​​The pain of yesterday ขอแค่ได้รัก [ น๊อต + บัว ]

น็อต​ ในชีวิตพวกคุณเคยตกหลุมรักใครตั้งแต่แรกเจอมั้ยครับ ผมไม่รู้ว่ามันพรหมลิขิตหรือเรื่องบังเอิญที่ผมได้เจอรุ่นน้องคนนึงที่มหาลัย ผมชื่อน็อตครับ เรียนวิศวะโยธา ปีสาม “กูได้ยินข่าวว่ามึงเรียนวิศวะป่ะ”ไอ้เอ็มเจเดินมาชนไหล่ผมพร้อมยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม “แล้วมึงมาทำไม”ผมถามมันกลับ “ใครน้อกล้าทำเสือจำศีลตื่นได้ขนาดนี้”ไอ้ไทยทีก็อีกคน “น้องคนนั้นน่ารักว่ะ”ไอ้เอ็มเจชี้ไปทางเด็กผู้หญิงผมสีแดงที่เดินมา นี่แหละพรหมลิขิตของผม ผมไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร อาทิตย์ที่แล้วเธอเดินผ่านผมที่คณะ “อ้าวหนุ่มวิศวะมาทำอะไรที่คณะบริหารไม่ทราบคะ”แพมเป็นเพื่อนของพวกผมครับและเป็นแฟนรุ่นพี่ของพวกผมด้วย “ถามคุณน็อตเลยครับ”ไอ้เอ็มเจรีบโยนให้ผม “แหม ยิ้มขนาดนี้เล็งคนไหนหรอน็อต”แพมเอ่ยแซวผม “น้องคนนั้น”ผมบอกไปตามตรง “ชัดเจนดีกูชอบ”ไอ้ไทยทีชูสองนิ้วให้ผม “อ๋อ น้องใบบัวน่ะหรอ” ใบบัวงั้นหรอชื่อน่ารักแฮะ ผมนั่งมองน้องที่เดินผ่านโต๊ะพวกผมไปก่อนที่เธอจะนั่งลงโต๊ะด้านหลังผม “ใบบัวเลิกเรียนแล้ว”แพมเดินเข้าไปถาม “เลิกแล้วค่ะ พี่แพมมีอะไรให้บัวช่วยมั้ย”ผมพึ่งได้ยินเสียงของเธอแบบชัดเจนก็วันนี้ “ไม่มีจ้า นั่งกับพวกพี่มั้ย”แพมเอ่ยชวนก่อนที่เธอจะหันมาพร้อมผมที่หันไปมองพอดี “โอ๊ะ ขอโทษค่ะ”หน้าของเราเกือบชนกันก่อนที่ผมจะรีบหันกลับ “ครับ” “หนุ่มวิศวะเพื่อนพี่เอง โสดจ้า”แพมเล่นผมแล้วไงล่ะ "สวัสดีค่ะ"ใบบัวยิ้มให้ผมมั้ง "เอ่อ....ดีครับ"ผมตอบกลับไป "พี่ว้ากใช่มั้ยคะถ้าจำไม่ผิดพี่ชื่อน็อต"เพื่อนของเธอถามผม "พี่ดังขนาดนั้น"ผมถามกลับ "ใครจะไม่รู้จักล่ะคะอดีตเดือนมหาลัย" ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมนั่งฟังเธอคุยกับเพื่อน ผมนั่งยิ้มจนเพื่อนผมมองหน้าก่อนพวกมันจะเตะขาผมให้หันกลับไปมอง “พี่แพมบัวไปแล้วนะคะ”เธอเดินมาหาแพมก่อนจะหันมายิ้มให้ผม “ไว้เจอกันเดี๋ยวพี่พาไปทัวร์คณะวิศวะ”ผมถลึงตาใส่แพมที่พูดเหน็บผม "ไว้เจอกันนะคะพี่น็อต"ใบบัวยิ้มให้ผมก่อนจะบอกเพื่อนผมและแพม “ขอตัวนะคะ”ผมมองตามคนที่เดินออกไป "ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องใบบัว"ไอ้เอ็มเจยิ้มเย้ยผม “น้องสวยนะคะ นิสัยดีด้วย แต่เสียอย่างเดียว”แพมพูดขึ้นทำผมขมวดคิ้วกับประโยคบอกเล่าของแพมทันที “อะไรวะ” “ดูปากแพมนะคะ ใบบัวมีแฟนแล้วค่ะ”ผมนิ่งกับคำพูดไปพักใหญ่ มีแฟนแล้วงั้นหรอ “เชี้ย แดกแห้วแล้วมึงไอ้น็อต”ไอ้เอ็มเจบอกผม “กูกลับล่ะ”ผมเดินออกจากโต๊ะทันที นี่ผมช้าไปหรือเธอมีแฟนมาก่อนหน้านั้นอยู่แล้ววะ ผมไม่เคยคบใครเป็นแฟนจริงจัง และผมก็ไม่ชอบให้ใครมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมด้วย แต่ยกเว้นกับเธอไง ทำไมเราไม่เจอกันตั้งนานวะ “มีแล้วก็เลิกได้แหละมึง”ไอ้ไทยทีบอกผม “มึงพูดเหมือนรู้จักแฟนน้องเขา”ไอ้เอ็มเจถาม “รู้ดิ รู้จักดีด้วย”ผมหยุดชะงักก่อนจะหันมาถามเพื่อนตัวเอง “ใคร” “ชื่อฟีนส์เป็นเพื่อนเจ้าของมหาลัยของเรานี่แหละแถมเป็นเจ้าของห้างด้วย”เพื่อนผมบอก “แล้วมึงรู้จักเขาได้ยังไง” “ก็...เด็กกูบอกว่าพี่เขาเด็ด” “แสดงว่าเจ้าชู้”ไอ้เอ็มเจถามต่อ “ตัวพ่อเลยครับ ไม่มีใครไม่รู้จักพี่เขา” ผมฟังเพื่อนพูดเรื่องแฟนของเธอ เธอจะรู้มั้ยว่าแฟนเธอเป็นแบบนี้ผมยืนนิ่งคิดอะไรในหัว มีแล้วก็เลิกได้งั้นหรอ “มึงก็ยังมีสิทธิ์นะเว้ย” “กูรอสิทธิ์นั้นอยู่” . . ปกติผมจะอยู่คอนโดสะส่วนใหญ่แต่วันนี้แม่ผมโทรตามให้กลับบ้าน ที่บ้านผมทำธุรกิจเครื่องเพชรครับแต่ผมไม่ชอบไง สุดท้ายแล้วผมก็ต้องมาสานต่ออยู่ “สวัสดีครับแม่”ผมเดินเข้าไปกอดท่าน “หล่อขึ้นนะเรามีความรักใช่มั้ยเนี่ย”แม่ผมถาม “ก็ไม่เชิงครับ” “ใครกันน้อที่ทำให้ลูกแม่ยิ้มได้ อยากเห็นหน้าจัง”แม่ผมยิ้มกริ่มก่อนจะหรี่ตามองผม “คุณพ่อล่ะครับ”ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที “ประชุมครับ เรียนเป็นไงบ้าง” “ก็ดีครับแล้วแม่จะไปเที่ยวไหนอีกล่ะคราวนี้”ผมถามเพราะพ่อกับแม่ผมชอบทิ้งลูกชายไปเที่ยวกันสองคน “ฮ่องกงแค่นี้เองลูก ไปด้วยมั้ยล่ะ” “ผมมีเรียนครับ” “ติดเรียนหรือติดสาว”แม่ผมถาม “เธอมีแฟนแล้วครับแม่ ผมอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบเลย”ผมบอกแม่ไป “วัยรุ่นแม่ไม่ยุ่งดีกว่า ไปกินข้าวกัน” ผมเดินตามแม่มาที่โต๊ะอาหารนานๆจะได้กินข้าวกับแม่สักทีเพราะปกติผมไม่ค่อยกลับบ้านและพ่อกับแม่ผมก็ไม่ค่อยอยู่ไง ผมนั่งกินข้าวกับแม่จนพ่อผมกลับมาก็ไม่วายโดนแซวเรื่องสาวๆอีก “ผมกลับคอนโดดีกว่า”ผมบอก “ขับรถดีๆนะลูก” ผมเดินออกจากบ้านผมจอดรถข้างนอกไงเพราะในบ้านโรงจอดรถเต็ม เพื่ออะไรก็ไม่ทราบเหมือนกันแต่พ่อผมท่านเป็นคนรักรถ แต่ก็ช่างเถอะ จึก จึก ผมหันกลับมามองคนที่จิ้มหลังผม ผมมองหน้ายัยเด็กที่ใสชุดนักเรียนมอปลายที่ยืนยิ้มให้ผม เธอเป็นเด็กข้างบ้านแต่ผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอหรอก “พี่น็อต” “อือ ว่า” บัว ตอบสั้นจังคนอุตส่าห์ยิ้มทัก สวัสดีค่ะหนูชื่อ บัว ชื่อจริงบัวบูชา ตอนนี้กำลังจะเรียนจบมอปลายแล้ว ฉันกำลังยืนจ้องหน้าพี่น็อตอยู่ ที่จริงเรารู้จักกันค่ะเพราะบ้านติดกัน “มีอะไรมั้ยจะกลับ หลบ”ผลักทำไมกัน ใจ้ราย “ก็อยากคุยด้วยค่ะ สบายดีหรอคะ”ฉันถาม “ก็ดี” “ไม่อยากคุยกับบัวหรอ”ฉันถามไปตามตรง “หน้าฉันเหมือนอยากคุยมั้ยล่ะ หลบ”งื้อ ใจร้ายอีกแล้วนะ ไม่หลบหรอก “พูดกับหนูเพราะๆสิแล้วหนูจะหลบ”ฉันกางแขนออกบังประตูรถไว้ “หลบ บอกให้หลบไงวะพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง”พี่น็อตตะคอกใส่ฉันจนฉันสะดุ้ง “ก็อยากให้คุยกับบัวดีๆบ้าง” “ฉันไม่อยากคุยกับเด็กแก่แดดอย่างเธอ” ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันน่ะชอบพี่น็อตชอบมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ฉันอยากให้พี่เขามองฉันบ้างอีกอย่างฉันไม่เด็กแล้วนะ “เด็กแล้วไงคะ รักใครไม่เป็นหรอ”ฉันพูดใส่หน้า “หลบเกะกะว่ะ อยากหัวแตก”พี่น็อตผลักฉันออกรอบที่สองแล้วนะ “พี่ไม่รู้หรอกว่าการแอบรักมันเจ็บแค่ไหน”ฉันบอกพี่เขาไป ก่อนที่พี่เขาจะหลักฉันอีกรอบจนฉันไปกองอยู่กับพื้น “ทำไมฉันจะไม่เข้าใจ เลิกยุ่งกับฉันแม่งน่ารำคาญว่ะ”