20+

read
32.2K
bc

เมียลับอุ้มรัก

read
79.9K
bc

หัวใจซ่อนรัก(เฮียเดย์)

read
37.8K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
16.4K
bc

ขังรัก

read
18.3K
bc

รอยแค้นแห่งรัก

read
52.9K
bc

My Sister น้องสาว... ที่รัก

read
6.8K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook