Ep.8 ชัดเจน

1768 Words

แกสตันแสยะยิ้มก่อนจะฉกฉวยริมฝีปากผมรุนแรง ผมพยายามดีดดิ้นแต่อีกฝ่ายแรงเยอะกว่า เขาออกแรงบีบแก้มจนผมต้องอ้าปากด้วยจำใจ แต่ทว่า สองมือผมยังว่าง จึงใช้มันทุบหัวไหล่เขารัว ๆ สองขาก็ถีบลำตัวเขาไม่ยั้ง "กริมม์!" เขาผละออกก่อนตะคอกเรียกชื่อผมดังลั่น แล้วรวบแขนเล็กไว้เหนือหัวพลันล็อคข้อมือของผมเข้ากับหัวเตียง เห้ย! มึงพกของแบบนี้เข้ามาในห้องคนอื่นได้ไงล่ะโว้ย! "แกสตัน" ผมเรียกอีกฝ่ายในขณะที่ใบหน้าเขาซุกไซร้กับซอกคอบางอย่างหื่นกระหาย "มึงจะมาไม้ไหนอีก" เขายืดตัวขึ้นมองหน้าแต่ท่อนขายังคร่อมผมไว้ รู้มากจริงนะเอ็ง "ผม...มีข้อเสนอให้คุณ" "เหรอ? งั้นก็ว่ามา" แกสตันกอดอกรอฟังใบหน้าเรียบเฉย "คุณอยากลวนลามผม ส่วนผมก็อยากหมดหนี้กับคุณ..." พูดไปก็กระดากปากเนอะ มั่นอกมั่นหน้าว่าเขาอยากลวนลาม - -' "อ่าฮะ ต่อ! " "ต่อไปนี้ถ้าคุณจูบผม เท่ากับลดหนี้ครั้งละหนึ่งพัน ถ้าคุณลวนลามผม ลดหนี้ครั้งละสองพัน พูดจาล่อแหลมอนาจารกับผมต่อหน้าบุคคลที่สาม ครั้งละ..." "พอก่อน ๆ " อยู่ ๆ แกสตันก็สั่งเบรก ไรวะยังเสนอไม่หมดเลย "ไอ้พวกจูบพวกลวนลามแบบเนี้ยะกูไม่สนใจหรอก กูลดให้มึงเท่าไหร่ก็ได้ กูสนอย่างเดียว..." "หือ? " จะหยุดพูดทำหอกอะไรเล่าเอ็ง พูดมาสิ "ตั้มมึง! ลดหนี้ครั้งละเท่าไหร่? " "เอ่อ...อันนี้ไม่มีในข้อเสนอ" และกูก็ไม่คิดจะมีด้วย "งั้นกูเพิ่มให้เอง มึงให้กูตั้มหนึ่งครั้งกูจะลดหนี้ให้มึงหนึ่งหมื่น ดีมั้ย? " มันจะไปดีได้ไงล่ะโว้ย! "ยังไงผมก็เสียเปรียบอยู่ดีนั่นแหละ หนี้ก้อนนี้ผมไม่ได้สร้างเองด้วยซ้ำอะ" "แต่แฟนมึงสร้าง! " "ก็บอกแล้วไงเขาไม่ใช่แฟนผม! " บอกจนปากจะฉีกถึงหูแล้วนะ "เดี๋ยวนะ ๆ ว่าแล้วกูก็นึกได้ เรื่องน้องฝนน่ะ ทำไมตอนนั้นถึงบอกกูว่าไม่เคยมีอะไรกับใคร รู้มั้ยมึงทำกูผิดหวังมาก กูอุตส่าห์หวังจะได้ซิงมึง " "เอิ่ม...อันนี้จริงจัง? " "อืม! " แกสตันยืนยันหนักแน่น คนบ้าอะไรพูดเรื่องอยากได้ซิงคนอื่นได้หน้าตาเฉย "ก็ตอนนั้นคุณถามแค่ว่าเคยมีอะไรกับผู้ชายมั้ย คุณไม่ได้ถามถึงผู้หญิงสักหน่อย" "กูถามไม่ครอบคลุมเองว่างั้น? " "อืม..." "งั้นกูถามใหม่ คบกับฝนนานมั้ย มีอะไรกันบ่อยมั้ย มีอะไรกันครั้งแรกเพราะอะไร แล้วก็ทำไมถึงเลิกกัน? " "เอาแบบนี้เลย? " มึงจะถามไปกรอกในแฟ้มประวัติการสมัครงานเรอะ กูละเชื่อ! "ผมเจอฝนครั้งแรกที่งานวันเกิดไอ้ฟิวส์เมื่อตอนปีสอง แล้วเราก็เหมือนจะชอบ ๆ กัน ทีนี้คืนนั้นผมก็เมา ฝนก็เมา เราก็เลย...กัน หลังจากนั้นเราก็คบกันได้สามเดือนกว่า ๆ แล้วเราก็เลิกกัน เพราะฝนมีคนอื่น แต่ผมกับฝนก็ยังคุยกันมาเรื่อย ๆ เธอก็เลยคิดว่าผมยังรักเธออยู่มั้ง " ผมเล่าข้าม ๆ ไม่อยากลงรายละเอียดมาก เพราะเริ่มรู้สึกว่าเหน็บจะกิน "มึงตอบไม่ครบ " "หือ? ผมข้ามข้อไหนไป? " ผมเลิกคิ้วแกล้งฉงน "มีอะไรกันบ่อยมั้ย? " "ตอนคบกันก็บ่อยครับ แต่หลังจากเลิกกันก็ไม่ค่อย..." "หือ...เลิกกันแล้วก็ยังไปตั้มกันอีกเหรอ คนหน้าตาหนิม ๆ แบบมึงเนี่ยนะ" แกสตันเลิกคิ้วพลันจ้องหน้าผม เหลือเชื่อล่ะสิ อย่าตัดสินผมที่หน้าตาสิครับ "อย่าดูถูกผมนะ ฝนบอกไม่มีใครเก่งเท่าผมแล้ว" ผมพูดกระหยิ่มยิ้มย่อง จนมานึกถึงสำนวนไทยสำนวนหนึ่งได้ 'ปลาหมอตายเพราะปาก' "เหอะ! พอดีกูเป็นพวกต้องลองถึงจะเชื่อว่ะ " แกสตันพูดจบก็กระชากเสื้อผมขาดออกจากกันแบบง่ายดาย ทำไงดี แขนก็โดนกุญแจล็อค ขาก็โดนนั่งทับ ข้อเสนออะไรก็ไม่มีแล้ว โว้ย! ผมพยายามทำสีหน้าอ้อนวอน แต่เหมือนไม่ได้ผล ผมเลยร้องออกมาดัง ๆ "ปล่อยโผมมมมม!! " "ปล่อยก็โง่สิวะ" จริงด้วย งั้นกูเปลี่ยนก็ได้ "ช่วยด้วยยยย!!!" "ที่นี่บ้านกู ใครจะกล้าเสือกตัวเข้ามาช่วยมึง อย่าโง่! " เออ กูมันโง่! แกสตันถอดเสื้อออกพลางจ้องหน้าผมแล้วกระตุกยิ้ม ฮือออ นี่กูจะโดนตั้มจริง ๆ เหรอT^T แกสตันถอดกางเกงผมออก ยังดีที่มันยังเอาผ้าห่มมาคุมท่อนล่างเราทั้งคู่เอาไว้ ก่อนจะเอนตัวทิ้งกางเกงไปกองกับพื้น "อยากเห็นของกูมั้ย? " เขาเท้าฝ่ามือกับที่นอนแล้วยื่นหน้ามาประชิด "ไม่เอา ผมไม่อยากเห็น พอเถอะแกสตัน ผมกลัว! " กลัวจริง ๆ นะ เกิดมาไม่เคยกลัวอะไรแบบนี้เลย "อย่ากลัวไปเลย กูจะถนอมมึงอย่างดี เพราะหนี้มึงมันหลายบาท" นี่คือคำปลอบใจของมึงเหรอ กูกลัวกว่าเดิมอี๊ก! "T^T" "ถ้าทำให้กูประทับใจได้กูอาจจะลดให้มึงมากกว่าหนึ่งหมื่น...ไม่สนเหรอ? " "..." ผมเงียบและใช้เวลาคิดอยู่หลายนาที "หนึ่ง...สอง...สา..." "กะ...ก็ได้ ผมจะทำ! " ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ก็แค่มีอะไรกับผู้ชายเอง หมดหนี้เราก็ไม่เจอมันแล้ว ทางใครทางมัน ผมสูดหายใจลึก ๆ ก่อนเอียงหน้าประกบปากกับต้นคอขาว เลียลิ้นร้อนไปทั่วอย่างแผ่วเบา อีกฝ่ายหลับตาพริ้มหอบหายใจตัวสั่นระริกเมื่อปลายลิ้นผมหยอกล้อกับใบหูแดงเรื่อของเขา "ปลดกุญแจได้มั้ย ผมไม่ถนัด" "อ..อื้ม" แกสตันรีบไขกุญแจข้อมือให้ก่อนจะใช้สองมือประกบหน้าผมไว้ "ผมไม่จูบ!" ผมพยายามเบี่ยงหน้าหลบ แต่เขาประกบฝ่ามือไว้แน่น ไม่ให้ผมขืนหน้าหนี "จะดูดปากหรือดูดอย่างอื่น" "ก...ก็ได้" แกสตันประคองใบหน้าผมไว้ก่อนจะนาบริมฝีปากคล้ำนั้นลงมาด้วยความนิ่มนวล ลิ้นรสชืดที่ตวัดในโพรงปากแผ่วเบาทำผมหวาบหวามทั้งตื่นตระหนกในอก ร่างกายเร่าร้อนของอีกฝ่ายเบียดไซร้ไปทั่วตัว ผมทั้งกลัวและตื่นเต้น มันจะเจ็บมากมั้ยนะ แต่ทว่า ร่างกายผมกลับตอบสนองต่อลิ้นร้อนนั้นไม่ขัดขืน "อืม~" ผมเผลอครางในลำคออย่างห้ามไม่ได้ จูบของแกสตันเหมือนยากล่อมประสาทที่ส่งผลให้ร่างกายนี้เคลิบเคลิ้มเหนือการควบคุม ผมปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปพร้อมกลีบปากบางเผยอพ่นลมหายใจกระหืดกระหอบไม่เป็นจังหวะ แกสตันถอนริมฝีปากออกพลางหอบหายใจแล้วจ้องหน้าผมด้วยรอยยิ้มบาง ก่อนถอยร่างสันทัดลงตามลิ้นเปียกชุ่มที่ไล้เลียไปจนถึงท้องน้อยที่บิดเกร็ง "เดี๋ยว! คุณจะทำอะไร?" ผมรีบดันหน้าผากแกสตันไว้ อย่าวู่วามดิเฮ้ย! กูไม่เคยถูกผู้ชายอมนะ "เงียบเหอะ!" แกสตันสะบัดหน้าออกจากมือผมแล้วใช้ลิ้นเลียบริเวณหน้าท้อง ผมกัดริมฝีปากแน่น มือเท้าหดเกร็งไปหมด เมื่ออีกฝ่ายนาบลิ้นฉ่ำลงบนแท่งร้อน "อื้อ! แฮ่ก!" บ้าชิบ! ทำไมมัน...รู้สึกดีโคตร ๆ เลยวะ แกสตันเหลือบสายตาขึ้นมองก่อนจะบีบเจลลงบนนิ้วแล้วค่อย ๆ สวนเข้าช่องแคบคับแน่น เขาสอดนิ้วเข้าออกเบามือ แต่แค่นั้นก็ทำท่อนขาผมบิดเร้าไปมา "อ้ะ!" "เจ็บมั้ย?" ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ ไม่กล้าบอกว่ามันรู้สึกดีแค่ไหน "อย่าเกร็งนะ" "อื้ม" ผมพยักหน้าหงึกหงัก เขาจึงดึงร่างผมให้นอนราบ แล้วค่อย ๆ ยัดส่วนแท่งร้อนเข้ามาแทนที่ "อ้ะ! ผม..เจ็บ" แกสตันชะงัก แล้วก้มลงมาซุกซอกคอพ่นลมหายใจกระเส่า "จะพยายามเบามือนะ แต่มึงแม่งยั่วชิบหาย" แกสตันเอ่ยเสียงแหบพร่า ผมหลับตาปี๋เสียวในท้องน้อยวูบวาบไปหมด เขาขบเม้มริมฝีปากสร้างรอยไปทั่วร่างกายผม พร้อมร่างกายที่ออกจังหวะรัวเร็ว ผมหอบหายใจด้วยใจเต้นตึกตัก ช่องทางหลังปวดเกร็งไปหมด มันทั้งทรมานแต่ก็วาบหวามไปพร้อมกัน "อ๊ะ...อื้อ" ผมกัดปากกลั้นเสียงจนรู้สึกชาตามขอบปาก ฝ่ามือกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น "อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มั้ย" แกสตันกระซิบก่อนจะดึงร่างผมให้ดันตัวขึ้นนั่งชันเข่าบนตัวเขา ฝ่ามือกำยำตรึงเอวสอบไว้แล้วออกแรงกระแทกเข้ามาอีกครั้ง "ผม...เจ็บ" ผมบอกด้วยน้ำตาปริ่ม พยายามเก็บเสียงครางของตัวเองเพราะรู้ว่ามันดังก้องไปทั่วแล้ว "ทนอีกนิดนะ" เขาบอกก่อนกระแทกเข้ามาย้ำรุนแรงก่อนจะปล่อยร่างผมให้นอนราบแล้วปล่อยน้ำเหนียวขุ่นบนท้องน้อยที่กระเพื่อมเพราะแรงหอบ "ท...ทำไมคุณไม่ใส่ถุง" เวรเอ้ย! ปล่อยให้มันทำจนเสร็จแล้วเพิ่งจะรู้ตัว "ไม่ได้เตรียมมา" เขากระตุกยิ้มพลันยักไหล่ "แต่คุณเตรียมเจลมานี่" ไอ้ตอแหล! เตรียมเจลแต่ไม่เตรียมถุงมันจะเป็นไปได้ไง "น่า ๆ ยังไงก็ตาม มึงเป็นของกูแล้วนะ" เขาปล่อยให้ผมหายใจหืดหาดก่อนจะโน้มตัวมาลูบใบหน้าผมด้วยรอยยิ้มที่ทำหน้าผมร้อนฉ่า "...! " ผมกัดฟันแน่น ในใจนึกเกลียดไม่อยากเห็นหน้าแกสตันอีกต่อไป แต่จะทำไงได้หนี้มันค้ำคออยู่ "เงียบทำไม? หรือเมื่อกี้มันยังไม่ชัดเจนพอ? " "ชัดแล้วครับ ชัดมาก! " ผมกระแทกเสียงประชดประชัน "ชัดแล้วก็ดี เป็นเมียกูแล้วก็ห้ามไปอ่อยใครแล้วกัน จะผู้ชายผู้หญิง กูไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น " เขาบอกด้วยใบหน้านิ่ง แต่แววตากลับดุดัน เหอะ! เมียเหี้ยอะไร ถามกูรึยังว่ากูอยากเป็นเมียไอ้บ้าแบบมึงมั้ย "อย่าห้ามผมเลยครับ ของมันเสียไปแล้ว เสียอีกมันจะเป็นอะไรไป ไม่แน่พรุ่งนี้ผมอาจจะไปเดินสายขายตัวหาเงินมาใช้หนี้คุณก็ได้ จะได้จบสิ้นกันสักที!"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more