I love you, SARGE

Part 23: Ang Mas Mataas Na Opisyal

Maaga kaming pinatawag sa Pampanga Provincial Police Office. Mabigat pa ang katawan ko mula sa ilang araw na parang pahinga, pero tinago ko iyon sa mukha. Walang puwang ang pagod kapag may bagong utos. Duty muna bago ang lahat.

Pumasok kami sa conference room—malaki, malamig dahil sa aircon, at puno ng senior officers. Nakaupo na ang ilang intel personnel, may projector sa harapan, at sa gilid nakahilera ang mga tauhan na dadalo. Umupo ako sa ikalawang row, si Adrian katabi ko, at ramdam ko ang tensyon sa paligid.

Biglang bumukas ang pinto. Pumasok ang isang lalaki na agad nagpakilala ng presensya.

"Gentlemen," malalim at buo ang boses. "Lt. Colonel Ricardo Santos. Tawagin n'yo na lang akong Ric."

Napalingon ako. Halos lahat ng tao sa loob, tahimik. Ang tindig niya kasi—matangkad, broad shoulders, may kakisigan kahit nasa late 40s na. Maayos ang gupit, mukhang palaging nasa gym, at may aura ng isang lider na kayang magpatino ng kahit sinong bagito. Hindi mo puwedeng isnabin.

Pamilyado raw ito, sabi ng isa sa mga kasamahan ko, pero may kakaibang karisma. 'Yung tipong "daddy daddy" ang dating.

"Target natin ngayon," simulang paliwanag ni Ric habang binubuksan ang laptop at projector, "ay ang mas malalim na sangay ng Yakuza network. Hindi lang sila pasugalan. May p**********n ring silang pinatatakbo—lalaki para sa matrona, bakla, pati na rin mga dayuhan. Mas malala, ginagamit itong front para sa human trafficking."

Habang nagsasalita siya, napansin kong ilang beses siyang tumingin diretso sa akin. Hindi ko alam kung guni-guni lang dahil nakatingin din naman siya sa iba, pero may kakaiba sa paraan ng titig niya—parang ako mismo ang tinutukoy niya.

"Master Sergeant Montoya, tama ba?" bigla niyang tanong.

Napatingin ako, medyo nabigla. "Yes, Sir!" mabilis kong tugon.

Ngumiti siya, bahagyang tumango. "Maganda. Ikaw ang magiging lead augmentation ng ground team. Kilala kita—magaling ka sa field. I need your eyes and instincts sa operation na 'to."

Parang may mainit na spotlight na lumapat sa akin. Tahimik lang akong tumango at nag-notes, pero ramdam kong nakatitig siya sa akin kahit nagpatuloy na siya ng briefing.

Sa tabi ko, ramdam ko rin ang bahagyang pagbabago sa aura ni Adrian. Tahimik lang siya, pero alam ko ang kilos niya—nakakunot ang noo, medyo mabigat ang hinga, at nakapulupot ang braso na parang pinipigil ang sarili.

Hindi ko siya pinansin, focused ako sa detalye.

May ipinakitang intel photos si Ric. Mga mukha ng Yakuza na susunod naming target. Napakunot ako nang makita ang isa—'yung lalaki sa VIP room na muntikan nang makakita kay Adrian noong nagpanggap siyang macho dancer.

"Eto," turo ni Ric, "isa sa mga key contacts. Dangerous. Kung makikita n'yo ito, kailangan buhayin—he's a source of information."

Habang pinapaliwanag niya, hindi ko mapigilang mapansin na sa tuwing magtatanong siya, madalas akong binabalingan. May tanong siya tungkol sa assault formation, tinanong ako direkta. May tanong tungkol sa exit strategy, ako rin. Para bang ako lang ang kausap niya.

Sa gilid ng paningin ko, nakita ko si Adrian na parang mas lalo pang nanigas ang panga. Pero wala siyang sinasabi.

Natapos ang briefing. Tumayo si Ric, ibinalik ang atensyon sa lahat. "Magandang trabaho sa Batangas. I expect the same results here. At mas matindi pa—hindi tayo puwedeng pumalya."

Pagkatapos, lumapit siya. Diretso sa akin. Tinapik ang balikat ko, matibay, parang kilalang-kilala na niya ako. "Good to finally meet you, Montoya. Let's have coffee later, para madetalye ko pa yung role mo."

"Copy, Sir," sagot ko, walang malisya.

Ngumiti siya, 'yung tipong warm na nakakatunaw, bago lumayo.

Paglingon ko, nakita ko si Adrian na nakatitig lang sa akin. Tahimik. Matapang pa rin ang aura pero may kakaibang lalim ang mga mata niya—parang may kinikimkim na hindi ko maintindihan.

Hindi ko alam kung bakit. Basta para bang may hindi siya nagustuhan.

At doon ko lang naramdaman, sa kabila ng bagong misyon at panganib, may isa pang laban na papasok—hindi laban sa Yakuza, kundi laban sa damdamin na unti-unting kumukulo sa pagitan naming tatlo.

Itutuloy...